บทที่ 1

บทที่ 1 คนเลว  

         บรื้นนน... 

เสียงล้อรถบดไปกับพื้นถนนยามพลบค่ำ ดังผ่านกระจกเข้ามาเบา ๆ ขณะที่ ‘นีรนา’ ก้มมองหน้าจอสมาร์ตโฟนในมือ ก่อนหน้านั้นเธอโทรไปบอกแฟนว่าจะกลับวันพรุ่งนี้ แต่เวลานี้เธอกำลังนั่งอยู่บนรถตู้ จากเชียงรายมุ่งตรงกลับเชียงใหม่ก่อนกำหนด

เมื่อเพื่อนรักอย่างพริณตาหรือหวานคืนดีกับแฟนหนุ่ม เพื่อนที่แดกอาหารหมาแทนอาหารเช้าก็ต้องขอตัวกลับบ้าน เพราะคติประจำของสี่สาวคือแฟนต้องมาก่อน

แฟนเลิกไปก็เป็นคนอื่น แต่เพื่อนเลิกคบไม่ได้ เพราะอย่างนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ต้องเลือกแฟนก่อน

ฟังดูเป็นเพื่อนที่รักกันจริง ๆ

นีรนาผ่อนลมหายใจอย่างโล่งใจเมื่อเพื่อนคืนดีกับคุณอาหมอของเพื่อนได้ เรื่องราวของพริณตากับหมอพฤกษ์จะเรียกว่านิยายน้ำเน่าก็คงไม่ผิดนัก เพราะมันก็เน่าจริง ๆ นั่นแหละ

“ง่วงจัง” นีรนาพึมพำ

“ง่วงก็นอนกูก็ง่วงเหมือนกัน” ชาร์มมี่บอกกับเพื่อน ส่วนพิชชี่นั้นหลับไปแล้วตั้งแต่รถเริ่มออกจากไร่ชา มีเพียงเสียงเพลงจากเครื่องที่เปิดคลอเบา ๆ ในรถตู้ท่องเที่ยว ที่พาทั้งสามสาวกลับมายังเชียงใหม่ซึ่งเป็นจังหวัดที่พวกเธอเป็นนักศึกษาอยู่ที่นั่น

“ถึงแล้วครับ” เสียงพี่พนักงานขับรถเรียกสามสาวเมื่อเข้าเขตตัวจังหวัดและกำลังใกล้ถึงคอนโดมิเนียมของนีรนา ตลอดการเดินทางกว่าสามชั่วโมงเล่นงานเธอเสียจนปวดเมื่อยไปทั้งร่าง

ไม่เป็นไรเดี๋ยวค่อยให้แฟนนวดให้ เธอตัดสินใจไม่ส่งข้อความบอกอีกฝ่ายว่ากลับก่อนกำหนด ชอบที่จะเห็นหน้าแฟนตัวเองเวลาตกใจ ป่านนี้คงคิดถึงเธอน่าดู

         พิมมาดาหรือพิมเป็นรุ่นพี่ต่างมหาวิทยาลัย ทั้งที่ควรเรียนจบแล้ว แต่เพราะพิมมาดายังต้องแก้เอฟอีกหลายตัวจึงยังไม่จบการศึกษาภายในสี่ปี

สาวทอมย้ายมาอยู่กับเธอตั้งแต่ทั้งสองตัดสินใจคบกันเมื่อไม่นานมานี้ ที่เธอตัดสินใจให้พิมมาดามาอยู่ด้วย เพราะอีกฝ่ายนั้นทำงานส่งตัวเองเรียน ฐานะค่อนข้างลำบากทำให้เธอตัดสินใจให้คนเป็นแฟนมาพักอยู่ด้วย

แต่ทั้งสองไม่ได้นอนห้องเดียวกัน คอนโดของนีรนามีสองห้องนอนอยู่แล้ว เพราะอย่างนั้นแบ่งอีกห้องให้แฟนอยู่ก็ไม่เป็นไร ถึงเรื่องนี้พี่ชายของเธอจะค้านหัวชนฝา แต่ใครจะสนกันเล่า เธอโตแล้วบรรลุนิติภาวะแล้ว

