 LOGIN
LOGIN#เกรซ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฉันดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปมากเกินหรือเปล่าฉันถึงได้ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะผลักเขาออกไปเลยแต่ในทางกลับกันฉันดันรู้สึกดีกับสัมผัสจากเขามาก ๆ สายลมอ่อนโยนต่อฉันมากจนฉันรู้สึกเคลิ้มไปกับเขาเลย จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ สายลมขยับปากช้า ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าของฉันให้เงยขึ้นเพื่อให้เขาสามารถจูบได้ถนัดกว่าเดิมจากนั้นเขาก็เริ่มสอดลิ้นเข้ามาตวัดเกี่ยวพันในโพรงปากของฉันอย่างช่ำชองราวกับกำลังควานหาความหวานจากปากของฉันยังไงยังงั้น สายลมค่อย ๆ เลื่อนมือลงมาที่หน้าขาของฉันแล้วลูบไล้มันเบา ๆ จนฉันขนลุกซู่ฉันจึงยกมือขึ้นมาออกแรงดันที่หน้าอกของเขาเบา ๆ สายลมจึงหยุดทันทีพร้อมกับถอดจูบออกมามองหน้าฉันด้วย แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แม้จะยังไม่ได้ทำอะไรแต่หัวใจของฉันมันเต้นเร็วมากจนฉันรู้สึกเหนื่อย สีหน้าของสายลมที่มองฉันอยู่ตอนนี้เหมือนกับว่าเขากำลังต้องการฉันมาก ๆ แต่พอฉันบอกให้หยุดเขาเขาก็ยอมหยุดทันทีจนดูเหมือนกับว่าเขากำลังพยายามอดกลั้นอารมณ์ความปราถนาของตัวเองเอาไว้อยู่ "ผมขอโทษ" สายลมพูดออกมาด้วยแววตารู้สึกผิดจนฉันเองก็อดสงสารไม่ได้เพราะเมื่อกี้ฉันก็ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาเองจนทำให้เขาเผลอคิดไปถึงขั้นนั้น ฉันเอาขาของตัวเองออกจากตักของสายลมแล้วขยับเข้าไปหาเขาพร้อมจับยื่นมือไปจับมือเขาไว้ "ไม่เป็นไรไม่ใช่ความผิดนาย" สายลมหันหน้ามาหาฉันแล้วค่อย ๆ ทิ้งหน้าผากของเขาลงมาชนที่ไหล่ของฉัน "ผมรู้ว่ามันเร็วเกินไปแต่พออยู่กับพี่สองคนที่ไรผมก็ห้ามใจไม่ได้สักที" สายลมพูด ลมหายใจอุ่น ๆ ของเขาโดนเข้าเต็ม ๆ ที่ช่วงอกของฉันจนมันรู้สึกเสียวขึ้นมาแปลก ๆ "อย่าโกรธผมเลยนะที่ทำตัวลามปามกับพี่ไปเมื่อกี้" สายลมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ ฉันเลยยกมือขึ้นมาลูบที่หัวของเขาเพื่อบอกให้เขารู้ว่าฉันไม่ได้โกรธอะไรเขาเลยและตัวนี้ฉันก็เข้าใจเขามาก ๆ ด้วย "บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร" สายลมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉัน เขามองจ้องฉันอยู่แบบนั้นเป็นนาทีเลยก่อนจะถอยตัวกลับไปนั่งดี ๆ "ดึกมากแล้วผมกลับก่อนดีกว่า ฝันดีนะครับพี่" สายลมพูดจบก็ลุกขึ้นยืนเตรียมจะออกจากห้องแต่สายตาของฉันมันดันไปสะดุดกับบางอย่างที่นูนเด่นออกมาจากเป้ากางเกงของเขา "ลม" ฉันรีบเรียกเขาไว้ทันที "ครับ" สายลมตอบ "มันดึกแล้วอ่ะ...