LOGINShare
6| ความผัวเมีย
Last Updated:
2025-11-03 10:21:31“สวัสดีค่ะพี่แจ็ค”
ระหว่างที่ฉันอาบน้ำอยู่คนข้างนอกก็เริ่มก่อกวนด้วยการเปิดรายการเดอะโกสย้อนหลังเสียงดัง เรื่องกวนตีนไม่มีใครเกิน ฉันรีบอาบน้ำด้วยความเร็ว แต่ปกติก็เร็วอยู่แล้วเรียกว่าวิ่งผ่านน้ำน่าจะถูก
พอก้าวออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าคนบนเตียงนอนหลับตาไปแล้ว โล่งอก มันควรหมดฤทธิ์ได้ตั้งนานแล้ว
เรื่องที่มันเปิดฟังคือท็อปของเดอะโกสเลย ฟังแล้วขนลุก ใครไม่กลัวผีแต่ฉันกลัวแล้วที่นี่ก็โรงพยาบาลด้วย ผีเยอะ
“สัว”
ลองเชิงเรียกชื่อก่อน ไม่มีเสียงตอบรับ สงสัยจะหลับจริง ฉันควรไปปิดเสียงนั่นให้เงียบสักที ถ้าถึงจุดไคล์แม็กคิดว่าน่าจะประสาทหลอน นึกภาพตาม คราวนี้ล่ะ ข่มตาไม่ลงอีก
หมับ!
“ทำอะไร” พอยื่นมือไปหยิบมือถือที่อยู่บนตัวมันก็ลืมตาขึ้นมาแล้วคว้าข้อมือฉันไว้แน่นทันที
“นอนได้แล้วมั้ง”
“ยังฟังอยู่ จะนอนก็นอนไปสิ”
“งั้นก็ปล่อย จะได้ไปนอน” ปากไล่แต่มือไม่ปล่อย
“ถ้ากลัวก็มานอนบนเตียงด้วยกันได้นะ”
“ไม่เอา กลัวเผลอกระชากสายน้ำเกลือหลุดเลือดสาด” ฉันพูดทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้นและสะบัดแขนตัวเองให้ออกจากการเกาะกุมทันที
“ปากแซ่บจังวะ”
ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังข่มตาไม่ลงอยู่ดี ไม่มีอะไรอุดหูได้เลย จะลงไปซื้อหูฟังใหม่ก็ไม่กล้า ตอนนี้ไม่กล้าขยับตัวไปไหนเลย
“เกี๊ยว”
“กูรู้นะมึงยังไม่หลับ”
“เกี๊ยว”
ฉันโคตรรำคาญเลย ทั้งเสียงเรียกน่ารำคาญของมันและเสียงรายการเดอะโกสที่มันเปิด
เอาวะ เงียบเท่านั้น ยิ่งเถียงมันก็ยิ่งไม่จบรอให้ผ่านคืนนี้ไปก่อน พรุ่งนี้ฉันจะให้ไอ้ออสตินหรือใครก็ได้มาเฝ้ามัน พอกันที
ฉันเหนื่อย
“อื้อ กรี๊ดดดด”
“กูเอง”
“ไอ้สัว ลงมาทำไม ไอ้บ้าเอ๊ย” ฉันสะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรสักอย่างมาโดนหลัง
“นอนด้วย”
“โอ๊ย อะไรของมึงเนี่ย”
“กูกลัวผี” อยากจะกรี๊ดให้ลั่นโรงพยาบาล คราวนี้ไม่ได้กลัวผี แต่เหลืออดกับไอ้เพื่อนมากเรื่องนี่“แล้วมึงฟังรายการผีทำฮวยอะไรวะ”
