14

"เอ่อ~ ทำตัวตามสบายเลยนะครับพี่" เป้พูด เขาเห็นว่าแจนกับเกรซนั่งตัวเกร็งไม่พูดไม่จาก็กลัวว่าเธอจะรู้สึกอึดอัดใจ

"แล้วนี่ไอ้ลมมันไปไหนตั้งนานว่ะปล่อยให้พี่สาวคนสวยต้องนั่งรออยู่ตรงนี้" โจ้ถามด้วยความสงสัยเพราะหลังจากที่สายลมพาเกรซมาแนะนำเพื่อนแบบงง ๆ เขาก็ขอฝากเกรซกับแจนนั่งร่วมโต๊ะกับเพื่อนไว้ก่อนแล้วเดินออกไปไหนไม่รู้

"เดี๋ยวก็คงมาแหละมั้ง" กิ๊กตอบ

"ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วผมจะขอแนะนำตัวเองชัด ๆ อีกสักครั้งนะครับ ผมชื่อโจ้นะครับอายุ 21 ปีและกำลังจะ 22 ในอีกไม่กี่วันแล้ว การเรียนไม่เคยขาดการบ้านไม่เคยส่ง ผมเป็นคนรักสัตว์ใจดีเฟลนลี่เป็นที่สุด ๆ และที่สำคัญ...ผมยังโสดนะครับ" โจ้พูดพร้อมขยิบตาให้ทั้งสองคนทีนึง แจนถอนหายใจแล้วมองบนอย่างไม่ชอบใจเพราะเธอเกลียดผู้ชายเจ้าชู้เป็นที่สุด

"แฟนเพื่อนเนอะ!" กิ๊กพูด

"คนนี้แฟนเพื่อนแต่คนนี้ไม่ใช่" โจ้ตอบพร้อมชี้ไปที่เกรซและแจน

"พี่สาวคนสวยยังโสดอยู่ใช่ไหมครับ" โจ้ตอบ

"ฉันมีแฟนแล้ว" แจนตอบทันทีด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

"อ้าว" โจ้อุทานออกมาพร้อมทำหน้าเซ็งจนเพื่อน ๆ ของเขายังอดขำไม่ได้

"สมน้ำหน้า" กิ๊กพูด

"หน้าม่อไปทั่วนะมึงอ่ะไอ้โจ้ขนาดเพื่อนของแฟนเพื่อนมึงยังไม่เว้นเลย" เป้พูด

"กูก็แค่แซวเล่น ๆ ตามปกติป่ะว่ะจะได้สนิทกันเร็ว ๆ ไง" โจ้ตอบ

"ผมเป้นะครับ" เป้หันไปแนะนำตัวกับเกรซและแจน

"แจนจ่ะ" แจนตอบกลับด้วยรอยยิ้มจนโจ้ที่เห็นแบบนั้นก็หน้ามุ่ยออกมาทันทีจากนั้นสายลมก็เดินกลับมาที่โตะแล้วเข้าไปนั่งข้างเกรซ

"ไปไหนมาว่ะ" เป้ถามแต่สายลมไม่ตอบ เขาเอาเสื้อแขนยาวที่เพิ่งถือมาคลุมที่เข่าของเกรซทันทีเพื่อปกกันไม่ให้มันโป๊เกินไปจนเกรซเองก็ยังอึ้งกับการกระทำของเขาเลยส่วนคนอื่น ๆ ก็ได้แต่มองเขาเป็นตาเดียวเพราะไม่คิดว่าที่เขาออกไปตั้งนานคือไปเอาเสื้อที่รถมาคลุมเข่าให้เกรซ แจนเห็นสายลมดูแลเกรซแบบนี้ก็รู้สึกประทับใจไม่น้อยเพราะตอนแรกเขาไม่ค่อยชอบสายลมเท่าไหร่เพราะเธอรู้สึกว่าสายลมไม่น่าจะจริงใจกับเพื่อนเธอสักเท่าไหร่แต่วันนี้พอได้เห็นท่าทีที่สายลมปฏิบัติต่อเกรซแล้วก็ทำให้เธอรู้สึกดีกับสายลมขึ้นมานิดนึง

