Share

13

Author: Plearn9
last update Last Updated: 2024-12-28 11:30:24

20:00 น.

"ชนนนนนนนนน" โจ้ชูแก้วขึ้นมาด้วยท่าทางดี้ด๊าดีใจเพราะคืนนี้เพื่อน ๆ ของเขาออกมาเที่ยวกันครบแก๊งค์

"คนอกหักอะไรว่ะดูมีความสุขกว่าพวกกูอีก" เป้พูด

"ก็อกหักแบบมีความสุขไงว่ะ" โจ้ตอบ

"มากันแค่ 4 คนมึงต้องเล่นใหญ่เปิดโต๊ะ V เลยเหรอ" กิ๊กพูด

"ใครบอกมากันแค่ 4 คนว่ะ" โจ้ตอบ เพื่อน ๆ หันหน้ามองกันอย่างงง ๆ

"มึงนัดคนอื่นมาด้วยเหรอว่ะ" เป้ถาม

"แน่นอนดิว่ะ" โจ้ตอบ

"มึงจะนัดใครมาเนี่ยไม่คิดจะถามพวกกูก่อนเลยใช่ไหมว่าผพวกกูโอเคหรือเปล่า" สายลมพูด

"แหม่~ ทำอย่างกับเมื่อก่อนมึงไม่เคยพาสาวมาแจมกับพวกกูยังงั้นแหละ" โจ้ตอบ สายลมถอนหายใจออกมาอย่างเถียงไม่ได้

"อุ้ย! พูดถึงก็มาพอดีเลย" โจ้พูด ทั้งสามคนหันไปมองยังคนที่เพิ่งเดินเข้ามาที่โต๊ะพร้อมกัน

"สวัสดีค่ะ" สาวคนใหม่เอ่ยทักทายอย่างมีมารยาท

"น้องแอร์" กิ๊กพูด

"มาครับ ๆ มานั่งกันก่อน" โจ้พูดพร้อมกับขยับเพิ่มที่ให้แอร์กับเพื่อนของเธอเข้ามานั่งที่โต๊ะ

ทางด้านของแจนกับเกรซที่เปิดโต๊ะนั่งแอบดูอยู่ไม่ไกลก็กำลังช่วยกันจับบตาดูโต๊ะของเทียนอยู่ตลอด วันนี้เกรซยอมลงทุนเสียเงินไม่น้อยเพื่อเปิดโต๊ะ VIP ตามกลุ่มของสายลมเลยจะได้เห็นชัด ๆ ว่าสายลมมาเที่ยวกับเพื่อนแค่นั้นจริง ๆ หรือเปล่า

"เฮ้ย ๆ ๆ นั่นไงแกเห็นไหม" แจนรีบสะกิดเกรซให้หันไปดูสวาวสวยคนใหม่ที่เพิ่งมาถึงโต๊ะของสายลม

"ใครว่ะ เพื่อนสายเหรอ" แจนถาม เกรซพยายามเพ็งสายตามองดูให้ชัด ๆ แต่เธอก็ยังไม่คุ้นหน้าคนที่มาใหม่อยู่

"ไม่รู้จักอ่ะ" เกรซตอบ เกรซไม่เคยเจอเพืื่อนของสายลมก็จริงแต่ช่วงเวลาที่ผ่านมาเธอก็ได้มีโอกาสเล่นโทรศัพท์ของสายลมอยู่หลายครั้งเลยทำให้ได้เห็นรูปของเขากับเพื่อนผ่านตามาบ้างบวกกับในโซเชียลของสายลมเองก็เคยโพสต์รูปกลุ่มของพวกเขาอยู่หลายครั้งจึงทำให้เกรซพอที่จะคุ้นหน้าคนอื่นบนโต๊ะอยู่ยกเว้นสาวสวย 2 คนที่เพิ่งมาถึง

