Beranda / โรแมนติก / เพื่อน(ไม่)รัก / 2ได้แต่เก็บคำว่ารักเอาไว้แล้วกลืนมันลงไป

Share

2ได้แต่เก็บคำว่ารักเอาไว้แล้วกลืนมันลงไป

last update Terakhir Diperbarui: 2025-03-07 22:11:53

Chapter 2

สวัสดีค่ะฉันชื่อม่านหมอก หมอกเหมือนชื่อ ความรักที่มืดมนหม่นหมอง มีรักกับเขาทั้งทีกลับไม่เคยสดใสเลย ได้แต่เก็บความรู้สึกเอาไว้เปิดเผยไม่ได้ และรักเขาข้างเดียวอีกต่างหาก

 เฮ้อ! ฉันเป็นคนอีสานเข้ามาหาเรียนที่กรุงเทพฯ ฐานะทางบ้านยากจน พ่อแม่เป็นชาวนา กว่าฉันเรียนจบนาผืนน้อยและวัวที่พ่อเคยมี ก็ขายส่งควายอย่างฉันเรียนเกือบหมด ฉันมีน้องสาว1คนแก่นแก้วแสนซน อายุ8ปี 

พอฉันเรียนจบ ภาระทุกอย่างก็ตกมาที่ฉัน ฉันต้องส่งเงินกลับบ้านทุกเดือน หลังจากหักค่าห้องค่ากิน เงินทั้งหมดที่เหลือฉันส่งกลับบ้านหมด

ฉันไม่เคยปริปากบ่น ฉันอยากจะมีเงินส่งกลับบ้านเยอะ ๆ พ่อแม่จะได้สบาย  ดีนะที่ฉันเรียนจบ แล้วได้ทำงานกับเพื่อนสนิทที่เรียนมาด้วยกัน และผู้ชายคนนั้นคือปั้นจั่น

ก๊อก! ก๊อก! แกรก! 

เสียงเคาะประตูดังถี่ ๆ ตามด้วยเสียงเปิดประตูเข้ามา พี่ปั้นสิบเดินเข้ามาพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง

“หมอก ไอ้ปั้นจั่นอกแตกตายยังวะ!”  พี่ปั้นสิบถามฉัน แล้ววางข้าวของลงบนโต๊ะ

“ไม่ตายก็เหมือนตายแหละพี่ ร้องไห้ฟูมฟายไม่หยุดเลย ไม่รู้มันเอาน้ำตาจากที่ไหนมาผลิตนักหนา” 

ฉันบ่นกระปอดกระแปด พร้อมกับทรุดกายลงนั่งลงบนเตียงข้าง ๆ ปั้นจั่นที่กำลังนั่งร้องไห้ฟูมฟายไม่หยุด มันน่าตบหัวทิ่มนัก ปั้นจั่นเจ็บฉันก็เจ็บไม่ต่างจากเขาหรอก

“พ่อคนเก่งปากเก่งจัง  สัส พอถึงเวลาร้องไห้ เป็นเผาเต่าเลยนะมึง” 

“ฮือ ๆ ที่มึงมาเนี่ยมึงต้องการจะมาซ้ำเติมกูเหรอ? ถ้ามึงต้องการมาแค่นี้  มึงไสหัวมึงกลับไปเลยไอ้ปั้นสิบไอ้เวร! กูเจ็บขนาดนี้มึงยังจะมาซ้ำเติมกูอีก” 

“ทำอย่างกับมึงไม่เคยซ้ำเติมกู เมื่อก่อนล่ะปากดีซะเหลือเกิน ไม่จำเป็นต้องมีแฟน โธ่เอ้ย! พอถึงเวลาตัวเองมีแฟนกลับมาร้องไห้จะเป็นจะตาย”

“กูผิดอะไรวะ? กูไม่ดีตรงไหน?  ทั้งที่กูทุ่มเทให้เธอหมดทุกอย่าง ทำไมถึงทำกับกูแบบนี้”

“ทุ่มเทเชี่ยอะไร? ขนาดกูเป็นพี่มึง  มึงยังไม่เคยพาแฟนมาเจอกู  มึงไม่เคยพาแฟนมึงไปบ้านเลยสักครั้ง ไม่พาเธอไปเปิดตัวอะไรสักอย่าง”