คืนนี้นอนด้วยกันที่นี่เถอะ" สีหน้าของสายลมดูตกใจมากเมื่อได้ยินฉันพูดแบบนั้นออกมา "พี่ก็รู้ว่าผม..." สายลมอึกอักที่จะพูดแต่ฉันก็พอจะเดาได้ว่าเขาหมายถึงอะไรฉันเลยยืนขึ้นประจันหน้ากับเขา "ถ้าทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทน อยากทำอะไรก็ทำเลย" ฉันพูดออกไปแบบนั้นทั้ง ๆ ปกติแล้วฉันคงไม่มีทางพูดแบบนี้กับใครแน่นอน "พี่เกรซ" สายลมเรียกชื่อฉันออกมาเบา ๆ อย่างไม่อยากจะเชื่อเพราะสีหน้าของเขาตอนนี้ก็ยังคงตกใจอยู่ไม่น้อย "หรือถ้านายอยากกลับไปนอนคอนโดตัวเองจริง ๆ ก็กลับไปเถอะ ฉันจะไปอาบน้ำนอนแล้ว" พูดจบฉันก็เดินเข้าห้องนอนไปทันทีใจนึงก็รู้สึกอายที่พูดแบบนั้นออกไปใจนึงก็รู้สึกเสียความมั่นใจที่เห็นสายตาที่เปลี่ยนไปของสายลม ไม่รู้ว่าในหัวเขาตอนนี้จะมองฉันเป็นผู้หญิงยังไงไปแล้วบ้าง #สายลม แม้ตอนนี้พี่เกรซจะเดินหายเข้าไปในห้องนอนของเธอแล้วแต่ผมก็ยังคงช็อคอยู่ดี วันนี้พี่เกรซเล่นกับใจผมไปหลายครั้งมากตั้งแต่ชวนผมขึ้นมาบนห้อง ชวนผมดื่มเบียร์ ยอมเปิดโอกาสให้ผมจีบ ยอมให้ผมจูบแล้วตอนนี้ยังชวนผมนอนค้างที่นี่ด้วยแถมยังมีคำพูดสองแง่สองง่ามที่ชวนให้ผมคิดไปไกลว่าเธอกำลังเปิดโอกาสให้ผมทำตามใจเรื่องนั้นอยู่จนหัวใจของผมตั้งรับไม่ทันเลย หลังจากยืนคิดทบทวนอยู่สักพักผมก็ตัดสินใจเดินไปเปิดประตูห้องนอนของพี่เกรซ เสียงน้ำจากฝักบัวดังออกมาจากห้องน้ำทำให้ผมรู้ทันทีว่าเธอยังอาบน้ำอยู่จากนั้นเท้าของผมก็ก้าวเดินไปช้า ๆ แล้วหยุดอยู่หน้าประตูห้องน้ำทันที ผมยืนสูดหายใจเข้าออกลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์จากนั้นไม่นานพี่เกรซก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา เธอสะดุ้งเล็กน้อยแล้วเงยหน้าสบตากับผม อึก (เสียงกลืนน้ำลาย) ตอนนี้พี่เกรซนุ่งผ้าเช็คตัวสีขาวกระโจมอกอยู่หยดน้ำเล็ก ๆ ที่ไหลลงบนตัวเธอทำให้เธอดูเซ็กซี่มากยิ่งขึ้น ผมกวาดสายตามองตั้งแต่ใบหน้าจนถึงร่องหน้าอกของเธออย่างไม่อาจห้ามใจ "ผมขับรถกลับไม่ไหวขอนอนด้วยนะครับ" "อืม" พี่เกรซตอบแล้วก็เดินผ่านผมไปแต่ด้วยความที่ผมเองก็อดใจไม่ไหวแล้วจึงได้หมุนตัวเดินตามเธอไปละด้วยความที่ห้องมันก็ไม่ได้ใหญ่มากเตียงกับห้องน้ำเลยอยู่ไม่ไกลกัน