“ดีสิลูก เชื่อแม่นะ แม่อยากเห็นลูกมีความสุข ได้แต่งงานกับคนที่คู่ควรก่อนที่แม่จะตายไป”
แพรพรรณใช้ไม้ตายมาเกลี้ยกล่อมลูกสาว นางตรวจพบว่าตัวเองเป็นมะเร็งอาจจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ไม่กี่ปี การรักษายังต้องใช้เงินมาก แค่รายได้ของลินินในแต่เดือนก็แทบไม่พอ หากแต่งงานกับลูกชายของโกมุทก็เท่ากับทำเพื่อแม่
“ค่ะคุณแม่ ป่านจะทำเพื่อคุณแม่ค่ะ”
ลินินปัดความคิดกวนใจทิ้ง เธอจะไม่ยอมให้ไอ้หมาตลาดมันเหยียดหยามเธอได้อีก เธอจะแต่งงานกับลูกชายของนายโกมุทและลาออกจากการเป็นอาจารย์ เขากับเธอจะไม่ต้องพบเจอกันอีกตลอดไป
สองแม่ลูกเดินทางมาพบกับโกมุทที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง อีกฝ่ายนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
แพรพรรณกับนายโกมุทพุดคุยกันเรื่องการหมั้นหมายระหว่างกริชกับลินิน โดยไม่สนใจสักนิดว่าทั้งสองจะรักใคร่กันหรือเปล่า ลินินได้แต่นั่งอึดอัดใจ ไม่อาจจะคัดค้านอะไรได้ เมื่อโกมุทเล่าว่ากริชไปติดพันแม่ม่ายลูกติดคนหนึ่งอยู่ แพรพรรณก็ยุให้โกมุทไปจัดการกับหญิงสาวคนนั้น แล้วอาสาเป็นคนไปช่วยเอง นั่นทำให้โกมุทคิดเดินทางไปหาลูกชายที่ปราณบุรี หลังจากที่ได้ข่าวว่ากริชพาคนรักไปพักผ่อนที่นั่น
โกมุทหยิบโทรศัพท์โทรหาคนของเขา จัดการเรื่องการเดินทาง ระหว่างนั้นลินินก็บีบมือมารดา ส่ายหน้าไม่อยากให้ทำแบบนั้น แต่แพรพรรณขึงตาดุใส่ลูกสาว พยักพเยิดให้ตามน้ำไป ลินินได้แต่อึดอัดใจไม่คิดว่าจะบานปลายขนาดนี้
“คนของผมเตรียมรถเรียบร้อยแล้วครับ ไปพร้อมกันนะครับ รถของคุณจอดไว้ที่นี่ก่อน”
ทั้งสามเดินทางไปปราณบุรีกัน โดยไม่รู้ว่ามีรถคันหนึ่งขับตามไปด้วย รถคันนั้นคือรถของปรัชญ์ ชายหนุ่มติดต่อลินินไม่ได้ เลยคิดจะมาคุยเรื่องเงินมรดกของมัสลินที่บ้านของหญิงสาว พอมาถึงกลับพบว่าสองแม่ลูกกำลังออกจากบ้านจึงแอบตามมา เขานั่งอยู่โต๊ะด้านหลังลอบฟังสองแม่ลูกคุยกับนายโกมุท นั่นทำให้เขาปล่อยให้ทั้งสอง ไปทำลายชีวิตของมัสลินอีกไม่ได้ เขาต้องตามไปขัดขวาง
“ยายคุณนาย ยายผ้าป่าน ชาตินี้จะจองเวรมัสไปถึงไหน”
รถตู้พาหนะนำโกมุท แพรพรรณและลินินเดินทางไปปราณบุรี แวะหยุดเติมน้ำมันที่ปั้มน้ำมันแห่งหนึ่ง คนในรถลงมาเข้าห้องน้ำ และหากาแฟดื่มในร้านกาแฟ ปรัชญ์ขับรถไปจอดซุ่มรอดูเหตุการณ์อยู่ไม่ห่าง เขามองเห็นคนขับรถของโกมุทเอารถไปจอดหน้าห้องน้ำ แล้วหายเข้าไปทำธุระส่วนตัวระหว่างที่เจ้านายกำลังนั่งดื่มกาแฟ ชายหนุ่มจึงเดินตามเข้าไป ห้องน้ำของปั้มแห่งนั้น ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านนัก เพราะไม่ใช่จุดพักรถขนาดใหญ่ คนขับรถทำธุระเสร็จก็เปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ ล้างหน้าให้สดชื่นแล้วเดินลัดเลาะออกมา จากซุ้มต้นดอกโมกที่ปลูกบังสายตาไว้
ผลัวะ ! ตุบ !
