Share

บทที่ 4 ทำให้เขาเป็นบ้า

Author: เถิงกู่
ทันทีที่รถเร่งความเร็ว เธอที่ไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัยก็ตัวเหวี่ยงไปข้างหน้าข้างหลังกลับกันไปมาอย่างรุนแรง เธอแอบหวังให้รถแล่นเร็วยิ่งกว่านี้ จะให้ดีคือพลิกคว่ำตกลงจากสะพานไปเสีย

ถ้าเหยียนอี้หรูต้องมาตายเพราะเธอ ก็ถือว่าเธอได้แก้แค้นให้พ่อกับแม่ทางอ้อมแล้ว

สุดท้ายรถของเหยียนอี้หรูก็จอดลงที่หน้าประตูมหาวิทยาลัยของเจียงหยวน ตัวรถยังคงปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน เธอกับเขายังไม่ตาย

เจียงหยวนหมุนตัวเปิดประตูรถ

ทว่าประตูรถกลับล็อกแน่น ทำให้เธอเปิดไม่ได้

“เปิดประตู”

“ฉันเลิกกับเธอ แต่ไม่ได้หมายความว่าให้เธอไปทำตัวลดคุณค่าตัวเองแบบนั้น”

ตลอดทางมานี้เขานิ่งเงียบอยู่ครึ่งชั่วโมงกว่า แต่ความโกรธก็ยังไม่ได้ลดน้อยถอยลงไป เจียงหยวนเห็นว่าปากของเขายังคงสั่นไม่หาย

เธอไม่เข้าใจเลยสักนิด ทั้งที่เขาแค่เล่น ๆ กับเธอ เล่นจนเบื่อถึงขั้นที่สลัดเธอทิ้งโดยไม่มาให้เห็นหน้ากันด้วยซ้ำ แล้วทำไมเขาถึงได้โมโหจนกลายเป็นแบบนี้

เธอพยายามสงบจิตใจเท่าที่ทำได้ “ใช่ไง พวกเราเลิกกันแล้ว ไม่ได้เป็นอะไรกันอีก ทำไมนายต้องมาตัดช่องทางหาเงินของฉันด้วย?”

เส้นเลือดพลันปูดโปนขึ้นมาบนหน้าผากของเขาอีกครั้ง “เจียงหยวน! เธอกลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร? ใครปล่อยให้เธอไปสถานที่แบบนั้น?”

“ฉันจะลง”

เจียงหยวนยืดตัวเอื้อมไปกดปุ่มปลดล็อกจากทางฝั่งเขา

เธอเคยนั่งรถคันนี้มาแล้วหลายครั้ง

เหยียนอี้หรูกำข้อมือเธอแน่น ทันทีที่เหวี่ยงเธอกลับไปนั่งที่ได้ ก็ตามไปทาบทับไว้

เขาขมวดคิ้วแน่น ความร้อนรุ่มและโทสะปะปนกัน พ่นรดอยู่บนใบหน้าเธอ

ความหวาดกลัวในชั่ววินาทีนี้ของเจียงหยวนไม่ได้เกิดจากผู้ชายตรงหน้าคนนี้ แต่เป็นพลังมืดที่ก่อนตัวอย่างไร้รูปร่าง และพลังนี้ก็เกิดจากเซวียซาน

เมื่อเธอเกิดหวาดกลัว ก็ยิ่งดิ้นรนเอาเป็นเอาตาย

ยิ่งเธอดิ้นรน เปลวเพลิงในดวงตาเหยียนอี้หรูก็ยิ่งรุนแรง

“หลบทำไมล่ะ? เธอปล่อยให้ผู้ชายที่เพิ่งรู้จักคนหนึ่งเล่นกับร่างกายเธอแบบนั้น เจียงหยวน เธอนี่แม่งกลายเป็นคนต่ำช้าแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรวะ?”

เจียงหยวนดวงหน้าขาวซีด ขยับเขยื้อนไม่ไหวไปทั้งตัว แววในดวงตามืดมิดไม่ต่างอะไรกับคนใกล้ตาย

เหยียนอี้หรูจดจ้องใบหน้าของเธอเขม็ง กล่าวด้วยน้ำเสียงแหบพร่าจากความโกรธ “ตกลงเธอเป็นอะไรกันแน่? ที่เธอยอมทำตัวต่ำแบบนั้นก็เพื่อแก้แค้นฉัน?”

