Mag-log inShare
7
Huling Na-update:
2024-12-25 12:14:43"พี่โอเคใช่ไหม" เขาเห็นเกรซนั่งซึมมาตลอดทางเลยรู้สึกเป็นห่วง
"อืม" เกรซตอบ "พี่กับแม่มีปัญหากันแบบนี้ตลอดเลยเหรอ" สายลมถาม "ใช่ มันเป็นแบบนี้มานานแล้ว" เกรซตอบ "ถ้าพี่รู้สึกไม่สบายใจก็คุยกับผมได้นะ" สายลมพูด "ช่างมันเถอะ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วพูดไปก็มีแต่จะทำให้รู้สึกแย่กันเปล่า ๆ" เกรซตอบ สายลมฟันไปมองเกรซจากด้านข้าง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าและเสียใจจนเขาเองอดสงสารไม่ได้ "งั้นวันนี้พี่ไปกับผมหน่อยได้ไหม" สายลมถาม "วันนี้ฉันเหนื่อยมากไม่อยากไปไหนแล้ว" เกรซตอบ "ผมอุตส่าห์ช่วยพี่กับแม่ไว้เลยนะจะตามใจผมหน่อยไม่ได้เหรอ" สายลมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ จนเกรซต้องยอมใจอ่อนเพราะเธอเองก็อยากขอบคุณที่เขาช่วยเธอไว้เหมือนกัน "ไปก็ไปแต่อย่าดึกมากล่ะเพราะพรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงาน" เกรซตอบ "แค่กินข้าวด้วยกันเฉย ๆ ไม่ดึกหรอก" สายลมพูด "อืม" เกรซตอบ สายลมพาเกรซมาดินเนอร์ที่ร้านอาหารสุดหรูบนตึกสูงใจกลางเมือง บรรยากาศในร้านมีเสียงดนตรีคลอเบา ๆ ดูโรแมนติกสุด ๆ ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของกรุงเทพช่างสวยแปลกตาจนเกรซแทบจะลืมเรื่องราวความเครียดที่เกิดขึ้นวันนี้ไปเลย "ฉันไม่เคยเห็นกรุงเทพสวยขนาดนี้มาก่อนเลย" เกรซพูด "พี่ชอบก็ดีแล้ว" สายลมตอบ "คงต้องใช้เงินแลกไปไม่น้อยเลยถึงจะได้สัมผัสอะไรแบบนี้" เกรซพูด "ผมเห็นพี่เครียดเลยอยากพามาผ่อนคลายสักหน่อย" สายลมตอบ "ขอบใจนะ" เกรซตอบ เธอรู้สึกขอบคุณสายลมจริง ๆ เพราะว่าตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครปฏิบัติกับเธอเช่นนี้มาก่อนเลยและหลังจากนั้นไม่นานอาหารมากมายที่พวกเขาสั่งไปก็เริ่มทยอยมาเสิร์ฟที่โต๊ะแล้ว "เอ่อ..." เกรซกำลังจะทักเมื่อเห็นพนักงานนำไวน์แดงมาเปิดและรินให้เธอทั้ง ๆ ที่เธอไม่ได้สั่งแต่เมื่อเธอหันไปหาสายลมก็เห็นว่าเขายิ้มและพยักหน้าให้เธอเบา ๆ เธอจึงเข้าใจเขาเป็นคนจัดการทุกอย่างให้เธอเอง "ขอบคุณค่ะ" เกรซพูดจบพนักงานก็เดินออกไปทันที "นายสั่งมาให้ฉันเหรอ" เกรซถาม "ดื่มสักหน่อยมันน่าจะช่วยทำให้พี่รู้สึกดีขึ้นนะ" สายลมตอบ "แล้วนายไม่ดื่มด้วยกันเหรอ" เกรซถาม "ผมต้องขับรถ" สายลมตอบ "หู้ว~ เป็นเด็กดีซะด้วย" เกรซเอ่ยแซวแล้วยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มอย่างอารมณ์ดีจนสายลมอดยิ้มออกมาไม่ได้ "อ่าาา มันดีมากเลยอ่ะ" เกรซพูด "ฮึ~ เว่อร์" สายลมตอบ ท่าทางของเกรซตอนนี้ดูเหมือนเด็กมากเลยเพราะเธอดูเอ็นจอยกับทุกอย่างมาก ๆ "ช้า ๆ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก" สายลมพูด "สเต็กนี้เข้ากันกับไวน์มากเลยเนอะ" เกรซตอบ "ชอบก็กินเยอะ ๆ" สายลมพูด "แน่นอน ฉันสามารถกินได้หมดทั้งโต๊ะนี้เลย" เกรซตอบ "ถ้าพี่กินไหวผมก็จ่ายไหว" สายลมพูด "จ่ายไหวแน่เหรอ" เกรซถาม "ผมมั่นใจว่าผมสามารถดูแลพี่ได้ตลอดทั้งชีวิตนั่นแหละ ไม่เชื่อพี่ก็ลองดูดิ" คำตอบของสายลมทำเอาเกรซรู้สึกเขินมาก "มะ มันเร็วไปไหมอ่ะกับคำว่าตลอดไปของนายอ่ะ จิตใจของคนเรามันเปลี่ยนไปได้ตลอดแหละอีกอย่างเราสองคนก็เพิ่งรู้จักกันเองทำไมนายถึงมั่นใจขนาดนั้นอ่ะว่าต้องเป็นฉัน" เกรซถาม "ผมก็แค่ชอบพี่ ชอบมาก ๆ ด้วย" สายลมตอบ "นายพิ่งจะอายุเท่าไหร่เองลม นายยังมีโอกาสอีกมากที่จะได้เจอคนดี ๆ ที่เหมาะสมกับนายนะ" เกรซพูด "เหมาะสมหรือไม่ผมเป็นคนตัดสินใจเอง พี่อ่ะเลิกดูถูกตัวเองได้แล้วอายุเท่าไหร่แล้วมันยังไง สุดท้ายแล้วคนที่ไปด้วยกันได้ก็คือคนที่เราอยู่ด้วยแล้วมีความสุขไม่ใช่เหรอ" สายลมพูด เกรซเงียบไปเพราะยังคงสับสนกับความรู้สึกของตัวเองอยู่ เธอรู้สึกดีนะที่มีคนมาชอบมาสนใจในตัวเธอมากขนาดนี้แถมคน ๆ นั้นก็ยังดีกับเธอมากแต่ถ้าสายลมไม่ใช่เด็กนักศึกษาที่อายุห่างกับเธอเกือบ 10 ปีเธอก็คงตอบตกลงเขาไปแล้ว "ตอนนี้ผมชอบพี่และผมก็มีความสุขกับการที่ได้รู้จักกับพี่เพราะงั้นผมเลยไม่สนว่าพี่อายุเท่าไหร่ ทำงานอะไร ยากดีมีจนแค่ไหนและผมก็อยากให้พี่ทำแบบผม โฟกัสที่ความรู้สึกปัจจุบันของพี่ไม่ต้องใช้ความคิดอะไรมากมายมาตัดสินเรื่องพวกนี้ บางทีพี่อาจจะเจอคำตอบที่พี่ต้องการจริง ๆ ก็ได้" สายลมพูด เกรซมองหน้าสายลมอยู่พักนึงโดยที่ไม่พูดอะไรออกมาสักคำเหมือนอยากจะเช็คความรู้สึกของตัวเองให้ชัวร์ว่าเขาสนใจในตัวสายลมมากพอที่จะมาหักลบกับความคิดด้านลบในการเปิดใจศึกษาเด็กคนนึงของเธอได้ไหมแต่เธอก็ยังไม่ได้คำตอบสักทีจนสุดท้ายก็เริ่มคิดเพราะไม่อยากทำลายบรรยากาศดี ๆ ตอนนี้ "อ่ะ ๆ ๆ แล้วแต่นายแล้วกัน...