ผมจับพี่เกรซพลิกหันหน้าเข้าหาตัวเองแล้วผลักเธอเบา ๆ ให้ลงไปนอนบนที่นอนจากนั้นก็ขึ้นไปคร่อมบนตัวของเธอแล้วเริ่มซุกไซร้ซอกคอขาวของพี่เกรซทันที กลิ่นหอมจากสบู่ทำให้อารมณ์ของผมพลุ่งพล่านมากกว่าเดิมและครั้งนี้ผมก็ไม่สนใจอะไรแล้วด้วย จุ๊บ...จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ ผมทั้งดูดและไซร้ไปทั่วคอของพี่เกรซจนมันขึ้นรอยจ้ำแดงจากนั้นก็ค่อย ๆ เลื่อนขึ้นไปงับที่หูของเธอจนเธอเริ่มมือไม้อยู่ไม่สุขยกมือจับที่หัวของผม "อืม...อ่า...อืม" พี่เกรซเริ่มหลุดเสียงครางออกมาเบา ๆ ทำให้ผมรู้สึกดีมาก จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ เราสองคนจูบประกบปากกันอย่างดูดดื่มและครั้งนี้พี่เกรซก็ให้ความร่วมมือกับผมมาก ๆ ผมเลื่อนมือขึ้นมาปลดผ้าขนหนูของเธอออกแล้วค่อย ๆ จูบไล่ลงไปช้า ๆ จนมาหยุดอยู่ที่หน้าอกของเธอจากนั้นผมก็อ้าปากงับที่ยอดประทุมถุนของพี่เกรซแล้วเริ่มดูดเลียตามความต้องการของตัวเอง "อ๊ะ...ซี๊ด...อืม...อื้ม" ผมทั้งดูดทั้งขยำหน้าอกทั้งสองฝั่งของพี่เกรซอย่างเอร็ดอร่อยท่ามกลางเสียงครางเบา ๆ ในคอของพี่เกรซที่ฟังดูแล้วลื่นหูเอามาก ๆ เลย หลังจากทำแบบนั้นจนพอใจผมก็ยืดตัวขึ้นมองดูร่างกายอันเปลือยเปล่าที่แสนสวยของพี่เกรซ "อย่ามอง" พี่เกรซพูดออกมาด้วยใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับยกมือขึ้นมาบังสายตาของผมแต่ผมก็จับแขนของเธอลง "สวยขนาดนี้จะหวงทำไม" พี่เกรซได้ยินแบบนั้นก็แสร้งทำเป็นหันหน้าหนีผมไปเลยทันที ยิ่งผมได้เห็นพี่เกรซเขินแบบนี้ผมก็ยิ่งชอบเธอเข้าไปใหญ่ ผมเอามือไปวางบนเนินน้องสาวไร้ขนของพี่เกรซแล้วก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าเธอกำลังเกร็งอยู่จากนั้นผมก็ค่อย ๆ ใช้นิ้วกลางสัมผัสลงตรงกลางกลีบสวย ๆ นั่นซึ่งมันนุ่มมากอย่างกับผิวเด็ก "อ๊ะ!" พี่เกรซสะดุ้งขึ้นมาทันทีเมื่อผมสัมผัสกับคลิตอริสของเธอ ผมลองใช้นิ้ววนที่จุดนั้นซ้ำ ๆ ช้า ๆ เพื่อช่วยให้เธอรู้สึกมายิ่งขึ้น "อ๊า...ซี๊ด...อืม..อื้ม...ซี๊ด" พี่เกรซเริ่มหายใจแรงขึ้นเรื่อย ๆ เธอหลับตาหน้าเหยเกไปด้วยความเสียวส่วนมือก็ควานหาเอาผ้าห่มมากอดเอาไว้ ซึ่งมันเป็นภาพที่ผมชอบมาก ๆ เลย ผมมองดูพี่เกรซด้วยความพอใจและตอนนี้เป้าของผมมันก็ปวดจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว "ชอบไหมครับ" "อ๊ะ...