“ที่กูไม่พาเธอไปเปิดตัว เพราะกูปิดบังตัวตนไงล่ะ มึงก็รู้ว่าตอนกูเรียนมหาลัย กูก็ไม่ได้เรียนที่เดียวกันกับมึงกับขนมชั้น กูมาใช้ชีวิตอยู่คอนโด กูไปมหาลัยกูก็ทำตัวจน กูอยากจะรู้ว่ามีสักคนกี่คน ที่เป็นเพื่อนกูจริง ๆ รักกูจริง ๆ ไม่ใช่หวังแต่เงินของกู”

“ไอ้ปั้นจั่นเอ้ย”  พี่ปั้นสิบส่ายหัวอย่างเอือมระอา

“และหนึ่งในนั้นก็มีม่านหมอกที่ยอมรับกูได้ ตอนนั้นม่านหมอกไม่เคยรู้เลยว่ากูเป็นคนมีฐานะ จนกระทั่งเรียนจบกูชวนเธอมาทำงานที่บริษัทพ่อ ม่านหมอกเองก็เพิ่งจะรู้ว่าฐานะของครอบครัวเราเป็นยังไง?”

ฉันนั่งฟังปั้นจั่นพูดอย่างเงียบ ๆ ปั้นจั่นไม่เคยเปิดเผยตัวตนให้ฉันรู้เลยว่าเขาเป็นคนมีฐานะ ฉันเจอเขาตอนขึ้นรถเมล์ไปมหา'ลัย สุดท้ายก็รับน้องและเรียนที่คณะเดียวกัน 

ไม่ใช่ว่าปั้นจั่นไม่เคยมีเพื่อน เขามีเพื่อนเยอะมากในตอนแรก แต่พอปั้นจั่นพูดเรื่องฐานะทางบ้านจน ทุกคนก็ไม่อยากจะยุ่งกับเขา ในตอนนั้นไม่มีใครรู้หรอกว่าปั้นจั่นเป็นลูกเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ เพราะพี่ชายของเขาเป็นคนบริหารปั้นจั่นไม่เคยพูดถึงเรื่องครอบครัวให้ใครฟังเลย

“แล้วทำไมมึงถึงเลิกกันกับแฟนมึงวะ?” 

“เธอไปกับไอ้เดรโก” 

“อ๋อไอ้เดรโก ลูกเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ คู่แข่งกับบริษัทเรา ผู้หญิงคนนั้นเขาคงจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดละมั้ง ดีกว่ามาจมปลักกับคนจน ๆ ไง” 

“แม่ง! กูอุตส่าห์จะเปิดตัวแบบพระเอกเลย แม่ง! ริสาดันทิ้งกูไปอยู่กับคนอื่น ฮือ ๆ”

“ดีแล้วที่มึงกับเธอเลิกกัน   ถ้าผู้หญิงคนนั้นรู้ว่ามึงรวย แล้วต้องการมาปอกลอกทรัพย์สินของเรา มึงคิดว่าแม่น้ำชาจะยอมเหรอ? มึงรู้จักแม่น้ำชาน้อยไปซะแล้ว วีรกรรมสมัยสาว ๆ เยอะนะมึง”

“ฮือ..ฮือ... กูไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ที่ริสาเคยบอกว่ารักกู มันไม่จริง... ริสาโกหก”

“เอาน่า! ไปกินเหล้าให้เมาดีกว่า อย่าไปใส่ใจเลย แค่ผู้หญิงคนเดียวมึงจะอะไรนักหนา มึงจำคำพูดของมึงได้ไหมที่มึงเคยบอกกูว่า แค่ผู้หญิงคนเดียวมึงจะอะไรนักหนาหล่อรวยเพอร์เฟคแบบมึง แค่กระดิกนิ้วก็มีผู้หญิงมาอ้าขาถึงที่ มึงเคยบอกกับกูแบบนี้เพราะฉะนั้นมึงก็ใช้ คำนี้เองแล้วกัน” พี่ปั้นสิบตบบ่าปั้นจั่นเบา          ๆ