"ไม่ได้ยินเลยว่ะหรือว่าเราเปิดโต๊ะไกลไปว่ะ" แจนพูด

"ถ้าใกล้กว่านี้ก็ถูกจับได้ไปนานแล้ว" เกรซตอบ

"จะถูกจับได้ได้ไงวันนี้ฉันอุตส่าห์พอแกไปแต่งหน้าทำผมเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวเป็นสาวเซ็กซี่ไม่มีทางที่แฟนแกมันจะสงสัยได้หรอกถ้าไม่หันมาเห็นหน้าแกจัง ๆ อ่ะ" แจนพูด ปกติเกรซก็ไม่ได้แต่งตัวเชยนะ เธอเป็นคนแต่งตัวเป็นดูมีสเน่ห์แต่แค่ไม่ชอบใส่อะไรที่โป๊ก็เท่านั้นเอง

โต๊ะของสายลม

"ไอ้โจ้มันไปหลอกน้องแอร์ยังไงครับเนี่ยถึงได้หลวมตัวมาเที่ยวกับมันได้" เป้ถามด้วยความสงสัยเพราะปกติแล้วแอร์เป็นรุ่นน้องที่น่ารักเรียบร้อยมาก ๆ ใครชวนไปไหนก็ปฏิเสธตลอดเพราะพ่อของเธอดุมากเลย

"ช่วงนี้แอร์เบื่อ ๆ น่ะค่ะก็เลยหาอะไรใหม่ ๆ ทำดูแล้วพี่โจ้ก็ทักมาชวนพอดีแอร์ก็เลยตอบตกลงไป" แอร์ตอบ

"อ๋อ" เป้ตอบ

"นี่ข้าวฟ่างเพืื่อนแอร์ค่ะ" แอร์รีบแนะนำเพื่อนของเธอให้ทุกคนได้รู้จักเพราะกลัวว่าเพื่อนจะรู้สึกอึดอัด

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ พี่ชื่อเป้นะ" เป้พูด

"กิ๊กจ่ะ" กิ๊กพูด

"เอ่อ...ส่วนไอ้นี่ชื่อสายลมนะ มันเป็นคนติสต์ ๆ แปลก ๆ นิดหน่อยอ่ะน้องอย่าไปสนใจมันเลย" กิ๊กพูดเมื่อเห็นสายลมทำตัวนิ่งเฉยไม่สนใจน้อง ๆ ที่มาใหม่เท่าไหร่

"ค่ะ" ข้าวฟ่างตอบ

"พี่ไม่เคยเห็นหน้าน้องข้าวฟ่างเลย น้องข้าวฟ่างเรียนอยู่คณะอะไรเหรอครับ" เป้ถาม

"ฟ่างเรียนอักษรค่ะแต่ที่พวกพี่บอกว่าไม่เคยเห็นเลบอาจเป็นเพราะฟ่างไม่ได้เรียนที่เดียวกับพวกพี่มั้งคะ" ข้าวฟ่างตอบ

"อ้าวเหรอ" เป้พูด

"แอร์กับฟ่างเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยม.ต้นแล้วค่ะ บ้านเราอยู่ใกล้กันก็เลยสนิทกันค่ะ" แอร์ตอบ

"งี้นี่เอง" เป้ตอบ

"อ้าวเห้ย! แดกอยู่คนเดียวไม่สนใจใครเลย" โจ้หันไปว่าสายลมที่เอาแต่ดื่มไม่พูดคุยกับพวกเขาเลยตั้งแต่มีสาว ๆ เข้ามานั่งด้วย

"ก็มึงชวนกูมาแดกเหล้าไม่ใช่หรือไง" สายลมตอบ

"ก็คุยกับพูดก็บ้างไม่ใช่ทำตัวเป็นอากาศธาตุแบบนี้" โจ้พูด

"มึงก็ช่างมันไปเถอะแค่วันนี้มันยอมมาด้วยก็ก็ดีใจมากแล้ว" เป้พูด

"เออ มา ๆ ชนแก้วกันดีกว่า" กิ๊กพูด

.

.

