บทที่ 10 พระสนมไป๋หวังเยี่ยน

WARNING:

-เนื้อหาในตอนมีการใช้ความรุนแรงทั้งทางกายและทางใจ

-มีการกล่าวถึงการทำร้ายร่างกายเด็ก และการทำแท้ง

-มีเนื้อหา GL (Yuri)

โดยไม่มีผู้ใดล่วงรู้ หยางไท่ซานมิใช่ผู้เดียวที่หลงรักหลี่ถงฮว่า พระสนมไป๋หวังเยี่ยนเองก็รักนางเช่นกัน

ไป๋หวังเยี่ยนทรงหลงรักหลี่ถงฮว่ามาตั้งแต่ครั้งยังทรงเป็นองค์หญิงแห่งแคว้นไป๋ และยิ่งเวลาผ่านไปความรู้สึกที่ทรงมีให้หลี่ถงฮว่ายิ่งลึกซึ้ง

จริงอยู่ที่ความรักในแปดแคว้นนั้นไม่มีข้อจำกัดทางเพศ แต่เพราะไป๋หวังเยี่ยนประสูติเป็นราชนิกุล และกล่องพระสกุล [1] ของพระนางมีคุณประโยชน์ต่อบ้านเมือง พระวรกายของพระนางก็มิใช่ของพระนาง แต่เป็นเครื่องมือทางการทูตของแคว้นบ้านเกิดเมืองนอน

ได้แต่ดำริว่าคงดีกว่านี้หากทรงมิใช่องค์หญิง...คงดีกว่านี้หากทรงมิใช่เชื้อพระวงศ์ และคงดียิ่งกว่านี้ หากทรงเกิดเป็นบุรุษมิใช่สตรี

สตรีสูงศักดิ์ยังมีอิสรภาพ แต่สตรีสายเลือดกษัตริย์นั้นไม่มี พวกนางเหมือนเกิดมาเพื่อดำรงสายเลือดและสิ้นชีวีเพื่อแผ่นดิน จะกระทำสิ่งใดตามใจตนไม่ได้โดยเด็ดขาด ไร้ซึ่งอิสรภาพไม่ต่างจากนกน้อยในกรงทองที่ปิดตาย

บุรุษ...หากเป็นบุรุษ ชีวิตของพระนางคงง่ายดายกว่ามาก ทั้งเรื่องชีวิต