ภีมไม่มีสิทธิ์มาห้ามน้องสาวอย่างเธอได้ เรื่องความรักของเธอพี่ชายไม่มีสิทธิ์ออกความเห็น ทีเขามีความรักเธอยังไม่ออกความเห็นเลย

         ทันทีที่นีรนาเปิดประตูห้องถึงกับขมวดคิ้ว เธอเคยบอกแล้วว่าไม่ให้พาใครมาที่ห้อง ทำไมถึงได้มีรองเท้าผู้ชายอยู่ตรงชั้นวางรองเท้า นักศึกษาใกล้จบการศึกษาอย่างเธอ ไม่ได้อ่อนต่อโลกถึงจะคิดว่าแฟนแค่พาเพื่อนมาเล่นเกมที่ห้อง

         ตับ ตับ ตับ

         เสียงเนื้อกระทบเนื้อทำให้ร่างบางของนีรนาแข็งค้าง สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด กำมือแน่นด้วยความโกรธ

         อาจจะเป็นแค่เสียงภาพยนตร์หรือซีรีส์ก็เป็นได้ หากแต่เธอรู้ดี ความคิดในหัวล้วนเป็นคำแก้ตัวทั้งนั้น

         “อ๊า อ๊ะ”

         “อา”  

         เสียงครางที่ดังสลับกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ทำให้นีรนาหยุดเดินกำมือแน่นขึ้น เสียงผู้ชายกับผู้หญิง และแน่นอนว่าเสียงผู้หญิงเธอจำได้ดีว่าเป็นคนรักของตัวเอง

         พิมมาดา... ส่วนเสียงผู้ชายนั้นเธอไม่แน่ใจ

         ‘มึงกล้าเอากันในห้องกูเลยเหรอ’ นีรนายิ่งคิดยิ่งแค้นใจ ถึงห้องที่ยกให้พิมมาดาพักอาศัยเธอจะไม่เคยนอน แต่ของใช้ทุกชิ้นในห้องนี้ล้วนเป็นของเธอ

         แค่ได้ยินทำไมจะไม่รู้ว่าพวกเขาทำอะไรกัน แต่นั่นแหละเธอต้องการหลักฐานว่าแฟนทอมตัวร้ายทำอะไรกับผู้ชายในห้อง อยากจะเห็นภาพให้มันชัด ๆ จะได้ไม่ต้องหาข้ออ้างเพื่อแก้ต่างให้กับอีกฝ่าย

 มือบางค่อย ๆ ดันบานประตูที่ไม่ได้ล็อกให้อ้าออกอีกนิด ภาพของพิมมาดานอนคว่ำหน้ากับที่นอนนุ่ม บนร่างของเธอมีผู้ชายร่างสูงโปร่งแต่ติดจะอ้อนแอ้นเล็กน้อย

เธอรู้จักทั้งสองเป็นอย่างดี

         “อีริช...อ๊า มึงใจเย็น ๆ กูแม่งโคตรเสียว”

ทอมบ้าอะไรแม่งโก้งโค้งให้ผู้ชายกระแทกจากข้างหลัง

         “พี่พิม โคตรดูดอะ ผมเสียว”

อ๋อ ไอ้คนนี้ชื่อริชชี่ หลานรหัสที่เพิ่งแนะนำให้เธอรู้จักเมื่อวันก่อนนี่นา หลานรหัสที่ออกตุ้งติ้งกับย่ารหัสสุดห้าว แล้วไหงมาจบกันบนเตียงแบบนี้ได้

         เธอควรจะรอให้พวกมันเสร็จก่อนดีไหมนะ

         ไม่ละ! ไม่ใช่แม่พระ!!!

         “อีพิม!!!” เสียงของนีรนาดังก้องห้อง พร้อมกับที่ประตูกระแทกผนังห้องดังโครม

         อีพิมกับอีริชชี่แข็งค้างในท่าหมาเอากัน ก่อนจะลนลานผละออกดึงผ้าห่มขึ้นมาห่ม สายตาของทั้งคู่มองเจ้าของห้องอย่างตกใจ

         “นีน่า! มาได้ยังไง” เสียงของพิมมาดาสั่นอย่างเห็นได้ชัด คนที่นั่งข้างอย่างหลานรหัสก็ทำหน้าตาเลิ่กลั่ก