เจียงหยวนเลิกดวงตาขึ้นอย่างเชื่องช้า “จะให้แก้แค้นอะไรนาย?”

เหยียนอี้หรูมองใบหน้าขาวซีดไร้สีเลือกของเธอแล้ว ในดวงตาพลันมีแต่ความเจ็บปวด

“ฉันรู้ว่าเธอได้รับความไม่เป็นธรรม เซวียซานเคยไปหาเธอ ตอนนั้นที่ฉันไม่ไปเจอหน้าเธอ ก็เพื่อปกป้องเธอ ที่ฉันกลับมาครั้งนี้ก็คิดจะมาถอดหมั้นกับเซวียซาน”

“ความโกรธแค้นที่เซวียซานทำไว้กับเธอ ฉันจะช่วยระบายมันให้เธอเอง! ไว้จัดการเรื่องราวทุกอย่างเสร็จแล้ว พวกเราก็จะได้เป็นเหมือนเมื่อก่อน ส่วนตอนนี้เธอก็เป็นเด็กดีคอยฉันก่อนนะ”

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ต่างอะไรจากเมื่อก่อน ราวกับว่าเขาสามารถจัดการเรื่องราวทุกอย่างได้ตามแผนที่วางไว้อย่างง่ายดาย เหมือนกับพลิกหน้าหนังสือ

เงียบงันอยู่ได้สองวินาที เจียงหยวนพลันหัวเราะออกมาเบา ๆ “นายคิดจะช่วยระบายความแค้นให้ฉันยังไง? เธอตบหน้าฉันสองทีต่อหน้าคนอื่น นายจะตบเธอกลับคืนไปแทนฉันได้ไหมล่ะ?”

เขาชะงักไป ดวงตาเปลี่ยนไปซับซ้อนระคนมืดครึ้ม “...เซวียซานถึงกับตบตีเธอ?”

เจียงหยวนเพิ่งมารู้จักภูมิหลังตระกูลของเซวียซานเอาทีหลัง

ในเมืองเป่ย ฐานะของเซวียซานนั้นเทียบเท่ากับฐานะขององค์หญิงในสมัยโบราณ คิดว่าต่อให้ฆ่าคนหรือวางเพลิง ก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรเธอ

ชั่วขณะที่สายตาของเหยียนอี้หรูมืดครึ้มลงไปตอนนั้น เจียงหยวนก็เข้าใจทันที เขาทั้งไร้กำลัง และไม่อยากต่อต้านตระกูลเซวียเพื่อเธอ

เจียงหยวนยกยิ้มเย้ยหยันเล็กน้อย “คุณชายเหยียน เรื่องระหว่างพวกเรามันจบลงไปแล้ว ชั่วชีวิตนี้ฉันไม่อยากเจอหน้าคุณอีก”

“ปล่อยฉันลงไป หรือจะให้ฉันโทรศัพท์ไปเรียนคู่หมั้นนายมาเปิดประตูรถให้”

เหยียนอี้หรูกำข้อมือเธอแน่น น้ำเสียงแหบแห้ง “หยวนหยวน ฉันรู้ว่าเธอโกรธฉัน ถ้าเธออยากระบายความโกรธ ก็ตบหน้าฉันให้บวมไปเลยก็ได้”

“ฉันเกิดมาในครอบครัวแบบนี้ มีหลายเรื่องที่ทำตามใจตัวเองไม่ได้... เชื่อฉันนะ ความน้อยเนื้อต่ำใจที่เธอเคยได้รับ ต้องมีสักวันที่ฉันจะเอาคืนให้เธอแบบทบต้นทบดอก เป็นเด็กดีว่าง่าย ๆ หน่อยนะ ให้เวลาฉันสักหน่อยได้หรือเปล่า?”

เจียงหยวนหัวเราะเย็นชาอยู่ในใจ ทำราวกับว่าเขาแค่ผายลมออกมาเท่านั้น “ฉันรอไม่ได้หรอก แล้วก็ไม่ได้หวังในตัวนายด้วย”

เธอเคยหาข้อมูลเรื่องตระกูลเซวียกับตระกูลเหยียนมาแล้ว ทั้งสองตระกูลเริ่มประคับประคองกันและกันมาตั้งแต่เมื่อสิบกว่าปีก่อน เกี่ยวข้องกันตั้งแต่รากเหง้า แล้วเหยียนอี้หรูจะมาต่อกรกับทั้งตระกูลเซวียเพื่อเธอได้อย่างไร?