"สายลมเอาแต่ก้มหน้าตลอดเลยอ่ะแบบนี้แสดงว่าเขาไม่สนใจผู้หญิงในโต๊ะนั้นเลยนะ" เกรซพูด

"เห็นแต่ด้านหลังแบบนี้แกมั่นใจได้ไงว่าเขาไม่สนใจใคร...เฮ้ย!" อยู่ดี ๆ แจนก็ร้องออกมาด้วความตกใจทำเอาเกรซสะดุ้งไปด้วย

"เฮ้ย! อะไร" เกรซถาม

"ฉันว่าที่เด็กแกเอาแต่ก้มหน้าตลอดเวลาเนี่ยต้องเป็นเพราะเขากำลังแอบดูขาขาว ๆ ของสาวพวกนั้นอยู่แน่เลย" แจนตอบ

"ฮะ~ จริงเหรอ" เกรซพูด

"แกคิดว่าไงล่ะ" แจนตอบ

"แตะ แต่...บางทีลมเขาอาจจะกำลังก้มหน้าเล่นมือถือคุยกับใครอยู่ก็ได้มั้ง" เกรซพูด

"งั้นแกลองเปิดโทรศัพท์แกดูสิว่าเขาได้ส่งข้อความอะไรหาแกบ้างหรือเปล่า" แจนพูด เกรซรู้สึกกังวลใจขึ้นมาอีกครั้งเพราะเขารู้ว่าตั้งแต่คุยกันไปเมื่อกลางวันพวกเขาก็ยังไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลยแม้แต่สติ๊กเกอร์สักอันสายลมก็ยังไม่ส่งมาสักครั้ง

"หรือถ้าเขาเล่นโทรศัพท์จริง ๆ แกว่าเขาคุยอยู่กับใครถ้าไม่ใช่แก" คำพูดของแจนทำให้เกรซซึมยิ่งกว่าเดิมจนไม่อยากอยู่ตรงนี้ต่อแล้ว

"ช่างเขาเถอะ พรุ่งนี้เรายังต้องไปทำงานต่อรีบกลับไปพักผ่อนกันดีกว่า" เกรซตอบ

"จะบ้าเหรอ ยังจับไม่ได้คาหนังคาเขาเลยแกจะทิ้งไปแบบนี้ได้ไง" แจนพูด

"ก็ฉันไม่อยากรู้แล้วอ่ะ" เกรซตอบ

"เอ้า~" แจนตามอารมณ์ของเพื่อนไม่ทันแต่เมื่อเห็นเกรซอยากกลับเธอก็คงไม่จำเป็นต้องนั่งต่อ เธอจึงหันไปหยิบกระเป๋ากับกุญแจรถเตรียมจะลุกออกจากโต๊ะ

"เชี่ยยย!" เกรซอุทานออกมาด้วยความตกใจแล้วรีบนั่งลงทันที เธอพยายามเบี่ยงหน้าหลบเข้ามาด้านในเหมือนกำลังซ่อนตัวจากอะไรบางอย่างจนแจนเองก็ตกใจไปด้วย

"อะไรว่ะแก" แจนถาม

"ลมกำลังเดินมาหลบเร็ว" เกรซตอบ

"ฮะ!" แจนตกใจแล้วลองหันไปดูแว๊บนึง

"แกจะหันไปทำไมเล่า หลบดิ!" เกรซพูดจากนั้นแจนจึงรีบก้มหัวหันหน้าเข้าผนังไปพร้อมกับเกรซ เมื่อสายลมเดินเข้ามาใกล้โต๊ะของพวกเธอก็ยิ่งทำให้พวกเธอเกร็งเข้าไปใหญ่ กลิ่นน้ำหอมประจำตัวของสายลมที่โชยเข้ามาที่จมูกของเกรซชัดขึ้นเรื่อย ๆ จนเธอแล้วจะบ้าตายอยู่แล้ว

"ไปยังว่ะแก" หลังจากที่สายลมเดินผ่านไปเกรซก็รีบถามเพื่อนของเธอทันทีทำให้แจนค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมาดูช้า ๆ และเมื่อเธอมองไม่เห็นสายลมแล้วเธอจึงยกมือขึ้นมาทำท่าโอเคบอกเกรซ

