ของสตรีเป็นอย่างนี้นี่เอง

ทว่าจางอวิ๋นอวี้เหมือนจะไม่ได้ยินเสียงร้องน่าสงสารของตู้ชิงชิง เขาจับขาที่เรียวยาวอ้าออก ดวงตาหงส์มองสำรวจกลีบดอกไม้ที่ดูอ่อนนุ่มด้วยความสนใจ

อืม ของสตรีเป็นอย่างนี้นี่เอง

ดูนุ่มนิ่มบอบบาง ต่างจากของบุรุษโดยสิ้นเชิง

คิดดังนี้ก็รู้สึกว่าส่วนล่างของตนต้องการผงาดออกมาสู่โลกภายนอก หากถูกกักขังไว้จะประท้วงทำให้ร่างกายของเขารุ่มร้อนและไม่สบายตัว จางอวิ๋นอวี้จึงปลดสายคาดเอว ถอดกางเกงออกอย่างรวดเร็ว

ตู้ชิงชิงเห็นแก่นกายของจางอวิ๋นอวี้ก็ยิ่งหวาดผวา ลำใหญ่ที่ตั้งผงาดเหมือนคทาหยกหรูอี้ที่พวกคนใหญ่คนโตมักพกติดตัว ตรงปลายคล้ายกับหัวเห็ดสีน้ำตาลชมพูดูสะอาดตา

ขณะที่กำลังจดจ้องกับท่อนใหญ่ตรงหน้า ตู้ชิงชิงไม่ทันรู้ตัวเลยว่าต้นขาเรียวของตัวเองนั้นถูกดันขึ้นจนแทบแนบชิดเต้าอวบทั้งสองข้าง

ท่านี้ทำให้สะโพกและโหนกเนื้อสาวลอยขึ้นโดดเด่นเป็นจุดสนใจ แต่ก็ไม่กลบดับความงามของเต้าอวบที่ใหญ่โตล้นทะลัก

ตู้ชิงชิงหลับตาไม่กล้ามองสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตนเอง

นางพยายามคิดเรื่องอื่นที่ตนเองสนใจ ทว่าก็ไม่อาจหลบเลี่ยงภาพจำของแท่งหยกใหญ่ได้

ขณะที่วุ่นวายใจอยู่นั้น ตู้ชิงชิงก็รู้สึกว่าจุกหวานข้างซ้ายถูกลิ้นร้อนและอ่อนนุ่มเลียรอบจนเริ่มแข็ง จากนั้นก็ถูกโพรงปากครอบลงมาแล้วดูดสลับเลีย คล้ายต้องการดึงจุกหวานของนางให้หลุดออกมา

ส่วนกลีบดอกไม้นุ่มตรงเนินโหนกอวบอูมส่วนล่างก็ถูกท่อนเอ็นที่ใหญ่พอกับคทาหยกพาดยาวตั้งแต่ช่องรักด้านหน้ายันช่องหลัง เท่านั้นยังไม่พอ ลำใหญ่นั้นเริ่มลากขึ้นลากลงจนบี้กลีบเนื้อนุ่มของนางย่นยู่ไปมาตามแรง

ด้านบนถูกเล่นจุกสองจุกสลับไปมา ด้านล่างถูกถูๆ ไถๆ จนน้ำใสไหลซึม ทำให้ตู้ชิงชิงดวงตาปรือหวานล่องลอย อดส่งเสียงครางพึงพอใจออกมาไม่ได้

ความเสียวเช่นนี้ เพิ่งเคยรู้สึกครั้งแรก

“อ้า ซีดส์”

แม้จะเป็นผี แต่เมื่อถูกกายเอกสุวรรณเล่นงาน ก็รู้สึกไม่ต่างจากตอนเป็นมนุษย์ ทุกอวัยวะและทุกบริเวณล้วนรับสัมผัสได้เป็นอย่างดี