"ไม่เป็นไรหรอก" เกรซพูดเพราะรู้สึกอายที่เห็นทุกคนกำลังมองมาที่เธอกับสายลมอยู่

"มันสั้นเกินปิดไว้น่ะดีแล้ว" สายลมตอบ

"ขอบใจนะ" เกรซตอบ สายลมหันไปหยิบของในถุงกระดาษออกมาส่งให้แจน

"อะไรเหรอ" แจนถาม

"ผ้าคลุมครับ ผมออกไปซื้อมาให้เมื่อกี้เลยยังไม่เคยใช้แน่นอน" สายลมตอบ เขาเห็นว่าชุดของแจนเองก็บางและสั้นมากเลยเดินไปที่ร้านสะดวกซื้อฝั่งตรงข้ามแล้วซื้อผ้าคลุมกลับมาให้เธอด้วยเพราะคิดว่าถ้าเอาผ้าของเขาเองที่อยู่ในรถมาให้แจนใช้คงขะไม่เหมาะสมเท่าไหร่แต่เกรซเป็นแฟนของเขาดังนั้นใช้ของเขาเองคงไม่เป็นไร แจนมองหน้าสายลมด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชืื่อเธอไม่เคยคิดเลยว่าสายลมจะเป็นคนใส่ใจคนอื่นขนาดนี้แต่ด้วยที่เธอเองก็ยังมีกำแพงกับสายลมอยู่เลยปฏิเสธเขาไป

"ไม่เป็นไรหรอกพี่ชิล" แจนตอบแล้วหันไปยกแก้วน้ำผลไม้ของเธอขึ้นมาดื่ม

เกรซเหล่มองสายลมทันทีเพราะกลัวว่าเขาจะรู้สึกไม่ดีกับท่าทีของแจนและแน่นอนว่าสายลมเองก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันกับท่าทางเมินเฉยของแจนที่มีต่อเขาเพราะเขาไม่รู้เลยว่าทำไมสายตาที่แจนมองเขามันดูเหมือนไม่ชอบเขายังไงก็ไม่รู้และเมื่อเกรซเห็นแบบนั้นเธอจึงเอามือไปวางบนหลังมืออีกข้างของสายลมแล้วบีบเบา ๆ เพื่อไม่ให้เขาคิดมากจนรู้สึกไม่ดี

"ถ้าไม่อยากได้ผ้าคลุมเอาเสื้อผมไปคลุมแทนไหมครับ" โจ้พูดแล้วทำท่าจะถอดแจ็คเก็ตของเขาให้แจน

"เก็บใส่ไว้เองเถอะ" แจนตอบ

"แหม่~ เป็นห่วงผมซะด้วย" โจ้พูด สีหน้าของแจนแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ชอบโจ้แต่โจ้ก็ยังคงไม่หยุดแสดงอาการเจ้าชู้ใส่แจนจนเกรซที่ดูอยู่รู้สึกกังวลเพราะเธอรู้ดีว่าแจนเกลียดผู้ชายเจ้าชู้มากขนาดไหนแล้วการที่โจ้ยังคงเล่นหูเล่นตากับเธอก็กำลังทำให้เธอไม่พอใจมาก ๆ จนเกรซกลัวว่าแจนจะโมโหแล้วเผลอพูดจาไม่ดีใส่โจ้จนทำให้บรรยากาศเสีย

"เอ่อ~ น้องโจ้" เกรซตัดสินใจหาเรื่องคุยกับโจ้เพืือเบี่ยงเบนความสนใจของเขามาที่เธอแทนแต่การที่เกรซทำแบบนี้ทำให้สายลมรู้สึกไม่พอใจอย่างมากเพราะคิดว่าเธอกำลังให้ความสนใจเพื่อนของเขาอยู่

"สาวสวยสองคนที่น้องโจ้พามาคือใครเหรอ ใช่แฟนหรือเปล่า" เกรซพูด

"ไม่ใช่ค่ะ แอร์เป็นรุ่นน้องที่คณะพวกพี่เขาเฉย ๆ ส่วนนี้ก็เพื่อนสนิทแอร์เองชื่อข้าวฟ่าง" แอร์ตอบ