“กูก็แค่ อยากแกล้งมึง คิดว่ามึงจะกลัว” ฉันถอนหายใจให้กับน้ำเสียงรู้สึกผิดนั่น
“กลับไปที่เตียง”
“ไม่เอา นอนด้วย” มันยังยืนกรานไม่ยอมกลับไปที่เตียง แล้วดูสภาพสิ มาได้ยังไงลากเสาน้ำเกลือมาด้วย เดี๋ยวหมอก็ตีตายหรอก
“สัว”
“สัญญาจะไม่กวนแล้ว เจ็บหน้าอกอย่าดิ้นสิ” ฉันถอนหายใจอีกครั้ง ถ้ายังมัวตีกับมันคืนนี้คงไม่ได้นอนแน่
“แล้วจะกอดทำไม เอามือออก” ข้อสำคัญที่ทำให้ฉันหงุดหงิดคือ มันกอดฉันทำเหมือนฉันเป็นเมียมัน แทบจะไม่เหมือนเพื่อนแล้ว
“มันยกออกยาก”
“โว้ยยย นั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้”
“เมื่อกี้กูเห็นใครไม่รู้”
“หุบปาก! หลอนแล้วอย่าพูดมั่ว”
“จริงๆ”
“ถ้ามึงไม่หยุด กูจะไม่อยู่เฉยแล้วนะ” เราทั้งคู่ต่างเป็นความประสาทให้กัน ไอ้สัวกลัวผีขึ้นสมองไม่ต่างจากฉัน คงคิดว่ามีเพื่อนอยู่ก็เลยกล้าเปิดรายการผีฟังแต่ตัวเองเสือกกลัวขึ้นมาเสียเอง
“เออ กูหยุดก็ได้ แต่มึงห้ามไล่กูกลับไปที่เตียงนะ กว่ากูจะเดินมาถึง โคตรเจ็บเลย”
ภายในห้องพักวีไอพีมีเตียงขนาดใหญ่สำหรับคนนอนเฝ้า แยกโซนเป็นสัดส่วนสะดวกสบาย แต่สำหรับฉันมันโคตรอึดอัด ฉันยอมนอนเฉยแล้วปล่อยให้มันกอดอยู่แบบนั้นไม่นานเสียงลมหายใจของคนเจ็บก็สม่ำเสมอ ทิ้งให้ฉันนอนกะพริบตาปริบๆ คิดถึงเรื่องที่มันพูดทิ้งเอาไว้ก่อนที่จะหลับลึก
“มันเห็นใครเดินมาวะ” ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ แล้วรีบหลับตาลงทันที
เช้าวันต่อมา
“โทรบอกไอ้ออสตินมาเฝ้านะคืนนี้” คนป่วยนั่งเงียบไม่พูดไม่จา ก็ดีเหมือนกันฉันจะได้ไม่ลำบากใจ
“เกี๊ยว”
“อะไร จะอะไรกับกูอีก”
“เปล่า แค่จะบอกว่าไม่ต้องนั่งแท็กซี่กลับ กูให้คนขับรถมารออยู่ข้างล่างแล้ว” ฉันไม่ตอบ เก็บเสื้อผ้าใส่ถุงกระดาษแล้วรีบหันหลังเดินออกจากห้องทันที
ดีวันนี้มีเรียนสิบโมง
“สัวเป็นไงบ้างลูก” กลับมาถึงบ้านม๊าก็ตะโกนถามอาการของเจ้าสัว เท้าที่กำลังก้าวขึ้นบันไดต้องหยุดชะงัก เพราะต้องแวะมาเอาของฉันก็เลยต้องกลับบ้านก่อน
“ยังไม่ตายหรอกม๊า”
“ปากน่ะ ม๊าซื้อของเยี่ยมไว้ ฝากไปให้สัวด้วยนะ” ของเยี่ยมคนป่วยวางอยู่บนโต๊ะ ทั้งนมและผลไม้
