All Chapters of เป็นผีอยู่ดีๆ ดันได้สามีขี้หึง: Chapter 1 - Chapter 7

เมืองไผ่สวรรค์เมืองไผ่สวรรค์ เมืองขนาดกลางที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน ตามตำนานเล่าว่าเป็นเมืองที่มีเทพเซียนองค์หนึ่งประทานไผ่สวรรค์ให้กับเจ้าผู้ปกครองเมือง เจ้าเมืองในเวลานั้นจึงนำต้นไผ่ดังกล่าวมาปลูกบนภูเขาทางทิศเหนือของเมือง เมื่อเวลาผ่านไปหลายปี ต้นไผ่ก็แผ่ขยายครอบคลุมอาณาบริเวณทั่วทั้งเขา ภูเขาดังกล่าวจึงได้รับนามใหม่ว่า เขาเทพประทานจากนั้นเป็นต้นมา เขาเทพประทานก็เป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของเมือง ผู้คนในเมืองต่างมาเยี่ยมเยียนเพื่อชื่นชมความสวยงามและพักผ่อนหย่อนใจ เจ้าเมืองรุ่นต่อมาจึงอนุญาตให้กรมคลังเปิดภัตตาคารที่ใช้หน่อไม้จากป่าไผ่แห่งนี้มาประกอบอาหารเวลาผ่านพ้นไปหลายต่อหลายปี ความนิยมในการมาเที่ยวชมเขาเทพประทานไม่ลดลงแม้แต่น้อย จนกระทั่งเกิดข่าวเล่าลือว่ามีนักท่องเที่ยวเพศชายทยอยเสียชีวิตลงโดยไม่ทราบสาเหตุบ้างก็ว่าเสียชีวิตจากโรคประจำตัว บ้างก็ว่ามาจากการฆาตกรรมและสาเหตุสุดท้ายคือถูกผีสาวเอาชีวิตผีสาวลึกลับที่อยู่ในป่าไผ่ ไม่มีผู้ใดรู้ว่านางมาอาศัยอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้เพียงแต่ว่า นางเป็นวิญญาณที่ปองร้ายแต่บุรุษเพศส่วนสตรีที่เป็นคนรักของชายหนุ่มเคราะห์ร้ายเหล่านั้นต่าง

ตู้ชิงชิงเห็นท่าทางหื่นกามของเกาถงก็เริ่มหงุดหงิดไม่พอใจ สายตาเขาที่จ้องมองมาราวกับอยากจะกลืนกินนางจนไม่เหลือแม้แต่กระดูก“ข้าก็คิดว่าพี่ชายจะไม่สนใจสตรี ที่ไหนได้ ก็ไม่ต่างจากบุรุษหื่นกามทั่วไป” ว่าแล้วนางก็จ้องเข้าไปในดวงตาของเกาถง ชายหนุ่มจ้องตอบด้วยแววตาหลงใหลเคลิบเคลิ้มตู้ชิงชิงที่เดิมอยากจะลองใจเกาถง เห็นว่าเขาดูซื่อๆ ไม่มีพิษภัยไร้เดียงสา อยากเก็บเขาไว้ข้างกาย เมื่อเห็นว่าเขาจ้องมองเต้าอวบของตนไม่วางตาก็เปลี่ยนใจใบหน้างามเข้าใกล้ใบหน้าหล่อเหลาแต่ใสซื่อช้าๆ เมื่อริมฝีปากอยู่ในระยะใกล้กัน นางก็เริ่มดูดพลังชีวิตของเกาถง“บังอาจ”เสียงดุดันคล้ายคำรามดังขึ้น ไม่ทันที่ตู้ชิงชิงจะได้หลบหนี แขนเรียวขาวของนางก็ถูกบุรุษร่างสูงใหญ่จับไว้แน่น“ผีสาวที่ล่อลวงชายหนุ่มมาดูดพลังวิญญาณสมควรตายแล้วเกิดใหม่นับร้อยครั้ง” บุรุษรูปร่างสูงใหญ่ใบหน้าหล่อเหลา ดวงตามีเสน่ห์ล่อลวงใจสตรีไม่แพ้กับที่ตู้ชิงชิงล่อลวงเกาถงดวงตาหงส์ที่ลึกล้ำจ้องมองสตรีอย่างโกรธเกรี้ยว“ปล่อยข้านะ ข้าก็แค่ฆ่าพวกผู้ชายที่ก่อให้เกิดภัยแก่สตรีนางอื่นได้ คนพวกนี้สายตาแทะโลมข้าทั้งนั้น” ตู้ชิงชิงรีบพูดแก้ตัวด้วยความร้อนรนปกติแล้

