แชร์

บทที่ 4

ผู้เขียน: กานกาน
เขามองฉันด้วยความโกรธ "ฉันจะให้เกียรติเธอเป็นครั้งสุดท้าย บอกฉันมาตามตรง อันอันเป็นลูกของเธอกับใคร? ไม่งั้นถ้าเรื่องอื้อฉาวนี้แพร่ออกไป คนที่อับอายที่สุดก็คือเธอเอง!"

ฉันลูบแก้มที่บวมแดงและร้อนผ่าว พลางยิ้มเยาะ "งั้นก็ป่าวประกาศออกไปเลยสิ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด จะพูดยังไงก็ตามใจ"

สามีฉันคว้าคอเสื้อฉัน พูดด้วยน้ำเสียงดุดัน "เธอสวมเขาให้ฉันมากี่ปีแล้ว ทำไมฉันจะถามไม่ได้? เธอไม่อายแต่ฉันอายนะ! ฉันต้องตาบอดแน่ๆ ถึงได้แต่งงานกับผู้หญิงแบบเธอ!"

ฉันหลับตาลง "งั้นก็หย่ากันเถอะ ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับครอบครัวพวกคุณแล้ว อันอันจะอยู่กับฉัน ถึงยังไงพวกคุณก็ไม่ยอมรับเขาอยู่แล้ว"

เมื่อเห็นฉันพูดถึงเรื่องหย่า สามีก็โกรธจัด "เธอยังกล้าพูดเรื่องหย่าอีก? เอาลูกนอกสมรสของเธอออกไปจากบ้านนี้เดี๋ยวนี้! ออกไปเลย! แค่เห็นหน้าพวกเธอฉันก็ขยะแขยงแล้ว! รู้แบบนี้ฉันน่าจะบีบคอมันให้ตายตั้งแต่เกิดแล้ว!”

ตลอดหกปีที่รู้จักกัน ฉันไม่เคยได้ยินหลี่ยวนพูดจาร้ายกาจขนาดนี้มาก่อนเลย

เห็นฉันยืนนิ่ง แม่สามีก็รีบวิ่งเข้าห้องนอน โยนข้าวของทั้งหมดของฉันออกมาในเวลาอันรวดเร็ว

เสียงอึกทึกปลุกอันอันที่กำลังนอนหลับให้ตกใจตื่น เขาร้องไ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • เบื้องหลังอันมืดดำของผลตรวจDNA   บทที่ 9

    เห็นคุณครูกำลังจะพาอันอันออกมา ฉันเตรียมจะเดินออกไป แต่หลี่ยวนกลับคุกเข่าลงตรงหน้าฉันพร้อมน้ำตาไหลพราก"อี้หลิน ไม่สิ ที่รัก ผมรู้ตัวแล้วว่าทำผิด แม่ผมนอนอยู่ที่โรงพยาบาลไม่มีคนดูแล ผมก็ต้องทำงานหาเงิน แค่คนเดียวดูแลทุกอย่างไม่ไหวจริงๆ เห็นแก่ที่เราเคยเป็นสามีภรรยากัน กลับมาเถอะนะ ถ้าคุณกลับมา ผมจะโอนบ้านให้เป็นชื่อคุณ..."ฉันไม่สนสายตาแปลกๆ ของคนรอบข้าง ตวาดเสียงดัง "สามีภรรยาอะไร? ถ้าให้พูดถึงชีวิตที่อยู่กับคุณมาหลายปี ฉันก็แทบจะอาเจียน ทำไมล่ะ? พอไม่มีแม่บ้านคอยรับใช้แล้วเลยนึกถึงฉันเหรอ? คิดว่าฉันโง่มากหรือไง? ฉันอยู่กับลูกมีความสุขดี จะให้กลับไปรับใช้คุณกับแม่คุณเนี่ยนะ? ฝันไปเถอะ!"หลี่ยวนถูกฉันด่าจนหน้าเสีย ก้มหน้านิ่งไม่พูดอะไรคุณครูพาอันอันมายืนที่ประตู ฉันมองไปที่หลี่ยวน "อย่ามาหาฉันอีก ออกไปให้พ้นหน้าฉัน นี่เป็นคำที่คุณเคยพูดกับฉัน ตอนนี้ขอคืนให้คุณ""อ้อ คุณยังมีพ่อแท้ๆ อยู่นะ ตอนนี้ลำบากมากนักก็ลองไปหาเขาสิ อย่ามายุ่งกับฉัน"หลี่ยวนโกรธจนลุกขึ้นยืน "เธอ!"ฉันทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นก็รีบพาอันอันขึ้นแท็กซี่ที่จอดอยู่ข้างๆ แล้วจากไป ไม่สนใจหลี่ยวนที่ยืนแข็งทื่ออยู่ที