“เชี่ยความรักแม่งเชี่ย กูผิดอะไรนักหนาวะ ความรักแม่งเฮงซวย ฮือ ๆ” ปั้นจั่นพูดพร้อมกับทุบเตียงแรง ๆ ฉันมองการกระทำของเขา แต่ไม่รู้ จะช่วยยังไง ให้ความเจ็บปวดภายในหัวใจของเขามันเบาบางลง

“หมอกลากมันไปห้องรับแขก วันนี้เราจะฉลองความโสดให้ไอ้ปั้นจั่น กินให้เมาไปเลย”

“ค่ะ”  ฉันพยักหน้ารับคำจากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วดึงแขนเพื่อนตัวดีกึ่งลากกึ่งเดินไปนั่งที่ห้องรับแขก พี่ปั้นสิบเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วเอาน้ำแข็งออกมาจากนั้นก็จัดแจง เครื่องดื่มแอลกอฮอล์แล้วยื่นให้ปั้นจั่น

“เอ้ากินซะ จะได้เลิกร้องไห้เสียที โตเป็นควายแล้วยังมาร้องไห้แม่งโคตรทุเรศเลยว่ะ” 

“ไอ้พี่เชี่ย”  ปั้นจั่นสบถออกมา พร้อมกับใช้มือปาดน้ำตาที่แก้มของตัวเองอย่างลวก ๆ 

“แก้วนี้ของหมอก”  พี่ปั้นสิบยื่นเครื่องดื่มให้ฉันฉันมองมันนิ่ง ๆ แต่ยังไม่ได้รับมา ก่อนจะเงยหน้ามองพี่ปั้นสิบ

“หมอกไม่กินค่ะ หมอกไม่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์” ฉันปฏิเสธไป สมัยอยู่บ้านนอก ฉันมันคอเหล้าขาว เมาที่ไรเผยความลับในใจออกมาทุกที ฉันเลยเลิกดื่มแอลกอฮอล์ทุกอย่าง

“เฮ้ยจริงดิ ทำไมถึงไม่กินล่ะ” 

“ปกติหมอกก็ไม่กินอยู่แล้วค่ะ”  ฉันตอบพี่ปั้นสิบ

“กินเป็นเพื่อนกูหน่อย” ปั้นจั่นพูดกับฉัน

“มึงก็รู้นิ่ว่ากูไม่กิน พี่ปั้นมาแล้ว กูจะกลับห้องกูแล้ว กูเหนียวตัว”  ฉันพูดพร้อมกับลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋า

“ห้องกูก็มีน้ำอาบ”

“มึง...”

“อยู่เป็นเพื่อนมันหน่อยนะ ถ้าหมอกไม่เคยกิน พี่จะชงให้เบา ๆ แล้วกันจะได้ดื่มเป็นเพื่อนมันหน่อย ตอนนี้มันร้องไห้ฟูมฟาย จะเป็นจะตาย พี่ล่ะทุเรศลูกกะตาจริง ๆ เมื่อก่อนละปากดีจริง ๆ ตอนนี้ร้องไห้ เป็นเผาเต่าเลย”  พี่ปั้นสิบบ่นอุบอิบ

“เอ่อ…”

“เชี่ยไม่ว่าใครก็ทิ้งกูไปหมด แฟนกูก็ทิ้ง ตอนนี้เพื่อนกูก็จะมาทิ้งกูอีก กูนี่มันไม่มีใคร รักเลยจริง ๆ ไม่มีใครใส่ใจกูเลย”

“กูก็อยู่กับมึงอยู่นี่ไงไอ้เวร! มึงจะเรียกร้องอะไรนักหนา กินกินเข้าไปเถอะเหล้า จะได้หุบปากสักที”

“มึงไม่รักกูแล้วเหรอวะหมอก? มึงจะทิ้งกูจริง ๆ เหรอ?”  ปั้นจั่นตะเบ็งเสียงใส่ฉัน ทำไมฉันจะไม่รักเขาล่ะ ก็เพราะรักนั่นแหละถึงได้ทนเจ็บปวดอยู่แบบนี้ ถ้าฉันรักคนอื่นแทนรักผู้ชายคนนี้ก็ได้ ฉันก็รักไปแล้วแหละ ฉันคงไม่มาทนให้หัวใจของฉันเจ็บปวดอยู่ทุกวันแบบนี้หรอก

“...”  