"เหมือนจะไปแล้วนะ" แจนตอบ

"เฮ่อ~" เกรซถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

"พวกเรารีบกลับกันเถอะก่อนที่ลมจะเดินกลับมา" เกรซพูด

"เอาดิ แต่ว่าถ้าเดินออกไปแล้วเจอเข้าจะทำไงว่ะ" แจนถาม

"คนเยอะไม่น่าเห็นหรอกมั้งแต่ถ้าออกไปแล้วเจอจริง ๆ ก็ค่อยเนียน ๆ มุดออกไปแบบไม่ให้เขาสังเกตเห็นแล้วกัน" เกรซตอบ

"เอางั้นก็ได้" แจนตอบ

"รีบไปกันเถอะ" เกรซพูดแล้วรีบหยิบของเตรียมจะลุกจากโต๊ะ

"จะไปไหนกันเหรอครับ" สายลมเดินเข้ามาเท้าแขนกับโต๊ะของเกรซเพื่อขวางไม่ให้พวกเธอลุกหนีไป

"เฮ้ย!" เกรซและแจนอุทานออกมาด้วยความตกใจ ทั้งสองคนหันหน้ามองกันอย่างสิ้นหวังก่อนจะหันกลับมามองที่สายลม

"จะรีบไปไหนเหรอครับ" สายลมถาม

"ออ...อ๋อ...พวกฉันจะกลับกันแล้วน่ะพอดีพรุ่งนี้มีงานเช้า" เกรซตอบ

"แล้วพี่มาทำอะไรที่นี่ครับทำไมไม่เห็นบอกผมเลย" สายลมถาม

"ฉันเหรอ? ฉันก็มา...มา...เป็นเพื่อนแจนเฉย ๆ น่ะพอดีแจนมันบ่นว่าอยากดื่มก็เลยมาเป็นเพื่อนมันหน่อย" เกรซตอบ สายลมมองไปที่แก้วน้ำเปล่าสองแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะก่อนจะกลับมามองเกรซ

"มาดื่มน้ำเปล่าเนี่ยนะครับ" สายลมถาม

"ก็พวกฉันนึกได้ไงว่าพรุ่งนี้มีงานเช้าเลยเปลี่ยจากดื่มเหล้าเป็นดื่มน้ำเปล่าแทน...แฮร่ ๆ ๆ จะได้ไม่เสียงานเสียการด้วย" แจนตอบ

"เปิดโต๊ะ V กินน้ำเปล่าสองแก้ว แปลก ๆ นะครับ" สายลมพูด

"พวกฉันแค่อยากนั่งโซฟานุ่ม ๆ ส่วนตัว ๆ แค่นี้เองแปลกตรงไหน" เกรซตอบ

"ไม่ใช่ว่ามาแอบดูผมเหรอ" สายลมถาม

"เปล๊า! จะมาแอบดูทำม๊าย" เกรซตอบ

"เกรซ!" แจนกัดฟันเรียกเกรซเบา ๆ เพื่อเตือนเพื่อนสาวไม่ให้ออกอาการ

"ฮึ~" สายลมเห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของเกรซก็ดูออกทันที เขาเข้าไปนั่งลงข้างเกรซทำให้เธอต้องขยับที่ให้เขาอย่างอัตโนมัติเพราะอึดอัด

"อะไรของนายเนี่ย" เกรซถาม

"ก็นั่งเป็นเพื่อนพี่ไง" สายลมตอบ

"จะมานั่งกับฉันทำไมไปนั่งกับเพื่อนน่ยนู้น" เกรซพูด

"พวกมันมีคนนั่งด้วยแล้วผมอยู่กับพี่ได้" สายลมตอบ

"ก็ยังเหลือว่างอยู่คนนึงหนิ ทิ้งสาวสวยแบบนั้นมานั่งกับป้าแก่อย่างฉันเดี๋ยวเขาก็มองว่านายไม่มีเทสหรอก" เกรซพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