ถ้าเขาไม่ได้กลัวตระกูลเซวียจริง ตอนนั้นที่เซวียซานมาหาเรื่องถึงที่ เขาจะหนีหลบไปอยู่ที่ต่างประเทศตั้งสามเดือนได้ที่ไหน แถมช่วงนั้นกะอีแค่จะรับสายโทรศัพท์ยังไม่กล้าเลย

“งั้นเธอหวังในตัวใคร? อินตง?”

เหยียนอี้หรูนึกถึงภาพที่เห็นในห้องส่วนตัวคืนนี้แล้ว ดวงตาพลันแดงเรื่อ “เพื่อแก้แค้นเซวียซาน เธอถึงกับให้หมอนั่นแตะต้องตัวเธอ ให้หมอนั่น...เธอ? เจียงหยวน เธอฆ่าฉันให้ตายไปเลยดีกว่า”

“ช่วงที่อยู่เมืองนอก ฉันคิดถึงเธอจนแทบจะเป็นบ้า ฉันต้องทะเลาะกับที่บ้านถึงจะกลับมาได้ แต่พอกลับมาก็ดันเห็นเธอนั่งเรียบร้อยอยู่ที่นั่น แถมยังให้ผู้ชายคนอื่นมาเล่นกับตัวเธอด้วย นี่เธออยากให้ฉันเป็นบ้าใช่ไหม?”

“ใครหน้าไหนวะ ที่แม่งเคยบอกว่าชาตินี้จะให้ฉันสัมผัสคนเดียว?”

ตอนนั้นเจียงหยวนใสซื่อเกินไปจริง ๆ คำพูดหวาน ๆ ไม่กี่ประโยคของเขาก็ล่อลวงให้เธอเชื่อสนิทใจราวกับสาวกคนหนึ่ง แทบอยากจะมอบชีวิตของตัวเองให้เขา แต่เขาก็แค่อยากเล่นด้วยเท่านั้น พอคิดให้ดี ๆ แล้วเขาจะแต่งงานกับเธอได้อย่างไร

เขาไม่มีทางไม่รู้ว่าคู่หมั้นของตัวเองมีนิสัยอย่างไรแน่ แต่ตัวเขาเองหนีไปแล้วแบบนั้น ทั้งยังทิ้งขว้างเธอไว้ ปล่อยให้เธอมารองรับความแค้นบ้าคลั่งของเซวียซาน

เหยียนอี้หรูมองความเปลี่ยนแปลงในดวงตาของเธอ แทบจะเดาได้เลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ด้วยเขากลัวว่าเธอจะพูดคำพูดทิ่มแทงอะไรออกมาอีก เขาเลยเข้าไปจูบปิดปากเธอไว้ด้วยอดใจรอไม่ไหว

จุมพิตของเขาทั้งดูดดื่มทั้งร้อนรน เจียงหยวนถูกเขากดไว้จนหายใจแทบไม่ออก ในพื้นที่แคบ ๆ แบบนี้ เธอไม่เหลือช่องให้ต่อต้านเลยแม้แต่น้อย
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เธอยั่วเกินต้าน ท่านประธานคลั่งรัก   บทที่ 40 เก่งเรื่องยั่วผู้ชาย

