บทที่ 55 เข้าวัง

แม้ว่าจะมีทหารจากเมืองเวินหลายพันนายที่ตามคุ้มกันขบวนทว่าก็ยังมีนักฆ่าถูกส่งมาเรื่อยๆ บางวันก็มีโจรมาดักปล้นทั้งที่ไม่เคยมีมาก่อน จากที่หนึ่งเดือนควรจะเดินทางไปถึงเมืองหลวง ขบวนเดินทางก็ใช้เวลาเกือบห้าสิบวันเลยทีเดียว

“พรุ่งนี้จะถึงเมืองหลวงแล้ว วันนี้ควรพักผ่อนให้เต็มที่ หรือหากอยากได้อะไรก็ให้องครักษ์ไปซื้อให้ ไม่อย่างนั้นก็ต้องนำองครักษ์ไปด้วยหลายนาย” แม่ทัพเสวี่ยที่ยืนอยู่ด้านหน้าเอ่ยบอกสองพี่น้อง

เมื่อท้องฟ้าใกล้มืดแม่ทัพเสวี่ยจึงตัดสินใจพักอยู่เมืองข้างๆ ก่อนเข้าเมืองหลวง อีกอย่างพวกเขาก็เร่งเดินทางมาตลอดสองวันยังไม่ได้พักผ่อน จึงตัดสินใจที่จะหยุดพักที่นี่และได้ส่งทหารเข้าไปแจ้งล่วงหน้าว่าใกล้ถึงแล้ว

“อาเหยารับทราบแล้วเจ้าค่ะ”

ระหว่างเดินทางมีหลายเมืองที่ต้องเดินผ่านและพักอยู่บริเวณทางเข้าเมือง เซี่ยซูเหยาชอบออกไปเดินเลือกซื้อของจนกระทั่งได้ซื้อรถม้าเพิ่ม แม้จะเป็นภาระในการเดินทางทว่ากลับไม่มีใครกล้าบ่น อีกอย่างก็เป็นเหล่าองครักษ์เสวี่ยที่ตามนางเข้าเมืองเป็นคนบอกให้เลือกซื้อ ทำให้ตลอดหนึ่งเดือนมานี้พวกนางสนิทกลับเหล่าองครักษ์มาก

“พี่ใหญ่”

เซี่ยซูเหยาเอ่ยเรียกพี่ชายที่นั่งเล่นหมา