วัตถุไม่มีคมถูกฟาดลงบนท้ายทอยของชายเคราะห์ร้าย ร่วงลงกองสลบเหมือดคาพื้น ปรัชญ์ดึงเสื้อแจ็คเก็ตที่ใช้พันมือออก เขาสวมมันเข้าที่ แล้วจัดการค้นตามตัวของคนไม่ได้สติ ก่อนจะล้วงเจอกุญแจรถ รีบหยิบออกมาแล้วเดินหนีออกจากบริเวณนั้นทันที ก่อนหน้าจะซุ่มลงมือเขาจัดการพรางตัวเรียบร้อยแล้ว ทั้งสวมหมวกและใส่แว่นตาดำ มั่นใจว่ากล้องวงจรปิดบริเวณนั้นจะมองเห็นเขาไม่ชัด หลังจากได้กุญแจก็จัดการเอาไปโยนทิ้งที่บึงน้ำ ด้านหลังกำแพงปั้มน้ำมัน ถอดเสื้อแจ็คเกตสลับอีกด้านซึ่งเป็นคนละสีมาสวม แล้วดึงแว่นตาถอดหมวกออก เดินกลับมายังปั้ม ขึ้นไปรอดูเหตุการณ์ในรถต่อ
“หึ ยายคุณนายเอ๊ย ! อย่าคิดว่าจะทำอะไรมัสได้ง่ายๆ ตราบใดที่ฉันยังอยู่”
ปรัชญ์ยิ้มเยาะเมื่อแผนของเขาประสบผลสำเร็จ นายโกมุทไม่ยอมเดินทางต่อ แต่ไปหยุดพักที่โรงแรมแห่งหนึ่งแทน เขาตามไปเช็คอินพักที่นั่นด้วย เลือกห้องพักชั้นเดียวกับทั้งสาม คอยจับตาดูความเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย
จนกระทั่งเช้านายโกมุทก็ออกเดินทางต่อ ปรัชญ์ขับรถตามมาห่างๆ ทว่า... รถของเขาเกิดโชคร้ายยางแตกเสียก่อน ทำให้ต้องเสียเวลาเปลี่ยนยาง เลยตามคนกลุ่มนั้นไม่ทัน
นายโกมุทเดินทางมาที่โรงแรมไม่ไกลจากบ้านพักตากอากาศของตัวเอง เขาโทรเรียกลูกชายออกมาคุยกัน ส่วนแพรพรรณนั้นก็ลากแขนลูกสาวออกไปที่บ้านพัก
“แม่คะมาที่นี่ทำไมคะ” ลินินเอ่ยถามมารดา
“ก็มาจัดการกับเสี้ยนหนามของลูกไงหนูป่าน เราต้องแสดงตัวให้นังนั่นเห็นว่า เราเป็นคู่หมั้นในของคุณกริช ไล่มันออกไปให้พ้นๆ” แพรพรรณกระเหี้ยนกระหืออยากจัดการศัตรูหัวใจของลูกสาวมาก
“ไม่ดีมั้งคะ ป่านว่าเรากลับกันเถอะค่ะ”
ลินินไม่อยากให้มารดาทำอย่างนั้นเลย เธอเองไม่คิดจะหมั้นหมายกับกริช ยิ่งได้รู้ว่าเขามีคนรักแล้ว เธอไม่อยากไปเป็นมือที่สามของใคร
“อยู่เฉยๆ เถอะหนูป่าน เดี๋ยวแม่จัดการเอง”
แพรพรรณไม่ยอมฟังเสียงลูกสาวเดินเข้าไปในบ้าน ลินินรีบตามมารดาไป แต่ก็ไม่ทันการเมื่อมารดาวางอำนาจ เข้าใส่คนดูแลบ้าน ที่ไม่ยอมให้เข้าไปข้างใน จนเมื่อเห็นหน้าคนรักของกริช สองแม่ลูกถึงกับแปลกใจ เมื่อผู้หญิงคนนั้นคือมัสลิน
