ตอนที่ 8 กลั่นแกล้งรังแก/2

ตอนที่ 8 กลั่นแกล้งรังแก/2

รุ่งเช้าปรัชญ์ขับรถของลินินมาหาหญิงสาวที่บ้านพัก แต่บ้านปิดเงียบไม่มีวี่แววของคนอาศัย เขาจึงต้องขับรถของเธอไปจอดไว้ที่มหาวิทยาลัย แล้วนั่งรถรับจ้างไปเอารถที่จอดทิ้งไว้เมื่อคืน

“ด็อกเตอร์ลินินลาป่วยตั้งหนึ่งอาทิตย์ เพิ่งมาทำงานแท้ๆ แต่ใช้วันลาล่วงหน้าได้” อาจารย์สาวคนหนึ่งกำลังซุบซิบนินทาด็อกเตอร์สาวกับเพื่อนอาจารย์ด้วยกัน

“ก็ใช้เส้นท่านอธิการบดีนี่เนาะ ใครจะกล้าว่า ดีไม่ดีปีหน้าคงได้เลื่อนขั้นไวกว่าพวกเรา”

อาจารย์อีกคนร่วมวงนินทาอย่างสนุกปาก อาจารย์สาวหลายคนไม่ได้ชอบลินินนัก บางคนถึงกับหมั่นไส้กับมาดหยิ่งๆ ของเธอ ยิ่งอาจารย์หนุ่มพากันให้ความสนใจ ยิ่งทำให้ความน่าหมั่นไส้ทวีเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว

“อุ้ย! อาจารย์ปรัชญ์มาแล้ว นึกว่าจะลางานเหมือนด็อกเตอร์ลินิน เห็นว่าไปงานด้วยกันมา”

อาจารย์สาวจอมนินทา เปลี่ยนสีหน้าฉาบความน่ารัก มาพูดจาทักทายกับอาจารย์หนุ่มสุดหล่อของมหาวิทยาลัย

“เมื่อคืนงานเลิกค่อนข้างดึกครับ ผมเห็นด็อกเตอร์ลินินไม่ค่อยสบาย เลยแนะนำให้ลาป่วย”

ปรัชญ์อดแก้ตัวแทนไม่ได้ ถึงเขาจะไม่ชอบขี้หน้าลินิน แต่ก็ทนเห็นเธอถูกคนว่าร้ายไม่ได้

“จริงหรือคะ แต่ลาทีเดียวหนึ่งอาทิตย์ แบบนี้จะมีผลกระทบต่อตารางสอนหรือเปล่าคะเนี่ย”  อาจารย์สาวยังไม่วายหาเรื่อง

“คงไม่หรอกครับ ด็อกเตอร์ลินินอยู่ฝ่ายบริหาร ไม่ได้ยุ่งกับการสอนแบบพวกเรา อ้อ... ผมมีสอนคาบเช้าต้องขอตัวก่อนนะครับ” ปรัชญ์ขี้เกียจเสวนาต่อ จึงเลี่ยงออกไป

“ยายด็อกเตอร์นี่เสน่ห์แรงไม่เบา อาจารย์ปรัชญ์ยังออกตัวปกป้อง หมั่นไส้จริง”

เสียงนินทาลอยตามหลังมา ไม่ทำให้ปรัชญ์สนใจ เขาครุ่นคิดเรื่องการลางานของลินินมากกว่า เมื่อคืนเขาคุยกับมารดา ท่านอยากให้เขาเดินเรื่องในการฟ้องร้องแพรพรรณในคดีมรดกของมัสลิน เขาอยากเจรจากับลินินก่อน แต่หญิงสาวดันหลบหน้าเสียได้

“ยายผ้าป่าน นึกเหรอว่าจะหนีฉันพ้น หึ ฉันจะตามไปจัดการเธอกับแม่ถึงหน้าบ้านเลยคอยดูสิ”

ปรัชญ์สอนจนครบคาบ แล้วก็ส่งใบลาในอีกสองวันข้างหน้า เขาลางานทีเดียวเจ็ดวันใช้วันลาของตัวเองแบบเต็มพิกัด งานนี้เขาต้องตามไปจัดการเรื่องคดีความให้มัสลิน อาจจะต้องใช้เวลาในการจัดการเรื่องนี้นานสักหน่อย