“ชอบแบบนี้สินะ” จางอวิ๋นอวี้ถอนริมฝีปากขึ้นจากเต้าอวบ เขาพูดกับผีสาว

“เดี๋ยวข้าจะทำให้ผีอย่างเจ้ารู้ว่าการขึ้นสวรรค์ถี่ๆ เป็นอย่างไร” พูดจบก็มุดหน้าลงโลมเลียดูดดุนจุกหวานที่เริ่มแข็งและขยายใหญ่กว่าเดิมโดยไม่คิดพัก

สะโพกและเอวของเขาก็ขยับสัมพันธ์กัน ถูขึ้นลงจนรับรู้ว่าร่องรักสตรีหลั่งน้ำใสออกมาชโลมเต็มแก่นกายตน เขาก็เริ่มเปลี่ยนท่าทางอีกครั้ง

มือหนาจับหัวหยักอันใหญ่แทรกเข้าปากโพรงรักช้าๆ แล้วค่อยๆ ดันเข้าไปทีละนิด

ตู้ชิงชิงลืมตาขึ้นมา เมื่อเห็นจางอวิ๋นอวี้พยายามจะเชื่อมต่อกับตนเองก็เขยิบสะโพกหนีด้วยความหวาดกลัว

“มะ มันใหญ่ไป ใส่ไม่เข้าหรอก”

จางอวิ๋นอวี้ได้ยินแต่ไม่เงยหน้ามาตอบ ปากยังคงดูดเลียจุกหวาน พร้อมทั้งกระแทกบั้นเอวส่งหัวหยักบานใหญ่เข้าทีละนิดจนมิดหัว

การกระทำนี้แทนคำตอบของเขา

ตู้ชิงชิงรีบหลับตาไม่กล้าดูกลีบเนื้อนุ่มของตนอ้ากว้างกลืนท่อนเอ็นเข้าไป ภาพดังกล่าวทั้งน่ากลัว หวาดเสียว และชวนให้สยิวเสียวทั่วตัว

ความรู้สึกที่มีสิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่แทรกเข้าร่องเนื้อส่วนล่าง ทำให้โพรงรักหลั่งน้ำต้อนรับเพิ่มขึ้น เนื้อนุ่มบีบตัวตอดรัดเหมือนตื่นเต้นที่ได้กินของรสชาติโอชะที่เฝ้ารอมานาน

ตู้ชิงชิงกัดฟันแน่น แต่ก็เผลอส่งเสียงครางออกมา “อืม อ้า”

จางอวิ๋นอวี้ไม่รอช้ากระทุ้งกระแทกจนลำใหญ่เข้าไปได้ครึ่งลำ เขาหยุดครู่หนึ่งเพื่อรอให้ตู้ชิงชิงพักปรับร่างกาย ก่อนกระทุ้งแรงๆ จนลำใหญ่ยาวเข้าไปได้จนสุด

เขาถอนหายใจโล่งอก แม้จะเข้าไม่หมดแต่ยังดีที่เข้าจนสุด ทำอย่างไรได้ ในเมื่อแก่นกายของเขาใหญ่กว่ามาตรฐานของมนุษย์เพศชายทั่วไป

เขาเลยเลือกเป็นบุรุษพรหมจรรย์ เพราะกลัวจะทำให้สตรีรับแรงกระแทกไม่ไหว อายุสั้นก่อนวัยอันสมควร

ดีไม่ดีอาจเสียชีวิตในขณะร่วมรัก นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่อยากให้เกิดขึ้น

แต่สำหรับผีสาวรูปร่างอวบอั๋นยั่วยวนตนนี้ ไม่ว่าเขาจะกระแทกแรงแค่ไหน เล่นท่าผาดโผนอย่างไรก็ไม่มีปัญหา

เพราะนางไม่มีทางตายอีกรอบแน่

“อ้า อ้า อ้า อ้า” ตู้ชิงชิงไม่รู้ความคิดของจางอวิ๋นอวี้ตอนนี้ นางรู้เพียงว่าร่องรักถูกครูดไปมาทั้งเร็วและแรง โพรงเนื้อนุ่มจึงตอดท่อนเอ็นอย่างบ้าคลั่ง

ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ

เหมือนกับเป็นการเอาคืน

“อืม” จางอวิ๋นอวี้เงยหน้าแล้วส่งเสียงออกมาจากลำคอแสดงความพึงพอใจ

อายุยี่สิบสี่ปีเพิ่งได้ลิ้มลองความหรรษาจากสตรี ทำให้เขาชื่นชอบยิ่งนัก

มันรู้สึกดีอย่างนี้นี่เอง

“คับแน่นมาก ตอดดีเหลือเกิน”

ดวงตาหงส์ลุ่มลึกจ้องมองดวงหน้าของตู้ชิงชิงที่เคลิบเคลิ้มล่องลอย สีหน้าเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกฮึกเหิมยิ่งขึ้น พละกำลังเพิ่มขึ้นมา ทำให้เขาคิดว่าต่อให้กระแทกอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ เขาก็จะไม่มีทางเบื่อและยิ่งไม่มีทางเหนื่อย

ถูกชมซึ่งๆ หน้า ตู้ชิงชิงก็ได้สติและส่งสายตาตำหนิชายหนุ่ม  “เรื่องน่าอายเช่นนี้ไม่ต้องพูดก็ได้”

“ทำอย่างกับเจ้าไม่เคยมาก่อน” จางอวิ๋นอวี้พ่นลมหายใจใส่ ท่าทางดูแคลนผีสาว

นางดูดพลังวิญญาณบุรุษไปตั้งหลายคน จะมัวมาเหนียมอายทำไมกัน

“ก็ไม่เคยมีน่ะสิ หืม เจ้าคิดว่าข้าเป็นสตรีมักมากหรืออย่างไร” ตู้ชิงชิงถลึงตาใส่อีกฝ่าย ส่งสายตาคมดุจปลายมีดดาบสามารถทำร้ายคนได้

“เอ่อ ใครจะไปคิดว่าผีสาวที่เลือกสังหารบุรุษอย่างเจ้าจะบริสุทธิ์กันเล่า อีกอย่าง เจ้าเป็นผี ไม่มีเลือดออกเหมือนสตรีที่มีชีวิต” จางอวิ๋นอวี้พูดพร้อมกับกระหน่ำแทงจนตู้ชิงชิงได้แต่ส่งเสียงคราง ไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำเพื่อเถียงกับเขาได้

“อื้ม” ตู้ชิงชิงส่งเสียงอีกครั้ง ร่างบางกระตุก รู้สึกเบาหวิวดุจขนนก เสียวซ่านทั่วตัว โพรงรักตอดท่อนเอ็นถี่รัว รีดน้ำรักขาวข้นออกมาจนเกือบหมด

“บอกมาซิ เจ้าถึงสวรรค์กี่ครั้งแล้ว” จางอวิ๋นอวี้ถามน้ำเสียงภูมิใจ เขาสังเกตได้ว่าสตรีใต้ร่างเสร็จสมก่อนหน้านี้หลายครั้ง

“ครั้งแรก” ตู้ชิงชิงตอบน้ำเสียงขอไปที นางไม่อยากให้บุรุษผู้นี้ได้ใจเกินไปนัก

“โกหก” จางอวิ๋นอวี้เอ่ย “เช่นนั้นข้าจะส่งเจ้าถึงฝั่งฝันไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเหนื่อย”

“เจ้าเสร็จแล้วก็ปล่อยข้าได้แล้ว” ตู้ชิงชิงขัดขืน พยายามเอื้อมมือหยิบเสื้อผ้าของตน

“ร่างกายข้ายังไม่เหน็ดเหนื่อย สามารถต่อได้อีกข้ามวันข้ามคืน อีกอย่าง ใครว่าข้าจะปล่อยเจ้าไป โทษหนักละเว้นได้ แต่เจ้าต้องเลิกฆ่าคนแล้วมาเป็นสาวรับใช้ข้างกายข้า” จางอวิ๋นอวี้พูดต่อเนื่องไม่ปล่อยให้ตู้ชิงชิงปฏิเสธ