#เกรซ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฉันดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปมากเกินหรือเปล่าฉันถึงได้ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะผลักเขาออกไปเลยแต่ในทางกลับกันฉันดันรู้สึกดีกับสัมผัสจากเขามาก ๆ สายลมอ่อนโยนต่อฉันมากจนฉันรู้สึกเคลิ้มไปกับเขาเลย จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ สายลมขยับปากช้า ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าของฉันให้เงยขึ้นเพื่อให้เขาสามารถจูบได้ถนัดกว่าเดิมจากนั้นเขาก็เริ่มสอดลิ้นเข้ามาตวัดเกี่ยวพันในโพรงปากของฉันอย่างช่ำชองราวกับกำลังควานหาความหวานจากปากของฉันยังไงยังงั้น สายลมค่อย ๆ เลื่อนมือลงมาที่หน้าขาของฉันแล้วลูบไล้มันเบา ๆ จนฉันขนลุกซู่ฉันจึงยกมือขึ้นมาออกแรงดันที่หน้าอกของเขาเบา ๆ สายลมจึงหยุดทันทีพร้อมกับถอดจูบออกมามองหน้าฉันด้วย แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แม้จะยังไม่ได้ทำอะไรแต่หัวใจของฉันมันเต้นเร็วมากจนฉันรู้สึกเหนื่อย สีหน้าของสายลมที่มองฉันอยู่ตอนนี้เหมือนกับว่าเขากำลังต้องการฉันมาก ๆ แต่พอฉันบอกให้หยุดเขาเขาก็ยอมหยุดทันทีจนดูเหมือนกับว่าเขากำลังพยายามอดกลั้นอารมณ์ความปราถนาของตัวเองเอาไว้อยู่ "ผมขอโทษ" สายลมพูดออกมาด้วยแววตารู้สึกผิดจนฉันเองก็อดสงสารไม่ได้เพราะเมื่อกี้ฉันก็ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาเองจนทำให้เขาเผลอคิดไปถึงขั้นนั้น ฉันเอาขาของตัวเองออกจากตักของสายลมแล้วขยับเข้าไปหาเขาพร้อมจับยื่นมือไปจับมือเขาไว้ "ไม่เป็นไรไม่ใช่ความผิดนาย" สายลมหันหน้ามาหาฉันแล้วค่อย ๆ ทิ้งหน้าผากของเขาลงมาชนที่ไหล่ของฉัน "ผมรู้ว่ามันเร็วเกินไปแต่พออยู่กับพี่สองคนที่ไรผมก็ห้ามใจไม่ได้สักที" สายลมพูด ลมหายใจอุ่น ๆ ของเขาโดนเข้าเต็ม ๆ ที่ช่วงอกของฉันจนมันรู้สึกเสียวขึ้นมาแปลก ๆ "อย่าโกรธผมเลยนะที่ทำตัวลามปามกับพี่ไปเมื่อกี้" สายลมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ ฉันเลยยกมือขึ้นมาลูบที่หัวของเขาเพื่อบอกให้เขารู้ว่าฉันไม่ได้โกรธอะไรเขาเลยและตัวนี้ฉันก็เข้าใจเขามาก ๆ ด้วย "บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร" สายลมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉัน เขามองจ้องฉันอยู่แบบนั้นเป็นนาทีเลยก่อนจะถอยตัวกลับไปนั่งดี ๆ "ดึกมากแล้วผมกลับก่อนดีกว่า ฝันดีนะครับพี่" สายลมพูดจบก็ลุกขึ้นยืนเตรียมจะออกจากห้องแต่สายตาของฉันมันดันไปสะดุดกับบางอย่างที่นูนเด่นออกมาจากเป้ากางเกงของเขา "ลม" ฉันรีบเรียกเขาไว้ทันที "ครับ" สายลมตอบ "มันดึกแล้วอ่ะ...