Home / โรแมนติก / เดือนร่ายดาว / ตอนที่ 36 โหยหา 18+

Share

ตอนที่ 36 โหยหา 18+

last update Last Updated: 2025-04-18 15:21:32

"พี่เตอร์อย่าทำแบบนั้น...."

"ทำแบบไหนเหรอ" เตอร์กำลังวนอยู่กับช่วงล่างอยู่นั่นแหละรู้ก็รู้ว่าเธอเสียวจนจะทนไม่ไหวแต่เขายิ่งอยากแกล้งเธอ

"หวันไม่ไหวแล้ว.." ใครมันจะไปไหวล่ะก็เขาใช้นิ้วเขี่ยตรงนั้นจนดาหวันต้องจับมือเขาเอาไว้

"ทำไมล่ะครับที่รัก"

"หวันไม่ไหวแล้วอยากได้มากกว่านิ้วพี่"

เสียงออดอ้อนทำให้เขาตื่นเต้น

และจัดให้ตามคำขอเขาจับส่วนนั้นถูกไถล่องกลางที่มีน้ำหวานหยาดเยิ้มก่อนจะจ่อและกดสะโพกดันลงไปจนสุดเอวสอบเริ่มขยับที่ละนิดจนถี่และแรงตามเสียงครวญครางของคนตัวเล็ก

ยิ่งเตอร์กระแทกแรงเท่าไหร่เธอยิ่งครางเสียวตาเริ่มลอยเคล้ง จิกมือเท้าเกร็งไปหมด

ไม่รู้เตอร์ไปเอาเเรงมากจากไหนเพราะตอนนี้เขายังกระแทกไม่หยุด จนขาเธอเริ่มสั่นมีบางจังหวะที่เขาผ่อนแรงแต่ก็ตะโบบจูบเธอเหมือนคนหิวกระหายทั้งๆวันที่อยู่ทะเลก็เพิ่งจัดหนักกันอยู่เลย

พอเขาผละออกจากริมฝีปากบางช่วงล่างก็เริ่มขยับแรงและถี่ขึ้น

"อ๊ะ อื้อออ พะ พี่เตอร์หวันจุก"

"จุกหรือเสียวหืออ้าซิ้ดด"

"สะเสียว ... อื้ออไม่ไหวจะเสร็จแล้ว"

เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง สักพักดาหวันก็ถึงฝั่งก่อนแต่มีหรือที่เขาจะยอมให้เธอสำเร็จแค่คนเดียว น้ำยังไม่อาบนิว่าแล้วก็อุ้มเธอเข้าห้องน้ำท่าลิงอุ้มแตงไปเลยแล้วกัน

เตอร์เปิดน้ำจากฝักบัวให้ไหลผ่านส่วนที่เชื่อมกันเขาเริ่มขยับบั้นท้ายโดยให้เธอหันหลังให้มือสองข้างจับเอวบางเพื่อยึดแรงกระแทกทำให้ดาหวันต้องใช้แขนสองข้างกันหน้าไว้ไม่งั้นหน้าเธอนี่แหละจะกระเเทกกะข้างฝา

ยิ่งเขาใกล้จะเสร็จเขายิ่งตอกความเป็นชายให้ลึกเท่าที่จะลึกได้เริ่มความถี่จนคนตัวเล็กครางไม่ได้ศัพท์ก่อนจะอัดน้ำกามเข้าท้องเธอจนอุ่นวามและไหลลงเหนียวข้นเหนอะหนะตามส่วนนั้นที่คาเชื่อมกันอยู่

ถึงเวลาต้องอาบน้ำสักทีเอาดุจริงๆดาหวันคิดในใจก่อนที่จะถูกสบู่เหลวตามร่างกายให้เขาส่วนเขาก็ถูกให้เธออย่างเบามือ

"ถูกช้าขนาดนี้เมื่อไรจะเสร็จล่ะพี่"

"พี่ก็อยากสัมผัสร่างกายแฟนนานๆหน่อย"

รีบอาบดีกว่าไม่งั้นโดนอีกแน่ สายตามองไปที่ส่วนนั้นของเขานี้เพิ่งจะเสร็จกิจไปทำไมมันถึงยังได้ตั้งผงาดอยู่

"มองอะไรหือ.."