ไหนบอกว่าจะพาฉันมาผ่อนคลายไงทำไมถึงได้ชวนคุยแต่เรื่องเครียด ๆ เนี่ย" เกรซพูด "ก็แค่อยากบอกให้พี่มั่นใจเฉย ๆ ว่าผมไม่สนใจว่าใครจะมองยังไงจริง ๆ นะ" สายลมตอบ "รีบกินไปเถอะหน่า" เกรซตอบ หลังจากทานอาหารเสร็จสายลมก็ขับรถมาส่งเกรซที่คอนโดทันที ตอนแรกเขาคิดว่าแค่พาเกรซไปทานข้าวไม่น่าจะดึกเท่าไหร่แต่ไป ๆ มา ๆ ก็นั่งคุยกันซะเพลินจนตอนนี้ก็เกือบ 4 ทุ่มแล้วถึงได้มาส่งเกรซ "ขอบคุณสำหรับอาหารนะ" เกรซพูด "ด้วยความยินดีครับ" สายลมตอบ "ฉันไปแล้วนะ" เกรซพูดก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ "ฝันดีนะพี่" สายพูดตอบ "อืม" เกรซตอบ เกรซเดินลงจสกรถไปได้ไม่กี่ก้าวเธอก็หยุดนิ่งยืนค้างอยู่แบบนั้นจนสายลมอดสงสัยไม่ได้ "ลืมอะไรหรือเปล่า" สายลมลดกระจกลงมาถามด้วยความเป็นห่วง เกรซสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหันหลังกลับมาหาสายลม "ลม" เกรซพูด "ครับ" สายลมตอบ "ขึ้นไปดื่มด้วยกันบนห้องก่อนไหม" เกรซรวบรวมความกล้าแล้วพูดออกไปอย่างไม่น่าเชืือทำเอาสายลมตกใจอ้าปากค้างไปเลย "ฮะ?" สายลมอุทานออกมาเบา ๆ . . . แกร๊ก (เสียงเปิดประตูห้อง) "เข้ามาก่อนสิ" เกรซพูดเมื่อเห็นว่าสายลมยืนนิ่งไม่ยอมเดินเข้ามาในห้อง "ครับ" สายลมตอบแล้วเดินตามเกรซเข้าห้องไป "นายนั่งรอที่โซฟาก่อนนะเดี๋ยวฉันไปเอาเครื่องดื่มกับของว่างมาให้" เกรซพูด สายลมพยักหน้าตอบแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา จนถึงตอนนี้แล้วสายลมก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเกรซจะชวนเขาขึ้นมาบน สายลมมองไปรอบ ๆ เพื่อสำรวจห้องของเกรซซึ่งเขาพบว่าห้องขอฃเกรซเป็นระเบียบเรียบร้อยมากจนเขาแทบไม่อยากขยับตัวเลยเพราะกลัวว่าจะไปโดนของเธอเขา "ที่ห้องพี่มีแต่เบียร์กระป๋องอ่ะ กินได้ใช่ไหม" เกรซพูดพร้อมกับถือเบียร์ออกมา 3-4 กระป๋อง "ได้ครับ" เกรซตอบ "อ่ะนี่" เกรซวางเบียร์ลงบนโต๊ะให้สายลมก่อนจะเดินกลับไปในครัวหาขนมขบเคี้ยวใส่จานมาให้สายลมทานเป็นกับแกล้ม "ขอบคุณครับ" สายลมพูด เกรซเดินมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกับสายลมโชคดีที่โซฟาตัวนี้ค่อนข้างยาวเลยทำให้ทั้งคู่ไม่ต้องใกล้ชิดกันมากแต่บรรยากาศเงียบ ๆ ของชายหญิงสองคนมันก็ทำให้สายลมอดคิดเรื่องนั้นไม่ได้ "ชวนผมขึ้นห้องมาแบบนี้พี่คิดจะทำอะไรกันแน่" สายลมถาม