Share

8

last update Last Updated: 2025-12-11 12:06:37

ชายหนุ่มแน่ใจว่าเธอมีสติ จดจำเขาได้เพียงไม่ยอมรับในความรู้สึกที่มี ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม

นั่นทำให้เขาสุดอดกลั้นกับสาวน้อยผู้ขีดเส้นกั้นกลางไว้ด้วยคำว่า อา-หลาน ในเมื่อเขาเสร็จเธอไปแล้ว ทั้งร่างกายไม่รักดียังทำงานตามคำสั่งของหัวใจ...

เย็นวันนี้เขาเลิกงานช้ากว่าไม่ได้แวะไปรับเธอที่ทำงาน แต่เห็นว่าอิงฟ้าไม่ได้ออกไปไหน เลยแอบไปชะโงกคอมองหาอยู่หน้าบ้าน

‘ก็ไม่ใช่หลานแท้ ๆ เสียหน่อย แค่ลูกสาวเพื่อน ตอนนี้ยังมาเป็นเพื่อนบ้าน’

คิดพลางลอบยิ้มกรุ้มกริ่ม คุณอาหนุ่มแต่งกายดีมีภูมิฐาน เสื้อเชิ้ตลายขวางเก็บชายเรียบร้อยในกางเกงสแล็คและเข็มขัดเป็นเงามัน มือกอดขวดไวน์ราคาแพง ด้วยความตั้งใจว่าจะนำไวน์ไปเป็นของฝากรุ่นพี่ระหว่างมื้อค่ำ ก่อนจะพบว่าสองพ่อลูกยืนถกเถียงกันอยู่หน้าบ้าน

คุณพ่ออยู่ในชุดลำลองเปรอะเปื้อน เสื้อยืดสีเทาดำเป็นกระหย่อมเพราะเพิ่งกลับมาจากอู่รถจักรยานยนต์ ลูกสาวเพิ่งเลิกงาน สวมเดรสสีดำผ้าชีฟองแขนสั้นคลุมทับด้วยเสื้อสูท สะพายกระเป๋าหนังสีขาวเป็นเงามันใบใหญ่ กำลังจะออกไปข้างนอก

คนหนึ่งต่อว่าเสียงดัง คนหนึ่งเถียงด้วยน้ำเสียงธรรมดา ๆ

“โธ่พ่อ... หนูต้องออกไปคุยงานลูกค้า หนูดูแลตัวเองอยู่แล้วปะ ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ พ่อจะอะไรกับหนูมากมายเนี่ย”

“ก็กูเป็นห่วงไง! กลางค่ำกลางคืนออกไปไหนคนเดียว งานบ้าบออะไรให้ออกไปคุยลูกค้าดึก ๆ”

“อาทิตย์ละวัน ไม่เกินนี้ ไม่กลับบ้านดึก ไม่เกินสามทุ่ม หนูกำลังไต่เต้าอยู่นะพ่อ นี่หัวหน้างานเขาเห็นผลงานดี สิ้นปีนี้หนูได้โบนัสอีก...”

“วันก่อนมึงกลับมาตั้งห้าทุ่ม สามทุ่มอะไรของมึง แล้วที่ทำงานมีแต่หนุ่ม ๆ เรอะ? ทำไมเปรี้ยวไม่เห็นมาส่ง พ่อผ่านออฟฟิศ เห็นกินข้าวอยู่กับใคร”

“ผู้หญิงก็มีเปล่าพ่อ ที่ทำงานก็เพื่อนกันทั้งนั้น พ่ออย่ามาจ้ำจี้จ้ำไชหนูได้ไหม เอาเวลาไปห่วงพี่ดาเหอะ หนูดูแลตัวเองได้ ไม่ท้องโตกลับบ้านเอาหลานมาให้เลี้ยงอีกคนหรอกน่ะ”

“พี่ยศ! เจ้าโชกุนอ้วก เป็นอะไรไม่รู้... หลานตัวร้อนมีไข้...”