    ตอนที่เจียงหยวนถูกผลักเข้าไปในรถอย่างแรง หัวกระแทกกับเบาะหนังด้านหลังจนรู้สึกมึนงง ยังไม่ทันได้ตั้งสติดี แต่พอสบตากับผู้หญิงคนนั้น ขนก็ลุกซู่ขึ้นมาทั้งตัวในทันทีเซวียซานมีใบหน้าที่ดูหยิ่งทะนงและทรงอำนาจ คิ้วตาคมเข้มดุดัน ช่วงกลางหน้าค่อนข้างยาว สันจมูกโด่งชัด ทุกส่วนบนใบหน้าเธอล้วนแผ่รังสีความกดดัน ทั้งหน้ามีเพียงริมฝีปากเท่านั้นที่ยังคงดูอ่อนหวานแบบผู้หญิงอยู่บ้างต่อให้ไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร พอเห็นหน้าแบบนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะอยากเดินหนีให้ไกลแต่สำหรับเจียงหยวนแล้ว ใบหน้านี้มันคุ้นเคยมาก เธอหลับไปทุกคืนพร้อมกับการกัดฟันแน่น ขณะจ้องมองภาพใบหน้าของผู้หญิงคนนี้เธอจำไม่ได้แล้ว ว่าเคยฝันถึงกี่ครั้ง ที่เห็นเซวียซานถูกใส่กุญแจมือ ข้อเท่าถูกล่าม โดนลากขึ้นศาลรอฟังคำตัดสิน เหมือนกับตอนนั้นที่พ่อของเธอ คนที่ถูกทรมานจนไม่เหลือเค้าเดิมยืนอยู่ในจุดเดียวกันนั้นแต่ในตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้กลับแต่งหน้าสวยงาม สวมเสื้อผ้าราคาแพง นั่งอยู่ในรถหรูด้วยท่าทีสูงส่ง กำลังตัดสินเธออย่างเย็นชาเหมือนอยู่กันคนละชั้น เลือดทั่วร่างของเจียงหยวนพลุ่งพล่านอย่างห้ามไม่อยู่ ราวกับมีบางอย่างคำรามอยู่ในเส้นเลือด พร้อมจ

  • เธอยั่วเกินต้าน ท่านประธานคลั่งรัก   บทที่ 39 เธอร้อนเงินนักหรือไง?

    “เหยียนอี้หรู ฉันเคยพลาดมาแล้ว ตอนนี้ฉันแค่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ถ้านายไม่อยากเห็นฉันถูกเซวียซานเล่นงานจนตาย ตั้งแต่นี้ไปออกไปจากชีวิตฉันซะ”ดวงตาเจียงหยวนแดงก่ำ “ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ”แม้เสียงของเธอจะเรียบนิ่ง แต่ทุกคำที่พูดกลับดังชัดเจนในหูของเหยียนอี้หรู ทำให้เขารู้สึกจุกแน่นที่ลำคอ เหมือนมีอะไรบางอย่างติดอยู่ตรงนั้นเขาจ้องหน้าเธอด้วยแววตาเหม่อลอยมองตั้งแต่คิ้ว ดวงตา ไล่ลงไปถึงมุมปากของเธอ นี่คือใบหน้าที่เขาคิดถึงอยู่ทุกคืน เคยมีช่วงเวลาที่เขาหลับไปพร้อมใบหน้าของเธอที่อยู่ในอ้อมแขน เขาหลงใหลท่าทางออดอ้อนของเธอเวลาซุกอยู่ในอกเขา แต่ตอนนี้ เธอมองเขาราวกับเป็นศัตรูเหยียนอี้หรูไม่รู้ว่าทำไมเรื่องทุกอย่างถึงกลายเป็นแบบนี้ เขาควรเกลียดใครกันแน่?ควรเกลียดตัวเองที่ไร้ความสามารถ เกลียดเซวียซานที่ใจดำอำมหิต หรือเกลียดเจียงหยวนที่ตัดใจจากเขาได้อย่างเลือดเย็นกันแน่?เจียงหยวนพยายามจะผลักเขาออก แต่เหยียนอี้หรูกลับคว้าเธอไว้แน่นอีกครั้งเขาโกรธจนขบฟันแน่น “เธอร้อนเงินมากเลยเหรอ? ทำไมต้องมาทำงานแบบนี้ด้วย?”“เธอไม่ใช่ทำงานในตงจิ่นแล้วเหรอ? ทำไมยังทำตัวตกต่ำแบบนี้อีก?”เจียงหยวนใจห