เกรซเปิดกระป๋องเบียร์แล้วส่งให้สายลมทำให้เขาเผลอไปสัมผัสโดนมือของเกรซอย่างไม่ตั้งใจ "ฉันหรือนายที่คิดกันแน่" เกรซถามกลับแล้วค่อย ๆ ดึงมือออก "พี่ก็รู้ว่าผมชอบพี่ทำไมถึงยังชวนผมขึ้นห้องมาอีกล่ะ" สายลมถาม "ฉันก็แค่อยากหาเพื่อนดื่มด้วยเฉย ๆ" เกรซตอบ "อ๋อ~" สายลมตอบ "ฉันลองคิดมาตลอดทางแล้วนะเรื่องที่นายพูดอ่ะ...ฉันว่ามันก็จริงอย่างที่นายว่านั่นแหละ ฉันอาจจะกังวลมากเกินไปแต่นั่นมันก็เป็นเพราะฉันไม่อยากเอาความหวังของตัวเองไปฝากไว้ที่เด็กคนนึงซึ่งฉันไม่สามารถแน่ใจได้เลยว่าเขาจะอยู่กับฉันไปตลอดชีวิตได้ไหม เกิดวันนึงนายเบื่อฉันแล้วเจอคนที่ถูกใจว่านายจะทิ้งผู้หญิงแก่ ๆ คนนี้ไปอยู่กับสาวสวยคนใหม่ที่ทั้งเด็กและเหมาะสมกับนายมากกว่าฉันไหม พอคิดแบบนั้นฉันเลยไม่กลัวจนไม่กล้าเปิดโอกาสให้นายทั้งที่ฉันเองก็รู้สึกดีกับนายไม่น้อย" เกรซพูด "พี่รู้สึกดีกับผมเหรอ" สายลมถาม "รู้สึกดีแต่ยังไม่ได้รู้สึกชอบ" เกรซตอบ "แค่นั้นก็พอแล้วป่ะ ผมเชื่อนะว่าถ้าพี่เปิดโอกาสให้ผมผมจะต้องทำให้พี่ชอบได้อย่างแน่นอน" สายลมพูด "ก็ให้ขึ้นมาถึงห้องแบบนี้แล้วยังไม่เรียกว่าเปิดโอกาสให้อีกเหรอ" เกรซตอบ สายลมตาโตขึ้นมาทันทีด้วยความดีใจ "พี่ยอมเปิดใจให้ผมจริง ๆ เหรอ" สายลมรีบวางกระป๋องเบียร์ในมือแล้วหันจัวมาหาเกรซอย่างจริงจัง "อืม" เกรซตอบ "จริงเหรอพี่ พี่ไม่ได้เมาใช่ป่ะ" สายลมถามย้ำอีกครั้งเหมือนไม่อยากจะเชื่อ "เออ จริง! ฉันเองก็อยากลองดูเหมือนกันว่านายจะจริงจังได้อย่างที่พูดไหม" เกรซตอบ "จริงจังดิพี่" สายลมตอบ "ฉันเปิดโอกาสให้แล้วแต่จีบติดไม่ติดก็เป็นเรื่องของนายนะไม่เกี่ยวกับฉัน" เกรซพูด "ไม่เป็นไรเลยแค่พี่ให้โอกาสผมก็พอแล้ว" สายลมตอบ เกรซเผลอหลุดยิ้มออกมาเมื่อเห็นสีหน้าดีใจของสายลม "ทำหน้าเป็นหมาได้ของเล่นไปได้" เกรซพูด "ก็กำลังจะเป็นหมามีเจ้าของไม่ให้ดีใจได้ไงล่ะ" สายลมตอบแล้วยิ้มออกมาจนเกรซเขินหน้าแดง "มา ๆ รีบดื่มจะได้รีบกลับ" เกรซพูดแล้วยื่นกระป๋องเบียร์ไปหาสายลมทพให้เขารีบยกกระป๋องของตัวเองขึ้นมาชนกับเกรซจากทั้งนั้นคู่ก็นั่งดื่มและพูดคุยกันต่ออีกพักใหญ่เลยจนเริ่มรู้สึกกรึ่ม ๆ กันทั้งคู่ "ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" เกรซพูดแล้วลุกขึ้นยืนแต่จู่ ๆ เธอก็สะดุดขาโต๊ะข้างหน้าจนเกือบจะล้มโชคดีที่สายลมช่วยดึงแขนเธอไว้ทำให้เธอทิ้งตัวลงกลับมานั่งที่โซฟาเหมือนเดิม "โอ๊ย!" เกรซรู้สึกเจ็บที่นิ้วเท้าเพราะเขากระแทกกับขาโต๊ะอย่างแรง "เป็นไรไหมพี่" สายลมถาม "เจ็บเท้าอ่ะ" เกรซตอบ "ไหนผมขอดูหน่อย" สายลมพูดแล้วเอื้อมมือไปยกขาของเกรซมาวางพาดบนหน้าขาของตัวเอง "เหมือนจะไม่แตกนะ" สายลมพูด "แต่มันเจ็บมากเลยอ่ะ" เกรซตอบแล้วก้มหน้าไปดูที่นิ้วเท้าของตัวเอง "อืม แดงขนาดนี้ไม่เจ็บสิแปลก" สายลมพูดแล้วหันหน้ากลับมาหาเกรซทำให้หน้าของทั้งสองคนใกล้กันมาก เสียงทุกอย่างรอบตัวเงียบไปทันทีมีเพียงสายตาของทั้งคู่ที่ยังคงสอดประสานกัน ความปรารถนาในใจเริ่มกลับมาปะทุอีกครั้ง สายลมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากก่อนจะค่อย ๆ ยื่นหน้าเข้าไปหาเกรซช้า ๆ ซึ่งเกรซเองก็ไม่ได้มีท่าทีจะปฏิเสธเขาเลย เธอหลับตาลงเพื่อเป็นสัญญาณบอกให้สายลมทำตามใจจากนั้นไม่นานปากของทั้งคู่ก็สัมผัสกันเบา ๆ อย่างอ่อนโยน
Pinakabagong kabanata
เด็กก็รักเป็นไหมพี่ 59 ทริปภูเก็ต
"เมื่อไหร่มึงกับเมียมึงจะดีกันสักทีว่ะ" สายลมถามสายฟ้าด้วยความหงุดหงิดระหว่างที่กำลังนั่งรถไปรับมุกดากับมีนที่บ้านของพวกเขา"พวกกูไม่ได้ทะเลาะกัน""นี่มึงโง่จริงหรือแกล้งโง่กันแน่ว่ะ มึงดูไม่ออกเหรอว่าพี่มุกดาเขาน้อยใจมึงอยู่ เขารักมึงจะตายเคยยอมห่างมึงง่าย ๆ แบบนี้ที่ไหน คนอย่างมึงนอกจากพี่มุกดาแล้วชีวิตนี้เคยมีเรื่องดี ๆ กับเขาที่ไหนและถ้ามึงไม่อยากเสียพี่เขาไปก็รีบง้อเถอะจะอีโก้ไปทำไม กูดูออกนะว่ามึงเองก็รู้สึกดีกับพี่มุกดามาก ๆ อยู่กันมาตั้ง 3 ปีกว่ากูไม่เชื่อหรอกว่าที่มึงทำไปทั้งหมดเป็นเพราะคำสั่งพ่ออย่างเดียว""มึงเอาตัวมึงเองให้รอดเถอะไอ้ลม ไม่ต้องมาสอนกู" "อย่างน้อยกูก็กล้าเลือกทางของตัวเองไม่ฝืนใจทำอะไรตามคำสั่งพ่อไปหมดทุกอย่างเหมือนมึงหรอก""แล้วที่ต้องไปทะเลกับกูนี่ไม่ใช่ทำตามคำสั่งพ่อเหรอ" สายฟ้ามองเย้ยใส่เขา"ไอ้สัส!" สายลมสบถออกมาเบา ๆ แล้วหันหน้าหนีไปมองด้านนอกแทนรถขับมาจอดที่หน้าบ้านสุขนิรันดร์รอจนประตูใหญ่เปิดออกจึงไปขับต่อเข้ามาถึงตัวบ้าน ทั้งสองคนเดินลงมาจากรถเตรียมจะเดินเข้าไปไหว้ทักทายเจ้าของบ้านแต่ก็เจอกับกับมุกดาและมีนที่เดินออกมาพอดีพร้อมกับแม่บ้านที่ช่วยถือก
เด็กก็รักเป็นไหมพี่ 58 ขู่