อืม...ซี๊ด" พี่เกรซไม่สนใจคำถามของผมเลยผมจึงลองแกล้งลดความเร็วลง "ไม่ชอบเหรอครับ" "อื้ม~ ชอบบบบ" พี่เกรซดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าแล้วตอบด้วยน้ำเสียงหยาน ๆ เหมือนกำลังอยากจะงอแงยังไงยังงั้น "แล้วถ้าแบบนี้ล่ะชอบไหม" ผมถามแล้วลองใช้นิ้วสองนิ้วแหย่เข้าไปในช่องทางรักสีชมพูของเธอ "อ๊ะ...อื้ม...ชอบ" เมื่อได้ยินคำตอบที่พอใจผมก็เริ่มขยับนิ้วช้า ๆ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ดั่งใจพี่เกรซเท่าไหร่ "เร็วกว่านี้ได้ไหม" พี่เกรซพูดออกมาเบา ๆ ด้วยความเขินอายแต่ผมก็ได้ยินชัดทุกคำจึงจัดให้ตามที่เธอขอ "อ๊ะ...อ๊า...อืิอ...ซี๊ด...อ๊ะ...อ๊ะ" พี่เกรซเริ่มครางดังขึ้นพร้อมกับบิดไปมาด้วยความเสียวจนผมมั่นใจแล้วว่าเธอน่าจะกำลังเสร็จแล้วแน่ ๆ เพราะช่องทางรักของเธอเองก็ตอดนิ้วผมตุบ ๆ เลยผมจึงหยุดทุกอย่างแล้วเอานิ้วออกทันที "ฮะ" พี่เกรซอุทานออกมาแล้วเปิดผ้าห่มลงมาครึ่งหน้า "มีอะไรหรือเปล่า" พี่เกรซถาม ผมยิ้มแล้วลุกขึ้นถอดเสี้อผ้าของตัวเองออก "ผมไม่ยอมให้พี่เสร็จก่อนแล้วทิ้งผมไว้กลางทางเหมือนครั้งที่แล้วหรอก" พูดจบผมก็หยิบกระเป๋าสตางค์ในกางเกงออกมาจากนั้นก็หยิิบเอาถุงยางออกมา 2 อัน พี่เกรซมองดูการกระทำผมอยู่ตลอดเวลาแต่เมื่อผมหันไปสบตากับเธอเธอก็จะแกล้งทำเป็นไม่สนใจผมทุกที "นี่นายถึงขั้นพกถุงยางติดตัวตลอดเวลาเลยเหรอ" พี่เกรซถาม "พกไว้เพื่อฉุนเฉินไง" ผมตอบแล้วก็แกะถุงยางใส่ต่อหน้าพี่เกรซเลย "ฉันว่านายน่าจะเตรียมไว้เผื่อต้องไปต่อกับใครมากกว่า" พี่เกรซพูดด้วยสายตาไม่พอใจยกทำให้ผมอกยิ้มไม่ได้ ผมกลับขึ้นไปนั่งบนเตียงด้วยท่าคุกเข่าอยู่กลางหว่างขาของพี่เกรซ "ทำไม หึงผมเหรอ" ผมถาม "หึงทำไม ฉันกับนา- อ๊ะ!" ผมไม่รอให้พี่เกรซได้ปฏิเสธผมหรอกเพราะผมเองก็อยากเข้าไปหาพี่เกรซแทบใจจะขาดอยู่แล้ว ผมจึงใช้ช่วงเวลาที่เธอกำลังเผลออยู่จับน้องชายของผมไปจ่อที่เธอแล้วค่อย ๆ ดันเข้าไป "ซี๊ด~ อ่า" ช่องทางของพี่เกรซลื่นมากก็จริงแต่มันก็แน่นมากด้วยบวกกับผมเข้าไปด้วยไม่ได้บอกเธอก่อนเลยทำให้เธอตกใจจนเผลอเกร็งออกมา "แน่นจัง" ผมค่อย ๆ ดันเข้าไปช้า ๆ จนสุด "เจ็บไหม" ผมถามเพื่อความชัวร์เพราะไม่อยากให้เซ็กส์ครั้งแรกของพวกเรามันเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่ดีแต่โชคดีที่พี่เกรซส่ายหน้าตอบว่าไม่เจ็บผมเลยค่อยสบายใจหน่อยจากนั้นผมก็เริ่มขยับสะโพกช้า ๆ "อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...