  • เธอยั่วเกินต้าน ท่านประธานคลั่งรัก   บทที่ 38 เลวแล้วยังบ้าอีก

    เจียงหยวนก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แต่ก็โทรออกไม่ได้เช่นกันห้องที่ปิดสนิท แสงไฟก็สลัว ๆ หน้าต่างฝั่งตรงข้ามก็ถูกขึงตาข่ายแน่นหนา ต่อให้มีปีกก็หนีไปไหนไม่ได้สวี่ฮุยด่าตัวเองว่าโง่ที่หลงกดจนได้ พลางเตะประตูเต็มแรงซ้ำ ๆ อย่างไม่ยั้งเจียงหยวนพยายามตั้งสติคิดให้ได้ ว่าวันนี้ใครกันแน่ที่วางกับดัก จะเล่นงานเธอหรือพี่ฮุยกันแน่?ชื่อแรกที่แวบขึ้นมาในหัวคือฉินเป้า แต่พอคิดอีกทีก็ไม่น่าเป็นไปได้ เขาก็แค่นักเลงข้างถนน ฉินเป้าเคยโดนเหลียงโจวเหิงเล่นงานจนสาหัส คงไม่กล้ากลับมาก่อเรื่องซ้ำอีกแต่ถ้าไม่ใช่เขา แล้วพวกเธอยังเคยไปล่วงเกินใครอีกล่ะ?ในหัวของเจียงหยวนค่อย ๆ ผุดชื่อหนึ่งขึ้นมา แค่นึกถึงชื่อผู้หญิงคนนั้น ร่างกายเธอก็เย็นชาไปหมดจู่ ๆ ก็มีเสียงไขกุญแจดังมาจากด้านนอกประตูเสียงชายคนหนึ่งถามขึ้น “เธออยู่ข้างในใช่ไหม?”“ใช่” พร้อมกันนั้นเอง ประตูก็ถูกคนเปิดออกจากข้างนอกแสงจ้าจากทางเดินสาดเข้ามาในห้องสลัวจนต้องหรี่ตาลงเจียงหยวนขมวดคิ้วแน่น พยายามฝืนลืมตา สบตากับชายร่างสูงที่เพิ่งก้าวเข้ามาที่แท้คือเหยียนอี้หรูเจียงหยวนจ้องหน้าเขาเขม็ง กำหมัดแน่น ความโกรธแล่นพล่านจากอกขึ้นถึงหัว

  • เธอยั่วเกินต้าน ท่านประธานคลั่งรัก   บทที่ 37 มีของดีไม่รู้จักใช้

    อินตงไม่สนใจคำพูดของเหลียงโจวเหิงเหลียงโจวเหิงเดินมาหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงาน จ้องมองอินตงแล้วถามว่า “นายคิดยังไงกันแน่? ถ้านายรำคาญเธอจริง ๆ ด้วยนิสัยของนาย ป่านนี้คงไล่เธอออกไปนานแล้ว ทำไมถึงยังเก็บเธอไว้ให้เดินวุ่นวายอยู่ใกล้ ๆ แบบนี้?”“นายก็รู้ว่าเธอตั้งใจจะเข้าหานาย นายก็เก็บเธอไว้แต่ก็ไม่คิดเล่นด้วย รู้ไหม? แบบนี้มันเรียกว่าของดีอยู่ในมือแต่ไม่รู้จักใช้ชัด ๆ”อินตงเงยตามามองสบตาเขาครู่หนึ่ง “มันขัดหูขัดตานักเหรอ??”เหลียงโจวเหิงยิ้มมุมปาก “ฉันหมายถึง ถ้านายไม่คิดจะเอาจริง ก็อย่ากั๊กไว้ให้คนอื่นเสียเวลา ฉันบอกนายตั้งแต่แรกแล้ว ว่าเห็นยัยนี่ครั้งแรกก็ถูกชะตา นายเคยเห็นฉันอดทนกับผู้หญิงคนไหนได้นานขนาดนี้ไหมล่ะ? ฉันกลัวว่าสุดท้ายจะอดใจไม่ไหวจริง ๆ เว้นแต่นายจะพูดมาตามตรงว่า ผู้หญิงคนนี้ นายเองก็ชอบเธอ”อินตงก้มหน้าลงด้วยสีหน้านิ่งเรียบ “งั้นนายก็ลองดูสิ”เหลียงโจวเหิงยังไม่แน่ใจนัก ว่าคำพูดของเขาเมื่อครู่เป็นคำขู่หรือเปล่า เขาจึงจ้องมองใบหน้าของอินตงอยู่ครู่หนึ่ง จู่ ๆ ก็ยิ้มกว้างออกมา “โอเค เข้าใจแล้วล่ะ”เจียงหยวนตั้งใจหลีกเลี่ยงที่จะยุ่งเกี่ยวกับอินตงให้มากที่สุด กลางวันเธอทุ