"ใครป้าแก่! แกแก่ไปคนเดียวเลยนะ" แจนพูดแล้วมองค้อนเกรซด้วยความไม่พอใจ

"ไอ้โจ้มันชวนน้องแอร์รุ่นน้องที่คณะมาด้วยน่ะน้องเขาก็เลยเอาเพื่อนมาด้วยก็แค่นั้น ไม่มีอะไรหรอก" สายลมตอบ

"ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยหนิ" เกรซพูดแต่ท่าทางของเธอก็ยังดูเหมือนงอนสายลมอยู่เพราะเธอไม่ยอมหันมามองหน้าสายลมเลย

"งั้นมานี่มา" สายลมพูดแล้วลุกขึ้นดึงมือของเกรซให้ลุกตามเขาไป

"ไปไหน" เกรซถาม

"ไปทำให้พี่เชื่อไง" สายลมพูดแล้วจูงมือเกรซไปที่โต๊ะของพวกเขาส่วนแจนเองก็ตกใจรีบหยิบกระเป๋าของเธอกับเกรซแล้วตามสองคนนั้นไปทันที

"ทุกคน" สายลมเอ่ยเรียกเพื่อนเสียงดังจนทุกคนต้องหันไปมองเขาอย่างงง ๆ

"กูก็นึกว่ามึงตายที่ห้องน้ำไปแล้ว" โจ้พูด

"ใครว่ะ" เป้ถามแล้วชี้ไปที่เกรซ

"ทุกคน...นี่พี่เกรซ" เกรซออกแรงบีบมือสายลมเพื่อบอกให้เขาใจเย็น

"แฟนกูเอง" สายลมพูดจบเพืื่อนก็นิ่งค้างเพราะไม่ได้เตรียมใจเอาไว้ว่าคนที่เกรซพามาจะเป็นแฟนของเขาเองแทนที่จะเป็นสาว ๆ ที่เขาไปดีลมาตอนไปห้องน้ำ

"อ่อ...ยิน...ดีที่ได้รู้จักนะคะพี่เกรซ" กิ๊กลุกขึ้นมาทักทยเกรซเป็นคนแรกพร้อมกับยื่นมือไปขอจับมือ

"ค่ะ" เกรซตอบแล้วยื่นมือไปจับงง ๆ

"หนูชื่อกิ๊กนะคะเป็นเพื่อนของสายลม" กิ๊กพูด

"จ่ะ" เกรซตอบ ตอนนี้เธอทำตัวไม่ถูกเลยเพราะทุกอย่างมันกระทันหันเกินไปจนตั้งรับไม่ทัน

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   56 ต้องการ

    อ้อมกอดอันแนบแน่นค่อย ๆ คลายลงทั้งสองคนผละออกจากกัน ใบหน้าหวานซึ้งของเกรซยังคงมีร่องรอยของความตกใจอยู่นิดหน่อยแต่ก็เจือด้วยรอยยิ้มอบอุ่น สายลมมองหน้าเกรซด้วยแววตาเปี่ยมสุข"ทำไมวันนี้ถึงว่างมาหาได้ล่ะ" เกรซถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะเมื่อคืนที่คุยโทรศัพท์กันสายลมยังดูยุ่งอยู่เลย"ก็ผมคิดถึงพี่อ่ะ" "หายไปตั้งนานเพิ่งคิดถึงเองเหรอ""ผมคิดถึงตลอดเวลาเลยต่างหาก""พูดอะไรบ้า ๆ " เกรซหัวเราะเบาๆ "ไปกันเถอะ หิวแล้วง่าาา~" เกรซทำหน้าอ้อนสายลมเพราะเธอยังไม่ได้ทานอะไรมาจริง ๆ จนสายลมอดอมยิ้มออกมาไม่ได้"โอเค เดี๋ยววันนี้ผมเลี้ยงพี่เต็มที่เลย" สายลมจอดรถเสร็จเขาก็รีบลงมาเปิดประตูรถให้เกรซทันทีเพราะเธอมัวแต่เติมหน้าอยู่"สวยแล้วครับ""อย่ามาโกหก วันนี้งานฉันเต็มโต๊ะเดินหัวหมุนตั้งแต่เช้า ดูสิหน้าซีดมากเลยเห็นไหม""พี่ไม่แต่งหน้าก็สวยเฮอะ" เกรซลงลิปสีอ่อนไม่ฉูดฉาดจากนั้นก็"เสร็จแล้ว ป่ะ!" เกรซก้าวลงจากรถพร้อมหันหน้าสวย ๆยื่นไปให้สายลมดู"สวยยัง"สวยแล้วครับ" ทุกครั้งที่เธอได้ยินคำชมจากสายลมเธอจะรู้สึกดีมาก ๆ เสมอแม้ว่าเขาจะพูดมันออกมาบ่อยครั้งแต่เธอก็ยังชมที่ได้ฟังทุกครั้งไป บรรยากาศในร้านอบ