“มึงจะทิ้งกูเหมือนริสาใช่ไหม?  ไหนมึงบอกกูว่าจะไม่ทิ้งกันไง? ฮึก! มึงเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของกู มึงจะทิ้งกูเหรอวะ?!  มึงจะทิ้งกูได้ลงคอเหรอ?” ปั้นจั่นพอได้กินเหล้าก็เริ่มโวยวายฟูมฟายมากกว่าเดิม เฮ้อ! ฉันกลอกตามองบน ก่อนจะเดินไปนั่งข้าง ๆ ปั้นจั่น  

“กูไม่กลับแล้วมึงมีอะไรมึงก็พูดมา จะกินให้มันเมาก็กินไปอยากระบายอะไรก็เต็มที่ มึงคิดเสียว่ากูเป็นกระโถนรองรับอารมณ์ของมึงก็แล้วกัน”  ฉันประชดประชันปั้นจั่น พี่ปั้นสิบมองหน้าฉันสลับกับหน้าปั้นจั่นไปมา จากนั้นก็ยิ้มที่มุมปากเบา ๆ

“นี่ของหมอก  ส่วนนี้ของมึง” พี่ปั้นสิบยื่นเเก้วเหล้าฉัน คนล่ะแก้ว ฉันรับมาก่อนจะกระดกมันเข้าปากอย่างเครียด ๆ

“แม่ง! ทำไม?! ทำไม?! ทำไมริสาถึงทิ้งกู”  ปั้นจั่นจับบ่าฉันเเล้วเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอน พร้อมกับตะเบ็งเสียงใส่ฉัน

“กูจะรู้ไหมวะ?! ขนาดมึงยังไม่รู้แล้วกูจะรู้เหรอ!?” 

“เชี่ย! ฮือ ๆ”  

“หมอกอยู่นานไม่ได้นะคะ พรุ่งนี้หมอกมีงาน”  ฉันพูดกับพี่ปั้นสิบ  

“ดูมันให้พี่ก่อนแล้วกัน อาการฟูมฟายของมันดีขึ้น หมอกค่อยไปทำก็ได้ พี่อยากฝากหมอกดูแลมัน พี่จ่ายเงินเดือนเพิ่มให้หมอกอีกเท่าหนึ่ง”

“แต่พี่คะ...”

“มันสนิทกับหมอก หนมชั้นติดงานถ่ายละคร พี่ก็ติดงาน จะลากมันกลับไปอยู่บ้าน มันคงไม่ยอมแน่ ๆ ดู ๆ มันให้พี่ก่อนนะ พี่ขอร้อง” 

“ค่ะ”  ฉันพยักหน้ารับคำ ฉันนั่งกินเป็นเพื่อนปั้นจั่น ตอนนี้เขาเมาหัวทิ่มไปแล้ว แต่ก็ยังไม่หลับนะเมาเป็นหมาเชียว

Rrrrrrrr

สมาร์ทโฟนราคาแพงของพี่ปั้นสิบดังขึ้น  

“ว่าไงจ้ะอิน”

(“...”)

“ปั้นมาดูไอ้ปั้นจั่น มันอกหักร้องไห้ฟูมฟายจะเป็นจะตายอยู่เนี่ย”

(“...”)

“หึ! เดี๋ยวปั้นจะถามมันดู มันจะไปบ้านแม่ไหม?” 

(“...”)

“ครับ รักอินกับลูกนะครับ”  พี่ปั้นสิบเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าแล้วลุกขึ้น

“ฮือ ๆ กูเจ็บวะ!” 

“กลับบ้านแม่กัน  มีอะไรไปคุยที่บ้าน” 

“กูไม่ไป”

“ทำไมวะ?!”