“สาวรับใช้หรือ เจ้ามันบ้าไปแล้ว” ตู้ชิงชิงชูกำปั้นหมายจะทุบจางอวิ๋นอวี้ แต่ก็ไม่ทัน ร่างอวบอัดถูกจับพลิกคว่ำหน้าอกแนบติดพื้น แต่สะโพกยกแอ่นอวดร่องรักที่ยังมีน้ำสีขาวเปรอะเปื้อน“งามนัก” มุมปากของจางอวิ๋นอวี้โค้งขึ้น น้อยครั้งนักที่เขาจะยิ้มได้เช่นนี้เขาไม่พูดมากความ จับแก่นกายที่ยังตั้งผงาดเย่อหยิ่งอวดดีตีใส่บั้นท้ายกลมงอนของตู้ชิงชิงทีละข้างจนแดง จากนั้นก็ดันหัวเห็ดบานใหญ่มุดผ่านน้ำรักขาวขุ่นเข้าไปในโพรงเนื้อนุ่มอีกครั้ง“อืม ท่านี้ลึกดีจริงๆ ดันเข้าไปได้มากกว่าเดิม” บุรุษเอ่ยกับตนเองเสียงไม่ดังนักแม้จะไม่ดัง แต่ตู้ชิงชิงก็ได้ยินชัดเจน นางรู้สึกมากกว่าจางอวิ๋นอวี้ด้วยซ้ำ มีหรือจะไม่รู้ว่าตอนนี้ท่อนเอ็นร้ายกาจของเขาแนบชิดเต็มพื้นที่ร่องรักของตนท่อนเอ็นร้อนกระตุ้นให้โพรงนุ่มเริ่มขยับตอดรัด เมื่อท่อนเอ็นครูดถูไปมา การตอบสนองก็เพิ่มมากขึ้นร้อนดีเหลือเกินตู้ชิงชิงคิดในใจ นางตายมาหลายปีนอกจากความเย็นก็แทบไม่สามารถสัมผัสความอบอุ่นของคนมีชีวิตได้ แต่ท่อนเอ็นใหญ่แท่งนี้ทำให้โพรงเนื้อนางร้อนผ่าว ทั้งขมิบและตอดอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งสัมผัสความเสียวก็ยิ่งอยากให้ลำเอ็นนี้อยู่ภายในโพรงรักนานๆจะได

“ขับรถม้าไปเรื่อยๆ รอบชานเมือง จะกลับจวนเมื่อไหร่ข้าจะบอกเอง” จางอวิ๋นอวี้ส่งเสียงบอกสารถี ขณะที่พูดก็ปลดสายคาดเอวของตนแล้วดึงกางเกงลงแก่นกายที่คล้ายงูยักษ์ผงาดทันใด มือหนาจับแก่นกายตนเองฟาดใส่แก้มก้นของตู้ชิงๆ จนหนำใจ จากนั้นก็นำส่วนหัวหยักถูขึ้นลงตรงกลีบเนื้อนุ่มเพื่อให้น้ำรักหลั่งออกมาเมื่อน้ำใสไหลออกมาชโลมงูตัวเขื่อง ไม่รอช้า เขาก็จับมันมุดเข้าปากถ้ำที่คับแคบ“อืม” บุรุษส่งเสียงเบาออกจากลำคอแสดงถึงความพึงพอใจ ท่านี้สอดเข้าไปกี่ครั้งก็ทั้งลึกทั้งคับแน่นช่างรู้สึกดีเสียจริง“อื้อ” ตู้ชิงชิงส่งเสียงกระเส่า เสียงร้องของนางทำให้สติของจางอวิ๋นอวี้เตลิดไปไกลเขาขยับเอวสอบกระทุ้งร่องรักที่ตอดลำใหญ่ของตนถี่ๆ ฝ่ามือทั้งสองก็บีบแก้มก้นตามจังหวะกระแทกกระทั้นปัก ปัก ปัก ปักตู้ชิงชิงที่ถูกตอกจนลึก นางได้แต่หลับตาเม้มริมฝีปากแน่น ความใหญ่โตของจางอวิ๋นอวี้ทำให้นางทั้งจุกทั้งเสียวอยากจะครางเพื่อระบายความร้อนรุ่มที่ได้รับจากบุรุษก็ทำไม่ได้เพราะถูกสั่งไว้ตั้งแต่แรกเสียงเนื้อกระแทกเนื้อนี้แม้จะดัง แต่ก็ดังสู้เสียงพูดคุยของชาวบ้านที่กำลังจับจ่ายใช้สอยไม่ได้ ทำให้ไม่มีใครสนใจรถม้าของพวกเขายกเว