คืนนี้นอนด้วยกันที่นี่เถอะ" สีหน้าของสายลมดูตกใจมากเมื่อได้ยินฉันพูดแบบนั้นออกมา "พี่ก็รู้ว่าผม..." สายลมอึกอักที่จะพูดแต่ฉันก็พอจะเดาได้ว่าเขาหมายถึงอะไรฉันเลยยืนขึ้นประจันหน้ากับเขา "ถ้าทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทน อยากทำอะไรก็ทำเลย" ฉันพูดออกไปแบบนั้นทั้ง ๆ ปกติแล้วฉันคงไม่มีทางพูดแบบนี้กับใครแน่นอน "พี่เกรซ" สายลมเรียกชื่อฉันออกมาเบา ๆ อย่างไม่อยากจะเชื่อเพราะสีหน้าของเขาตอนนี้ก็ยังคงตกใจอยู่ไม่น้อย "หรือถ้านายอยากกลับไปนอนคอนโดตัวเองจริง ๆ ก็กลับไปเถอะ ฉันจะไปอาบน้ำนอนแล้ว" พูดจบฉันก็เดินเข้าห้องนอนไปทันทีใจนึงก็รู้สึกอายที่พูดแบบนั้นออกไปใจนึงก็รู้สึกเสียความมั่นใจที่เห็นสายตาที่เปลี่ยนไปของสายลม ไม่รู้ว่าในหัวเขาตอนนี้จะมองฉันเป็นผู้หญิงยังไงไปแล้วบ้าง #สายลม แม้ตอนนี้พี่เกรซจะเดินหายเข้าไปในห้องนอนของเธอแล้วแต่ผมก็ยังคงช็อคอยู่ดี วันนี้พี่เกรซเล่นกับใจผมไปหลายครั้งมากตั้งแต่ชวนผมขึ้นมาบนห้อง ชวนผมดื่มเบียร์ ยอมเปิดโอกาสให้ผมจีบ ยอมให้ผมจูบแล้วตอนนี้ยังชวนผมนอนค้างที่นี่ด้วยแถมยังมีคำพูดสองแง่สองง่ามที่ชวนให้ผมคิดไปไกลว่าเธอกำลังเปิดโอกาสให้ผมทำตามใจเรื่องนั้นอยู่จนหัวใจของผมตั้งรับไม่ทันเลย หลังจากยืนคิดทบทวนอยู่สักพักผมก็ตัดสินใจเดินไปเปิดประตูห้องนอนของพี่เกรซ เสียงน้ำจากฝักบัวดังออกมาจากห้องน้ำทำให้ผมรู้ทันทีว่าเธอยังอาบน้ำอยู่จากนั้นเท้าของผมก็ก้าวเดินไปช้า ๆ แล้วหยุดอยู่หน้าประตูห้องน้ำทันที ผมยืนสูดหายใจเข้าออกลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์จากนั้นไม่นานพี่เกรซก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา เธอสะดุ้งเล็กน้อยแล้วเงยหน้าสบตากับผม อึก (เสียงกลืนน้ำลาย) ตอนนี้พี่เกรซนุ่งผ้าเช็คตัวสีขาวกระโจมอกอยู่หยดน้ำเล็ก ๆ ที่ไหลลงบนตัวเธอทำให้เธอดูเซ็กซี่มากยิ่งขึ้น ผมกวาดสายตามองตั้งแต่ใบหน้าจนถึงร่องหน้าอกของเธออย่างไม่อาจห้ามใจ "ผมขับรถกลับไม่ไหวขอนอนด้วยนะครับ" "อืม" พี่เกรซตอบแล้วก็เดินผ่านผมไปแต่ด้วยความที่ผมเองก็อดใจไม่ไหวแล้วจึงได้หมุนตัวเดินตามเธอไปละด้วยความที่ห้องมันก็ไม่ได้ใหญ่มากเตียงกับห้องน้ำเลยอยู่ไม่ไกลกัน ผมจับพี่เกรซพลิกหันหน้าเข้าหาตัวเองแล้วผลักเธอเบา ๆ ให้ลงไปนอนบนที่นอนจากนั้นก็ขึ้นไปคร่อมบนตัวของเธอแล้วเริ่มซุกไซร้ซอกคอขาวของพี่เกรซทันที กลิ่นหอมจากสบู่ทำให้อารมณ์ของผมพลุ่งพล่านมากกว่าเดิมและครั้งนี้ผมก็ไม่สนใจอะไรแล้วด้วย จุ๊บ...จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ ผมทั้งดูดและไซร้ไปทั่วคอของพี่เกรซจนมันขึ้นรอยจ้ำแดงจากนั้นก็ค่อย ๆ เลื่อนขึ้นไปงับที่หูของเธอจนเธอเริ่มมือไม้อยู่ไม่สุขยกมือจับที่หัวของผม "อืม...อ่า...อืม" พี่เกรซเริ่มหลุดเสียงครางออกมาเบา ๆ ทำให้ผมรู้สึกดีมาก จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ เราสองคนจูบประกบปากกันอย่างดูดดื่มและครั้งนี้พี่เกรซก็ให้ความร่วมมือกับผมมาก ๆ ผมเลื่อนมือขึ้นมาปลดผ้าขนหนูของเธอออกแล้วค่อย ๆ จูบไล่ลงไปช้า ๆ จนมาหยุดอยู่ที่หน้าอกของเธอจากนั้นผมก็อ้าปากงับที่ยอดประทุมถุนของพี่เกรซแล้วเริ่มดูดเลียตามความต้องการของตัวเอง "อ๊ะ...ซี๊ด...อืม...อื้ม" ผมทั้งดูดทั้งขยำหน้าอกทั้งสองฝั่งของพี่เกรซอย่างเอร็ดอร่อยท่ามกลางเสียงครางเบา ๆ ในคอของพี่เกรซที่ฟังดูแล้วลื่นหูเอามาก ๆ เลย หลังจากทำแบบนั้นจนพอใจผมก็ยืดตัวขึ้นมองดูร่างกายอันเปลือยเปล่าที่แสนสวยของพี่เกรซ "อย่ามอง" พี่เกรซพูดออกมาด้วยใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับยกมือขึ้นมาบังสายตาของผมแต่ผมก็จับแขนของเธอลง "สวยขนาดนี้จะหวงทำไม" พี่เกรซได้ยินแบบนั้นก็แสร้งทำเป็นหันหน้าหนีผมไปเลยทันที ยิ่งผมได้เห็นพี่เกรซเขินแบบนี้ผมก็ยิ่งชอบเธอเข้าไปใหญ่ ผมเอามือไปวางบนเนินน้องสาวไร้ขนของพี่เกรซแล้วก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าเธอกำลังเกร็งอยู่จากนั้นผมก็ค่อย ๆ ใช้นิ้วกลางสัมผัสลงตรงกลางกลีบสวย ๆ นั่นซึ่งมันนุ่มมากอย่างกับผิวเด็ก "อ๊ะ!" พี่เกรซสะดุ้งขึ้นมาทันทีเมื่อผมสัมผัสกับคลิตอริสของเธอ ผมลองใช้นิ้ววนที่จุดนั้นซ้ำ ๆ ช้า ๆ เพื่อช่วยให้เธอรู้สึกมายิ่งขึ้น "อ๊า...ซี๊ด...อืม..อื้ม...ซี๊ด" พี่เกรซเริ่มหายใจแรงขึ้นเรื่อย ๆ เธอหลับตาหน้าเหยเกไปด้วยความเสียวส่วนมือก็ควานหาเอาผ้าห่มมากอดเอาไว้ ซึ่งมันเป็นภาพที่ผมชอบมาก ๆ เลย ผมมองดูพี่เกรซด้วยความพอใจและตอนนี้เป้าของผมมันก็ปวดจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว "ชอบไหมครับ" "อ๊ะ...อืม...