ซี๊ด" พี่เกรซใช้มือทั้งสองข้างจับแขนผมไว้แน่นมากจนเล็บของเธอจิกเข้ากับแขนของผมเลยแต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอเพราะมันทำให้ผมรู้ว่าผมทำมันออกมาได้ดีพอสมควร ผมก้มลงไปใช้ลิ้นตวัดเลียหน้าอกของพี่เกรซที่สั่นกระเพื่อมล่อหน้าล่อตาผมอยู่ตลอดพร้อมกับเร่งขยับสะโพกเร็วขึ้น "อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ...ลม...ซี๊ด...อื้อ" เมื่อได้ยินพี่เกรซครางเรียกชื่อผมผมก็ยิ่งเสียงเข้าไปใหญ่ "ซี๊ด...อ่า...เสียวไหมครับ" ผมถามพร้อมกับขยับสะโพกถี่ขึ้นเรื่อย ๆ "สะ...เสียว...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อือ" พี่เกรซครางไปก็กัดปากตัวเองไปจนผมทนไม่ไหวต้องเข้าไปประกบปากแลกลิ้นกับเธอไว้เพราะกลัวว่าเธอจะเจ็บ จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ...อือ...จ๊วบ...จ๊วบ "อื้อ...จะเอ็ดแอ้ว (จะเสร็จแล้ว)...อ๊ะ...อ๊ะ" ผมผละจูบจากพี่เกรซแล้วยืดตัวขึ้นมาใช้มือจับที่เอวบางของเธอให้ขยับรับแรงกระแทกจากผมไปพร้อมกันจากนั้นก็เร่งขยับสะโพกถี่ยิบเพื่อส่งเธอให้ถึงจุดหมาย "อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...ลม...อ๊ะ...ไม่...ไม่ไหวแล้ว...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊าาา" พี่เกรซเสร็จออกมาในที่สุด เธอกระตุกตัวเองอยู่หลายครั้งพร้อมกับช่องล่างของเธอที่ฉอดผมถี่ยิบจนผมทนไม่ไหวต้องขยับสะโพกตัวเองต่อทันทีเพื่อให้ถึงจุดหมายตามเธอไป "อ๊า...ซี๊ด...เสียวมากเลย...พี่เกรซ...พี่เกรซครับ...ซี๊ด...โอ๊ย...จะแตกแล้ว...ซี๊ด...จะแตกแล้ว...อ่า...อ่า...อ่า" ผมกระแทกเน้น ๆ ใส่เธอไปอีกหลายทีเพื่อรีดเอาน้ำของตัวเองออกมาให้หมดจากนั้นก็ฟุบลงไปกอดเธอทั้งที่ยังเสียบคาไว้แบบนั้น แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เราสองคนนอนหอบหายใจใส่กันดังมากและที่ดังไปกว่านั้นก็คือเสียงหัวใจของพี่เกรซเพราะตแนนี้ผมกำลังนอนเอาหูแนบอยู่ที่หน้าอกข้างซ้ายของเธอจนรู้สึกได้ถึงการเต้นของหัวใจที่เร็วมาก