  • เบื้องหลังอันมืดดำของผลตรวจDNA   บทที่ 8

    พ่อสามีมองไปที่แม่สามี "คุณนั่นแหละที่ขัดขวางไม่ให้อี้หลินตรวจดีเอ็นเอใหม่ ที่แท้คุณวางแผนจะโยนความผิดให้อี้หลินมาตั้งแต่แรก! ความจริงคุณนั่นแหละที่เป็นคนทำเรื่องน่าอับอายพวกนี้! ตลอดหลายปีที่ผ่านมาฉันไม่เคยระแคะระคายเลยสักครั้ง! บอกมา! หลี่ยวนเป็นลูกของคุณกับใครกันแน่?"หลี่ยวนก็แสดงสีหน้าเคียดแค้น "แม่! แม่ทำให้ผมต้องหย่ากับอี้หลิน แล้วอันอันก็เป็นลูกแท้ๆ ของผม!"ในที่สุดแม่สามีก็ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เธอมองมาที่ฉัน "เธอหย่ากันแล้ว เงินก็เอาไปแล้ว จะกลับมาทำไมอีก? เรื่องนี้ฉันปิดบังมาได้ตั้งสามสิบปี แต่มาพังหมดเพราะเธอ!"ฉันกลอกตา "คุณแม่เป็นคนทำร้ายฉันก่อน อันอันเพิ่งสามขวบ คุณไล่พวกเราสองแม่ลูกออกจากบ้านกลางดึก ทำไมคะ? ทำไมจะกลับมาแก้แค้นไม่ได้? ฉันจะบอกให้นะ นี่แหละกรรมตามสนอง คุณคงไม่คิดจริงๆ หรอกนะว่าจะปิดบังเรื่องนี้ได้ไปตลอดชีวิต! คุณคิดว่าฉันจะยอมเป็นแพะรับบาปด้วยความเต็มใจเหรอ?"พ่อสามีโกรธจนตัวสั่น เขาตบหน้าแม่สามีอย่างแรง "สามสิบปี! ผมเลี้ยงลูกคนอื่นมาตั้งสามสิบปี!"หลี่ยวนพยายามจะไกล่เกลี่ย แต่ถูกพ่อสามีผลักออก "แม่ลูกไร้ยางอายพวกนี้ หลอกฉันมาตั้งสามสิบปี ฉันจะบีบคอแกใ