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   55 ได้เจอสักที

    ก่อนจบงานเลี้ยงสายลมแอบปลีกตัวออกมาจากพื้นที่จัดงานก่อน เขามุ่งตรงไปยังลานจอดรถเพื่อไปยืนรอครอบครัวที่นั้นอยู่กับคนขับรถแม้จะรู้ดีว่าการกระทำนี้อาจไม่เหมาะสมนักแต่เขาก็อยากหลีกเลี่ยงสถานการณ์อึดอัดให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้และถ้าเขายังขืนอยู่ในนั้นต่อไปก็อาจถูกบีบบังคับให้ต้องหักหน้าทุกคนอีกครั้ง ไม่นานนักพศินก็เดินตามออกมาพร้อมกับกานดาหลังจากกล่าวลากับสุรศักดิ์และมินตราด้วยสีหน้าบึ้งตึงคิ้วขมวดเข้าหากันบ่งบอกถึงความไม่พอใจ "แกทำอะไรลงไป!" พศินเอ่ยเสียงเข้มพยายามกดเสียงให้ต่ำที่สุดเพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยินแต่ก็ยังแฝงไว้ด้วยโทสะ "ทำไมไม่อยู่ลาคุณสุรศักดิ์กับฉันก่อน ที่นี่มันใช่ที่ที่แกจะมาทำตัวแบบนี้ไหม ฮะ!" สายลมนิ่งเงียบ เขาไม่รู้จะตอบอะไรออกให้ในสถานการณ์เช่นนี้มันดีขึ้นจึงทำได้แต่ฟังพ่อของเขาต่อว่าต่อไป"แกรู้ไหมว่าแกกำลังหักหน้าฉัน! หักหน้าคุณสุรศักดิ์! ต่อหน้าทุกคนอยู่และการที่แกทำแบบนี้มันทำให้คุณสุรศักดิ์ไม่พอใจมากแค่ไหนแกเคยรับรู้บ้างไหม" ขณะที่พศินกำลังระบายความโมโหกับลูกชายที่เอาแต่เงียบเหมือนคนไม่รับรู้อะไรกานดาก็รีบเข้ามาห้ามทัพไว้ก่อนโดยเธอจับที่แขนพศินเบา ๆ พร้อมกับส่ายห