ซี๊ด" พี่เกรซไม่สนใจคำถามของผมเลยผมจึงลองแกล้งลดความเร็วลง "ไม่ชอบเหรอครับ" "อื้ม~ ชอบบบบ" พี่เกรซดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าแล้วตอบด้วยน้ำเสียงหยาน ๆ เหมือนกำลังอยากจะงอแงยังไงยังงั้น "แล้วถ้าแบบนี้ล่ะชอบไหม" ผมถามแล้วลองใช้นิ้วสองนิ้วแหย่เข้าไปในช่องทางรักสีชมพูของเธอ "อ๊ะ...อื้ม...ชอบ" เมื่อได้ยินคำตอบที่พอใจผมก็เริ่มขยับนิ้วช้า ๆ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ดั่งใจพี่เกรซเท่าไหร่ "เร็วกว่านี้ได้ไหม" พี่เกรซพูดออกมาเบา ๆ ด้วยความเขินอายแต่ผมก็ได้ยินชัดทุกคำจึงจัดให้ตามที่เธอขอ "อ๊ะ...อ๊า...อืิอ...ซี๊ด...อ๊ะ...อ๊ะ" พี่เกรซเริ่มครางดังขึ้นพร้อมกับบิดไปมาด้วยความเสียวจนผมมั่นใจแล้วว่าเธอน่าจะกำลังเสร็จแล้วแน่ ๆ เพราะช่องทางรักของเธอเองก็ตอดนิ้วผมตุบ ๆ เลยผมจึงหยุดทุกอย่างแล้วเอานิ้วออกทันที "ฮะ" พี่เกรซอุทานออกมาแล้วเปิดผ้าห่มลงมาครึ่งหน้า "มีอะไรหรือเปล่า" พี่เกรซถาม ผมยิ้มแล้วลุกขึ้นถอดเสี้อผ้าของตัวเองออก "ผมไม่ยอมให้พี่เสร็จก่อนแล้วทิ้งผมไว้กลางทางเหมือนครั้งที่แล้วหรอก" พูดจบผมก็หยิบกระเป๋าสตางค์ในกางเกงออกมาจากนั้นก็หยิิบเอาถุงยางออกมา 2 อัน พี่เกรซมองดูการกระทำผมอยู่ตลอดเวลาแต่เมื่อผมหันไปสบตากับเธอเธอก็จะแกล้งทำเป็นไม่สนใจผมทุกที "นี่นายถึงขั้นพกถุงยางติดตัวตลอดเวลาเลยเหรอ" พี่เกรซถาม "พกไว้เพื่อฉุนเฉินไง" ผมตอบแล้วก็แกะถุงยางใส่ต่อหน้าพี่เกรซเลย "ฉันว่านายน่าจะเตรียมไว้เผื่อต้องไปต่อกับใครมากกว่า" พี่เกรซพูดด้วยสายตาไม่พอใจยกทำให้ผมอกยิ้มไม่ได้ ผมกลับขึ้นไปนั่งบนเตียงด้วยท่าคุกเข่าอยู่กลางหว่างขาของพี่เกรซ "ทำไม หึงผมเหรอ" ผมถาม "หึงทำไม ฉันกับนา- อ๊ะ!" ผมไม่รอให้พี่เกรซได้ปฏิเสธผมหรอกเพราะผมเองก็อยากเข้าไปหาพี่เกรซแทบใจจะขาดอยู่แล้ว ผมจึงใช้ช่วงเวลาที่เธอกำลังเผลออยู่จับน้องชายของผมไปจ่อที่เธอแล้วค่อย ๆ ดันเข้าไป "ซี๊ด~ อ่า" ช่องทางของพี่เกรซลื่นมากก็จริงแต่มันก็แน่นมากด้วยบวกกับผมเข้าไปด้วยไม่ได้บอกเธอก่อนเลยทำให้เธอตกใจจนเผลอเกร็งออกมา "แน่นจัง" ผมค่อย ๆ ดันเข้าไปช้า ๆ จนสุด "เจ็บไหม" ผมถามเพื่อความชัวร์เพราะไม่อยากให้เซ็กส์ครั้งแรกของพวกเรามันเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่ดีแต่โชคดีที่พี่เกรซส่ายหน้าตอบว่าไม่เจ็บผมเลยค่อยสบายใจหน่อยจากนั้นผมก็เริ่มขยับสะโพกช้า ๆ "อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...