ดาหวันเงยหน้ามองแฟนหนุ่มแล้วยิ้มกริ่ม เขาคว้ามือเธอให้สัมผัสมัน

"ล้างให้พี่หน่อย"

ดาหวันก้มหน้าลงไปให้เสมอส่วนนั้นและแลบลิ้นเลียส่วนหัวและปลายแง่ง สายตาก็เหลือบมองคนตัวสูงที่ครางอยู่ในลำคอด้วยความเสียวซ่าน

ยิ่งเธออ้าปากครอบส่วนนั้นดูดรูดขึ้นลง ขึ้นลงเขายิ่งพอใจกดหัวทุยสวยไว้เหมือนอยากให้เธอทำมันนานๆ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นดาหวันจึงนึกขึ้นได้ว่าบอกเพื่อนๆว่ามาไม่นานแต่เธอก็ใช้เวลาอยู่กับเตอร์นานมากแล้วป่านนี้พวกนั้นคนเป็นห่วงแย่เพราะไม่ได้บอกทุกคนด้วยว่าเจอกับเตอร์

"พี่เตอร์ พวกนั้นโทรตามแล้วคงเป็นห่วงที่หวันมานาน"

"อาบน้ำเสร็จเดี๋ยวค่อยโทรกลับก็ได้"

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้งทำให้เธอดึงผ้าเช็ดตัวมาคลุมแต่ก็โดยอีกคนรั้งเอาไว้

"หวันทำให้พี่อยากอีกรอบ จะรับผิดชอบยังไงครับ"

เขาใช้จมูกไซร้ซอกคอขาว

"พี่เตอร์อย่างอแงสิค่ะ"

"ก็พี่ให้หวันล้างให้แต่หวันก็อมมันเข้าไปจนพี่อยากจะแย่แล้ว"

เสียงออดอ้อนของเขาทำให้เธอใจอ่อน

"งั้นไปที่เตียงกันเถอะค่ะ"

"ครับ" เตอร์คว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอว

"เดี๋ยวหวันส่งบอกเพื่อนก่อนนะ"

ดาหวันไม่ได้โทรกลับแต่ส่งข้อความไปทางต้นหอมว่าเจอกับเตอร์และคุยกันอยู่เดี๋ยวเธอจะรีบไป

"ไอ้หวันมันบอกคุยกับพี่เตอร์อยู่เดี๋ยวมันรีบมา"

ต้นหอมอ่านข้อความนั้นเพราะทะเลนั่งไม่ติดเป็นห่วงเธอมากกลัวจะมีคนรังแกถ้าไม่ติดที่ยังให้น้ำเกลือป่านนี้เขาไปตามเธอแล้ว

"แล้วมันไปเจอไอ้เตอร์ได้ไง"

"มันส่งมาบอกแค่นั้น มันมามึงค่อยถามมันเอาหล่ะกัน"

ทะเลสีหน้ากังวลใจแต่ก็รอเธอมาอยู่ดี

ดาหวันส่งข้อความเสร็จเตอร์ก็บรรจงจูบเธออย่างดูดดื่มเขาแทรกลิ้นเขาไปตวัดเกี่ยวกับลิ้นของเธออยู่แบบนั้นมือก็รั้งท้ายทอยเอาไว้ ดาหวันได้แต่คิดในใจว่าเขากะจะกระแทกให้เธอตายคาเตียงเลยหรือไงก็ไม่รู้

