EP 3/4 คืนเข้าหอ

“ถ้ามันไม่สนุกแล้วคุณอยู่ในนั้นทำไม ผมเป็นพวกขี้ร้อนด้วย ผมไม่เข้าไปอยู่ในลิ้นชักกับคุณหรอก แต่ผม...จะดึงคุณออกมา เชื่อสิ...โลกของผมสนุกกว่าโลกของคุณเยอะเลย”

อารดามองเด็กน้อยคนหนึ่งที่กำลังทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอก้าวออกจากโลกแคบๆ ในลิ้นชัก เขาคงต้องใช้เวลาอีกนาน และเขาอาจทำสำเร็จหากไม่ท้อถอยเสียก่อน

“กลับไปได้แล้ว ฉันจะนอน”

เธอบอกแต่เขาไม่ลุกจากเตียง แถมยังทิ้งกายลงบนฟูกนุ่มของเธอ

“ไม่กลับ จะนอนนี่ ห้องผมร้อนจะตาย นอนนี่เย็นดี”

เขาว่าแล้วยิ้ม ไม่สนไม่แคร์ อารดาได้แต่มุ่นคิ้ว

“ให้เวลากันบ้างสิ อย่างน้อยฉันควรได้เวลาทำใจที่ต้องมีสามีอายุน้อยกว่า”

“ไม่ต้องคิดมากเรื่องนั้นหรอกน่า ทีคุณอายุมากกว่าผมยังไม่คิดมากเลย”

“ศรัณ!”

“ครับโผ้มมม...” เขาขานรับด้วยเสียงที่โอเว่อร์เกินจริง

อารดาส่ายหัวระอา เมื่อกี้ฟังคำพูดคำจาแล้วช่างน่าฟังนัก แต่เพียงพริบตาดูเหมือนว่าเขาจะกลับมาป่วนประสาทกันอีกแล้ว

“ฉันไม่ชิน เรารู้จักกันยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย”

เธอคัดค้าน ดึงผ้านวมมากองๆ ไว้บนหน้าตัก กอดมันไว้แม้ว่าศรัณจะดึงยิกๆ ก็ตาม

“งั้นก็เริ่มทำตัวให้ชินสิ มาเถอะน่า ฮึบ!”

“ว้าย!” อารดาถลาตามแรงดึง เขาดึงชายผ้านวมเข้าหาตัวและทำให้เธอถลาเข้าหาเขาอย่างเสียมิได้ “ปล่อย! ปล่อยก่อน”

“ไม่ปล่อย ตัวคุณหอมที่สุดเลย” บอกหล่อนแล้วหอมกระหม่อมบางฟอดๆ อารดาได้แต่ทุบอกเขาอยู่ปึกๆ

หญิงสาวอยากดิ้นหนีให้สมใจ แต่วงแขนผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี ช่างกอดรัดแน่นนัก ท่อนแขนแข็งแรงรัดไหล่ของเธอจนมันจะหักอยู่แล้ว มิเพียงเท่านั้น เขายังซุกจมูกเข้ากับซอกคอเธอเน้นๆ ไม่บันยะบันยัง หื่นกามมากเกินไปแล้วนะศรัณ!

“พอ! พอก่อน เอาแขนออกไปด้วย ฉันอึดอัด”

เขาผละจากซอกคอของภรรยา

“ทำไม กอดกันก็เป็นการเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่ดีนะ”

“แต่ฉันหายใจไม่ออก” บอกเขาจริงจัง ศรัณตาลุกวาว

“งั้นคงต้องผายปอด มาๆๆ ผมผายปอดเก่งนะคนดี”

“ศรัณ! อย่านะ...อื้อ...”

แล้วเด็กน้อยศรัณก็ได้ผายปอดสมใจ แต่ผายปอดตำราไหนถึงได้ส่งลิ้นเข้ามาด้วย ลิ้นอุ่นๆ หวานๆ ควานคว้านอยู่ในโพรงปากเธอ มิใช่ว่าไม่เคยจูบกับผู้ชาย แต่จูบหนนี้ช่างตื่นเต้นนัก ความรู้สึกเหมือนกำลังจูบกับคนแปลกหน้าทั้งที่คนที่เธอจูบอยู่ คือสามีของตัวเอง

ความตื่นเต้นกำลังลิงโลดในอกให้เธอต้องนึกละอาย ริมฝีปากเขาอุ่นจนร้อน แม้ผละจากการจ้วงชิมความหวานในโพรงปาก ก็ยังแตะจูบที่สองแก้มของเธอ ความมึนงงจู่โจมอีกครั้งเมื่อเสื้อที่เขาสวมอยู่ถูกดึงออกจากกาย ไหนบอกว่าไม่ต้องการเป็นคนแปลกหน้า ไหนบอกว่าจะให้เธอยินยอมพร้อมใจ ไม่เห็นจริงเลย!