“ของเกี๊ยวล่ะ”
“ป๊าโอนเงินค่ากินให้แล้วไม่ใช่เหรอ ได้พิเศษด้วยนี่” ก็ใช่ แต่ฉันอยากให้ม๊าเตรียมของกินไว้ให้บ้าง
“คืนนี้เกี๊ยวไม่ได้ไปเฝ้า ไอ้ออสตินนู่น”
“แวะเอาไปให้หน่อยไม่ได้หรือไง หรือจะให้ม๊าไปเองทิ้งร้านปล่อยให้ป๊าแกขายของคนเดียว”“ก็ได้ค่ะ”
ที่ร้านคนเยอะทุกวันขนาดจ้างลูกน้องแล้วก็ยังไม่ค่อยจะทันลูกค้า ฉันรีบขึ้นไปเอาของบนห้องแล้วกลับคอนโดทันที พอออกมาจากบ้านรถของที่บ้านสัวก็ยังจอดรออยู่
“เกี๊ยวไปเองได้ค่ะพี่ไม้” พี่ไม้คือคนขับรถของเจ้าสัวถ้าไม่ได้ขับรถให้ก็ขับรถตามรักษาความปลอดภัย
“คุณหนูกำชับไว้ว่าให้ดูแลคุณเกี๊ยวแทนคุณหนูครับ” เหอะ กล้าพูด ดูแลหรือกวนประสาทตานั่นเคยดูแลฉันจริงจังที่ไหนแค่สองนาทีเท่านั้นแหละ
“เกี๊ยวไม่ได้เป็นอะไรค่ะ คุณหนูของพี่ไม้ต่างหากที่สมควรต้องดูแล”
“ผมว่า อย่าขัดใจเลย เรื่องจะใหญ่เอา”
พี่ไม้ไปส่งฉันอาบน้ำที่คอนโดพอฉันแต่งตัวเสร็จก็ไปส่งที่มหา’ ลัยพร้อมรอรับกลับ
ระหว่างที่กำลังจะขึ้นรถออสตินก็ขับรถมาจอดพร้อมกับเลื่อนกระจกลง
“เกี๊ยว ไปพร้อมกันมั้ย”
“รู้ได้ไงว่าจะไป”
“ของเยี่ยม” ให้ตายสิ ม๊ากลัวฉันเอาของเยี่ยมไปแอบกินคนเดียวหรือไง
“เออๆ แล้วมาส่งด้วยนะ คืนนี้เฝ้ากันเองเลย พี่ไม้กลับเลยก็ได้ค่ะเกี๊ยวไปกับออสติน” ฉันหันไปบอกพี่ไม้ที่ลำบากตั้งแต่เช้าเพราะคำสั่งไอ้คนบ้านั่น
"กูล่ะเบื่อผัวเมียทะเลาะกัน"
"อีออสติน เดี๋ยวตบปาก"คนยิ่งหงุดหงิดอยู่
______________
Latest chapter
เพื่อนรัก(มาเฟีย) 6| ความผัวเมีย
“สวัสดีค่ะพี่แจ็ค”ระหว่างที่ฉันอาบน้ำอยู่คนข้างนอกก็เริ่มก่อกวนด้วยการเปิดรายการเดอะโกสย้อนหลังเสียงดัง เรื่องกวนตีนไม่มีใครเกิน ฉันรีบอาบน้ำด้วยความเร็ว แต่ปกติก็เร็วอยู่แล้วเรียกว่าวิ่งผ่านน้ำน่าจะถูกพอก้าวออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าคนบนเตียงนอนหลับตาไปแล้ว โล่งอก มันควรหมดฤทธิ์ได้ตั้งนานแล้วเรื่องที่มันเปิดฟังคือท็อปของเดอะโกสเลย ฟังแล้วขนลุก ใครไม่กลัวผีแต่ฉันกลัวแล้วที่นี่ก็โรงพยาบาลด้วย ผีเยอะ“สัว”ลองเชิงเรียกชื่อก่อน ไม่มีเสียงตอบรับ สงสัยจะหลับจริง ฉันควรไปปิดเสียงนั่นให้เงียบสักที ถ้าถึงจุดไคล์แม็กคิดว่าน่าจะประสาทหลอน นึกภาพตาม คราวนี้ล่ะ ข่มตาไม่ลงอีกหมับ!