Share

บทที่ 39

Author: Meowmao
last update Last Updated: 2025-10-03 01:16:31
เขาไม่ได้เกลียดวินทัพ หากแต่พยายามช่วยให้เพื่อนได้สำนึกผิดเท่านั้น เพราะวินทัพเจ้าชู้จริง ๆ เสือผู้หญิงแบบนั้นไม่เคยแคร์ใคร เอต้าเลยเชื่อหยกหมดใจขนาดนี้

“แล้วนี่เขาไปไหน?”

หยกถามเพราะตั้งแต่เขามาส่งเธอที่โรงพยาบาลก็หายไปเลยตั้งสองวัน วันนี้ก็เขาวันที่สามแล้ว เอต้าผละออกจากหยกเล็กน้อยก่อนจะทำหน้าตา
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 130

    เมื่อทั้งสี่คนก้าวออกจากลิฟต์และมาถึงชั้นบนสุดซึ่งเป็นโซนห้องทำงานของวินทัพ บรรยากาศก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด จากความวุ่นวายของชั้นล่าง กลายเป็นความเงียบสงบที่แฝงไว้ด้วยอำนาจและความตึงเครียดในเวลาเดียวกัน ทางเดินทอดยาวปูพรมสีเข้ม ผนังกระจกใสสะท้อนแสงแดดจากภายนอกจนดูเย็นชาและห่างไกลทันทีที่มาถึงหน้

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 129

    เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นพร้อมกับแสงแดดอ่อนที่ส่องผ่านกระจกหน้ารถ วินทัพขับรถด้วยสีหน้าสงบนิ่ง ทว่าภายใต้ความนิ่งนั้นกลับซ่อนความตึงเครียดเอาไว้แน่นหนา ดารินทร์นั่งอยู่ข้างเขา เธอพยายามจัดระเบียบความคิดของตัวเองตั้งแต่ก้าวขึ้นรถในเช้านี้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้าเหมือนเงามืดที่ยังไม่จางหาย และชื่อข

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 128

    ยามเย็นเริ่มคลี่คลุมเมืองใหญ่ด้วยแสงสีส้มอ่อน แดดสุดท้ายของวันสะท้อนกระจกตึกสูงเป็นริ้วเงายาวทอดทับถนน รถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวออกจากลานจอดของบริษัทอย่างเงียบงัน ไม่มีบทสนทนา ไม่มีเสียงเพลง วินทัพเลือกปล่อยให้ความเงียบทำหน้าที่ของมัน เพราะบางครั้ง ความเงียบก็อ่อนโยนกว่าคำพูดใด ๆ มากกว่าดารินทร์นั่งอย

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 127

    ประตูห้องทำงานของเขาถูกปิดลงอย่างหนักแน่น เสียงกลอนประตูดังขึ้นเพียงเบา ๆ แต่สำหรับวินทัพ มันเหมือนเป็นสัญญาณเริ่มต้นของบางสิ่งบางอย่างที่ไม่อาจเลี่ยงได้อีกต่อไป เขายืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง หลังพิงประตู ดวงตาคมเข้มหลับลงช้า ๆ สูดลมหายใจลึกเพื่อกดอารมณ์ที่ปะทุขึ้นไม่หยุดตั้งแต่ธามก้าวเท้าเข้ามาในอาณาเขตข

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 126

    รถคันเดิมแล่นออกจากสุสานอย่างเงียบงัน บรรยากาศในรถแตกต่างจากตอนขามาอย่างสิ้นเชิง ดารินทร์นั่งพิงเบาะ มือหนึ่งวางบนท้อง อีกมือกำชายเสื้อแน่นราวกับยังไม่อาจปล่อยความรู้สึกที่ค้างคาออกไปได้ ส่วนวินทัพจับพวงมาลัยด้วยสีหน้านิ่งขรึม ดวงตาคมจ้องถนนตรงหน้า แต่จิตใจกลับวนเวียนอยู่กับภาพหลุมศพไร้ชื่อที่ยังตาม

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 125

    วินทัพเค่นหัวเราะออกมาในลำคอ เสียงนั้นสั้น แข็ง และแห้งผากราวกับไม่หลงเหลืออารมณ์ขันแม้แต่น้อย เขาหันไปมองดารินทร์ ดวงตาคมเข้มฉายแววไม่พอใจอย่างชัดเจน“อย่ามาล้อเล่นแบบนี้” น้ำเสียงของเขากดต่ำ หนักแน่น “ฉันไม่ตลกด้วย” คำพูดนั้นไม่ได้ดัง แต่คมพอที่จะบาดหัวใจของเขาเป็นเสี่ยง ๆ ได้ดารินทร์ไม่สะดุ้ง ไม

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status