“กูชอบอิสระ”

“อิสระเหี้*นะสิ ตกลงจะไปกับกูไหม? พ่อแม่รออยู่บ้าน” 

“กูไม่ไป”

“เออ งั้นกูกลับ ฝากดูมันด้วยแล้วกันนะหมอก” 

“พี่คะหมอกต้องกลับห้องนะคะ” 

“อืม แต่ดึก ๆ ค่อยกลับได้ไหม? เดี๋ยวตอนเช้าค่อยมาดู เดี๋ยวให้ลุงคมสันเจสันมาเฝ้ามัน”

“ค่ะ พรุ่งนี้หมอกจะมาดูปั้นจั่นแต่เช้า”

“ขอบใจนะ พี่กลับก่อนแล้วกัน” 

“ค่ะ” พี่ปั้นสิบมองหน้าปั้นจั่น ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

“แม่ง แฟนก็ทิ้ง พี่ก็ทิ้ง เพื่อนก็ทิ้ง” ปั้นจั่นบ่น เฮ้อ! อยากจะทิ้งมันจริง ๆ แต่ก็ทำไม่ได้ 

“กูไม่ได้ทิ้งมึง แต่กูต้องไปพักผ่อน”  ฉันพูดในขณะที่ปั้นจั่นนอนเฝ้าขวดเหล้า ตอนนี้ฉันเองก็ชักมึน ดีนะที่ฉันดื่มไม่เยอะ

“หมอก มึงอย่าใจร้ายทิ้งกูไปอีกคนนะ”  ปั่นจั่นพูดพร้อมกับหลับตาลง ฉันเขยิบไปนั่งข้าง ๆ ปั้นจั่น ฉันมองใบหน้าหล่อเหลาคมคายของปั้นจั่น ฉันมองริมฝีปากหยักนั้นอย่างเผลอใจ ก่อนจะก้มลงจูบเขาเบา ๆ

แม้ในใจอยากจะตะโกนบอกว่ารักปั้นจั่นมากกว่าเพื่อนมากแค่ไหน ฉันได้แต่เก็บคำว่ารักเอาไว้แล้วกลืนมันลงไป

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • เพื่อน(ไม่)รัก   ตอนพิเศษ5 จบ

    วันเวลาผ่านไปอีก3เดือนค่ะ​ ฉันกลับมาใช้ชีวิต​เป็นครอบครัว​กับปั้นจั่นที่กรุงเทพ​โดยที่พ่อของฉันไม่ขัดข้อง​ประการใดค่ะ​ ฉันมีความสุข​มากๆเลยค่ะ​ ที่พ่อของฉันไม่เกลียดปั้นจั่นเหมือนแต่ก่อน ปั้นจั่นคงจะทำให้ท่านเห็นว่าเขายังมั่นคงกับฉัน เพราะเขาแสดงออกว่าเขารักฉันกับลูกตอนที่ไปบ้านพ่อแม่ฉันถึงแม้ว่าฉันกับเขาจะเลิกรากันไปถึง 10 ปีปั้นจั่นไม่มีใคร​ ฉันเองก็ไม่มีเหมือนกัน​ พ่อก็คงจะใจอ่อนให้เขา​ และสิ่งที่เขากระทำตลอดหลายปีที่ผ่านมาคือเขาไปหาอันนาอยู่เสมอ​ เขาไม่เคยรับผู้หญิงคนอื่นเข้ามาแทรกเลยความรักครั้งใหม่สดใสอีกครั้ง​ ฉันเลือกที่จะอภัยเพราะมันถึงเวลาที่ควรอภัยแล้ว​ เขาปรับปรุง​ตัวและไม่มีใคร​ ถึงมันจะเป็นความผิดที่ไม่น่าให้อภัย​ แต่ฉันก้าวผ่านและอภัย​ให้เขาแล้วฉันยังมั่นคง​ ไม่มีใครลืมรักแรกได้​ ฉันไม่เคยลืมและไม่มีใคร​ ไม่ใช่ว่าตลอดระยะเวลา10ปีฉันเฝ้ารอเขานะคะ​ ฉันไม่ได้รอเขาหรอก​ แต่ฉันไม่สามารถรับใครเข้ามาในหัวใจได้ฉันรับน้ำค้างมาอยู่ที่บ้านแล้วนะคะ​ ถึงแม้ว่าตอนแรกเธอจะไม่อยากมา​ อิดออดมากเลยค่ะเพราะเธออยากอยู่ใกล้คุณพายุ​ แต่ในเมื่อฉันกลับมาอยู่กับปั้นจั่นแล้ว ฉันก็ไม่อยากให้น้