“ปอนด์ .. อ๊ะ ปอนด์ขา...”ลินินร้องครางเสียงพร่า ส่ายหน้าไปมาด้วยความรัญจวน ร่างกายของเธอถูกเขาบงการให้มีสภาพคล้ายดินน้ำมัน ที่จัดแต่งได้ตามใจเขาต้องการ ไม่ว่าจะพลิกพลิ้ว หมุนซ้าย หมุนขวา หันหน้าหรือหันหลัง เธอก็เคลื่อนตัวตามความต้องการของเขาทั้งสิ้น ความสุขสันต์รัญจวนใจ ประทุขึ้นโอบคลุมร่างกาย จนแทบไม่เป็นตัวของตัวเองปรัชญ์เองก็มอบทุกความสุขให้ภรรยาอย่างเต็มความสามารถ เขางัดลีลาเด็ดๆ มาใช้กับเธอ ในน้ำอาจจะทำให้เขาใช้ความรุนแรงไม่เต็มที่ แต่ก็มีความหฤหรรษ์ในทางอื่นชดเชยกัน พอร่างงามเกร็งกระตุก ภายในกายสาวรัดรึงเขาแน่น ชายหนุ่มก็สูดปากร้องครางออกมาแนบอกอวบแสนหวาน เร่งกระหน่ำโจนจ้วงเข้าหาเธอสุดแรง จนไปแตะขอบฟ้าด้วยกัน“อ๊าคคคค / กรี๊ดดดด”เสียงกรีดร้องด้วยความสุขสมของสองสามีภรรยาดังขึ้น พร้อมกับดวงอาทิตย์กลมโต หล่นจมลงไปใต้ขอบน้ำทะเล ความมืดโรยตัวเข้ามาปกคลุมทั่วบริเวณ“ขึ้นจากน้ำกันเถอะ มืดแล้ว”ลินินเอ่ยเสียงหอบ เอนหน้าซบบ่าหนาของสามีไว้ หลังจากเสร็จศึกในน้ำแล้ว“ไปต่อ ที่ห้องกันนะ”ฉลามหนุ่มยังกินนางเงือกไม่อิ่ม อยากจะกินร่างงามๆ นี่ให้สมอยากอีกสักสองสามรอบ“ฉันหนาว แล้วก็หิวข้าวด้ว
“น้ำเย็นสบายจัง”ลินินเอ่ยขึ้น เรียกความสนใจจากสามีให้มองหน้าเธอ หญิงสาวยิ้มหวานยกมือมาเกาะบ่าหนาของเขา ขยับตัวไปแนบชิด จนทรวงอวบงามแตะแนบกับแผงอกของเขา ลอบยิ้มเมื่อเห็นเขาสูดลมหายใจแรงๆ ดูเหมือนความเย็นของน้ำไม่ได้ทำให้อารมณ์ร้อนแรงในตัวเขาเย็นลงแม้แต่น้อย ตัวเธอเองก็ร้อนผ่าวไปกับสายตาเสน่หาของเขาเช่นกัน“อืม... เย็น อ่า... เย็นดีนะ”ปากพูดแต่มือของปรัชญ์เริ่มเลื้อยไปลูบบั้นท้ายของหญิงสาว เขาขยำสะโพกตึงแน่นของเธออย่างมันเขี้ยว กดให้แนบกับน้องชายของเขาที่เริ่มแข็งขึงขึ้นมา ลินินเหมือนจงใจยั่วเขาซ้ำด้วยการส่ายสะโพกไปมา ให้เนินนุ่มเสียดสีกัน เพิ่มแรงประทุในอารมณ์หนุ่มให้ร้อนแรงขึ้นเหมือนภูเขาไฟจวนระเบิด“ปอนด์ขา...”ลินินครางเรียกชื่อเขาเสียงหวานหยด เลื่อนมือมาลูบแผงอกของเขาไปมา ขณะเงยหน้าขึ้นแตะริมฝีปากบนลูกคางของเขาแผ่วๆ ริมฝีปากไต่ขึ้นมาจุมพิตริมฝีปากของเขา พอเขาจะจูบตอบเธอกลับผละออกห่าง แล้วว่ายน้ำหนีปล่อยให้เขาค้างคา จนต้องว่ายน้ำไล่จับแม่เงือกสาวจอมยั่ว แต่ลินินก็ว่ายน้ำเก่งจนคนตามจับต้องออกแรงอยู่นาน“อย่าหนีนะป่าน”“แน่จริง ก็จับฉันให้ได้สิคะปอนด์”ลินินสนุกกับการว่ายน้ำหนีสามีจ