ทั้งคู่ต่อกันอีกสองยกจนหมดแรงพากันหลับไปในที่สุดตื่นมาอีกทีฟ้าก็มืดแล้ว สายลมกวาดตามองหาเกรซแต่ก็ไม่เจอเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาแต่เมืือเปิดหน้าจอถึงได้เห็นว่ามีสายเรียกเข้าจากพ่อของเขามากถึง 10 สานเขาเลยตั้งใจจะโทรกลับทันทีแต่ในขณะที่กำลังกดโทรกลับเกรซก็เปิดประตูเดินเช็ดผมเข้ามาในห้องสายลมเลยต้องรีบวางสายไปก่อน"ตื่นแล้วเหรอ""พี่ไปอาบน้ำมาเหรอ""อื้ม~ ไปอาบน้ำสิกับข้าวเสร็จหมดแล้วจะได้ไปกินพร้อมกัน""ครับ" สายลมตอบแล้วลงจากเตียงไปอาบน้ำทันที เกรซมองไปที่โทรศัพท์ของสายลมด้วยความสงสัยเพราะเมื่อกี้เธอเห็นจริง ๆ ว่าสายลมกำลังโทรหาใครบางคนอยู่แต่เมื่อเธอเปิดประตูเข้ามาเขากลับรีบวางสายทำตัวปกติทั้ง ๆ ที่สีหน้าดูมีพิรุธขนาดนั้นทั้งคู่นั่งทานข้าวด้วยกันเกรซก็พยายามเหล่มองเขาอยู่หลายครั้ง อยากจะเปิดประเด็นถามเรื่องเมื่อกี้แต่ก็ไม่กล้ากลัวเขาจะหาว่าเธอระแวงไม่เชื่อใจ "เดี๋ยวผมนี้ผมไปส่งพี่ที่ทำงานนะ""เอาสิ...แล้วจะมารับไหม""คงไม่ได้ไปอ่ะพอดีต้องกลับไปทำงานต่อที่บ้านแล้ว""หยุดพักแค่วันเดียวเองเหรอ" สายลมเห็นสีหน้าผิดหวังของเกรซก็รู้สึกผิดไม่น้อย"ใช่ ไว้วันหลังผมจะมาหาพี่ใหม่นะ""ทำไมฉ
เด็กก็รักเป็นไหมพี่ 57 NC!
สายลมก้าวช้า ๆ เข้ามาในห้องนอนด้วยจังหวะสม่ำเสมอ แขนแข็งแรงโอบประคองสะโพกกลมกลึงของเกรซไว้มั่น เกรซซบหน้ากับซอกคอของเขาอย่างออดอ้อน แขนเรียวโอบรัดรอบคอสายลม ขาเกี่ยวพันรอบเอวสอบของเขาไว้ราวกับจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน กลิ่นกายหอมอ่อน ๆ ของเธอที่คุ้นเคยปลุกเร้าความรู้สึกที่เก็บกดไว้มานานของสายลมได้เป็นอย่างดี ลมหายใจอุ่นร้อนรินรดต้นคอของสายลมพร้อมกับเสียงกระซิบแผ่วเบา "คิดถึงจัง"สายลมค่อย ๆ วางเกรซลงบนเตียงอย่างอ่อนโยนก่อนจะช้อนใบหน้าหวานขึ้นมา ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยที่ฉ่ำปรือด้วยความคิดถึง เขาก้มลงจูบที่หน้าผากขาวทีนึงก่อนจะไล่ลงมายังพวงแก้มและสุดท้ายก็จรดลงที่กลีบปากอิ่มสีระเรื่อ รสจูบอ่อนหวานค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อนที่โหยหาริมฝีปากบดเบียดเข้ากันอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนเกี่ยวพันหยอกล้อ ปลุกเร้าทุกโสตประสาทให้ตื่นขึ้นจนไออุ่นร้อนผ่าวแผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์กายของทั้งสองคน เกรซเลื่อนมือขึ้นลูบไล้โครงหน้าคมสันอย่างหลงใหลนิ้วเรียวไล้ไปตามสันกรามก่อนจะเกี่ยวรั้งท้ายทอยให้ใบหน้าของสายลมโน้มต่ำลงมาอีกครั้ง มือของสายลมเริ่มลูบไล้แผ่นหลังเนียนอย่างแผ่วเบา ผ่านเนื้อผ้าที่
