LOGINเช้าวันถัดมาวินทัพพาดารินทร์ไปโรงพยาบาลแต่เช้าตรู่ เขาพาเธอไปตรวจร่างกายอย่างละเอียด ตรวจทุกอย่างที่อาจจะเกิดปัญหาได้ตอนเธอคลอดลูกออกมา การตรวจเป็นไปตามที่วินทัพต้องการ เขาเข้าไปกับทุกการตรวจราวกับว่ากลัวเธอจะหายเข้าไปในห้องตรวจแล้วไม่ออกมาก็ว่าได้การตรวจร่างกายที่ละเอียดอ่อนเองก็ดูจะเป็นปัญหาอยู่บ
หลังจากที่วินทัพกลับมาจากบ้านของตัวเองก็พบว่าเมียของเขาหลับไปแล้วเรียบร้อยลูกน้องที่เขาสั่งให้คอยดูแลเธอรายงานสิ่งที่ดารินทร์ทำวันนี้ให้เขาทราบแล้วทั้งหมด ว่าวันนี้เธอทำอะไรบ้างและมีอาการอะไรบ้างวินทัพเดินไปฟังรายงานไปจนมาถึงห้องที่คนตัวเล็กหลับอยู่ เขาเดินไปนั่งลงข้างเตียงฝั่งที่ร่างบางนอนหลับอยู่
หลายวันต่อมาวินทัพได้สั่งให้ลูกน้องเฝ้าดารินทร์เอาไว้ตลอดทุกฝีก้าวเพราะเขาไม่ไว้ใจให้เธอไปไหนมาไหนคนเดียว ไม่พอยังส่งคนคอยตามสมสบทีหลังอีกด้วยโดยไม่ให้ดารินทร์ได้รู้ช่วงนี้เขานอนที่บริษัทเสียส่วนใหญ่เพราะไม่อยากให้เมียของเขาต้องไปกลับที่คอนโด เพื่อลดอัตราการเสี่ยงเรื่องไม่ดีด้วย เขาเองก็อยู่ที่บริษ
หลังจากที่วินทัพรู้แล้วว่าดารินทร์เป้นอะไรเขาก็คิดไม่ตกว่าควรจะพูดเรื่องนี้อย่างไรดี ที่รู้แน่ ๆ คือเขาคงปล่อยให้เธอไปไหนมาไหนตามใจตัวเองอีกต่อไปไม่ได้แล้ว เพราะทางฝั่งน้องชายต่างแม่เขาคงระเเคะระคายใจมากอยู่พอสมควรก๊อก ก๊อก“เข้ามา” เขาพูดคำนี้ไม่รู้กี่ครั้งแล้วจริง ๆ ยิ่งเวลาที่ต้องใช้ความคิดแบบนี
บ่ายวันต่อมา ขณะนี้วินทัพกำลังนั่งคุยกับผู้เป็นแม่ด้วยควมเคร่งเครียดเพราะสิ่งที่แม่ของเขามาคุยด้วยนั้นเป็นเรื่องที่เขาไม่อยากได้ยินมากที่สุด“วินทำเพื่อแม่ได้ไหม?” น้ำเสียงของหญิงสูงวัยเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อลูกชายเร่ิมมีท่าทีกระอักกระอ่วน“ผมเคยบอกแม่ไปหลายรอบแล้วไง ว่าไม่” เสียงทุ้มหนักตอบกลับผู้เป็น
วันนี้ทั้งวันดารินทร์กับนกทำอะไรด้วยกันหลายอย่างมาก แต่ละอย่างก็ล้วนเป็นเลือกที่เกี่ยวกับเด็กที่เป็นเพียงก้อนเลือดเท่านั้นเอง“วันนี้ไปไหนมาทั้งวัน” วินทัพเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าดารินทร์กลับมาเสียค่ำมืด“ซื้อของกับนกน่ะค่ะ รินแวะกลับคอนโดมาด้วยเอาของไปเก็บน่ะค่ะ…” เรียกว่าซ่อนน่าจะเหมาะกว่า เพราะกลัวเข