“ทำอะไร” พอยื่นมือไปหยิบมือถือที่อยู่บนตัวมันก็ลืมตาขึ้นมาแล้วคว้าข้อมือฉันไว้แน่นทันที“นอนได้แล้วมั้ง”“ยังฟังอยู่ จะนอนก็นอนไปสิ”“งั้นก็ปล่อย จะได้ไปนอน” ปากไล่แต่มือไม่ปล่อย“ถ้ากลัวก็มานอนบนเตียงด้วยกันได้นะ”“ไม่เอา กลัวเผลอกระชากสายน้ำเกลือหลุดเลือดสาด” ฉันพูดทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้นและสะบัดแขนตัวเองให้ออกจากการเกาะกุมทันที“ปากแซ่บจังวะ”ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังข่มตาไม่ลงอยู่ดี ไม่มีอะไรอุดหูได้เลย จะลงไปซื้อหูฟังใหม่ก
เพื่อนรัก(มาเฟีย) 5| อุบัติเหตุ
“เกลียดมึงชิบ”“อย่าบ่น หยิบหมวกให้หน่อย ใส่ให้ด้วย” ก็นึกว่าให้มานั่งดูสวยๆ นี่ไม่ต่างจากคนใช้เลย ใช้หยิบนั่นหยิบนี่จนเหนื่อย“เหนื่อย”“กับกูมึงบ่นเหนื่อย ทีคนอื่น” ทำเป็นพูดลอยๆ ไม่กล้าสบตา“ใคร ใคร ไหนใคร”“กูจะแข่งแล้ว เดี๋ยวออสตินก็มา”“เออ” ฉันกระแทกเสียงใส่ ทำได้แค่นี้แหละเพราะสัวมันใกล้หูหนวกแล้วฉันยืนรอออสติน สักพักก็ได้มานั่งข้างสนาม อากาศไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่เพราะตะวันตกดินแล้ว“น้ำมั้ย ขนมก็มี” ออสตินยื่นน้ำเปล่าให้“อือ ก็ดี แค่น้ำพอขนมไม่เอา คนอื่นล่ะ”“เดี๋ยวตามมา” ฉันพยักหน้าแล้วยื่นมือไปรับขวดน้ำรถของเจ้าสัวอยู่ที่จุดออกสตาร์ทแล้วเรียบร้อย ผู้ชายกับความเร็วเป็นของคู่กันจริงๆ“เห็นคันสีดำข้างๆ นั่นไหม”“อืม ทำไมเหรอ” ออสตินชี้ให้ฉันดูรถคันสีดำที่จอดข้างๆ กับคันของเจ้าสัว“ไอ้นั่นมันท้าไอ้สัว” อ่อ แบบนี้นี่เอง“ท้าเพื่อ? หาเรื่องกันอีกแล้วถ้าเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง”“ไปด่าไอ้สัวนู่น นี่ไม่เกี่ยว” หาเรื่องกันอีกแล้ว คิดไว้แล้วเชียวว่าต้องมีอะไรแน่ๆ“เออ ด่าแน่” ลึกๆ แล้วฉันเป็นห่วงไม่น้อย คนอย่างเจ้าสัวไม่ชอบถูกท้าทายแล้วก็จะไม่ยอมเป็นฝ่ายพ่ายแพ้แน่นอนฉันกลัวจังเลย กลั
เพื่อนรัก(มาเฟีย) 4| เจ้าสัวคนจริง