“ไปโรงพยาบาลก่อนไหมแม่ หลานมีประกันนี่ ที่หนูจ่ายรายเดือนเอาไว้ให้อะ ไป ๆ”

คุณพ่อไม่ยอมให้ลูกสาวออกไปไหนดึก ๆ คนเดียว ลูกสาวไปคุยงานจริงหรือเปล่าไม่มีใครรู้นอกเสียจากตัวเธอเอง หลานไม่สบายกะทันหัน คุณตาคุณยายคงได้พาเจ้าตัวเล็กขึ้นรถไปหาหมอที่โรงพยาบาล

คุณอาข้างบ้านดันโผล่มาพอดี! สีหน้าของคุณพ่อเหมือนยกภูเขาทั้งใบออกจากอก

“จะไปไหนให้อาพีไปส่งละกันนะ เอ้อ... พี่ฝากลูกสาวด้วย ขอบคุณมาก”

“ตามสบายเลยครับพี่ ไปดูหลานเถอะไม่ต้องเป็นห่วง ทางนี้ผมดูแลให้”

ใต้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าหล่อเหลาคมคาย มองดูก็รู้ว่าเขากำลังคิดอะไร อิงฟ้าทำตาเขียวใส่คุณอา พอรถยนต์โตโยต้าฟอร์จูนเนอร์สีดำลับตาไป เธอยกโทรศัพท์ขึ้นคุยกับเพื่อนไม่กี่คำ

แน่นอนว่าคุณอาหนุ่มสามารถทำให้อิงฟ้าไม่ออกไปดินเนอร์ที่ไหนได้สำเร็จ แค่เอ่ยปากถามว่าจะไปไหน อาจะไปส่ง เธอยกเลิกทุกนัดหมาย ทั้งหมดนั่นแหละ!

---------------

ด้วยอายุวัยยี่สิบสามปีแล้วเธอไม่ใช่เด็กไร้เดียงสา เธอเคยตกลงคบหาเป็นแฟนกับชายหนุ่มรุ่นเดียวกัน ตั้งแต่เข้ามหา’ลัยปีหนึ่ง มีหนุ่ม ๆ มาแจกขนมจีบชนิดหัวกระไดบ้านไม่แห้ง พ่อและแม่ถึงได้หวงลูกสาวเป็นธรรมดา ตอนนี้เธอมีความคิดว่าคุณอาหนุ่มอาจใช้ข้ออ้างความเป็นเพื่อนบ้าน เป็นเพื่อนของคุณแม่ เป็นรุ่นน้องของคุณพ่อเพื่อเข้าหาเธอ

ทั้งพ่อและแม่ไว้วางใจคุณอาที่มีความเป็นผู้ใหญ่ ดูมีสกุลรุนชาติกว่าแฟนเก่าอย่างพี่บิ๊ก รูปร่างหน้าตาและหน้าที่การงานก็ดี

ส่วนตัวเธอเคยพูดคุยกับเขาอย่างถูกคอเพราะเขาทำงานเกี่ยวกับที่ดิน เป็นเจ้าหน้าที่ประเมินราคาอสังหาริมทรัพย์มาก่อนเปิดบริษัทเป็นของตัวเอง

“อาพีเป็นเพื่อนแม่มานานแล้วหรือคะ? ดูเป็นคนใจดีจัง คอยเป็นธุระให้บ้านฟ้าตลอด” เสียงหวานถาม ปลายนิ้วเรียวขยับก้านแก้วทรงสวยเบา ๆ เจ้าของบ้านในฝั่งตรงกันข้ามเทน้ำสีแดงเข้มให้เธอดื่มแก้วที่สาม หลังจากที่เธอยอมตามเขามาชิมไวน์ ยอมละวางความไม่พอใจที่มีต่อเขาลง

“ถ้าไม่เดือดร้อนมาก ก็พอช่วยเหลือได้ เพื่อนเก่าแก่ เพื่อนบ้านกันนี่ครับ”

พีระพงษ์มองแก้มกลมตุ่ยของสาวน้อยด้วยแววตาเอ็นดู ชักชวนเธอสนทนาเรื่องสัพเพเหระ อิงฟ้าสนใจหัวข้อสนทนาของเขาในเรื่องของที่ดิน ตั้งหน้าตั้งตาจิบไวน์ดูโทรทัศน์ ทว่าเธอยังตอบคำถามแบบไม่เต็มใจในบางคำถาม

“...ฟ้าไม่พอใจอะไรอาหรือเปล่า?”

