ตอนที่ 4 งานเลี้ยง

ตอนที่ 4 งานเลี้ยง

         งานเลี้ยงเปิดตัวซีรีส์ ‘ดวงใจพยัคฆ์’ ถูกจัดขึ้นอย่างหรูหราอลังการ ณ ห้องบอลรูมของโรงแรมห้าดาวใจกลางเมือง เสียงหัวเราะของเหล่าเซเลบริตี้และสื่อมวลชนที่ต่างมาร่วมงานกันอย่างคับคั่ง บรรยากาศอบอวลไปด้วยความหรูหราและกลิ่นฟีโรโมนที่หลากหลายของผู้คนจากทุกชนชั้นในสังคม

         ภายในงานที่เต็มไปด้วยผู้คน อิสราเดินเข้ามาด้วยท่าทางที่สง่างามตามแบบฉบับซุปตาร์เบอร์หนึ่งของวงการ ทุกคนต่างหันมามองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชมและต้องการที่จะเข้าใกล้ อิสราอยู่ในชุดสูทสีดำสนิทขับเน้นรูปร่างสูงโปร่งให้ดูน่าหลงใหลมากขึ้นไปอีก กลิ่นฟีโรโมนของอัลฟ่าที่หอมกรุ่นแต่ทรงพลังของเขาแผ่ซ่านออกมาราวกับรัศมีแห่งอำนาจที่ทำให้คนรอบข้างต่างพากันหลบให้โดยอัตโนมัติ

         “คุณอิส ผมว่าคุณควรจะทักทายคนอื่นๆ บ้างนะ” ฐานวินกระซิบเตือนด้วยความกระวนกระวายใจ เขาพยายามดึงแขนของชายหนุ่มให้หยุดเดิน แต่ก็ไม่เป็นผล “พวกเขาท่าทางอยากจะทำความรู้จักกับคุณหลายคนเลย คุณไปทำความรู้จักพวกเขาไว้ เผื่ออนาคตคุณอาจจะได้ร่วมงานกับพวกเขาก็ได้”

         อิสราไม่แม้แต่จะหันไปมองหน้าฐานวินเลยด้วยซ้ำ “ไม่จำเป็น” เขาตอบเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความรำคาญ “ผมมาที่นี่เพื่อทำงาน ไม่ได้มาหาเพื่อน และผมก็เบื่อที่จะต้องพูดคุยกับพวกคนที่จ้องจะเข้ามาหาผลประโยชน์จากผมแล้ว”

         คำพูดของอิสราทำให้ฐานวินถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างหัวเสีย เขารู้ว่าชายหนุ่มเป็นคนแบบนี้ แต่บางครั้งเขาก็ยังคงรู้สึกเหนื่อยใจอยู่ดี ฐานวินตัดสินใจเดินออกไปจากจุดนั้นอย่างรวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับอิสราที่กำลังหงุดหงิด

         ในอีกมุมหนึ่งของงาน คีรินทร์เดินเข้ามาด้วยท่าทางที่ประหม่า เขาเป็นโอเมก้าดาวรุ่งที่เพิ่งจะเข้าวงการมาได้ไม่นาน และนั่นทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นคนตัวเล็กๆ ในงานที่หรูหราขนาดนี้ ใบหน้าหวานของเขาดูซีดเซียวเล็กน้อย เพราะความรู้สึกไม่ชอบงานเลี้ยงที่เต็มไปด้วยคนแปลกหน้า ยิ่งกลิ่นฟีโรโมนมากมายที่คละคลุ้งไปทั่วบริเวณ ทำให้เขารู้สึกอึดอัดมากยิ่งขึ้น

         “นายไม่ต้องกลัวหรอกนะ” เอกกระซิบเตือน “นายต้องมั่นใจในตัวเองให้มากกว่านี้ วันนี้นายต้องเป็นดาวเด่นของงานนะ”

         “ผมจะพยายาม” คีรินทร์พึมพำตอบอย่างไม่มั่นใจนัก “แต่ผมไม่ค่อยชอบบรรยากาศแบบนี้เท่าไหร่เลย”

         เอกได้แต่ยิ้มแห้งๆ “ก็แค่อดทนหน่อยนะ”

         จากนั้นเอกก็พาคีรินทร์ไปทักทายผู้กำกับอย่างรวดเร็ว

         “คีรินทร์ คืนนี้ได้รับความสนใจเป็นพิเศษเลยนะ งานเปิดตัวครั้งนี้ได้เสียงตอบรับดีทีเดียว ฉันเชื่อว่าหลังจากออนแอร์ ซีรีส์เรื่องนี้จะต้องดังเป็นพลุแตกแน่ๆ” ผู้กำกับกล่าวชมออกมาอย่างอารมณ์ดี

         “ผมก็หวังอย่างนั้นเช่นกันครับ” คีรินทร์ตอบรับด้วยท่าทีที่ยินดียิ่ง

         “ถ้าอย่างนั้นฉันไปเอาเครื่องดื่มให้ก่อนนะ นายคุยกับคนอื่นไปก่อนแล้วกัน” เอกเอ่ยขอตัว ก่อนจะปลีกตัวออกมา