ซี๊ด" พี่เกรซใช้มือทั้งสองข้างจับแขนผมไว้แน่นมากจนเล็บของเธอจิกเข้ากับแขนของผมเลยแต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอเพราะมันทำให้ผมรู้ว่าผมทำมันออกมาได้ดีพอสมควร ผมก้มลงไปใช้ลิ้นตวัดเลียหน้าอกของพี่เกรซที่สั่นกระเพื่อมล่อหน้าล่อตาผมอยู่ตลอดพร้อมกับเร่งขยับสะโพกเร็วขึ้น "อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ...ลม...ซี๊ด...อื้อ" เมื่อได้ยินพี่เกรซครางเรียกชื่อผมผมก็ยิ่งเสียงเข้าไปใหญ่ "ซี๊ด...อ่า...เสียวไหมครับ" ผมถามพร้อมกับขยับสะโพกถี่ขึ้นเรื่อย ๆ "สะ...เสียว...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อือ" พี่เกรซครางไปก็กัดปากตัวเองไปจนผมทนไม่ไหวต้องเข้าไปประกบปากแลกลิ้นกับเธอไว้เพราะกลัวว่าเธอจะเจ็บ จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ...อือ...จ๊วบ...จ๊วบ "อื้อ...จะเอ็ดแอ้ว (จะเสร็จแล้ว)...อ๊ะ...อ๊ะ" ผมผละจูบจากพี่เกรซแล้วยืดตัวขึ้นมาใช้มือจับที่เอวบางของเธอให้ขยับรับแรงกระแทกจากผมไปพร้อมกันจากนั้นก็เร่งขยับสะโพกถี่ยิบเพื่อส่งเธอให้ถึงจุดหมาย "อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...ลม...อ๊ะ...ไม่...ไม่ไหวแล้ว...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊าาา" พี่เกรซเสร็จออกมาในที่สุด เธอกระตุกตัวเองอยู่หลายครั้งพร้อมกับช่องล่างของเธอที่ฉอดผมถี่ยิบจนผมทนไม่ไหวต้องขยับสะโพกตัวเองต่อทันทีเพื่อให้ถึงจุดหมายตามเธอไป "อ๊า...ซี๊ด...เสียวมากเลย...พี่เกรซ...พี่เกรซครับ...ซี๊ด...โอ๊ย...จะแตกแล้ว...ซี๊ด...จะแตกแล้ว...อ่า...อ่า...อ่า" ผมกระแทกเน้น ๆ ใส่เธอไปอีกหลายทีเพื่อรีดเอาน้ำของตัวเองออกมาให้หมดจากนั้นก็ฟุบลงไปกอดเธอทั้งที่ยังเสียบคาไว้แบบนั้น แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เราสองคนนอนหอบหายใจใส่กันดังมากและที่ดังไปกว่านั้นก็คือเสียงหัวใจของพี่เกรซเพราะตแนนี้ผมกำลังนอนเอาหูแนบอยู่ที่หน้าอกข้างซ้ายของเธอจนรู้สึกได้ถึงการเต้นของหัวใจที่เร็วมากอ้อมกอดอันแนบแน่นค่อย ๆ คลายลงทั้งสองคนผละออกจากกัน ใบหน้าหวานซึ้งของเกรซยังคงมีร่องรอยของความตกใจอยู่นิดหน่อยแต่ก็เจือด้วยรอยยิ้มอบอุ่น สายลมมองหน้าเกรซด้วยแววตาเปี่ยมสุข"ทำไมวันนี้ถึงว่างมาหาได้ล่ะ" เกรซถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะเมื่อคืนที่คุยโทรศัพท์กันสายลมยังดูยุ่งอยู่เลย"ก็ผมคิดถึงพี่อ่ะ" "หายไปตั้งนานเพิ่งคิดถึงเองเหรอ""ผมคิดถึงตลอดเวลาเลยต่างหาก""พูดอะไรบ้า