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   54 เกี่ยวดอง

    ดนตรีบรรเลงในงานเลี้ยงช่วยให้สายลมรู้สึกผ่อนคลายขึ้นบ้างและว่าแม้กายเขาจะอยู่ในงานแต่ใจกลับล่องลอยไปไกลแสนไกลถึงเกรซที่นอนหลับไหลอยู่ที่คอนโดของเธอ งานเลี้ยงนี้้คือภารกิจที่เขาถูกพศินผู้เป็นพ่อบังคับให้มาเพื่อพบปะพูดคุยกับมีนคู่หมั้นในวัยเยาว์ ความสัมพันธ์ที่ถูกผูกมัดไว้ด้วยคำมั่นสัญญาของผู้ใหญ่ตั้งแต่ทั้งคู่ยังจำความไม่ได้ด้วยซ้ำ มีนในวันนี้เติบโตเป็นสาวสะพรั่งเธอพยายามส่งยิ้มและแววตาหวานมาให้เขาตลอดซึ่งสายลมก็ดูออกนะแต่แสร้งทำเป็นไม่สนใจไปงั้น ขณะที่สายลมกำลังจมดิ่งอยู่กับตัวเองเสียงทุ้มแหบห้าวของสุรศักดิ์พ่อมีนก็ดังขึ้นเหมือนต้องการเรียกดึงเขาให้กลับมาสนใจบทสนทนาตรงหน้า"โตเป็นหนุ่มแล้วสินะเรา" สุรศักดิ์เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม "จำได้ไหม เมื่อก่อนสมัยเด็ก ๆ เราชอบมาเล่นซ่อนแอบกับมีนแล้วก็สายหมอกด้วยกันที่นี่บ่อย ๆ" บทสนทนาเริ่มต้นด้วยเรื่องราวในอดีตที่สดใส ทว่าแววตาของสุรศักดิ์กลับฉายแววบางอย่างที่อ่านได้ยากคล้ายกับกำลังต้องการรือฟื้นความทรงจำในวัยเด็กของพวกเขาเพื่อการบางอย่าง พศินที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามพยายามส่งสายตาคมกริบมาข่มขู่สายลมตลอดเหมือนต้องการบอกให้เขาตอบคำถามทุกค

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   53 บ้านสุขนิรันดร์

    บรรยากาศภายในรถเงียบสงบแต่ดูอึมครึมมากทั้งพศินและสายลมเหมือนกำลังแผ่รังสีใส่กันอยู่ตลอดเวลาจนคนบนรถทุกคนได้รับผลกระทบความกดดันจากพวกเขาไปพร้อม ๆ กัน สายฟ้าล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมาโทรหาภรรยา"ค่ะ""ผมจะถึงแล้วนะ""ได้ค่ะเดี๋ยวดาออกไปรับนะคะ""ผมโทรบอกดาแล้วนะครับพ่อ ฟังจากเสียงรอบข้างตอนนี้น่าจะมีคนถึงงานกันบ้างแล้ว""อืม จริง ๆ วันนี้แกน่าจะให้หนูมุกดามาพร้อมพวกเรานะจะได้ดูไม่น่าเกียจ""ผมบอกแล้วครับแต่ดาเขาอยากมาช่วยดูแลความเรียบร้อยในงานให้ที่บ้านก่อนก็เลยขอกลับไปนอนบ้าน 2 วันแล้ว" "ช่วยทำตัวเป็นสามีที่ดีหน่อยนะเพราะถ้าเกิดหนูดาเขาทนแกไม่ไหวขอหย่าเมื่อไหร่แกเจอฉันเล่นแน่""ครับพ่อ" สายลมเบะปากเล็กน้อยเพราะรู้สึกแย่กับคำที่พ่อสอนพี่ชายทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ยังเป็นสามีที่ดีไม่ได้แต่กลับสอนให้ลูกเป็นสามีที่ดีให้กับคนที่ลูกไม่ได้เลือกด้วยซ้ำบ้านสุขนิรันดร์"คุณแม่ขาเดี๋ยวดาขอตัวออกไปรับพี่สายฟ้าก่อนนะคะ""จ่ะ รีบมานะ""ค่ะ""ให้มีนไปเป็นเพื่อนไหมคะพี่ดา""ไม่เป็นไรจ่ะ" มุกดาลุกออกจากโต๊ะเพื่อไปรอรับครอบครัวสามีที่กำลังจะมาถึง ไม่นานรถตู้สีดำเงาสวยราคาแพงก็ขับเข้ามาจอดในบ้านโด