"อยู่ได้ใช่ไหมกล้าหรือว่าอยากไปอยู่กับพี่" เกรซถามความเห็นน้องชายหลังจากพาเขามาดูห้องที่เธอจัดหาไว้ให้"กล้าอยู่ได้พี่เกรซ ดีกว่าห้องที่บ้านเยอะเลย""ถ้าอยู่ได้ก็ดี ทำตัวตามสบายได้เลยนะเรื่องห้องพี่จัดการไว้ให้หมดแล้วถ้าอยากได้อะไรก็โทรหาพี่ได้ตลอดส่วนเงินที่พี่ให้ไว้ก็ใช้ประหยัด ๆ อยากกินอะไรพี่ไม่หวงนะกล้าซื้อกินให้เต็มที่ได้เลยแต่อะไรที่มันไม่ดีก็อย่าไปยุ่งล่ะ""ครับ""พี่เพิ่มเงินค่าขนมให้อีกอาทิตย์ล่ะสองพันนะเดี๋ยวถึงเวลาพี่จะโทนให้เอง ถ้าเหงาอยากกลับบ้านก็บอกพี่นะหรือถ้าอยากมาหาพี่ที่คอนโดก็มาได้ตลอดเลย""รู้แล้วหน่าพี่เกรซไม่ต้องห่วงผมหรอกผมดูแลตัวเองได้""งั้นคืนนี้ให้พี่มาอยู่เป็นเพื่อนไหม""โอ๊ยยย~ ไม่ต้องเลยพี่รีบกลับไปเถอะวันนี้พากล้าไปซื้อของมาทั้งวันแล้ว พี่ลมก็น่าจะเหนื่อยแล้วเดี๋ยวเกรงใจพี่เขาบ้าง" เกรซหันไปมองสายลมที่ยืนกอดอกพิงกำแพงอยู่"ตามสบายเลย" สายลมตอบ"พี่กลับก็ได้" สายลมเดินเข้ามาหาทั้งสองคน"เรื่องเรียนไม่ต้องห่วงนะไว้เทอมหน้าพี่จะพาไปสมัครเอง" สายลมพูดพร้อมเอามือแตะที่ไหล่ของกล้าเบา ๆ "ขอบคุณครับ...ขอบคุณสำหรับวันนี้ด้วยที่พี่ช่วยผมขนของแถมยังพาไปซื้อของใช
"ผมเข้าห้องก่อนนะ" "อื้ม" เกรซขับรถพาทุกคนกลับมาที่บ้านเพื่อพูดคุยว่าจะเอายังไงต่อแต่เธอเห็นสีหน้าของกล้าดูไม่พร้อมจะคุยเลยยอมปล่อยให้นอนไปพักในห้องก่อน"อ้าว! มึงไม่เรียกมันมาคุยล่ะจะได้รู้ว่ามันจะเอายังไงต่อ ยังอยากเรียนอยู่ไหม""ให้มันอยู่กับตัวเองสักพักเถอะแม่""ก็ถ้ามันไม่อยากเรียนกูจะได้ไปคุยกับเจ๊เล้งเจ้าของตลาดให้ว่าพอจะมีงานอะไรให้มันทำไหม""แม่ไม่ต้องห่วงฉันไม่มีทางปล่อยให้น้องไปเป็นเด็กเก็บค่าแผงหรือขนผักในตลาดหรอก ตอนนี้หน้าที่ของมันมีแค่เรียนเท่านั้นห้ามแม่พาน้องไปทำงานหาเงินตอนนี้เด็ดขาด""ก็ถ้ามันไม่เรียนก็ต้องช่วยกูออกทำงานไหม จะให้นอนกินเกาพุงอยู่ที่บ้านเฉย ๆ เหรอ"กล้ายืนแอบอยู่บนบันไดเพื่อฟังสิ่งที่แม่กับพี่สาวของเขาคุยกัน เขารู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถเรียนอยู่ที่นั่นต่อได้ทั้ง ๆ ที่พี่สาวของเขาใช้เงินไปในน้อยเลยเพื่อที่จะส่งเขาเรียนที่ดี ๆ ทั้งค่าเทอม ค่ากินอยู่ ค่าอุปกรณ์การเรียนหรือแม้แต่ค่าจิปาถะต่าง ๆ ที่ผ่านมาเขาพยายามอดทนไม่ตอบโต้ฝ่ายตรงข้ามเพราะรู้ว่าถ้าตัวเองมีปัญหาพี่สาวคงเสียใจมากแต่สุดท้่นแล้ววันนี้มันก็มาถึง กล้าเดินคอตกกลับขึ้นไปบนห้องด้วยความเสียใจ เขา