ๆ " เกรซหัวเราะเบาๆ "ไปกันเถอะ หิวแล้วง่าาา~" เกรซทำหน้าอ้อนสายลมเพราะเธอยังไม่ได้ทานอะไรมาจริง ๆ จนสายลมอดอมยิ้มออกมาไม่ได้"โอเค เดี๋ยววันนี้ผมเลี้ยงพี่เต็มที่เลย" สายลมจอดรถเสร็จเขาก็รีบลงมาเปิดประตูรถให้เกรซทันทีเพราะเธอมัวแต่เติมหน้าอยู่"สวยแล้วครับ""อย่ามาโกหก วันนี้งานฉันเต็มโต๊ะเดินหัวหมุนตั้งแต่เช้า ดูสิหน้าซีดมากเลยเห็นไหม""พี่ไม่แต่งหน้าก็สวยเฮอะ" เกรซลงลิปสีอ่อนไม่ฉูดฉาดจากนั้นก็"เสร็จแล้ว ป่ะ!" เกรซก้าวลงจากรถพร้อมหันหน้าสวย ๆยื่นไปให้สายลมดู"สวยยัง"สวยแล้วครับ" ทุกครั้งที่เธอได้ยินคำชมจากสายลมเธอจะรู้สึกดีมาก ๆ เสมอแม้ว่าเขาจะพูดมันออกมาบ่อยครั้งแต่เธอก็ยังชมที่ได้ฟังทุกครั้งไป บรรยากาศในร้านอบ
ก่อนจบงานเลี้ยงสายลมแอบปลีกตัวออกมาจากพื้นที่จัดงานก่อน เขามุ่งตรงไปยังลานจอดรถเพื่อไปยืนรอครอบครัวที่นั้นอยู่กับคนขับรถแม้จะรู้ดีว่าการกระทำนี้อาจไม่เหมาะสมนักแต่เขาก็อยากหลีกเลี่ยงสถานการณ์อึดอัดให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้และถ้าเขายังขืนอยู่ในนั้นต่อไปก็อาจถูกบีบบังคับให้ต้องหักหน้าทุกคนอีกครั้ง ไม่นานนักพศินก็เดินตามออกมาพร้อมกับกานดาหลังจากกล่าวลากับสุรศักดิ์และมินตราด้วยสีหน้าบึ้งตึงคิ้วขมวดเข้าหากันบ่งบอกถึงความไม่พอใจ "แกทำอะไรลงไป!" พศินเอ่ยเสียงเข้มพยายามกดเสียงให้ต่ำที่สุดเพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยินแต่ก็ยังแฝงไว้ด้วยโทสะ "ทำไมไม่อยู่ลาคุณสุรศักดิ์กับฉันก่อน ที่นี่มันใช่ที่ที่แกจะมาทำตัวแบบนี้ไหม ฮะ!" สายลมนิ่งเงียบ เขาไม่รู้จะตอบอะไรออกให้ในสถานการณ์เช่นนี้มันดีขึ้นจึงทำได้แต่ฟังพ่อของเขาต่อว่าต่อไป"แกรู้ไหมว่าแกกำลังหักหน้าฉัน! หักหน้าคุณสุรศักดิ์! ต่อหน้าทุกคนอยู่และการที่แกทำแบบนี้มันทำให้คุณสุรศักดิ์ไม่พอใจมากแค่ไหนแกเคยรับรู้บ้างไหม" ขณะที่พศินกำลังระบายความโมโหกับลูกชายที่เอาแต่เงียบเหมือนคนไม่รับรู้อะไรกานดาก็รีบเข้ามาห้ามทัพไว้ก่อนโดยเธอจับที่แขนพศินเบา ๆ พร้อมกับส่ายห