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   52 คิดถึงเหลือเกิน

    สายลมนอนแผ่อยู่บนเตียงด้วยความเบื่อหน่าย เขารู้สึกอึดอัดและคิดถึงเกรซมากจนไม่อยากทำอะไร 5 วันที่ผ่านมาที่เขาต้องอยู่คนเดียวทำได้แค่โทรคุยกับเกรซบ้างหลังเธอเลิกงานและนั่นเป็นความสุขเดียวของเขาในตอนนี้เลย เขารู้สึกซึ้งใจมาก ๆ ที่เวลาเกรซโทรมาแล้วถามถึงปัญหาที่เขาเจอ เธอพยายามช่วยเขาคิดวิธีแก้ไขทุกอย่างเพราะยังเข้าใจอยู่ว่าที่สายลมหายไปเป็นเพราะปัญหาธุรกิจจริง ๆ สายลมทั้งซึ้งใจและรู้สึกผิดอยู่นัย ๆ ที่ต้องโกหกเกรซแบบนี้บางทีเขาก็แอบน้ำตาไหลออกมาเลย เขาอยากพุ่งเข้าไปในโทรศัพท์แล้วดึงเกรซเข้ามากอดให้หายคิดถึงพร้อมกับสารภาพทุกอย่างอย่างจริงใจแต่เขาก็ทำไม่ได้ตืด ตืด ตืด (เสียงโทรศัพท์)สายลมรีบลุกขึ้นคว้าโทรศัพท์ด้วยความดีใจเพราะคิดว่าเกรซโทรมาแต่เมื่อเห็นชื่อปลายสายเป็นพ่อตัวเองเขาก็หุบยิ้มทันที"ครับ""พรุ่งนี้บ่าย 3 มาที่บ้านด้วยอย่าสายล่ะ""พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ""ไม่มีฉันจะโทรตามแกเหรอ! มาให้ตรงเวลาด้วยอย่าให้ฉันต้องรอแกนะ""เฮ่อ~ ครับ" สายลมรับปากทั้ง ๆ ที่ในใจอยากจะปฏิเสธมากและทันทีที่วางสายพ่อไปเกรซก็โทรเข้ามาหาเขาทันที"ฮัลโหลครับ""เมื่อกี้โทรไปแล้วติดสาย...คุยกับใครอยู่เหรอ""ผม

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   51 แปลกไป

    ผมขึ้นมาบนรถคิดทบทวนก่อนว่าจะเอายังไงต่อดีเพราะขืนวันนี้ผมกลับไปคอนโดพี่เกรซพ่ออาจจะรู้ได้ในไม่ช้าแน่ว่าผมกำลังคบกับใครอยู่เพราะผมมั่นใจว่ายังไงซะช่วงนี้พ่อต้องให้คนคอยติดตามดูผมแน่ ๆ จนกว่าเขาจะมั่นใจว่าผมไม่มีใครจริง ๆ ถึงจะเลิกตาม ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาพี่เกรซทันทีและระหว่งรอสายอยู่ผมก็มองออกไปด้านนอกเห็นบอดี้การ์ดของพ่อหลายคนแอบเหช่มองมาที่รถผมเป็นระยะ"ฮัลโหล" เสียงอันสดใสของพี่เกรซช่วยฮีลใจผมจากการมีปากเสียงกับพ่อไปเมื่อกี้ไม่น้อยเลย"พี่ทำอะไรอยู่อ่ะ" ผมไม่รู้จะเริ่มเข้าประเด็นจากตรงไหนเลยพยายามหาเรื่องอื่นคุยก่อน"ก็ทำงานน่ะสิมีอะไรหรือเปล่า" "คือ...วันนี้...""เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย" "เปล่าครับ ผมแค่จะโทรมาบอกอ่ะว่าวันนี้ผมคงไม่ได้กลับไปทานข้าวกับพี่แล้ว""ทำไมอ่ะ""ผมมีธุระต้องจัดการนิดหน่อย...อาจจะ...ไม่ได้ไปหาพี่สักพัก" แม้ว่าการพูดออกไปตรง ๆ สำหรับใครมันอาจจะไม่ได้ยากแต่สำหรับผมมันยากมากเพราะผมรู้จักพี่เกรซดี เธอเป็นคนคิดมาก ความใจดีของเเธอถ้ามีให้กับผมมันจะทำให้เธอลำบากซะเอง ผมรู้ว่าถ้าผมสารภาพกับพี่เกรซตรง ๆ พี่เกรซต้องเข้าใจผมแน่และเธออาจยอมทำให้สิ่งที่ผมไม่ต้องกา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status