  • เบื้องหลังอันมืดดำของผลตรวจDNA   บทที่ 7

    ข่าวการหย่าร้างระหว่างฉันกับหลี่ยวนแพร่สะพัดไปถึงญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงอย่างรวดเร็ว พวกเขาด่าทอฉันในกลุ่มแชทครอบครัวโดยไม่สนใจว่าฉันจะยังอยู่ในกลุ่มเมื่อเห็นคำพูดที่น่ารังเกียจเหล่านั้น ฉันเพียงแค่เลิกคิ้วและเก็บทุกอย่างไว้เป็นหลักฐาน แล้วรีบนำไปแจ้งความกับตำรวจหลี่ยวนโกรธจัดและถามฉันว่า "เราหย่ากันแล้ว เธอยังจะเอายังไงอีก? เธอนี่มันใจร้ายใจดำจริงๆ!"ฉันไม่ตอบอะไร คว้าหยิบกระเป๋าแล้วตรงไปที่บ้านของพวกเขาสถานการณ์ภายในบ้านกำลังลุกเป็นไฟ เพราะฉันแจ้งความข้อหาใส่ร้ายหมิ่นประมาท ญาติที่แสนดีของพวกเขาคงได้ไปเที่ยวสถานีตำรวจกันครบแล้วฉันเคาะประตู คนที่มาเปิดคือหลี่ยวนไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน เขาดูแก่ลงไปเป็นสิบปี สภาพทรุดโทรมรุงรังมาก"มาทำไม? ยังทำให้พวกเราเดือดร้อนไม่พออีกเหรอ?""ลืมแล้วเหรอ ฉันยังมีของขวัญชิ้นใหญ่ที่ยังไม่ได้มอบให้นาย"ฉันมองเขาอย่างรังเกียจแล้วเดินไปนั่งไขว่ห้างบนโซฟาพ่อสามีแม่สามีก็อยู่ที่บ้านด้วย พอเห็นฉันเดินเข้ามา ทั้งคู่ก็ทำหน้าเหมือนอยากจะฉีกฉันเป็นชิ้นๆฉันไม่อยากอ้อมค้อม โยนผลตรวจผลตรวจดีเอ็นเอจากในกระเป๋าลงบนโต๊ะ "ก่อนที่พวกคุณจะมาเอาเรื่องฉัน ดูอ

  • เบื้องหลังอันมืดดำของผลตรวจDNA   บทที่ 6

    สีหน้าของแม่สามีแข็งทื่ออย่างเห็นได้ชัด เธอกัดฟันมองหลี่ยวน "ลูกชาย อย่ามัวเสียเวลากับผู้หญิงคนนี้เลย พวกเราไม่ใช่คนไร้เหตุผล คืนเงินในส่วนของเธอไปก็พอ จะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกันอีกในภายหลัง พวกเราจะได้อยู่อย่างสงบสุข”หลี่ยวนงุนงงอย่างมาก "แม่ พูดอะไรกันครับ? หลังจากที่เธอทำเรื่องแบบนั้นลงไป ตามกฎหมายเธอควรจะแยกตัวออกไปโดยไม่ได้รับเงินสักบาท ทำไมผมต้องให้เงินเธอด้วย? แม้แต่ศาลก็ต้องตัดสินว่าเราเป็นฝ่ายถูก"พ่อสามีอดไม่ได้ที่จะด่า "ใช่แล้ว ถึงบ้านหลังนี้จะไหม้เป็นเถ้าถ่าน ฉันก็ไม่มีวันยกมันให้ผู้หญิงอย่างเธอหรอก""ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะไปยื่นฟ้องหย่าที่ศาล คืนนั้นคุณผลักอันอัน ทำให้เขาศีรษะบาดเจ็บจนเลือดออก นั่นถือเป็นการทำร้ายร่างกาย อันอันก็เป็นพยานให้ได้ ฉันอยากรู้ว่าผู้พิพากษาจะเข้าข้างใคร ตอนนั้นฉันจะเรียกญาติพี่น้องของพวกคุณทั้งหมดมานั่งฟังที่ศาลด้วย"แม่สามีตกใจจนพูดไม่เป็นภาษา "ไม่ได้ ห้ามไปศาล หลี่ยวน รีบเซ็นชื่อเร็วเข้าสิ หน้าที่การงานของลูกกำลังก้าวหน้า จะปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้มาทำลายชีวิตที่เหลือของลูกเหรอ? ถ้าเรื่องถึงศาล พวกเราจะเสียหน้าหมด"หลี่ยวนจ้องมองฉันด้วยสายตาดุ