“ไม่มีค่ะ อาพีออกจะเป็นมิตรที่ดีกับบ้านฟ้า ต้องมีเรื่องอะไรให้ไม่พอใจล่ะ” ปากบอกไม่ ใบหน้าสวยเมินหนีไปอีกทาง สำรวจเฟอร์นิเจอร์หรูหราของคุณอาหนุ่ม ดูท่าทางมีฐานะในระดับหนึ่ง ก่อนที่เธอจะหันกลับมาเอาเรื่อง

“อาพีเป็นคนบอกพ่อหรือคะว่าฟ้าทำงานที่ไหน?”

“เปล่า อาไม่ได้บอกอะไรกับพ่อฟ้าเลย ไม่ได้เจอมาตั้งหลายวันแล้ว ทำไมล่ะ?”

หญิงสาวกำลังคิดว่าถ้าพ่อไม่ตามไปแอบดูเหมือนสมัยเธอยังเรียนมหา’ลัย คุณอาน่าจะโกหกเธอ...

แววตาไม่เคยโกหก อิงฟ้าแน่ใจว่ามองเห็นบางอย่างในดวงตาคู่คมปลาบประกาย เช่นเดียวกับอีกฝ่าย ซึ่งไม่ละวางตาไปจากใบหน้าสดสวย

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เพื่อนบ้านรุ่นคุณพ่อ   38

    คุณอาหนุ่มกลับรับรู้เพียงว่าหวาน... อะไร ๆ ในปากอิงฟ้าก็หวานไปหมดสำหรับเขาไม่ใช่เพียงน้ำลายและปลายลิ้นที่ให้ความสุขในอารมณ์ ความสัมพันธ์อันหอมหวานของหนุ่มสาวต่างวัยราวกับว่าไม่มีที่สิ้นสุดการมีแฟนเป็นคุณอา อายุห่างกันตั้งสิบหกปีไม่ใช่อุปสรรคกับสาวรุ่นลูกสาวอย่างอิงฟ้าจากนี้และตลอดไปเรื่องอายุวัยก็คงไม่ใช่ปัญหาโดยเฉพาะคุณอาเพื่อนบ้านสำหรับเธอแล้วใช่ก็คือใช่...: พิเศษส่งท้าย 2 : รถไฟเหาะ“ฟ้าปวดขาไปหมดแล้วอาพี” เสียงหวานบ่นออดแอด มือกอดท่อนแขนเป็นล่ำสัน แนบแก้มร้อนผ่าวลงบนนั้น พร้อมด้วยสีหน้าเหนื่อยล้าอ่อนเพลีย“ให้อาอุ้มไหมล่ะ?”คุณอาหนุ่มสบมองดวงตาสุกใสเปล่งประกาย แทนคำตอบว่าได้! อุ้มเธอเลย เธออยากให้เขาอุ้ม แต่เป็นเพราะว่าคนเยอะ พื้นที่ก็ค่อนข้างกว้างใหญ่ คุณอาหน้าสลด“อากลัวทำเธอหล่นล่ะเป็นเรื่อง ดิสนีย์แลนด์ไม่ใช่เล็ก ๆ เอารถเข็นคนแก่ไปนั่งเล่นดีกว่า อิงฟ้า”“แค่นี้อุ้มไม่ได้ ฟ้าสิต้องเหนื่อย ลูกก็ลูกใคร...” เธอส่ายหน้างอน เลื่อนมือลงกอดกุมหน้าท้องเนินนูนเล็กน้อยขณะมือหนาเลื่อนลงสอดประสานปลายนิ้วเรียวยาวแนบแน่น ก้มหน้าลงมองใบหน้าแดงซ่านเอียงอาย ท่ามกลางฝูงชนที่ต่อแถวรอเล่นเ

