مشاركة

บทที่ 79

مؤلف: Meowmao
last update آخر تحديث: 2025-10-21 23:50:22
“คุณดารินทร์คะ คุณวินให้มาตามไปพบที่ห้องค่ะ” น้ำเสียงเหน็บแนมถูกส่งไปถึงหญิงสาวที่กำลังเตรียมตัวกำลังจะกลับบ้าน

ดารินทร์มองมีนาอยู่ครู่หนึ่งก็หยิบกระเป๋าสะพายขึ้นถือ ก่อนจะเดินไปประจันหน้าของเธอที่ยืนกอดอกมองตัวเองอยู่ วันนี้เธอยังไม่ได้สะสางเลย ขอสักหน่อยก็ขอไม่ปผิดอะไร จริง ๆ มีนาไม่จำเป็นต้องมาตา
استمر في قراءة هذا الكتاب مجانا
امسح الكود لتنزيل التطبيق
الفصل مغلق

أحدث فصل

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 129

    เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นพร้อมกับแสงแดดอ่อนที่ส่องผ่านกระจกหน้ารถ วินทัพขับรถด้วยสีหน้าสงบนิ่ง ทว่าภายใต้ความนิ่งนั้นกลับซ่อนความตึงเครียดเอาไว้แน่นหนา ดารินทร์นั่งอยู่ข้างเขา เธอพยายามจัดระเบียบความคิดของตัวเองตั้งแต่ก้าวขึ้นรถในเช้านี้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้าเหมือนเงามืดที่ยังไม่จางหาย และชื่อข

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 128

    ยามเย็นเริ่มคลี่คลุมเมืองใหญ่ด้วยแสงสีส้มอ่อน แดดสุดท้ายของวันสะท้อนกระจกตึกสูงเป็นริ้วเงายาวทอดทับถนน รถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวออกจากลานจอดของบริษัทอย่างเงียบงัน ไม่มีบทสนทนา ไม่มีเสียงเพลง วินทัพเลือกปล่อยให้ความเงียบทำหน้าที่ของมัน เพราะบางครั้ง ความเงียบก็อ่อนโยนกว่าคำพูดใด ๆ มากกว่าดารินทร์นั่งอย

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 127

    ประตูห้องทำงานของเขาถูกปิดลงอย่างหนักแน่น เสียงกลอนประตูดังขึ้นเพียงเบา ๆ แต่สำหรับวินทัพ มันเหมือนเป็นสัญญาณเริ่มต้นของบางสิ่งบางอย่างที่ไม่อาจเลี่ยงได้อีกต่อไป เขายืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง หลังพิงประตู ดวงตาคมเข้มหลับลงช้า ๆ สูดลมหายใจลึกเพื่อกดอารมณ์ที่ปะทุขึ้นไม่หยุดตั้งแต่ธามก้าวเท้าเข้ามาในอาณาเขตข

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 126

    รถคันเดิมแล่นออกจากสุสานอย่างเงียบงัน บรรยากาศในรถแตกต่างจากตอนขามาอย่างสิ้นเชิง ดารินทร์นั่งพิงเบาะ มือหนึ่งวางบนท้อง อีกมือกำชายเสื้อแน่นราวกับยังไม่อาจปล่อยความรู้สึกที่ค้างคาออกไปได้ ส่วนวินทัพจับพวงมาลัยด้วยสีหน้านิ่งขรึม ดวงตาคมจ้องถนนตรงหน้า แต่จิตใจกลับวนเวียนอยู่กับภาพหลุมศพไร้ชื่อที่ยังตาม

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 125

    วินทัพเค่นหัวเราะออกมาในลำคอ เสียงนั้นสั้น แข็ง และแห้งผากราวกับไม่หลงเหลืออารมณ์ขันแม้แต่น้อย เขาหันไปมองดารินทร์ ดวงตาคมเข้มฉายแววไม่พอใจอย่างชัดเจน“อย่ามาล้อเล่นแบบนี้” น้ำเสียงของเขากดต่ำ หนักแน่น “ฉันไม่ตลกด้วย” คำพูดนั้นไม่ได้ดัง แต่คมพอที่จะบาดหัวใจของเขาเป็นเสี่ยง ๆ ได้ดารินทร์ไม่สะดุ้ง ไม

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 124

    หลังจากมื้อกลางวันผ่านไปอย่างเงียบสงบ ดารินทร์นั่งพิงพนักเก้าอี้ ปล่อยให้เวลาค่อย ๆ ไหลผ่าน เธอมองอาหารตรงหน้าที่ถูกเก็บไปเรียบร้อยแล้ว ใจที่อิ่มเอมจากความใส่ใจของเขากลับแฝงด้วยบางสิ่งที่หนักอึ้งอยู่ลึก ๆ แม้รอยยิ้มบาง ๆ จะยังอยู่ แต่แววตากลับเงียบกว่าปกติวินทัพสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงนั้นตั้งแต่เ

فصول أخرى
استكشاف وقراءة روايات جيدة مجانية
الوصول المجاني إلى عدد كبير من الروايات الجيدة على تطبيق GoodNovel. تنزيل الكتب التي تحبها وقراءتها كلما وأينما أردت
اقرأ الكتب مجانا في التطبيق
امسح الكود للقراءة على التطبيق
DMCA.com Protection Status