“เล่นน้ำกันไหม แดดไม่แรงเท่าไหร่” ปรัชญ์เอ่ยชวน“ต้องทากันแดดก่อน” ลินินชูขวดครีมกันแดดให้เขาดู“ผลัดกันทาดีไหม เธอทาให้ฉันก่อนสิ เดี๋ยวฉันทาให้เธอบ้าง”ปรัชญ์หันหลังให้เธอช่วยทาครีม ลินินเปิดฝาขวดเทครีมบนฝ่ามือ ชโลมบนหลังให้เขานวดเบาจนครีมเข้าใต้ผิว แล้วจับไหล่ให้เขาหมุนตัวมาด้านหน้าทาครีมในส่วนที่เหลือ มือเรียวสวยลูบเบาๆ บนแผงอกหนาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อลอนสวย แก้มแดงระเรื่อไม่กล้าสบตาแวววาวของสามี ผิวของปรัชญ์เนียนลื่นขาวสะอาด ไม่แพ้ผิวของผู้หญิง สายตาคนทามองไปตามฝ่ามือแล้วเผลออมยิ้มเมื่อเห็นจุกนมสีชมพูของเขา มือเลื่อนลูบไปมาบนรอบป้านนมสีสวยนั้นนานเป็นพิเศษ ก่อนจะเลื่อนลงมาตามหน้าท้อง บรรจงทาครีมบนลอนกล้ามเนื้อทั้งหกลอน“อา... ป่านจ๋า นี่เธอทาครีมหรือว่าปลุกอารมณ์ผัวกันแน่”เสียงครางแผ่วพร่าดังใกล้หู ลมหายใจอุ่นๆ รินรดแก้มนวล เมื่อเจ้าของซิกแพกโน้มหน้ามาแตะปลายจมูกบนแก้มหอมๆ ของคนทา“ก็ทาครีมไง” ลินินเงยหน้าขึ้นสบสายตาวาววามของสามี แก้มร้อนผ่าวขึ้นมากับปลายจมูกที่กำลังปัดป่ายบนแก้มเธอ“ทาแค่นี้พอแล้ว ขืนทาอีก ฉันว่าเราคงไม่ได้ลงเล่นน้ำกันแล้ว”ปรัชญ์จับมือเธอไว้ไม่ให้ขยับลูบโลมเขาต่อ
“เหลือเราสองคนแล้วนะ”ปรัชญ์หันมาบอกลินิน หญิงสาวยิ้มสบตาเขาอย่างไม่กลัวเกรง เอ่ยว่า“อยู่กันสองคนแล้ว ทำอะไรกันดีคะ”“ทำอะไรเหรอ”ปรัชญ์ทำตาวาวๆ มองไปทั่วร่างงามของภรรยาสาว ทำเอาคนถูกมองแก้มร้อนผ่าว“ก็เล่นน้ำทะเลกันสองคนน่ะสิ เธอไปจัดเสื้อผ้านะ เดี๋ยวฉันตามไป”“รีบตามมาเร็วๆ นะ”ลินินบอก ก่อนจะเดินตัวปลิวเข้าไปในห้อง หญิงสาวจัดการรื้อเสื้อผ้าออกจากกระเป๋ามาแขวนในตู้เสื้อผ้า จัดของเขาเสร็จก็จัดของตัวเองบ้าง ก่อนจะอมยิ้มเมื่อหยิบชุดว่ายน้ำสีฟ้าออกมา ชุดนี้มัสลินให้มาเป็นของขวัญ และยังมีอีกสองชุดสีดำกับสีชมพู“พี่ป่าน ต้องหัดทำตัวเซ็กซี่เอาใจสามีบ้าง ยิ่งมีลูกแล้วเรายิ่งต้องสวยกว่าเดิม ให้สามีเราไปไหนไม่รอด” คำแนะนำของน้องสาวมาพร้อมชุดว่ายน้ำสามชุด และชุดนอนโปร่งบางอีกสองชุด แถมยังมีน้ำหอมและเครื่องสำอางอีกชุดใหญ่ เรียกว่าการมาฮันนีมูนครั้งนี้ เตรียมตัวมาอย่างดีเพื่อกระชากใจสามีอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน“เมื่อคืนก็แทบแย่ ถ้าใส่ชุดนี้ จะรอดไหมเรา”ลินินมองชุดแล้วชั่งใจ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ สวมชุดนั้นไว้ข้างใน แล้วสวมชุดกระโปรงยาวกรุยกรายทับไว้ด้านนอก พอออกมาพบว่าปรัชญ์นั่งรออยู่บนเตี