  • เพื่อนบ้านรุ่นคุณพ่อ   37

    : พิเศษส่งท้าย 1 : คุณอาเพื่อนบ้านที่รักคนร้ายถูกจับกุมในข้อหาทำร้ายร่างกาย มียาเสพติดในครอบครอง ยากจะหลุดจากคุกออกมาง่าย ๆ คดีความเรื่องสิทธิปกครองเด็กได้รับคำสั่งศาลให้เป็นที่สิ้นสุด ให้เป็นของคุณตาคุณยายคอยดูแลเรื่องทุกอย่างจบลงด้วยดี แม้นี่เป็นเพียงการเริ่มต้นของชีวิตคู่ระหว่างสองหนุ่มสาวต่างวัย หลังส่งการ์ดเชิญให้กับเพื่อน ๆ พ่อแม่พี่น้องหญิงสาวคงจัดงานแต่งงานเล็ก ๆ แค่พอให้รู้ว่าเป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฎหมาย แต่ตัวน่ะย้ายมาอยู่กับคุณอาตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล จากเคยเป็นคนดูแล ตอนนี้เธอเป็นฝ่ายได้รับการดูแล เอาอกเอาใจเสียจนใคร ๆ ต่างอิจฉา ทำไมยัยอิงฟ้าถึงได้มีสามีหล่อเหลาเอาใจเก่ง รักเมียขนาดนี้[ดีใจด้วยนะยะหล่อน]“มึงต้องมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวนะ เตรียมชุดให้พร้อมนังเปรี้ยว” เสียงหวานย้ำ มือวางโทรศัพท์ลงบนเคาน์เตอร์ครัว ร่างบางในชุดลำลองอยู่บ้านสวมผ้ากันเปื้อนลายดอกไม้หวาน พอได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวมาจากข้างหลัง เธอหันไปบอก“อาพี... วันนี้ฟ้าทำข้าวกล่องให้ อาจะอายลูกน้องไหมคะถ้าเอาข้าวไปกินที่ทำงาน”“อายอะไรล่ะ กับข้าวฝีมือเมีย อาว่า... มีแต่คนอิจฉา อยากกินกับข้าวอา... อร่อย” ร่างส

  • เพื่อนบ้านรุ่นคุณพ่อ   36

    อิงฟ้าได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ทั้งป้อนข้าวป้อนน้ำ ถึงแม้ว่าเปลี่ยนชุดผู้ป่วยยังเป็นหน้าที่ของพยาบาลหนึ่งอาทิตย์กับการพักฟื้น นายแพทย์หนุ่มใหญ่ยังเข้ามาประเมินอาการผู้ป่วย นับว่าเธอโชคดีที่ไม่ถูกอวัยวะส่วนสำคัญ ไม่งั้นเธอคงตายคาที่และด้วยความที่ทางบ้านของเธอเป็นครอบครัวใหญ่ พอจะมีญาติห่าง ๆ มาอยู่ช่วยเลี้ยงเจ้าตัวเล็กอีกแรง เธออาจไม่ต้องเหนื่อยหลังจากนี้ คุณอาเพื่อนบ้านยังเสนอตัวด้วยว่าจะออกเงินค่าพี่เลี้ยงเด็กให้เป็นรายเดือน ซึ่งคุณพ่อคงไม่ได้เดือดร้อนอะไรขนาดนั้น บ้านของพวกเขาก็พอมีเงิน หากไม่สะดวกหรือว่าเหนื่อยกันจริง ๆ คงส่งเจ้าตัวเล็กเข้าเนอสเซอรี่ใกล้บ้านหญิงสาวได้พูดคุยกับครอบครัวเรียบร้อยดีในเรื่องนี้ ก่อนที่พวกเขาจะขอตัวกลับไปดูแลหลาน เอามาโรงพยาบาลด้วยนาน ๆ คงไม่สะดวกนัก สองคนในห้องยังลอบส่งสายตาให้กันเหมือนว่าอยากอยู่ตามลำพัง“กินอีกคำนะ คำสุดท้าย”“คำสุดท้ายมากี่คำแล้วอาพี... ฟ้าพุงจะแตกตายอยู่ละ อามาหลอกฟ้าอีกคำ ๆ อยู่ได้ ฟ้าไม่ใช่เด็กเล็กรึเปล่า...”“กินอีกคำเร็ว คนเก่ง” เสียงทุ้มคะยั้นคะยอ ถ้วยข้าวต้มที่มีควันลอยฉุยถูกเป่าอย่างระวัง ขณะยื่นช้อนเข้าไปใกล้ ๆ คนป่วย “กิ