เด็กก็รักเป็นไหมพี่ 56 ต้องการ
อ้อมกอดอันแนบแน่นค่อย ๆ คลายลงทั้งสองคนผละออกจากกัน ใบหน้าหวานซึ้งของเกรซยังคงมีร่องรอยของความตกใจอยู่นิดหน่อยแต่ก็เจือด้วยรอยยิ้มอบอุ่น สายลมมองหน้าเกรซด้วยแววตาเปี่ยมสุข"ทำไมวันนี้ถึงว่างมาหาได้ล่ะ" เกรซถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะเมื่อคืนที่คุยโทรศัพท์กันสายลมยังดูยุ่งอยู่เลย"ก็ผมคิดถึงพี่อ่ะ" "หายไปตั้งนานเพิ่งคิดถึงเองเหรอ""ผมคิดถึงตลอดเวลาเลยต่างหาก""พูดอะไรบ้า ๆ " เกรซหัวเราะเบาๆ "ไปกันเถอะ หิวแล้วง่าาา~" เกรซทำหน้าอ้อนสายลมเพราะเธอยังไม่ได้ทานอะไรมาจริง ๆ จนสายลมอดอมยิ้มออกมาไม่ได้"โอเค เดี๋ยววันนี้ผมเลี้ยงพี่เต็มที่เลย" สายลมจอดรถเสร็จเขาก็รีบลงมาเปิดประตูรถให้เกรซทันทีเพราะเธอมัวแต่เติมหน้าอยู่"สวยแล้วครับ""อย่ามาโกหก วันนี้งานฉันเต็มโต๊ะเดินหัวหมุนตั้งแต่เช้า ดูสิหน้าซีดมากเลยเห็นไหม""พี่ไม่แต่งหน้าก็สวยเฮอะ" เกรซลงลิปสีอ่อนไม่ฉูดฉาดจากนั้นก็"เสร็จแล้ว ป่ะ!" เกรซก้าวลงจากรถพร้อมหันหน้าสวย ๆยื่นไปให้สายลมดู"สวยยัง"สวยแล้วครับ" ทุกครั้งที่เธอได้ยินคำชมจากสายลมเธอจะรู้สึกดีมาก ๆ เสมอแม้ว่าเขาจะพูดมันออกมาบ่อยครั้งแต่เธอก็ยังชมที่ได้ฟังทุกครั้งไป บรรยากาศในร้านอบ
เด็กก็รักเป็นไหมพี่ 55 ได้เจอสักที
ก่อนจบงานเลี้ยงสายลมแอบปลีกตัวออกมาจากพื้นที่จัดงานก่อน เขามุ่งตรงไปยังลานจอดรถเพื่อไปยืนรอครอบครัวที่นั้นอยู่กับคนขับรถแม้จะรู้ดีว่าการกระทำนี้อาจไม่เหมาะสมนักแต่เขาก็อยากหลีกเลี่ยงสถานการณ์อึดอัดให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้และถ้าเขายังขืนอยู่ในนั้นต่อไปก็อาจถูกบีบบังคับให้ต้องหักหน้าทุกคนอีกครั้ง ไม่นานนักพศินก็เดินตามออกมาพร้อมกับกานดาหลังจากกล่าวลากับสุรศักดิ์และมินตราด้วยสีหน้าบึ้งตึงคิ้วขมวดเข้าหากันบ่งบอกถึงความไม่พอใจ "แกทำอะไรลงไป!" พศินเอ่ยเสียงเข้มพยายามกดเสียงให้ต่ำที่สุดเพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยินแต่ก็ยังแฝงไว้ด้วยโทสะ "ทำไมไม่อยู่ลาคุณสุรศักดิ์กับฉันก่อน ที่นี่มันใช่ที่ที่แกจะมาทำตัวแบบนี้ไหม