เมื่อท่อนนั้นดันเข้ามาจนสุดเขาก็ยิ่งกดมันเข้าให้ลึกเท่าที่จะลึกได้ความใหญ่ยาวทำให้จุกและเสียวจวนใจจะขาดยิ่งเธอขมิบรัดมันยิ่งแน่นทำให้เขาแทบคลั่งและเริ่มกระแทกสวนเขาช่องนั้นอยากเมามันส์เสียงครางของทั้งคู่ประสานกันดังหยาบโลน

เหงื่อไหลท่วมตัวแม้เปิดแอร์เย็นฉ่ำกว่ารอบนี้จะเสร็จก็เล่นเขาขาสั่นเดินแทบไม่ไหว

"พี่เตอร์หวันต้องไปเฝ้าไอ้ทะเลพี่จะไปกับ หวันไหม"

"ไปสิ พี่ไม่อยากให้หวันไปคนเดียวมันอันตราย"

"โอเค..งั้นรีบใส่เสื้อผ้าเถอะค่ะ"

"อุ้ย..ขาพี่สั่นง่ะทำไงดี"

"ทำแค่นี้ก็ขาสั่นแล้วเหรอ..ป๊อดจริงๆ"

"ทำแค่นี้.? เอาอีกสักรอบไหมล่ะ"

ว่าแล้วก็ทำท่าจะกดเธออีกรอบ

"ฮ่าๆ พี่เตอร์ก็ ....หวันล้อพี่เล่นแค่นี้ก็.."

"ก็อะไรเหรอ"

"ก็จุกไปอีกหลายวันแล้วค่ะ"

เตอร์ยิ้มด้วยความพอใจที่ทำเธอมีความสุขได้ขนาดนี้เพราะเรื่องนี้เขาทุ่มเทที่อยากจะทำกับเธอเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น เขาทั้งรักทั้งหวงทั้งห่วงเธอมากโหยหาเพียงแต่เธอเมื่อแม่เขารับปากแล้วทำไม่ได้ยังจะจ้างคนมารังแกเธออีก ก็อย่าโทษเขาเลยที่จะออกมาปกป้องผู้หญิงที่เขารัก

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 60 ความจริงที่เจ็บปวด [ จบบริบูรณ์ ]

    "พี่เตอร์มาหรือยังค่ะ"ดาหวันยกโทรศัพท์โทรหาเขาแต่เช้า วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดเธอกะจะไปใส่บาตรแต่เช้าจากนั้นค่อยไปบ้านสวนเพราะนัดกับเตอร์ไว้แล้ว"พี่ใกล้จะถึงแล้วครับ หวันจะลงมารอพี่เลยไหมหรือให้พี่ขึ้นไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหวันลงไปรอข้างล่างเลย"เพราะถ้าให้เขาขึ้นมาก็จะเสียเวลาไปกันใหญ่อีกอย่างเธอก็ไม่ได้ป่วยหรือมองไม่เห็นนิพอเขาขับรถมาถึงเธอก็อ้อมไปขึ้นฝั่งคนนั่งข้างเขาทันที"พี่เตอร์เราไปใส่บาตรกันตรงไหนดีค่ะ"เธอเอ่ยถามเขา"แถวหมู่บ้านใกล้ๆ นี่ก็ได้ครับ"ตรงนี้เป็นแหล่งชุมชนมีคนขายอาหารหลากหลายเมนู เขากับเธอจึงลงไปซื้ออาหารคาวหวานพร้อมทั้งน้ำและดอกไม้แล้วก็ใส่บาตรเลยเมื่อพระท่านเดินบิณฑบาตรมาพอดี"เป็นไงบ้างรู้สึกดีไหมครับ""รู้สึกดีมากค่ะ""งั้นไปกันเถอะถ้าหิวก็บอกนะจะได้แวะหาอะไรทาน""ได้ค่ะ ป่ะขึ้นรถ"ดาหวันรู้สึกคิดถึงบ้านสวนมากตั้งแต่ผ่าตัดตาเธอก็ไม่ได้มาเหยียบที่นี่เลย เพราะทะเลไม่อยู่ด้วยและ อีกอย่างแม่ก็ไปทำงานต่างประเทศบ่อยด้วย ขับรถจากกรุงเทพไปราชบุรีใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงเพราะรถติด "นึกถึงตอนนั้นที่หวันอยู่ที่นี่ พี่ได้แต่แอบมองหวันจากไกลๆ และโกรธที่ตัวเองขี้ขลาด