หลังจากงานแต่งงาน ปรัชญ์ก็พาลินินไปฮันนีมูนกันสองคน เปรมใจรับอาสาเลี้ยงหลานให้คู่แต่งงานได้ใช้ช่วงเวลาแสนหวานร่วมกัน กริชกับมัสลินให้ของขวัญพี่ชายกับพี่สาว เป็นทริปฮันนีมูนบนเกาะส่วนตัว กริชลงทุนให้ยืมเรือยอร์ชของเขาและแถมใจดีให้ทั้งสองไปพักผ่อนที่บ้านพักบนเกาะส่วนตัวตอนแรกปรัชญ์กับลินินไม่อยากไปเพราะห่วงสองแฝด แต่กริชกับมัสลินช่วยกันเกลี้ยกล่อมบวกกับเปรมใจรับอาสาดูแลหลานให้ ทั้งสองผ่านช่วงเวลาแสนตึงเครียดและทุกข์ใจอย่างหนัก ในตอนที่ลินินตั้งท้องมาแล้ว ควรจะได้มีช่วงเวลาดีๆ ในความทรงจำบ้าง“ไม่รู้ตอนนี้ลูกจะเป็นยังไงบ้างนะ” ลินินบ่นถึงลูกทั้งสอง“โธ่... พูดแบบนี้ ฉันอยากแบกกระเป๋าพาเธอกลับบ้านเลยนะ ยิ่งคิดถึงตาหนูกับยายหนูอยู่”คนเป็นพ่อเอ่ยขึ้น มีความคิดถึงลูกแฝดจนอยากล้มทริปฮันนีมูนเลยทีเดียว ติดตรงเขากับลินินอยู่บนเรือกลางทะเล และเรือใกล้ถึงเกาะส่วนตัวแล้ว กว่าจะทำใจจากลูกน้อยมาได้น้ำตาแทบหยด ตลอดเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมาไม่เคยห่างลูกทั้งสองสักหน เฝ้าเลี้ยงดูประคบประหงม จนเจ้าตัวน้อยเติบโตแข็งแรง มีพัฒนาการทั้งร่างกายและสติปัญญาเท่าเด็กวันเดียวกัน เหนื่อยแสนเหนื่อย แต่ก็มีความสุขมาก ยา
“ป่านจ๋า เหนื่อยไหมคนดี”ปรัชญ์มายืนดูภรรยาปลดเครื่องประดับ และกิ๊บติดผมหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เขาช่วยเธอดึงกิ๊บออก วันนี้ลินินสวยมาก สวยจนเขาใจสั่นไปหมด อยากเร่งให้ถึงเวลาเข้าหอไวๆ โชคดีที่เขาเลือกจัดงานแบบเรียบง่าย ไม่มีพิธีการยุ่งยากหรือแขกมากมายต้องรับรอง นอกจากมีเพื่อนฝูงและญาติมิตรมาร่วมงาน“นิดหน่อยค่ะ นายเมื่อยไหม ไหวหรือเปล่าเห็นดื่มไปหลายแก้ว” ลินินหันมาถาม“แค่จิบๆ เอง ฉันคอแข็งจะตาย แค่นี้ไม่ทำให้เมาหรอก ขืนเมาในวันเข้าหอก็เสียดายแย่สิ”เขาพูดไปทำตาวาวจ้องมองเนินไหล่และร่องอกของเธอไป มือลูบไล้ไปบนผิวนุ่มเนียน ขณะแตะปลายนิ้วบนซิปรูดลงช้าๆ ปากก็แตะบนหัวไหล่มนของเธอ จูบไล่ไปตามซอกคอขาวผ่อง อย่างหลงใหล“อื้อ... ยังไม่ได้อาบน้ำเลย เหม็นเหงื่อจะแย่”ลินินบ่ายเบี่ยง ใจเต้นแรงกับการจู่โจมของเขา รู้ดีว่าเจ้าบ่าวของเธอหื่นหนักแค่ไหน ตาวาวของเขา ราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว“เดี๋ยวค่อยอาบ”เจ้าบ่าวไม่สนใจเรื่องอาบน้ำ ตอนนี้เขาร้อนไปทั้งตัว อยากเชยชมเจ้าสาวแทบขาดใจแล้ว รีบช้อนอุ้มเจ้าสาวพาไปยังเตียง เขาวางเธอลงบนที่นอน แล้วลงมือช่วยถอดชุดเจ้าสาวให้ ด้วยวิธีแสนวาบหวาม ริมฝีปากแตะจุมพิตไปบน