"อ๋อ ก็ว่าอยู่หน้าไม่คุ้นเลย" เกรซพูด

"พี่เกรซรู้จักพวกผมด้วยเหรอครับ" โจ้ถาม

"พี่แค่เคยเห็นรูปพวกเราจากมือถือของลมเฉย ๆ น่ะก็เลยพอคุ้น ๆ อยู่บ้าง" เกรซตอบ

"อย่างงี้นี่เอง" โจ้พูด

"เฮ้ยไอ้กิ๊กนั่นพี่สาวมึงป่ะ" เป้พูดแล้วชี้ไปที่โซนด้านล่าง

"ไหนว่ะ" กิ๊กถามพร้อมมองไปตามมือของเป้

"นู้นไงที่เต้นอยู่ตรงนู้นอ่ะ" เป้ตอบ

"อ๋อใช่ ๆ พอดีวันนี้วันเกิดเพื่อนมันอ่ะแต่กูก็ไม่นึกว่าจะมาร้านเดียวกัน" กิ๊กตอบ

"น้องกิ๊กมีพี่สาวด้วยเหรอ" เกรซถาม

"ใช่ค่ะ ชื่อกริ๊งอายุก็น่าจะพอ ๆ กับพี่เกรซนั่นแหละค่ะ" กิ๊กตอบ

"ยิ้มอะไรของมึง" กิ๊กถามด้วยความสงสัยเพราะอยู่ดี ๆ สายลมก็อมยิ้มออกมา

"ยิ้มที่มึงบอกว่าพี่กริ๊งอายุเท่าพี่เกรซไง" สายลมตอบ

"ทำไมว่ะ...หรือว่าพี่เกรซเด็กกว่าเหรอ" กิ๊กถาม

"หนูขอโทษนะคะพี่เกรซหนูไม่ได้ตั้งใจว่าพี่หน้าแก่นะ" กิ๊กรีบยกมือไหว้เกรซด้วยความรู้สึกผิดจนเกรซตกใจเพราะว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรเลยกับคำพูดของกิ๊ก

"พี่เกรซเขาไม่โกรธมึงหรอกกูว่าเขาคงดีใจมากกว่าที่มึงชมเขาแบบนั้นอ่ะ" สายลมพูด

"ทำไมว่ะ" กิ๊กถาม สายลมยื่นมือไปวางใต้คางเกรซ

"เพราะว่ามึงเพิ่งชมว่าแฟนกูหน้าเด็กไงล่ะ" สายลมตอบ

"หน้าเด็ก?...นี่พี่เกรซอายุมากกว่าพี่กริ๊งเหรอ" กิ๊กถาม

"เออ แต่ว่าแฟนกูยังสาวยังสวยอยู่นะเว้ย" สายลมตอบ

"จริงเหรอคะ" กิ๊กหันไปถามเกรซ

"ก็ถ้าพี่สาวน้องยังอายุไม่ถึงเลข 3 ก็แสดงว่าตามนั่นแหละจ๊ะ" เกรซตอบ

"ฮะ!" ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจแต่สายลมกลับนั่งทำหน้าภูมิใจเป็นอย่างมาก

"พี่เกรซ 30 แล้วเหรอคะ" แอร์ถาม เกรซกับแจนก็ไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนต้องตกใจกันขนาดนี้เหมือนกับมันเป็นเรื่องแปลกที่พบเห็นได้ยากเลย

"จ๊ะ" เกรซตอบ

"ตอนแรกพวกเราคิดว่าพี่เกรซกับพี่แจนน่าจะอายุประมาณ 25 ได้ไม่คิดว่าพวกพี่จะอายุขึ้นเลข 3 แล้ว" เป้พูด

"ขอบใจนะจ๊ะ" แจนตอบ

"พวกพี่ดูแลตัวเองดีมากจริง ๆ ดูหนูสิอายุแค่ 22 ปีเองแต่หน้าคือไม่ไหวแล้วยิ่งถ้าช่วงไหนใกล้สอบนะแทบไม่มีเวลาดูแลตัวเองเลย บางทีไปเรียนสภาพนี่อย่างกับศพเดินได้" กิ๊กพูด