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 59 เริ่มต้นชีวิตใหม่

    ดาหวันตัดสินใจเรียนปริญญาโทต่อ กว่าจะผ่านความเจ็บปวดทางใจมาได้ก็หนักเอาการ เธอไม่ควรยึดติดกับสิ่งที่ทำให้ทุกข์ใจ เวลาผ่านไปจิตใจของเธอก็แข็งแกร่งขึ้น เธอไม่โทษทะเลหรอกนะไม่โทษเขาแล้ว อย่างน้อยเขาก็เคยเป็นเพื่อนและเป็นแฟนที่แสนดีของเธอ ชีวิตคนเรามันต้องเดินไปข้างหน้า"หวัน...เราลองกลับมาคบกันอีกสักครั้งได้ไหม ให้โอกาสพี่จีบหวันใหม่ พี่รับรองว่าจะไม่ทำให้หวันเสียใจ"เตอร์คุกเข่าลงต่อหน้าเธอพร้อมดอกกุหลาบช่อหนึ่ง "ก็ได้ค่ะ"ไหนๆ แล้วก็ให้โอกาสเขาอีกสักครั้งก็แล้วกันเห็นกับที่เขาพยายามมานานเตอร์อึ้งกับคำตอบที่เธอตอบรับไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะยอมกลับมาคบกับเขา นี่เขาคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม"เมื่อกี้หวันว่าไงนะ"แหงนหน้ามองเธอน้ำตาคลอ"หวันบอกว่าก็ได้ค่ะ หวันให้โอกาสพี่จีบหวันอีกครั้ง"เธอรับดอกไม้ช่อนั้นขึ้นมาดมและยื่นมือให้เขาจับ เตอร์จับมือบางแล้วลุกขึ้นยืนเต็มตัวก่อนจะก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบาในช่วงที่เธอเรียนต่อเขาค่อยไปรับไปส่งทำตัวเป็นแฟนที่ดีที่สุดเขาอย่างให้เธอกลับมารักเขาหมดใจถึงแม้จะรับรู้ได้ว่าในส่วนลึกเธอไม่เคยลืมทะเลเลยก็ตามถึงแม้ในบางทีที่เธอหลับยังคงละเมอเพ้อถึงเขาสั

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 58 ข้อความตัดเยื่อใย

    วันเวลาล่วงเลยผ่านไป สำหรับคนอื่นอาจจะไวแต่สำหรับเธอกว่าจะผ่านมันมาได้ในแต่ละวัน ทุกเวลาทุกนาทียังคงรอคอยทะเลอยู่เสมอ เหตุใดเขาจึงใจร้ายได้เพียงนี้"หวันยินดีด้วยนะครับ"เตอร์ถือดอกไม้ช่อใหญ่มาร่วมยินดี"ขอบคุณค่ะพี่เตอร์"เธอยื่นมือไปรับช่อดอกไม้นั้นทุกวันเวลาที่ผ่านมาเตอร์พยายามตามง้อขอคืนดีเธอนับครั้งไม่ถ้วนแต่เธอก็ปฎิเสธให้เรื่องเพียงความสัมพันธ์ที่แสนดีถึงแม้จะทราบถึงเหตุผลที่เขาเจอมาก็ตาม อีกอย่างเรื่องราวในอดีตทำให้เธอรู้ว่าเขาอ่อนแอเกินไปหากมีวันหนึ่งเกิดเรื่องขึ้นเหมือนในอดีตเขาคงเลือกที่จะปล่อยมือเธอต่างจากทะเลที่ไม่มีวันทำเช่นนั้นแน่แต่ว่าตอนนี้ทะเลกำลังทำมันกับเธอ เธอเหนื่อยที่ต้องรออย่างไร้จุดหมาย น้ำตาที่ไหลรินด้วยความเสียใจเริ่มจะชินชา"มึง วันนี้ไปฉลองไหนดี"ต้นหอมถามเพื่อนสาว ถึงต้นหอมกับมิเกลจะเรียนจบและทำงานก่อนก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอลดลงไปเลย"ร้านเดิมแหละ"ดาหวันบอกเพื่อนสาวสองคนเพราะเธอเองก็ไม่รู้จะไปที่ไหน"ร้านเดิมอีกแหละ มึงไปร้านใหม่กัน ร้านนี้เขาบอกเล่นเพลงสนุกมากคนไปเยอะ"มิเกลทำหน้าสดใสเมื่อพูดถึงร้านใหม่ที่มีคนชักชวนมาอีกที"จะดีเหรอกูอยากไปร