“คุณ ช่วยฉันด้วย” เขาใส่ชุดมอปลายสวมแว่นดำ นอกเรื่องหน่อย หล่อฉิบหายเลย“วิ่งตัดหน้ารถแล้วยังมาขอให้ช่วยอีกเนี่ยนะ”“ฉันหนีพวกนั้นมา” ชี้นิ้วไปที่กลุ่มผู้ชายห้าหกคนที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม “มันจะข่มขืนฉัน” คราวนี้ฉันไม่อาจกลั้นน้ำตาถ้าเกิดฉันหนีออกมาไม่ได้ แทบไม่อยากคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น“ให้ตายสิ ระยำ” เขารีบเปิดประตูออกมาก้าวลงจากรถโดยไม่สนใจเลยว่าฉันกำลังเซพร้อมจะล้มเพราะโดนแรงกระแทกจากประตู ไอ้ห่าเอ๊ย หล่อแต่ช่วยระวังหน่อยเถอะโอเค ไม่เป็นไรเพราะเขายอมลงมาช่วยฉัน "ขอบคุณนะ ที่ช่วย”“เธอทำรถฉันเปื้อน” ฉันก้มมองตัวเองที่ตัวมีรอยน้ำซุปข้าวมันไก่ มันคงหกเลอะตอนชุลมุนวิ่งหนีพวกนั้น“เดี๋ยวฉันล้างให้” เขาถอดแว่นกันแดดออกแล้วหันไปมองกลุ่มคนเลวที่วิ่งตามฉันมาด้วยสายตาเอาเรื่อง“เธอบอกว่าหนีไอ้พวกนั้นมาอยู่ใช่มั้ย”“ชะ ใช่”“ขึ้นรถ”“ฮะ แต่ว่า” แก เมื่อกี้เขายังมองแรงเรื่องที่ฉันทำรถเปื้อนอยู่เลย อยู่ๆ มาชวนขึ้นรถ“ก็บอกให้ขึ้นรถไง”“โอเค โอเค”พอขึ้นรถได้เขาก็รีบรถออกจากตรงนั้นทันที นายคนนี้ต้องบ้านรวยมากขั้นสุด อยู่แค่มอปลายแต่มีรถหลักสิบล้านขับนี่ไม่ธรรมดา“จะให้ไปส่งไหน บ้านหรือว่าสถา
เพื่อนรัก(มาเฟีย) 3| อดีต
ที่จริงฉันไม่ได้เรียนคณะเดียวกับพวกนั้นหรอก เพราะความบังเอิญมากกว่าที่ทำให้เราสนิทกัน เหตุการณ์วันนั้นทำฉันจำไม่ลืมเกี๊ยวซ่า ม.5เหตุการณ์หลายปีก่อน“ไปก่อนนะป๊า”“รีบไปรีบกลับนะ” ฉันอาสาไปส่งข้าวมันไก่กับบะหมี่เกี๊ยวให้ป๊าเพราะเด็กในร้านยุ่งกันหมดบ้านฉันก็ทำธุรกิจนะจะบอกให้ ป๊าม๊าสืบทอดกิจการต่อจากอาม่า ขายข้าวมันไก่กับบะหมี่เกี๊ยว ขายดีทุกวันคิวยาวเป็นกิโล แล้วตอนนี้กระแสโซเชียลก็แรงด้วย มีรายการมาถ่ายไม่เว้นวัน ถึงไม่ได้รวยเท่าไอ้พวกนั้นก็เทียบๆ นั่นแหละ“ค่าป๊า” ฉันขับมอเตอร์ไซต์มาตามแผนที่ ทางเริ่มเปลี่ยวแล้วก็แคบลงเรื่อยๆ“บ่อนเหรอวะเนี่ย” ถ้ารู้จะไม่มาเลยฉันขับเข้าไปเรื่อยๆ พอถึงด้านหน้าทางเข้าก็บอกพี่ยามตรงป้อมว่ามาส่งข้าวให้ลูกค้าด้านในขับผ่านกลุ่มรถหรูกลุ่มหนึ่ง น่าจะเป็นลูกค้าวีไอพี“มึงไม่มีเหรอ”“ผมตาย พี่ก็จะไม่ได้เงินนะ”“ถ้ามึงตายทั้งบ้าน รถ ที่ดินที่เป็นชื่อมึง นายกูทำได้ทั้งนั้น”ปึก!