“ถะ...ถอด ถอดเสื้อทำไม”

“ชู่ว์...”

เขาปรามด้วยการสั่งให้อารดาเงียบเสีย ก่อนจะโน้มกายลงไปอีกครา ใช้มือหนากดข้อมือน้อยจมฟูก หล่อนมองมาอย่างตื่นตะลึง ดวงตาคู่สวยเบิกโตประหลาด

“ทำท่าเหมือนไม่เคยเห็นอกเปลือยของผู้ชายเลย น่าสนุกแฮะ”

อารดาเสหลบสายตา เธอดูง่ายขนาดนั้นเลยหรือ แล้วปลายคางก็ถูกดึงให้หันไปเผชิญหน้า

“ผมไม่ทำอะไรหรอกน่า ก็แค่...ค่อยๆ สร้างความสัมพันธ์”

“ความสัมพันธ์เขาสร้างกันแบบนี้เหรอ”

“อือฮึ การใกล้ชิดทางกายถือเป็นการเริ่มต้นที่ดี”

“แต่ฉันไม่ชอบ”

“คุณชอบ”

“เอ๊ะ? ก็บอกไม่ชอบ ปล่อยนะ”

เขายิ้มใส่ตาศรีภรรยา พากายเลื่อนลงต่ำ แผงอกกว้างใหญ่เลยได้ถูไถกับพุ่มทรวงที่ไร้ยกทรงใต้ชุดนอน

อารดาอ้าปากค้าง ความซ่านสยิวแล่นมาโดยไม่ทันตั้งตัว นี่เขาแกล้งกันใช่ไหม ทุกคราที่เขาขยับเขยื้อนเรือนกาย ปลายถันของเธอก็ถูกสะกิดถูไถไปมา แล้วมือข้างหนึ่งของเธอก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ เพราะศรัณพามือหนาขยับมาที่พุ่มทรวงของเธอ เขามองมือตัวเองที่กำลังจับสาบเสื้อคลุมให้แบะบอก

“อย่า...ศรัณ...อย่า...ขอร้อง...”

“ได้สิทธิ์ร้องเดี๋ยวนี้เลยครับ ร้องดังๆ เลย ผมชอบ”

“อื้อ....”

แล้วอารดาก็ได้ร้องสมใจ เมื่อรับรู้ได้ถึงมืออุ่นของเขาที่กำลังเกาะกุมพุ่มทรวง ไม่มีชุดนอนขวางกั้นมือเขาอีกต่อไปแล้ว เด็กคนนี้จู่โจมเธออย่างรวดเร็วจนเธอละอายใจ ทำไมถึงยอมเขานะ หรือที่ยอมเพราะกระดาษแผ่นนั้น กระดาษที่เรียกว่าทะเบียนสมรสนั่นไง สักวันเรื่องแบบนี้คงเกิดขึ้น เธอแค่คิดเข้าข้างตัวเองว่ามันจะเกิดขึ้นแน่ๆ ในวันข้างหน้า ไม่ใช่วันนี้ วันที่เธอเพิ่งได้เจอกับสามี

“คุณอุ่น”

“อือ...”

“ลืมที่ผมพูดเมื่อกี้เถอะ ผมไม่อยากรอแล้ว เรามาข้ามขั้นตอนกันเถอะนะ”

“หือ?”

เสียงแห่งความมึนงงจางหาย เมื่อผ้านวมถูกเลิกออกจากต้นขา และฝ่ามือเขาเลื่อนเข้าไปใต้ชายกระโปรงชุดนอน ดวงตาเธอเบิกโต หัวใจเต้นระส่ำ มือข้างหนึ่งพยายามผลักไส แต่สุดท้ายมือทั้งสองก็ถูกจับรวบไว้ด้วยมือเขาเพียงข้างเดียว เพียงพริบตาเขาก็จูบลงมาอีกครา จูบอย่างดูดดื่ม เธอรับรู้ได้ถึงการบิดชิมริมฝีปากที่เธอทำได้เพียงคล้อยตาม ใจหนึ่งก็อยากดิ้นหนี แต่อีกใจนี่สิช่างไม่รักดี มันกำลังใคร่รู้ว่าบทรักของพวกผู้ชายหน้าตาเป็นเช่นไร จะสุขสมเหมือนที่เคยได้ยินมา หรือว่าทรมานสุดขั้วใจ