ดนตรีบรรเลงในงานเลี้ยงช่วยให้สายลมรู้สึกผ่อนคลายขึ้นบ้างและว่าแม้กายเขาจะอยู่ในงานแต่ใจกลับล่องลอยไปไกลแสนไกลถึงเกรซที่นอนหลับไหลอยู่ที่คอนโดของเธอ งานเลี้ยงนี้้คือภารกิจที่เขาถูกพศินผู้เป็นพ่อบังคับให้มาเพื่อพบปะพูดคุยกับมีนคู่หมั้นในวัยเยาว์ ความสัมพันธ์ที่ถูกผูกมัดไว้ด้วยคำมั่นสัญญาของผู้ใหญ่ตั้งแต่ทั้งคู่ยังจำความไม่ได้ด้วยซ้ำ มีนในวันนี้เติบโตเป็นสาวสะพรั่งเธอพยายามส่งยิ้มและแววตาหวานมาให้เขาตลอดซึ่งสายลมก็ดูออกนะแต่แสร้งทำเป็นไม่สนใจไปงั้น ขณะที่สายลมกำลังจมดิ่งอยู่กับตัวเองเสียงทุ้มแหบห้าวของสุรศักดิ์พ่อมีนก็ดังขึ้นเหมือนต้องการเรียกดึงเขาให้กลับมาสนใจบทสนทนาตรงหน้า"โตเป็นหนุ่มแล้วสินะเรา" สุรศักดิ์เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม "จำได้ไหม เมื่อก่อนสมัยเด็ก ๆ เราชอบมาเล่นซ่อนแอบกับมีนแล้วก็สายหมอกด้วยกันที่นี่บ่อย ๆ" บทสนทนาเริ่มต้นด้วยเรื่องราวในอดีตที่สดใส ทว่าแววตาของสุรศักดิ์กลับฉายแววบางอย่างที่อ่านได้ยากคล้ายกับกำลังต้องการรือฟื้นความทรงจำในวัยเด็กของพวกเขาเพื่อการบางอย่าง พศินที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามพยายามส่งสายตาคมกริบมาข่มขู่สายลมตลอดเหมือนต้องการบอกให้เขาตอบคำถามทุกค
บรรยากาศภายในรถเงียบสงบแต่ดูอึมครึมมากทั้งพศินและสายลมเหมือนกำลังแผ่รังสีใส่กันอยู่ตลอดเวลาจนคนบนรถทุกคนได้รับผลกระทบความกดดันจากพวกเขาไปพร้อม ๆ กัน สายฟ้าล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมาโทรหาภรรยา"ค่ะ""ผมจะถึงแล้วนะ""ได้ค่ะเดี๋ยวดาออกไปรับนะคะ""ผมโทรบอกดาแล้วนะครับพ่อ ฟังจากเสียงรอบข้างตอนนี้น่าจะมีคนถึงงานกันบ้างแล้ว""อืม จริง ๆ วันนี้แกน่าจะให้หนูมุกดามาพร้อมพวกเรานะจะได้ดูไม่น่าเกียจ""ผมบอกแล้วครับแต่ดาเขาอยากมาช่วยดูแลความเรียบร้อยในงานให้ที่บ้านก่อนก็เลยขอกลับไปนอนบ้าน 2 วันแล้ว" "ช่วยทำตัวเป็นสามีที่ดีหน่อยนะเพราะถ้าเกิดหนูดาเขาทนแกไม่ไหวขอหย่าเมื่อไหร่แกเจอฉันเล่นแน่""ครับพ่อ" สายลมเบะปากเล็กน้อยเพราะรู้สึกแย่กับคำที่พ่อสอนพี่ชายทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ยังเป็นสามีที่ดีไม่ได้แต่กลับสอนให้ลูกเป็นสามีที่ดีให้กับคนที่ลูกไม่ได้เลือกด้วยซ้ำบ้านสุขนิรันดร์"คุณแม่ขาเดี๋ยวดาขอตัวออกไปรับพี่สายฟ้าก่อนนะคะ""จ่ะ รีบมานะ""ค่ะ""ให้มีนไปเป็นเพื่อนไหมคะพี่ดา""ไม่เป็นไรจ่ะ" มุกดาลุกออกจากโต๊ะเพื่อไปรอรับครอบครัวสามีที่กำลังจะมาถึง ไม่นานรถตู้สีดำเงาสวยราคาแพงก็ขับเข้ามาจอดในบ้านโด