(เกรซ) ตลอดระยะเวลาอาทิตย์กว่า ๆ ที่ผ่านมาฉันกับสายลมก็ยังใช้ชีวิตกันปกติแต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือเขาบังไม่ได้กลับมาอยู่กับฉันเหมือนเดิม พวกเราใช้เวลาว่างในการโทรคุยกันบ้างแต่ไม่บ่อยนักเพราะฉันมีงานที่ต้องจัดการอยู่เต็มไปหมดและตอนนี้ฉันก็กำลังแต่งตัวเพื่อไปรอต้อนรับหลานคนแรกของกลุ่มที่โรงพยาบาลกับเพื่อน ๆ ตืด ตืด ตืด (เสียงโทรศัพท์เข้า) "ฮัลโหลแม่" "อยู่ไหนเนี่ย" "ฉันอยู่ห้องกำลังจะออกไปหาป่านวาดที่โรงพยาบาล" "มึงไม่ต้องไปมาหากูที่บ้านก่อน" "แม่มีธุระอะไรก็พูดมาเลยฉันนัดกับเพื่อนไว้แล้ว" "เพื่อนมึงมันสำคัญกว่าแม่กว่าน้องใช่ไหม" "นี่แม่เป็นอะไรอีกเนี่ย" "ไอ้กล้ามันไปมีเรื่องที่โรงเรียนตอนนี้พ่อแม่ของไอ้เด็กที่มันไปต่อยเขากำลังจะเอาเรื่องน้องมึง" "ฮะ?! กล้าเนี่ยนะไปมีเรื่อง" "ก็เออน่ะสิ" "แล้วตอนนี้แม่อยู่ไหน" "กูอยู่ตลาดกำลังจะเก็บแผงพอดี" "งั้นแม่รีบไปโรงเรียนก่อนเลยเดี๋ยวฉันตามไป" "รีบมานะ!" "ฉันรู้แล้วหน่าแค่นี้นะ" ฉันวางสายจากแม่แล้วโทรหาแจนทันที "ฮัลโหลว่าไงจ๊ะสาว" พีต้าเอ่ยทักทายฉันด้วยน้ำเสียงสดใส "พีต้าเหรอ" "แล้วจะเป็นใครได้ล่ะจ๊ะ" "
มานิตย์เดินเข้ามาในห้องอาหารเข้าไปกระซิบพศินเบา ๆ เพื่อรายงานว่าสายลมออกไปกับเกรซแล้ว พศินไม่พอใจนิดหน่อยที่สายลมหนีออกไปทั้ง ๆ ที่เขายังมีแขกอยู่แต่ตั้งแต่ที่สายลมอ้างว่าจะไปเข้าห้องน้ำเขาก็พอจะเดาได้อยู่แล้วว่าลูกชายจะต้องไปหาเกรซเพื่อปรับความเข้าใจกันอย่างแน่นอนแต่ก็ไม่คิดว่าจะกล้าหักหน้าเขาโดยการทิ้งแขกแล้วหนีออกไปเลย มานิตย์ถอยออกไปยืนด้านหลังจากนั้นพศินก็พยายามปั้นหน้ายิ้มเพื่อไม่ให้แขกทั้งสองคนไม่สบายใจ"พอดีสายลมเขามีธุระด่วนนิดหน่อยเลยไม่ว่างอยู่ทานข้าวกับพวกเราแล้วน่ะ" "พี่สายลมไปแล้วเหรอคะ" มีนรู้สึกน้อยใจนิดหน่อยที่สายลมไปรับเธอมาแต่กลับปล่อยเธอเอาที่บ้านแล้วเขาก็ออกไปไหนไม่รู้"เอาไว้พวกเราทานข้าวเสร็จแล้วเดี๋ยวพ่อให้คนไปส่งหนูมีนที่บ้านทีหลังนะ""ขอบคุณค่ะ"บรรยากาศในรถเงียบมากเกรซนอนพิงเบาะของเธอหันหน้าออกมองด้านนอกตลอดเวลา สายลมเหล่มองเธอเป็นระยะอยากจะชวนเธอคุยแต่ก็รู้นี่ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม ความเงียบทำให้เกรซได้มีเวลาคิดทบทวนกับตัวเอง เธอรักสายลมแต่ก็รู้สึกเสียใจที่สายลมโกหกจนไม่สามารถเชื่อใจเขาได้อีก มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย อยากจะเลิกให้มันจบ ๆ แล้วไปเริ