"จริง!" เป้ตอบ

"ไอ้เป้! เดี๋ยวเถอะมึง" กิ๊กหยิบส้อมแล้วชี้ไปหาเป้เพื่อเตือนให้เขาหยุด

"พี่ว่าน้องกิ๊กก็สวยนะอย่าพูดอะไรบั่นทอนคุณค่าตัวเองแบบนั้นสิ" แจนพูด เธอเห็นว่ากิ๊กหน้าตาสวยสมวัยแต่พูดจาเว่อร์ดูถูกตัวเองเลยอยากให้กำลังใจหน่อย

"หนูแต่งหน้ามาน่ะค่ะ" กิ๊กตอบ

"จริง ๆ สมัยนี้มันก็มีวิธีดูแลตัวเองหลายอย่างนะตั้งแต่การกินยันการนอนเลย พวกพี่โชคดีที่ได้ทำงานในออฟฟิศนั่งตากแอร์ไม่ต้องออกแดดเท่าไหร่เลยช่วยได้บ้างน่ะ" เกรซตอบ

"ไม่จริงค่ะ ทั้งสปา เข้าคลีนิค กินวิตามิน ดื่มคอลลาเจน ทาครีมบำรุงผิวสารพัดแค่ไม่ค่อยโดนแดดเฉย ๆ มันจะอยู่สภาพนี้ได้ยังไงอีกอย่างนะอยู่ออฟฟิศทำงานจนหัวหมุนสภาพตอนกลับบ้านแต่ละวันนี้อย่างกับป้าแก่เลยจะไปโกหกน้องเพื่อ" แจนพูด

"จิ๊!" เกรซหันไปมองค้อนใส่แจนทันที

"ฉันพูดความจริงนี่หน่า" แจนพูด

"ก็...นั่นแหละจ๊ะแค่ดูแลตัวเองให้มาก ๆ แค่นั้นก็พอแล้ว" เกรซพูด

"นี่สินะที่เขาเรียกกันว่า 30 ยังแจ๋วอ่ะ...เฮ่อ~ ตอนแรกก็นึกว่ารุ่นพี่แต่ลองมองดูดี ๆ รุ่นนี้แหละใช่เลย" โจ้พูดพร้อมส่งรอยยิ้มหวาน ๆ ไปให้แจน

"ไอ้โจ้" เป้รีบปรามเพื่อนเพราะกลัวว่าโจ้จะทำให้แจนอึดอัดแถมเขาก็ไม่อยากให้เพื่อนเล่นปีนเกลียวกับรุ่นพี่ด้วยเพราะมันดูไม่สมควรเท่าไหร่

"นายคงไม่รู้สินะว่าฉันน่ะเกลียดคนเจ้าชู้ที่สุด" แจนพูดพร้อมกับยิ้มเย้ยใส่โจ้ไปทีนึง

"รู้ได้ไงว่าผมเจ้าชู้พี่เคยลองดูแล้วเหรอ" โจ้ตอบ

"ไม่จำเป็นต้องลองก็รู้" แจนตอบ

"ที่ไม่กล้าลองนี่กลัวติดใจหรือเปล่าครับ" โจ้พูด แจนไม่อยากเสียเวลาสนทนาเลยหันมาดื่มน้ำของเธอต่ออีกครั้ง

ตืด ตืด ตืด (เสียงโทรศัพท์)

"ฉันออกไปรับโทรศัพท์พี่ตั้มก่อนนะ" แจนพูด เธอเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นของแฟนหนุ่มของเธอจึงขอตัวออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอกก่อนอีกอย่างเธอเบื่อที่ต้องคอยต่อปากต่อคำกับโจ้ด้วยเลยไม่อยากนั่งอยู่ตรงนี้แล้ว

"โอเค" เกรซตอบ

หลังจากที่เกรซออกไปทุกคนก็ยังคงนั่งพูดคุยกันต่อไปเรื่อย ๆ และดูเหมือนว่าเกรซเองก็เริ่มลดความเกร็งลงล้างแล้วแถมยังเข้ากับเพื่อนของสายลมได้เป็นอย่างดีอีกด้วย