สายลมนอนแผ่อยู่บนเตียงด้วยความเบื่อหน่าย เขารู้สึกอึดอัดและคิดถึงเกรซมากจนไม่อยากทำอะไร 5 วันที่ผ่านมาที่เขาต้องอยู่คนเดียวทำได้แค่โทรคุยกับเกรซบ้างหลังเธอเลิกงานและนั่นเป็นความสุขเดียวของเขาในตอนนี้เลย เขารู้สึกซึ้งใจมาก ๆ ที่เวลาเกรซโทรมาแล้วถามถึงปัญหาที่เขาเจอ เธอพยายามช่วยเขาคิดวิธีแก้ไขทุกอย่างเพราะยังเข้าใจอยู่ว่าที่สายลมหายไปเป็นเพราะปัญหาธุรกิจจริง ๆ สายลมทั้งซึ้งใจและรู้สึกผิดอยู่นัย ๆ ที่ต้องโกหกเกรซแบบนี้บางทีเขาก็แอบน้ำตาไหลออกมาเลย เขาอยากพุ่งเข้าไปในโทรศัพท์แล้วดึงเกรซเข้ามากอดให้หายคิดถึงพร้อมกับสารภาพทุกอย่างอย่างจริงใจแต่เขาก็ทำไม่ได้ตืด ตืด ตืด (เสียงโทรศัพท์)สายลมรีบลุกขึ้นคว้าโทรศัพท์ด้วยความดีใจเพราะคิดว่าเกรซโทรมาแต่เมื่อเห็นชื่อปลายสายเป็นพ่อตัวเองเขาก็หุบยิ้มทันที"ครับ""พรุ่งนี้บ่าย 3 มาที่บ้านด้วยอย่าสายล่ะ""พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ""ไม่มีฉันจะโทรตามแกเหรอ! มาให้ตรงเวลาด้วยอย่าให้ฉันต้องรอแกนะ""เฮ่อ~ ครับ" สายลมรับปากทั้ง ๆ ที่ในใจอยากจะปฏิเสธมากและทันทีที่วางสายพ่อไปเกรซก็โทรเข้ามาหาเขาทันที"ฮัลโหลครับ""เมื่อกี้โทรไปแล้วติดสาย...คุยกับใครอยู่เหรอ""ผม
ผมขึ้นมาบนรถคิดทบทวนก่อนว่าจะเอายังไงต่อดีเพราะขืนวันนี้ผมกลับไปคอนโดพี่เกรซพ่ออาจจะรู้ได้ในไม่ช้าแน่ว่าผมกำลังคบกับใครอยู่เพราะผมมั่นใจว่ายังไงซะช่วงนี้พ่อต้องให้คนคอยติดตามดูผมแน่ ๆ จนกว่าเขาจะมั่นใจว่าผมไม่มีใครจริง ๆ ถึงจะเลิกตาม ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาพี่เกรซทันทีและระหว่งรอสายอยู่ผมก็มองออกไปด้านนอกเห็นบอดี้การ์ดของพ่อหลายคนแอบเหช่มองมาที่รถผมเป็นระยะ"ฮัลโหล" เสียงอันสดใสของพี่เกรซช่วยฮีลใจผมจากการมีปากเสียงกับพ่อไปเมื่อกี้ไม่น้อยเลย"พี่ทำอะไรอยู่อ่ะ" ผมไม่รู้จะเริ่มเข้าประเด็นจากตรงไหนเลยพยายามหาเรื่องอื่นคุยก่อน"ก็ทำงานน่ะสิมีอะไรหรือเปล่า" "คือ...วันนี้...""เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย" "เปล่าครับ ผมแค่จะโทรมาบอกอ่ะว่าวันนี้ผมคงไม่ได้กลับไปทานข้าวกับพี่แล้ว""ทำไมอ่ะ""ผมมีธุระต้องจัดการนิดหน่อย...อาจจะ...ไม่ได้ไปหาพี่สักพัก" แม้ว่าการพูดออกไปตรง ๆ สำหรับใครมันอาจจะไม่ได้ยากแต่สำหรับผมมันยากมากเพราะผมรู้จักพี่เกรซดี เธอเป็นคนคิดมาก ความใจดีของเเธอถ้ามีให้กับผมมันจะทำให้เธอลำบากซะเอง ผมรู้ว่าถ้าผมสารภาพกับพี่เกรซตรง ๆ พี่เกรซต้องเข้าใจผมแน่และเธออาจยอมทำให้สิ่งที่ผมไม่ต้องกา