  • เธอยั่วเกินต้าน ท่านประธานคลั่งรัก   บทที่ 36 ไม่มีผู้หญิงกินข้าวไม่ลง

    จู่ ๆ เขาก็เงยหน้าขึ้นมามองเธอแวบหนึ่งเจียงหยวนรักษาสีหน้าให้เรียบเฉย ก้มตัวเล็กน้อย แล้ววางแฟ้มรายงานลงบนโต๊ะตรงหน้าเขาอินตงหยิบรายงานขึ้นมาดูผ่าน ๆ พลางก้มหน้าถามเสียงเรียบว่า “ใครใช้ให้เธอมา?”เจียงหยวนตอบตามตรง “ผู้อำนวยการหยาง เขาบอกว่าคุณต้องการดูรายงานค่ะ”เขายังคงไม่เงยหน้าขึ้น “ฝ่ายการเงิน ไม่มีคนอื่นแล้วหรือไง?”เจียงหยวน “ฉันไม่มีสิทธิ์ขัดคำสั่งของหัวหน้า ถ้าคุณไม่พอใจขนาดนี้ หวังว่าคุณจะบอกผู้อำนวยการหยางเอง ให้เรียกคนอื่นมาแทนในครั้งหน้า”เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดต่อ “ฉันเองก็จะพยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้ต้องทำงานเกี่ยวข้องกับคุณ แต่ถ้าบังเอิญเจอกันขึ้นมา ฉันก็จนปัญญา ถ้าคุณรำคาญจนทนไม่ไหว จะไล่ฉันออกก็เชิญ แต่เงินชดเชยตามสิทธิ์ ฉันจะเอาครบทุกบาท” เธอพูดจบก็หมุนตัวจะเดินออกไปทันที“หยุดเดี๋ยวนี้”เสียงเขาดังขึ้นจากข้างหลังเจียงหยวนยืนรอฟังโดยแทบไม่กล้าหายใจเสียงของเขาดังมาแบบเรียบเฉย “เธอลาออกเองไม่ง่ายกว่าหรือไง?”แรงอัดจากปอดพุ่งขึ้นถึงลำคอ เจียงหยวนหันขวับ ถามกลับด้วยความโมโห “แล้วทำไมต้องเป็นฉันที่ต้องลาออกด้วย?”สีหน้าเขายังเรียบเฉย ไม่ทุกข์ไม่ร้อนแม

  • เธอยั่วเกินต้าน ท่านประธานคลั่งรัก   บทที่ 35 สองขาเดินไปพร้อมกัน

    หยางหมิงวางสาย แล้วจ้องหน้าจอโทรศัพท์อยู่พักหนึ่ง จากนั้นจึงโทรหาเจียงหยวนอีกครั้งเจียงหยวนรับสายด้วยความประหลาดใจ ไม่นึกว่าหยางหมิงจะโทรกลับมาอีก แต่ที่น่าตกใจกว่าคือ หยางหมิงเสนอให้เธอได้บรรจุเป็นพนักงานประจำทันที แถมยังปรับเงินเดือนเป็นสองแสนห้าหมื่นบาทต่อเดือนในความเป็นจริง ถ้าตัดปัจจัยอื่น ๆ ออกไป งานที่เธอทำตอนนี้ตรงกับสาขาที่เรียนมา แถมตงจิ่นก็เป็นบริษัทที่มีศักยภาพสูงมาก สำหรับเส้นทางอาชีพในอนาคตแล้ว จุดเริ่มต้นแบบนี้ถือว่าสูงมากเลยทีเดียวสำหรับเด็กจบใหม่จากมหาวิทยาลัยชั้นนำ เงินเดือนระดับนี้ถือว่าไม่น้อยเลย เจียงหยวนจึงตอบกลับไปในสายว่า ขอกลับไปคิดดูก่อนพอสวี่ฮุยกลับมาถึงบ้าน เจียงหยวนก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังว่า “พี่ฮุย ถ้าหนูทำงานประจำตอนกลางวัน แล้วรับงานนอกตอนกลางคืน เดือนหนึ่งจะหาเงินได้ครบหนึ่งล้านห้าแสนบาทไหมคะ?”สวี่ฮุยจ้องเธออยู่พักใหญ่ ก่อนจะพูดขึ้น “พี่เข้าใจว่าเธอรีบหาเงินใช้หนี้ แต่ในสายงานนี้น่ะ ถ้าเธอก้าวขาเข้ามาครบสองข้างเมื่อไหร่ วันข้างหน้าจะถอนตัวออก มันแทบเป็นไปไม่ได้เลย เธอจบจากมหาวิทยาลัยดัง ในเมื่อมีทางเลือกดี ๆ ตั้งเยอะ ก็อย่าไปตัดทางเดินอนาคต

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status