ฮะ!" สายลมนิ่งเงียบ เขาไม่รู้จะตอบอะไรออกให้ในสถานการณ์เช่นนี้มันดีขึ้นจึงทำได้แต่ฟังพ่อของเขาต่อว่าต่อไป"แกรู้ไหมว่าแกกำลังหักหน้าฉัน! หักหน้าคุณสุรศักดิ์! ต่อหน้าทุกคนอยู่และการที่แกทำแบบนี้มันทำให้คุณสุรศักดิ์ไม่พอใจมากแค่ไหนแกเคยรับรู้บ้างไหม" ขณะที่พศินกำลังระบายความโมโหกับลูกชายที่เอาแต่เงียบเหมือนคนไม่รับรู้อะไรกานดาก็รีบเข้ามาห้ามทัพไว้ก่อนโดยเธอจับที่แขนพศินเบา ๆ พร้อมกับส่ายห
เด็กก็รักเป็นไหมพี่ 54 เกี่ยวดอง
ดนตรีบรรเลงในงานเลี้ยงช่วยให้สายลมรู้สึกผ่อนคลายขึ้นบ้างและว่าแม้กายเขาจะอยู่ในงานแต่ใจกลับล่องลอยไปไกลแสนไกลถึงเกรซที่นอนหลับไหลอยู่ที่คอนโดของเธอ งานเลี้ยงนี้้คือภารกิจที่เขาถูกพศินผู้เป็นพ่อบังคับให้มาเพื่อพบปะพูดคุยกับมีนคู่หมั้นในวัยเยาว์ ความสัมพันธ์ที่ถูกผูกมัดไว้ด้วยคำมั่นสัญญาของผู้ใหญ่ตั้งแต่ทั้งคู่ยังจำความไม่ได้ด้วยซ้ำ มีนในวันนี้เติบโตเป็นสาวสะพรั่งเธอพยายามส่งยิ้มและแววตาหวานมาให้เขาตลอดซึ่งสายลมก็ดูออกนะแต่แสร้งทำเป็นไม่สนใจไปงั้น ขณะที่สายลมกำลังจมดิ่งอยู่กับตัวเองเสียงทุ้มแหบห้าวของสุรศักดิ์พ่อมีนก็ดังขึ้นเหมือนต้องการเรียกดึงเขาให้กลับมาสนใจบทสนทนาตรงหน้า"โตเป็นหนุ่มแล้วสินะเรา" สุรศักดิ์เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม "จำได้ไหม เมื่อก่อนสมัยเด็ก ๆ เราชอบมาเล่นซ่อนแอบกับมีนแล้วก็สายหมอกด้วยกันที่นี่บ่อย ๆ" บทสนทนาเริ่มต้นด้วยเรื่องราวในอดีตที่สดใส ทว่าแววตาของสุรศักดิ์กลับฉายแววบางอย่างที่อ่านได้ยากคล้ายกับกำลังต้องการรือฟื้นความทรงจำในวัยเด็กของพวกเขาเพื่อการบางอย่าง พศินที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามพยายามส่งสายตาคมกริบมาข่มขู่สายลมตลอดเหมือนต้องการบอกให้เขาตอบคำถามทุกค
Maaari mong magustuhan
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.3K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์22.0K viewsธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม45.9K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.8K viewsหวงรักเมียดื้อ
ดอกอ้อลู่ลม10.8K viewsนางบำเรอนายหัวสิงห์
ปลาเก๋าผัดฉ่า168 viewsมาเฟียร้ายพ่ายรัก
มงกุฎดอกหญ้า3.3K viewsMafia Obsession พิษรักมาเฟีย
หน่วยพลังงาน234 views