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 57 ภาพแรกคือเธอ

    วันนี้ถึงวันที่ต้องเปิดตา มันเป็นอะไรที่ทำให้หัวใจของดาหวันหวั่นไหวเป็นอย่างมาก หากเปิดมาแล้วเธอยังมองไม่เห็นล่ะ ก็คงไม่เป็นไรหรอกนะยังไงเธอก็มองไม่เห็นมาเป็นปีๆ อยู่แล้วนิ ที่สำคัญตอนนี้คืออยากติดต่อทะเลให้ได้ เขาจะรู้ไหมว่าเธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากให้เขากลับมาอยู่ข้างกาย"พร้อมนะครับ หมอจะเปิดแล้วนะ"ดาหวันพยักหน้ารับคำ มิเกลต้นหอมพร้อมกับแม่ของเธอต่างนั่งไม่ไกลให้กำลังใจเธอคุณหมอค่อยๆ ถอดผ้าปิดตาและใช้แอลกอฮอล์เช็ดแผลค่อยๆ ทำความสะอาดรอบดวงตาและบอกให้เธอลืมตาได้เธอค่อยๆ ปรือตาช้าๆ ตามที่หมอบอกหัวใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เธอมองเห็นแล้วมองเห็นจริงๆ ด้วย ภาพแรกที่อยู่เบื้องหน้าคือหน้าของทะเลผู้ชายที่เธอรักเขามากเธอยิ้มด้วยความดีใจ"ทะเล" เมื่อม่านตาขยายภาพตรงหน้ากับค่อยๆ จางหายไปและภาพทุกอย่างตรงหน้าก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาที่เอ่อล้นไหลลงอาบแก้มทันทีเพียงแต่กระพริบตา"ทะเลๆๆๆ"เสียงสะอื้นไห้จุกภายในอก มือก็คว้าอากาศเบี้ยงหน้า ทำให้ทุกคนอดสงสารคนตัวเล็กไม่ได้"ไหนลองบอกหมอได้ไหม ภาพแรกที่คุณมองเห็นคืออะไร""ภาพแรกของฉันคือเขาฮือๆ คือทะเล...ตะแต่ความเป็นจริงกับไม่ใช่เพราะอะไร...เพรา