  • เบื้องหลังอันมืดดำของผลตรวจDNA   บทที่ 5

    ฉันเคยเห็นผลตรวจสุขภาพของพ่อสามีและแม่สามี พวกเขาทั้งคู่มีกรุ๊ปเลือด Oตามแผนผังบนกำแพง ลูกของพวกเขาก็ต้องมีกรุ๊ปเลือด O เท่านั้น ไม่สามารถเป็นกรุ๊ปเลือดอื่นได้แต่ฉันจำได้ชัดเจนว่าหลี่ยวนเพิ่งตรวจสุขภาพที่บริษัทเมื่อครึ่งปีก่อน ตอนนั้นฉันเป็นคนช่วยกรอกแบบฟอร์มให้เขา ในนั้นระบุว่าเขามีกรุ๊ปเลือด Aทำไมเขาถึงได้....ฉันอึ้งไปเล็กน้อย แล้วก็นึกออกทันทีว่าปัญหาอยู่ตรงไหนเพราะแบบนี้เองสินะแม่สามีถึงได้แปลกไป พยายามยุยงให้พวกเขาไล่ฉันออกมา แล้วยังขัดขวางไม่ให้หลี่ยวนกับอันอันตรวจดีเอ็นเออยู่หลายครั้ง ที่แท้ก็เพราะเธอมีเรื่องปิดบังนี่เองพอคิดถึงตรงนี้ ฉันก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้นี่มันบทละครน้ำเน่าอะไรกัน? เรื่องตลกร้ายแบบนี้มาเกิดกับฉันได้ยังไง ถ้าพ่อสามีกับสามีรู้ความจริง ตระกูลหลี่คงจะวุ่นวายน่าดูเลยพอนึกถึงสิ่งที่พวกเขาทำกับฉันและอันอัน ฉันก็กำมือแน่นอย่างเงียบๆฉันรู้อยู่แล้วว่าสวรรค์นั้นยุติธรรม จะไม่ปล่อยให้ตัวเองกับอันอันต้องทนรับความอัปยศอดสูโดยเปล่าประโยชน์พอตัดสินใจได้แล้วฉันก็ไปที่สำนักทนายความ จัดการรับรองทรัพย์สินส่วนตัว แล้วร่างสัญญาหย่าเตรียมไว้ พร้อมจะกลับไปที่บ้

  • เบื้องหลังอันมืดดำของผลตรวจDNA   บทที่ 4

    เขามองฉันด้วยความโกรธ "ฉันจะให้เกียรติเธอเป็นครั้งสุดท้าย บอกฉันมาตามตรง อันอันเป็นลูกของเธอกับใคร? ไม่งั้นถ้าเรื่องอื้อฉาวนี้แพร่ออกไป คนที่อับอายที่สุดก็คือเธอเอง!"ฉันลูบแก้มที่บวมแดงและร้อนผ่าว พลางยิ้มเยาะ "งั้นก็ป่าวประกาศออกไปเลยสิ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด จะพูดยังไงก็ตามใจ"สามีฉันคว้าคอเสื้อฉัน พูดด้วยน้ำเสียงดุดัน "เธอสวมเขาให้ฉันมากี่ปีแล้ว ทำไมฉันจะถามไม่ได้? เธอไม่อายแต่ฉันอายนะ! ฉันต้องตาบอดแน่ๆ ถึงได้แต่งงานกับผู้หญิงแบบเธอ!"ฉันหลับตาลง "งั้นก็หย่ากันเถอะ ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับครอบครัวพวกคุณแล้ว อันอันจะอยู่กับฉัน ถึงยังไงพวกคุณก็ไม่ยอมรับเขาอยู่แล้ว"เมื่อเห็นฉันพูดถึงเรื่องหย่า สามีก็โกรธจัด "เธอยังกล้าพูดเรื่องหย่าอีก? เอาลูกนอกสมรสของเธอออกไปจากบ้านนี้เดี๋ยวนี้! ออกไปเลย! แค่เห็นหน้าพวกเธอฉันก็ขยะแขยงแล้ว! รู้แบบนี้ฉันน่าจะบีบคอมันให้ตายตั้งแต่เกิดแล้ว!”ตลอดหกปีที่รู้จักกัน ฉันไม่เคยได้ยินหลี่ยวนพูดจาร้ายกาจขนาดนี้มาก่อนเลยเห็นฉันยืนนิ่ง แม่สามีก็รีบวิ่งเข้าห้องนอน โยนข้าวของทั้งหมดของฉันออกมาในเวลาอันรวดเร็วเสียงอึกทึกปลุกอันอันที่กำลังนอนหลับให้ตกใจตื่น เขาร้องไ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status