ลินินหลบหน้าปรัชญ์ด้วยการขอลาป่วยถึงหนึ่งอาทิตย์ แล้วพาตัวเองกลับมาหามารดาที่บ้าน แพรพรรณเห็นลูกสาวกลับมาก็ดีใจมาก ตอนนี้สถานะทางการเงินของนางต้องพึ่งพารายได้ของลูกสาว เงินที่ขายตลาดได้จมหายไปกับการลงทุนเปิดร้านอาหารในต่างแดน บวกกับค่ารักษาตัวของสมเกียรติทำให้แทบล่มจม แพรพรรณรักษาสมบัติที่แย่งชิงจากมัสลินไว้ไมได้ เหลือเพียงบ้านเก่าหลังนี้กับเรือนไทยของคุณยายฝ้ายคำทรัพย์สมบัติชิ้นสุดท้ายที่ยังไม่ได้ขายออกไป ตลาดถูกเจ้าสัวโภคินรื้อทิ้งแล้วสร้างคอนโดหรูโครงการใหญ่แทนที่

“หนูป่าน วันนี้ไปข้างนอกกับแม่นะ แม่มีนัดกับคุณโกมุท” แพรพรรณเอ่ยชวนลูกสาว

“ไม่ไปได้ไหมคะคุณแม่ ป่านอยากอยู่บ้าน” ลินินปฏิเสธ

“อยู่มาหลายวันแล้ว เดี๋ยวก็กลับไปเชียงใหม่ เอาเวลาที่ไหนไปคุยกับคุณโกมุทเขาล่ะ”

คนเป็นแม่อดบ่นไม่ได้ ลินินกลับมาอยู่บ้านสามวันแล้ว เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องพอถามก็บอกว่าปวดหัว ไม่ยอมออกไปไหนกับแม่สักหน แพรพรรณอุตส่าห์ไปคุยกับนายโกมุทไว้แล้ว ว่าจะพาลูกสาวไปหา เพื่อคุยเรื่องการทาบทามหมั้นหมายกับลูกชายของอีกฝ่าย โกมุทร่ำรวยไม่แพ้เจ้าสัวโภคินอดีตเจ้าหนี้ที่เธอเอาหลานสาวอย่างมัสลินไปแต่งงานขัดดอกให้ นังเด็กบ้านั่นดันสร้างเรื่องถูกคนร้ายลักพาตัวไป ทำให้เจ้าสัวริบสินสอดคืนแถมยังเร่งรัดหนี้สินคืน ยังดีที่วางแผนจนได้มรดกของมารดามาทดแทน แต่สมบัติพวกนั้นก็กลายเป็นผงฝุ่นไปแล้ว นางต้องหาทางทำให้ลูกสาวได้แต่งงานกับลูกชายของโกมุทเพื่อกอบกู้สถานะการเงินของครอบครัวให้ได้

“ไปเถอะนะ เห็นแก่แม่เถอะ แม่อยากให้หนูป่านได้แต่งงานกับคนที่คู่ควรกับหนู ลูกชายของคุณโกมุทเป็นตัวเลือกที่ดี คุณโกมุทเองก็พอใจหนูมากทาบทามแม่มาหลายหนแล้ว” แพรพรรณเกลี้ยกล่อมลูกสาว

“แต่ป่านกับเขาไม่ได้รักกันนะคะ แต่งงานกันไปก็คงไม่รอด” ลินินท้วงขึ้น

“แล้วหนูรักใครแล้วเหรอ ถึงอยากแต่งงานกับคนที่รัก เขาเหมาะสมกับหนูหรือเปล่า แล้วเขารักลูกของแม่จริงหรือเปล่า หนูเป็นถึงด็อกเตอร์ ผู้ชายที่เหมาะสมกับหนูหายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรอีกนะลูก ลูกชายของคุณโกมุทเขาเหมาะสมกับลูกมาก เชื่อแม่นะลูก”

แพรพรรณไม่อยากหักหาญน้ำใจลูก ด้วยไม่เคยบังคับลูกมาแต่ต้น เอาอกเอาใจตามใจ จนเหมือนเจ้าหญิงของบ้านมาตลอด โชคดีที่ลินินไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง เรียนเก่งจนจบ

ด็อกเตอร์ สร้างความภาคภูมิใจให้พ่อแม่ หากต้องยกลูกสาวให้ผู้ชายสักคน เธอต้องเลือกแล้วว่าเขาเหมาะสมลูกสาวทุกอย่าง ลูกชายของโกมุทคือชายหนุ่มคนนั้น

“แม่คิดว่าดีจริงๆ หรือคะ”

ลินินถามเสียงเบา สับสนกับความรู้สึกบางอย่างในหัวใจตัวเอง หากเธอยอมทำตามความต้องการของมารดา เท่ากับเธอเลือกเดินหนีหัวใจตัวเอง