  • เพื่อน(ไม่)รัก   ตอนพิเศษ4

    ม่าน​หมอกเเสงแดดอุ่น​ๆแผ่เข้ามากระทบร่าง​ ฉันซุกหน้ากับอกแกร่งของปั้นจั่น​ อกที่คุ้นเค​ยอกนี้มันอุ่นมากเลยค่ะ​ อุ่นสุด ๆ เลยค่ะหลังจากที่จบศึกสวาทกันฉันก็หมดแรง​ คนที่นอนอยู่ข้างๆทั้งถึกทั้งทน ฉันถึงกับอ่อนเปลี้ยเพลียแรงฉันเงยหน้าจ้องใบหน้าคมคายของเขา ตอนนี้ปั้นจั่นหลับตาอมยิ้มที่มุมปากน้อยๆ เขาดูมีความสุขมากเลยค่ะ ซึ่งมันไม่ต่างจากฉันตอนนี้ ฉันมีความสุขมากที่ได้กลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันกับเขา ถึงแม้ว่าใจของฉันมันจะสับสน แล้วรู้สึกหวาดหวั่นกับสิ่งที่เขาทำ แต่ที่ผ่านมาเขาก็ได้พิสูจน์ให้ฉันได้เห็นว่า เขาเปลี่ยนไปในทางที่ดีจริงๆ“จ้องการแบบนี้มาขี่ม้ากันเลยดีกว่า” เขาพูดพร้อมกับ เปิดเปลือกตาขึ้นต้องมองฉัน ฉันนี่เขินหน้าดำหน้าแดงเลยค่ะ“บ้าน่า” ฉันค้อนใส่เบาๆก่อนจะค่อยๆคลายกอดเขา ฉันหยัดกายลุกขึ้นจากเตียง​หมับ!“ว้าย!” ฉันกรีดร้อง​อย่างตกใจ​ ปั้นจั่นคว้าตัวของฉันเอาไว้​ พร้อมกับ​ฝังจมูกไปตามพวงแก้มของฉัน​“กลิ่นตัวหมอกหอมจัง” เขาพูดจมูกก็เริ่มซุกไซร้ตามเนื้อตัวของฉัน​ ไม่นะ! ไม่​ เรื่องบนเตียงตอนนี้ต้องพักก่อน​ มือของเขาเริ่มลูบไปตามเนื้อตัวของฉัน​ ยุกยิก​เป็นหนวดปลาหมึกเชียวค่ะ“ไปอ

  • เพื่อน(ไม่)รัก   ตอนพิเศษ3

    ปั้นจั่น​TALK​ผมจูบหมอกเร่าร้อนราวทะเลเดือด​ จูบราวกับสูบวิญญาณ​เธอออกจากร่าง​ ผม​ประคองใบหน้าของหมอก​ จูบเน้นๆแล้วสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปาก​ของเธอ​ม่านหมอกขัดขืนในตอนแรกพยายาม​ผลักผมออก แต่ผมไม่ยอมหรอกครับ​ วันนี้ผมต้องได้เมียคืน​ พี่ชายพี่สาวพ่อแม่และทุกคนๆช่วยกันวางแผนขนาดนี้ผมต้องตีมึนเอาไว้​ผมดันเธอไปชิดกำแพงในขณะที่​จูบเธอไปด้วย มือของผมเลื่อนลงต่ำมาบีบเค้นที่อกอวบของเธอ​ มืออีกข้างก็ถลกกระโปรงแล้วสอดมือเข้าไปในแพนตี้​ตัวจิ๋ว​ม่านหมอกสะดุ้งทันทีที่มือผมสัมผัส ผมกดคลำลากตามร่องยาวปริ่มน้ำ​ ม่านหมอกพยายาม​ต่อต้าน​ ร่างกายเธอเริ่มบิดไปมาผมกรีดนิ้วจนกระทั่ง​เจอเม็ดทับทิม​“อ้ะ ...ปะ... ปั้นจั่น” ม่านหมอกครางเบา​ๆ​ พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอด​เมื่อปากเป็นอิสระ​ ผมทนมามากพอแล้ว​ ผมไม่ได้ปลดปล่อยมา10ปี​ และวันนี้ผมจะไม่ทน“หมอกจ๋า​ จั่นอยาก” ผมพูดเสียงกระเส่า​ รู้สึกต้องการเรื่องอย่างว่า​ แก่นกายของผมมันปวดหนึบจนแทบจะปริแตก​ มันผงาดชี้โด่พร้อมกับมีน้ำใสๆ​ ไหลเยิ้มออกมา“พะ... พอ... ยะ... หยุดสักที”“หยุดทำไม? นี่คือความสุขนะหมอก”“มะ... ไม่เอา​ พะ... พอ” ม่านหมอกพูดอยู่แค่นั้นวนไปมา ผมไ

  • เพื่อน(ไม่)รัก   ตอนพิเศษ2

    “หมอกไปกรุงเทพ​ก่อนนะพ่อ” ฉันเอ่ยกับพ่อสุนทรในขณะที่ท่านกำลังง่วนอยู่กับการสั่งงานลูกน้อง วันนี้ท่านให้คนมาทำถนนทางไปบ้านของฉันกับบ้านที่ปั้นจั่นเคยอาศัยอยู่ และคนงานกำลังฟังอย่างตั้งใจ“อันนารบเร้าให้พาไปหาพ่อมันละสิ”“ใช่ค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับมองแผ่นหลังของพ่อ พ่อไม่ชอบปั้นจั่นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ท่านอาจจะไม่พอใจที่ฉันจะพาอันนาไปหาเขา“...”“พ่อคะ...” ฉันเม้นปากพร้อมกับเรียกท่าน“ไปเถอะ​ ผ่านมาหลายปีดีดักแล้ว​ หมอกมั่นคงกับมัน​ มันก็มั่นคงกับหมอก​ พ่อคงไม่ห้ามอะไรแล้ว​ เพราะที่ผ่านมามันก็พิสูจน์​ตัวให้พ่อเห็น​แล้ว”“ค่ะ”“รักคุณ​ตาที่สุดเลยค่ะ” อันนาเช้าไปกอดพ่อสุนทร“รักเหมือนกันครับ​ ไปกับคุณ​แม่ก็บอกคุณ​แม่ให้ขับรถดีๆด้วยนะ”“ค่ะ”“ให้ไอ้วัดไปขับรถให้ไหม? ““ไม่เป็นไรค่ะ​ หมอกขับเองดีกว่า”“อืม รีบไปเถอะ​ เดี๋ยว​พ่อคุยงานกับพวกคนงานก่อน​”“ค่ะ”“รีบไปเถอะค่ะแม่”ฉันรีบพาบุตรสาวไปขึ้นรถจากนั้นก็ขับออกไปโดยที่มีสาวใช้คนสนิทตามไปด้วย​“ ซื้อของฝากไปฝากคุณ​ย่าด้วยนะแม่”“ได้จ้ะ” ฉันขับรถไปถึงร้านของฝากแล้วพาบุตรสาว​ไปเลือกของตามต้องการ“เอาไปเยอะๆ​เลยนะคะคุณ​แม่”“จ้า”ผ่านไปหลายชั่วโมง

  • เพื่อน(ไม่)รัก   ตอนพิเศษ1

    ปั้นจั่น​TALK​“ปั้นจั่น เดือนนี้จะไปหาหมอกกับลูกใหม่?” แม่ผมเอ่ยถามขณะที่เดินเข้ามาในบริษัทพร้อมกับพี่สาวของผม“ผมอยากไปจะแย่แล้วครับแม่ คราวก่อนเหมือนหมอกจะใจอ่อนกับผมแล้ว​ ถ้าผมไปพูดหยอดเธอบ่อยๆ​ อีกไม่นานคงจะใจอ่อน” ผมเอ่ยกับมารดายิ้ม ๆ ก่อนจะก้มหน้าเซ็นเอกสารกองโตที่อยู่ตรงหน้า งานเยอะมาก เยอะสุด ๆ เลยครับ“เดี๋ยวแม่โทรไปชวนหมอกมาเที่ยวดีกว่า หลายปีแล้วนะที่หมอกไม่มากรุงเทพ แม่อยากให้หมอกมาอยู่กรุงเทพมาก ๆ อยากให้หลานมาเรียนที่นี่ด้วย”“หมอกก็คงปฏิเสธ​เหมือนทุกครั้งแหละครับ​ เฮ้อ!”“แต่แม่อยากให้หมอกกับแกคืนดีกันสักที”“ผมก็พยายาม​อยู่ครับ”“แกพยายาม​ไม่มากพอนะสิ​ แม่อยากให้หมอกมาอยู่ที่นี่แล้ว” แม่ผมทำหน้าเศร้า“แกก็ช่วยทำให้ความฝันของแม่เป็นจริงหน่อยสิวะ” พี่ปั้นสิบเดินเข้ามา วันนี้วันอะไร ทำไมทุกคนถึงพร้อมใจกันมาหาผม“ทำยังไง?” ผมขมวดคิ้วเข้มชนกัน “มึงก็เอาม่านหมอกกับมาเป็นเมียมึงสิวะ ผ่านมาหลายปีแล้ว กูว่าม่านหมอกคงใจอ่อนแล้วแหละ” พี่ปั้นสิบเอ่ย“บ้าน่า หมอกโกรธกูจะทำยังไงล่ะ กูกลัวเธอโกรธ” ผมเอ่ย ผมกลัวหมอกโกรธจริง กลัวมากเพราะหมอกเป็นคนค่อนข้างใจแข็ง ถ้าได้โกรธผมเอง เธอคง

  • เพื่อน(ไม่)รัก   60รักสิครับ​

    Chapter 60ฉันมองปั้นจั่นที่ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด ฉันรู้ว่าเขาเจ็บแต่ฉันต้องทำแบบนี้ ฉันต้องให้เขาออกไปจากชีวิตฉันตามที่เขาสัญญาเอาไว้ ฉันดูใจร้ายมากไหมคะ? ฉันต้องทำแบบนี้ ฉันต้องทำ มันต้องจบได้แล้ว “หมอก ฮึก” ปั้นจั่นร้องไห้สะอึกสะอื้นหัวใจของฉันเจ็บหนึบ ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่รักเขา มันคือความรักที่มั่นคงมาก​ ฉันไม่สามารถเอาใครมาแทนเขาได้ และฉันไม่สามารถกลับไปหาเขาได้เหมือนกัน“กลับไปทำหน้าที่ลูกเถอะ กูจะบอกเขาว่ามึงเป็นพ่อ กูสัญญาจะดูแลเขาให้ดี”“ฮึก ๆ ฮื่อ ๆ” ฉันค่อย ๆ​ ลุกขึ้นนั่งบนเตียง​ ปั้นจั่นมองหน้าฉันด้วยสายตาเจ็บปวด เขาต้องเจ็บอยู่แล้ว การจากลามันเป็นอะไรที่เจ็บปวดมาก เขาจูบที่หน้าผากลูกของฉันอย่างแผ่วเบา ก่อนจะส่งลูกให้แม่ของฉัน เขามองหน้าฉันแล้วเดินมาหาฉันหมับ!เขาสวมกอดฉันแล้วร้องไห้ออกมา ฉันร้องไห้ไม่ต่างกัน มันเจ็บนะคะที่ยังรักแต่ต้องจากกัน ฉันกอดตอบเขาอ้อมกอดนี้มันเคยเป็นเป็นของฉัน​ แต่มันเป็นเพียงอดีตแล้ว มันเจ็บนะคะที่ต้องจากทั้งที่ยังรัก แต่วันเวลาผ่านไปทุกความเจ็บปวดมันจะผ่านพ้นไป “ขอให้มึงโชคดี ไปทำหน้าที่ของมึงซะเถอะ” ฉันพูดเสียงส

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status