         เมื่อเอกเดินจากไป คีรินทร์ก็แอบเดินไปที่มุมสงบของงานแล้วหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มอย่างเงียบๆ

         อิสราที่เดินผ่านหน้าเขาไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่ทันได้ระวังตัวทำให้ไหล่ของเขาชนเข้ากับไหล่ของคีรินทร์อย่างจัง แก้วไวน์ในมือของคีรินทร์หกกระฉอกออกมาจนเปื้อนเสื้อสูทราคาแพงของอิสรา เสื้อเชิ้ตสีขาวเปรอะเปื้อนรอยแดงเป็นด่างดวงจากไวน์ที่ราดรดบนแผงอก

         “โอ๊ย” อิสราสบถออกมาอย่างหงุดหงิด เขาหันไปมองคีรินทร์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ “นี่นายเป็นบ้าอะไรของนายเนี่ย นายไม่มีตารึไงถึงเดินมาชนคนอื่นแบบนี้”

         คีรินทร์ถึงกับหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจ “ผม...ผมขอโทษครับ” เขาพูดเสียงสั่นด้วยความรู้สึกผิด “ผมไม่ได้ตั้งใจ”

         “ไม่ได้ตั้งใจเหรอ” อิสราถามด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “นายทำเสื้อสูทของฉันเปื้อน นายจะรับผิดชอบยังไง”

         คำพูดของอิสราทำให้คีรินทร์เงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า และเมื่อได้เห็นชัดว่าเป็นอิสรา เขาก็ถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ หัวใจของเขาเต้นรัวด้วยความรู้สึกที่ปะปนกันไปหมด อันที่จริงคนที่ควรขอโทษน่าจะเป็นอิสรามากกว่าด้วยซ้ำ เพราะเขาเป็นคนเดินมาชนตนเองแท้ๆ แต่นี่อะไร กลับมาโทษตนเองเสียอย่างนั้น เขาไม่เคยเจอใครที่นิสัยแย่ขนาดนี้มาก่อน

         “ผมก็บอกว่าผมขอโทษแล้วไง” คีรินทร์พูดเสียงดังอย่างสุดจะทน “แล้วทำไมคุณถึงต้องทำตัวเป็นเด็กๆ ด้วย แล้วอันที่จริง คุณต่างหากที่เป็นคนเดินมาชนผม คุณต่างหากที่ควรเป็นคนออกปากขอโทษ”

         คำพูดของคีรินทร์ทำให้อิสราถึงกับอึ้งไป เขาไม่เคยมีใครกล้าพูดจาแบบนี้กับเขามาก่อน และยิ่งเป็นโอเมก้าด้วยแล้ว มันยิ่งทำให้เขารู้สึกตกใจและประหลาดใจเป็นอย่างมาก

         กลิ่นฟีโรโมนของเขาเริ่มที่จะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนคีรินทร์เริ่มซวนเซและเวียนหัวขึ้นมา เขารู้สึกได้ถึงความอันตรายที่กำลังใกล้แผ่ซ่านไปทั่ว มือบางยกขึ้นปิดจมูกอย่างรวดเร็ว พร้อมจ้องมองอิสราอย่างไม่พอใจ

         อิสราเห็นเช่นนั้นก็ชะงักไปชั่วครู่ ความรู้สึกผิดทำให้เขารีบควบคุมการปลดปล่อยฟีโรโมนอย่างรวดเร็ว

         “นี่นาย…กล้าดียังไงถึงได้พูดจาแบบนี้กับฉัน” อิสราถามเสียงดัง “นายคิดว่านายเป็นใคร”

         “ผมไม่ได้กล้าดีอะไรหรอก” คีรินทร์ตอบพร้อมกับเชิดหน้าขึ้นท้าทาย แต่ฟีโรโมนของอิสราที่เริ่มแผ่ซ่านออกมาทำให้เขาถึงกับก้าวเท้าถอยออกไปหลายก้าว “ผมก็แค่พูดตามความจริง แต่ถ้าคุณจะรับไม่ได้ เรื่องนั้นผมก็ช่วยไม่ได้เหมือนกัน”

         คำพูดของคีรินทร์ทำให้อิสราถึงกับพูดไม่ออก เขาจ้องมองคีรินทร์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจแล้ว แต่เพราะไม่อยากต่อปากต่อคำอีก เขาจึงเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้คีรินทร์ยืนนิ่งอยู่คนเดียวด้วยความสะใจที่ทำให้คนผู้นั้นไม่พอใจได้สำเร็จ

         อิสราเดินออกมาจากงานเลี้ยงด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด เขายังไม่เคยเจอโอเมก้าคนไหนที่กล้าต่อปากต่อคำกับเขาได้ถึงขนาดนี้มาก่อน และนั่นก็ทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกท้าทายอย่างรุนแรง

         “หึ...คีรินทร์ นายกับฉันจะต้องเห็นดีกัน”