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 56 ผ่าตัด

    ถึงวันนัดผ่าตัดเมื่อเดินทางมาถึงโรงพยาบาลดาหวันก็มีอาการตื่นเต้นจนมือเท้าเย็นไปหมด"ที่รักทำใจให้ร่มๆ ไม่มีอะไรน่ากลัวเขาจะอยู่กับที่รักเสมอ ไม่ต้องกลัวนะคนดี"ทะเลโอบหลังคนตัวเล็กเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอเป็นกังวลมากเกินไป "รู้สึกกลัวนิดหน่อย""ไม่เป็นไรนะ ที่รักมองหน้าเขา จำสัมผัสนี้ไว้เขาจะอยู่กับเธอเสมอ"ทะเลก้มจูบหน้าผากเธอเบาๆการผ่าตัดดำเนินไปหลายชั่วโมงจนกระทั่งสำเร็จ ทีมแพทย์ออกมาจากห้องผ่าตัดพร้อมรอยยิ้ม"การผ่าตัดสำเร็จด้วยดีครับ ตอนนี้ต้องรอการฟื้นตัวและดูผลในไม่กี่วัน"หมอบอกแม่ของดาหวัน เธอยกมือไหว้หมอยิ้มทั้งน้ำตาปากก็ขอบคุณซ้ำๆ ในที่สุดลูกสาวก็จะกลับมามองเห็นดาหวันอยู่ห้องพักฟื้นซึ่งเป็นห้องพิเศษที่ทะเลจัดเตรียมไว้ให้ ไม่นานแม่เธอก็เดินเข้ามาด้วยความที่ยังมองไม่เห็นจึงคิดว่าเป็นแฟนหนุ่ม"ที่รัก ที่รักใช่ไหมไปไหนมาเหรอ เขาออกมาจากห้องผ่าตัดตั้งนาน""แม่เองหวัน""อ้าว แม่เองเหรอแล้วทะเลไปไหนค่ะ""ที่บ้านทะเลมีปัญหานิดหน่อยนะลูก เขาเลยต้องรีบกลับไป""แต่ครอบครัวทะเลย้ายไปอยู่อเมริกากันหมดแล้วนะคะ อย่าบอกนะเขาบินไปแล้ว""ใช่ลูกเป็นธุระด่วนเลย พ่อกับแม่ทะเลคงจะเกิดเรื่องไม่งั้นคง

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 55 ขอพร

    สามเดือนถัดมาวันนี้เป็นวันเกิดของดาหวัน ซึ่งทะเลก็เตรียมของขวัญให้เจ้าตัวอย่างลับๆ โดยการแอบออกไปข้างนอกตอนเธอหลับ แม่ของเธอกลับจากงานที่ต่างประเทศก็มาร่วมฉลองวันเกิดให้เธอและที่ขาดไม่ได้ก็คือเพื่อนสุดสวยสองคนนั้นที่กำลังเตรียมของกินกันใหญ่"พวกมึงไม่ต้องเตรียมอะไรเยอะหรอก เดี๋ยวกินไม่หมด"ดาหวันบอกเพื่อนสาวเพราะกินกันแค่นี้ถ้าไม่หมดเสียดายแย่อีกอย่างก็ไม่อยากให้เหนื่อยกันตอนเก็บด้วย"เออๆ เดี๋ยวกูจะย่างกุ้งตัวใหญ่ๆ ให้มึงกินด้วยแหละ มีหมึกกับปูด้วยนะ"ต้มหอมบอกดาหวันพร้อมยกของในมือให้เธอดูแม้จะรู้ว่าเธอมองไม่เห็นก็ตาม"อืมม์ได้กลิ่นแล้วหอมมาก สู้สู้กูรอกินอยู่"เธอได้กลิ่นของอาหารทะเลลอยมาพาให้น้ำลายไหล"ได้เลยจ้าคุณหนูของบ่าว เดี๋ยวบ่าวไปตำน้ำจิ้มรสเด็ดสักครู่ก่อนนะจ๊ะ"มิเกลตบไหล่เพื่อนสาวพร้อมพูดหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดีดาหวันนั่งยิ้มหน้าบานแฉ่งจะได้กินของอร่อย อยู่ๆ ก็มีมือหนาใหญ่เอื้อมมือเธอไปจับ"ว่าไงพ่อครัววันนี้ไม่ลงมือทำกับข้าวเองเหรอ"ดาหวันเอ่ยปากเพราะรู้ว่าสัมผัสนั้นเป็นแฟนของเธอ"เดี๋ยวก่อนสิ เขาจะพาที่รักไปเปลี่ยนชุดก่อน""ชุดอะไรบอกใบ้ได้ไหมค่ะ""ชุดวันเกิดครับ""ชุดวันเกิด

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status