"เดี๋ยวมานะ" เกรซหันมากระซิบกับสายลม

"พี่จะไปไหนอ่ะ" สายลมถาม

"ฉันอยากไปเข้าห้องน้ำอ่ะ" เกรซตอบ

"เดี๋ยวผมพาไป" สายลมพูด

"อืม" เกรซตอบ

"พวกมึงเดี๋ยวกูมานะพาพี่เกรซไปเข้าห้องน้ำก่อน" สายลมพูด

"โอเค"

สายลมพาเกรซมาเข้าห้องน้ำของโซน VIP ซึ่งมันค่อยข้างส่วนตัวมากกว่าห้องน้ำด้านล่าง

"รอแป๊ปนึงนะ" เกรซพูดแล้วเดินไปที่ฝั่งห้องน้ำหญิงแต่เธอยังไม่ทันได้เดินสักก้าวก็ถูกสายลมคว้าแขนแล้วเปชี่ยนไปฝั่งห้องน้ำชายแทนและก็โชคดีมาก ๆ ที่ตอนนี้ห้องน้ำไม่มีใครมาใช้เลยจึงทำให้สายลมกล้าพาเธอมาที่นี่

"ทำอะไรอ่ะลม" เกรซถามแต่ขาก็ก้าวตามเขาไปเพราะไม่สามารถสู้แรงเขาได้จริง ๆ

สายลมดันเกรซเข้าไปในห้องน้ำห้องในสุดจากนั้นเขาก็ตามเธอเข้าไปแล้วล็อคประตูทันที

"จะทำอะไร" เกรซถาม สายลมมองจ้องหน้าเกรซอยู่แป๊ปนึงก่อนจจะพุ่งเข้าไปจูบเธออย่างไม่บอกไม่กล่าวก่อนจนเกรซตกใจ

"อื้อ!" เกรซแม้จะตกใจแต่เธอก็ไม่กล้าส่งเสียงดังเพราะกลัวว่าถ้ามีคนเข้ามาแล้วจะได้ยินเข้า

สายลมเริ่มส่งลิ้นเข้าไปในปากของเกรซจากนั้นก็ตวัดลิ้นพันกับลิ้นของเกรซทันที ตลอดเวลาที่นั่งอยู่ที่โต๊ะเขาต้องใช้ความอดทนอย่างมากเพื่อควบคุมสติอารมณ์ของตัวเองเมื่อเห็นเกรซแต่งตัวแบบนี้ ใจนึงมันก็หวงใจนึงมันก็ชอบแต่ที่เขาไม่ออกอาการหึงหวงเธอมากบนโต๊ะเพราะไม่อยากให้คนอื่นมองว่าเขางี่เง่าแถมเกรซเองก็โตแช้วเธอจะทำอะไรมันก็เป็นสิทธิ์ของเธอ สายลมค่อย ๆ ผละออกจากเกรซแล้วเอาหน้าผากไปชนกับเธอไว้

"พี่ทำผมแทบจะบ้าตายอยู่แล้วรู้ตัวไหม" สายลมพูดพร้อมกับเสียงหอบหายใจที่ถี่ขึ้นเหมือนกำลังพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองไว้

"พี่เกรซ...ผมอยากทำมากเลย" คำพูดของสายลมทำเอาเกรซค้างไปเลยเพราะตอนนี้เธอรู้สึกได้ว่าสายลมกำลังใช้ความอดทนพยายามอย่างมากแต่มันก็ดูน่าสงสารมากเหมือนกันจนเธอไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อไปดี

" 2 อาทิตย์ที่ผ่านมาพี่ผลักไสผมตลอดเลยรู้ตัวไหม" สายลมพูด

"ขอโทษ" เกรซตอบ สายลมค่อย ๆ เอาหน้าออกห่างจากเกรซเพื่อมองดูแววตาของเธอชัด ๆ

"ครั้งนี้พี่จะไม่หนีผมอีกแล้วใช่ป่ะ" สายลมถาม

"แต่ที่นี่มัน...." เกรซรู้สึกไม่สบายใจที่จะทำที่นี่ตอนนี้ซึ่งสายลมก็เข้าใจความรู้สึกเธอดีแต่เขาเองก็แทบจะทนไม่ไหวแล้วเลยเข้าไปจูบเธออีกครั้งก่อนจะพาเธอออกจากห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว