20

อิงฟ้าคิดว่าเธอควรเข้าบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เลยขึ้นบ้านไปหยิบเสื้อยืดกางเกงขาสั้นมาสวม ไม่คาดคิดว่าคุณอาหนุ่มจะมาหาเร็วกว่านัดหมาย พอได้ยินเสียงกริ่งดัง เธอคว้ากระเป๋าสะพายใบเล็ก ลงไปเปิดประตูรั้ว

ทันใดนั้นเอง เจ้าของร่างสูงสง่าในเสื้อคอกลมสีขาว กางเกงยีนสีซีดปรากฏตัวขึ้น ไม่ใช่คนที่เธอกำลังรอ แววตาคู่คมจ้องมองมาด้วยความรู้สึกที่ทำให้เธอกระอักกระอ่วน

“พี่บิ๊ก…?”

ชายหนุ่มหน้าตาสลดเศร้า ดูผอมโทรมลงกว่าตอนคบหากันมานาน เมื่อเขาขยับเข้ามาใกล้ ๆ เธอ อาการปวดแปลบในอกซ้ายเกิดขึ้นกับอิงฟ้าโดยไม่ทราบสาเหตุ ราวกับว่าบาดแผลซึ่งยังไม่ได้สมานกันดีถูกของมีคมบาด เขาทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวด แม้นั่นจะไม่มากเท่ากับศักดิ์ศรี

“ฟ้า... เอ่อ... คือพี่ไปช่วยงานพ่อที่อังกฤษ มือถือพี่หายครับ”

“แล้ว…” พูดพลันกลอกตามองบน เท่าที่จำได้ก็สี่เดือนกว่า เธอควรทำตัวยังไงดีล่ะ? “ยังไงคะ... พี่มีอะไรหรือเปล่า?”

“ฟ้าอย่าโกรธพี่เลยนะ พี่จะไม่ขาดการติดต่ออีกแล้ว พี่โทรหาฟ้าไม่ได้อะ...”

แน่ล่ะว่าเธอไม่ได้โง่! อิงฟ้าส่ายหน้าแค่นหัวเราะอย่างนึกขันในใจ มือล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือสั่นดังจากกระเป๋า เพื่ออ่านดูข้อความ เห็นว่าคุณอากำ