  • เพื่อนบ้านรุ่นคุณพ่อ   35

    “เอ้อ... ไม่เป็นไรนะ พี น้องมาถึงมือหมอไวอยู่ ยังไงก็ขอบใจ ๆ ไม่ได้แกคงแย่”กลายเป็นคุณพ่อ ดันรู้สึกว่าควรขอโทษหรือเปล่า!? เมื่อรุ่นน้องไม่พูดจากับเขาเลยแม้สักคำเดียวคุณอาเพื่อนบ้านทำยังกับว่าตัวเองเป็นพ่อ ส่วนคุณพ่อตัวจริงกลายเป็นคนนอกซึ่งมีส่วนทำให้เธอบาดเจ็บเพราะเลี้ยงดูลูกสาวไม่ดี ถึงได้เป็นแบบนี้ แม้เจ้าตัวไม่ได้พูดออกมา แต่ท่าทีเมินเฉย หน้าตาเศร้าหมองระคนคับแค้นใจ ใครก็มองเห็นเสื้อเชิ้ตสีขาวใต้สูทตัวโตเปื้อนเลือดสีแดงฉาน แม้แต่มือหนายังมีกลิ่นคาวเลือดแม้ว่าเขาจะพยายามล้างมือหลาย ๆ รอบ ปลายจมูกกลับยังได้กลิ่นอันเจ็บปวดราวกับว่าเขาโดนทำร้ายเสียเองในขณะที่คุณอากำลังนั่งรออยู่ข้างเตียงท่ามกลางญาติหลายคนของหญิงสาว เจตนิพัทธ์เองก็เข้ามาเยี่ยม ช่วยประสานงานกับทางตำรวจให้อีกแรง“ทางนั้นหมวดเขาตามอยู่ ไม่เป็นไรนะพี แกทำใจดี ๆ จับคนร้ายได้แน่”“ให้มันอยู่ในคุกนาน ๆ คงดี...” แววตาคมเข้มเย็นชาประกาศอารมณ์ออกมาชัดเจน เมื่อเงยหน้าขึ้นสบตาพี่ชาย พยักหน้าว่า “รู้... เดี๋ยวจัดการให้”เก้าอี้สีขาวข้างเตียงผู้ป่วย คุณอายังคงไม่ลุก ไม่ยกให้ใครนั่ง พี่ชายคนดีเลยขอตัวไปเป็นธุระให้อิงฟ้า ซึ่งต้องนั

