บทที่ 15 น่าอาย

หกโมงเช้าฝนงัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุก แต่เข้มที่ตื่นก่อนเธอนานแล้วไม่ยอมให้เธอลุก ใช้แขนและขาของเขาพันธนาการตัวเธอไว้ ฝนที่พยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดเขาจนเหนื่อยจึงหยุดไปเอง เธอมาคิดทบทวนถึงเหตุการณ์เมื่อคืนว่ามันเกิดอะไรขึ้น เธอมานอนอยู่บนเตียงของเขาได้อย่างไร เหลือบตามองเขาที่ยังหลับอยู่ เธอไม่กล้าดิ้นแรงเดี๋ยวเขาตื่น เข้มได้แต่แอบขำในใจเพราะเขาแค่แกล้งหลับ อยากเห็นท่าทางของเธอ อยู่ในสภาพล่อแหลมแบบนี้เธอจะทำตัวอย่างไร ฝนรู้ว่าเธอโป๊ ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่ได้ใส่อะไรเลย และดูเหมือนว่าเขาก็คงจะไม่ได้ใส่อะไรเลยด้วยเหมือนกัน น่าอายชะมัด

เธอลองทบทวนดูและจำได้ว่าเมื่อคืนนี้เธอดื่มเบียร์ไปหลายแก้ว เธอน่าจะเมาจนไม่ได้สติและ..เขาก็คงพาเธอมานอนที่นี่ นอนบนเตียงเดียวกันกับเขา เธอดิ้นหยุกหยิกเข้มเองก็เริ่มจะทนไม่ไหว เพราะเวลาที่เธอขยับตัวอะไรต่อมิอะไรมันก็ถู ๆ ไถ ๆ ใกล้ชิดกันมากขึ้น เขาจึงแกล้งหลับต่อไปไม่ไหวแล้ว พลิกตัวขึ้นคร่อมเธอด้วยความรวดเร็ว ฝนตกใจเพราะเมื่อกี้เขายังหลับอยู่เลยทำท่าจะดิ้นรนและเตรียมจะพูดอะไรออกมาแต่เข้มก็ใช้ริมฝีปากบางของเขาประกบริมฝีปากอวบอิ่มของเธอไว้ ใช้มือข้าง