สายลมยังคงตกใจไม่หายที่เห็นหน้าเกรซ ขาเขาแข็งจนก้าวไม่ออก มีนหันไปมองสายลมที่ไม่ยอมเดินตามเธอเข้ามาสักทีและเมื่อเธอเห็นแววตาของสายลมที่มองเกรซแบบไม่วางตาอยู่ในใจก็เกิดความสงสัยขึ้นมาทันทีเพราะสายตาของทั้งคู่ที่มองกันมันไม่ใช่สายของคนที่เพิ่งเคยเจอกันเลย สายลมดูมีอาการตกใจผิดปกติส่วนเกรซเองก็ดูตกใจไม่น้อยไปกว่าสายลมแต่แววตาของเธอดูเศร้ากว่าสายลมมาก ต๊อดเดินเข้าไปจับที่ไหล่ของสานลมด้วยท่าทางคุ้นเคย"ไม่เจอกันนานโตเป็นหนุ่มแล้วหนิเรา" สายลมละสายตาจากเกรซไปหาต๊อด"สวัสดีครับน้าต๊อด""ไง อยู่ปีไหนแล้วล่ะ""จบปี 3 แล้วครับ""โห่~ ไวขนาดนี้เชียว""ครับ" สายลมเหล่มองเกรซอยู่หลายครั้ง"มะ ๆ มานั่งคุยกันดี ๆ ดีกว่า" พศินพูด ต๊อดและสายลมพากันเดินมานั่งที่โต๊ะทันทีโดยต๊อดกลับไปนั่งข้างเกรซเหมือนเดิมส่วนสายลมก็อ้อมมาอีกฝั่งเพื่อนั่งอยู่กับมีน เกรซรู้สึกเจ็บแปล๊บเมื่อเห็นทั้งสองคนใกล้ชิด รู้ว่าแฟนโกหกไม่พอยังมารู้อีกว่าแฟนกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นอีก เธอทั้งตกใจทั้งเสียใจจนไม่อยากทำงานต่อแล้ว อยากหนีออกไปจากตรงนี้เพื่อไปทบทวนตัวเองเงียบ ๆ คนเดียว"อย่างที่บอกไปก่อนหน้าว่าพี่อยากจะออกสินค้าใหม
ผ่านไปหลายวันแล้วจนสายลมกลับมาจากทะเล ความรู้สึกคับข้องขุ่นเคืองในใจของเกรซก็ยังไม่ลดลง เธอพยายามทำตัวปกติเพราะอยากรู้ว่าสายลมจะอธิบายเรื่องทั้งหมดกับเธอยังไงแต่เขาก็ไม่แม้แต่จะปริปากออกมาเลย มันเลยยิ่งทำให้เธอไม่สบายใจจนบางทีก็เครียดจนปวดหัวเพราะแค่เฉพาะเรื่องงานก็หนักมากพอแล้วนี่ยังมามีเรื่องสายลมอีก เกรซกำลังนั่งรอต๊อดมารับอยู่ที่ล็อบบี้คอนโดของเธอเพราะพวกเขามีนัดออกไปคุยงานกับลูกค้าด้วยกัน ทีแรกเธอก็จะขับรถไปเองแต่ต๊อดเห็นว่าเขาต้องขับผ่านคอนโดของเธออยู่แล้วก็เลยอาสามารับ ระหว่างทางต๊อดเกรซก็ช่วงอธิบายรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับเอกสารให้ต๊อดฟังอีกที "คุณไม่ต้องกังวลไปหรอกนะครับ บริษัท Lyra (ไลอา) เป็นของญาติผมเอง ทำตัวตามสบายได้เลย" "คุณต๊อดเป็นญาติกับรัชนีเหรอคะ" "ไม่ใช่ครับ เมื่อก่อนบริษัทไลอาเป็นของพี่สาวผมแต่หลังจากเธอเสียไปสามีของเธอก็มารับช่วงดูแลต่อให้แต่เพราะมีงานรัดตัวมากเกินไปเขาก็เลยแต่งตั้งคุณรัชนีเป็นรักษาการแทนน่ะครับ" "อ๋อ~ ขอโทษนะคะแต่เกรซไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าพี่สาวของคุณต๊อดเสียไปแล้ว" เกรซจำได้ว่าต๊อดมีพี่สาวจริง ๆ แต่เมื่อประมาณ 2-3 ปีก่อนเธอก็ยังมาเที่ยวหา