  • เพื่อนบ้านรุ่นคุณพ่อ   34

    คุณพ่อกลอกตาไปมา แต่คุณแม่หัวเราะชอบใจ เสนอความคิดเห็น“เราพาหลานไปเที่ยวกันดีกว่านะพ่อนะ หลานไม่เคยได้ไปไหนเลย อยู่แต่ในคอกเด็ก น่าสงสารออก”“เอ๊ะ... เห็นมีคนชวนคราวก่อน...”“ไปสิครับพี่ยศ” ปลายเสียงไม่ได้บอกว่าจะออกค่าตั๋วให้หรือเปล่า คุณพ่อมีสีหน้าครุ่นคิด พอถามรายละเอียดจากเจ้าตัวเรื่องสถานที่ท่องเที่ยว ลูกสาวเองก็ไม่เคยได้ไปไหนไกลกว่าบ้าน มหาวิทยาลัย พวกเขาตัดสินใจได้“... เดี๋ยวผมจองที่พักเพิ่มเป็นห้องครอบครัว มีของเล่นเด็กน้อยในห้องด้วย โชกุนน่าจะชอบแน่ ๆ เอ๊ะ... แล้วเรื่องพาสปอร์ตหลานล่ะครับ?”“ทนายเขาเดินเรื่องอยู่น่ะ เรื่องสิทธิปกครองเด็ก คดีใกล้ถึงที่สุดแล้วล่ะ”“อีกหน่อยไม่ต้องรอพ่อแม่แกมาเซ็นอะไรแล้วนะ เข้าโรงเรียนได้สบาย ๆ หลานรักของยาย”ด้วยความเห็นของศาลที่เคารพมองผลประโยชน์ที่ตัวเด็กเป็นหลัก คุณยายควรเป็นคุณแม่ได้ แต่ถ้าหากว่าไม่ไหวจริง ๆ ยังมีอิงฟ้า มีลูกสาวลูกชายคอยช่วยเหลืออีกแรง อาจรวมถึงคุณอาเพื่อนบ้าน ซึ่งกำลังจะมาเป็นลูกเขยของพวกเขา“โชกุนนี่โชคดีนะครับ มีคุณตาคุณยายคอยดูแลไม่ห่าง... คุณอาก็มีของขวัญให้ด้วยนะ” คุณอานั่งยองลง เอื้อมมือไปหยิกแก้มนุ่มเบา ๆ อย่างม

  • เพื่อนบ้านรุ่นคุณพ่อ   33

    เมื่อคนในอดีตพยายามที่จะกลับมาพูดคุยกัน ทั้งส่งข้อความไลน์มา เฟซบุ๊ค ไอจี แทบทุกช่องทางติดต่อผ่านโซเชียล อิงฟ้าจำต้องบอกเขาไปว่ามันไม่มีโมเม้นนั่งคุยโทรศัพท์กันนาน ๆ เป็นชั่วโมง เม้าท์เรื่องสัพเพเหระไปหัวเราะไป ต่อให้เขาจะเล่าเรื่องตลกอะไรเธอก็ไม่สามารถหัวเราะออกมาได้เหมือนเมื่อก่อน เธอไม่มีเวลาสำหรับเขาอีกแล้ว“ทุกอย่างมันสายไปแล้วอะพี่บิ๊ก พี่จะกลับมาหรือไม่กลับมา ยังไงฟ้าก็ไม่เลิกกับอาพี...”[เอ้อ... พี่ก็... ขอให้ฟ้ามีความสุขนะ]“สุขสุดโลกสุดเหวี่ยง ไม่ต้องห่วงนะไอ้บิ๊ก ขอให้โชคดีย่ะ อโหสิ ไม่สาป เพื่อนสาวเจอของเด็ดกว่าแก ฮ่า ๆ” เสียงหัวเราะของเพื่อนสาวดังกรอกเข้าไปในสายระบบส่งข้อความเสียง ปริญขอโทษขอโพยยกใหญ่ บอกว่าเขาไม่ตั้งใจปิดบังเรื่องครอบครัว ซึ่งบอกให้ลูกชายไปช่วยงานคุณพ่อที่เมืองนอกเพื่อตัดขาดกับอิงฟ้า แต่เขาก็แสดงความยินดีกับเธอแสดงความยินดีด้วยจริงหรือเปล่า ไม่มีใครรู้ หญิงสาวคงเก็บเพียงเรื่องน่าจดจำ ความทรงจำที่ดีระหว่างเธอและคนในอดีต ทิ้งมันเอาไว้ตรงนั้นวางสายเขาแล้วเธอยังนั่งอยู่กับเพื่อนในบ้าน บนโซฟาสีขาวกลางห้องรับแขก สีหน้าเป็นกังวลของวิทยา เป็นเดือดเป็นร้อนไปด้ว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status