ฉันสะดุ้งเฮือกแล้วรีบขับรถต่อไป ระยะทางจากป้อมยามด้านหน้าเข้ามาก็ไกลเสียเหลือเกินพอมั่นใจว่าห่างคนพวกนั้นมาพอสมควรแล้วก็รีบโทรหาลูกค้าทันที“ฮัลโหล เอาข้าวมาส่งค่ะ ฮะ อะไรนะ ให้เข้
เพื่อนรัก(มาเฟีย) 2| ผู้ชายของเกี๊ยว
“อร่อย มึงไม่กินเหรอ”“มึงนี่มันจริงๆ เลยนะ ที่อีออสตินโผล่ไปไม่ใช่บังเอิญใช่มะ”“มึงก็รู้ไอ้ออสตินมันเที่ยวทุกวัน”“บังเอิญไปปะ”ออสตินคือเพื่อนในกลุ่มที่เมาได้ทุกวัน เมาแบบตัวพ่อ ตัวบิดา อะไรแบบนี้ ผู้ชายกลุ่มนี้ไม่ได้มีแค่ออสตินหรอกนะ“ไอ้เจก็ไป มึงไม่เห็นเอง”เจก็เป็นอีกคนที่ชอบสังสรรค์ ร่ำสุราเคล้านารีเป็นกิจวัตรประจำวัน“อย่าบอกอีกนะว่าไอ้เพทายก็ไป”“ไอ้เพทายติดหญิง”เพทายเจ้าชายอบอุ่นที่อ่อนโยนกับผู้หญิงทุกคนบนโลก ยกเว้น กูค่ะ“กินเสร็จแล้วก็เก็บให้ด้วย ล้างให้ด้วยจะดีมาก กูง่วงแล้ว” ภารกิจล้มเหลวเพราะมีไอ้พวกทรงอย่างแบดตามไปรังควาน นี่แหละคือข้อเสียของการมีเพื่อนเป็นผู้ชายแต่ข้อดีมีเป็นร้อย ฉันถึงได้ยอมพวกมันทุกครั้ง ให้อภัยเพราะพวกมันคือเพื่อนที่จริงใจและดีที่สุด“เป็นห่วงหรอกถึงได้ตามไป”“เออ รู้แล้ว” มันไม่ได้พูดอะไรต่อก้มหน้ากินบะหมี่ในชามต่อโดยไม่สนใจฉันอีกฉันเข้ามาอาบน้ำเตรียมนอน สักพักไอ้สัวก็เดินตามเข้ามา“กูไม่อาบน้ำแล้วนะ”“นอนข้างนอก” คอนโดของฉันไม่ได้ใหญ่โตเหมือนของพวกมันแต่ก็ไม่ได้คับแคบจนทำให้อึดอัดเป็นมรดกตกทอดจากเจ้หมวยพี่สาวของฉันเอง นางไปต่อโทเมืองนอกฉันก็เล
เพื่อนรัก(มาเฟีย) 1| เพื่อนสนิท
“มึงว่ากูสวยยังวะ”“อืม”“ไอ้สัว กูจริงจังนะ อย่าทำเป็นเล่นได้ปะ”“กูเล่นเกมอยู่ไม่เห็นเหรอ”“ก็ช่วยมองสักหน่อยไม่ได้หรือไง”“หึ”ฉันถอนหายใจแล้วมองเพื่อนสนิทด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย นอกจากเป็นภาระเวลาเมาแล้วก็ยังหาประโยชน์จากมันไม่ได้สักอย่าง สรุปก็ไม่มีอะไรดีเลยนั่นแหละเจ้าสัว มีพ่อเป็นมาเฟียส่วนตัวมันเป็นนักเลง ทำตัวทรงอย่างแบด ทำผู้หญิงแซดไปทั่ว ไม่ว่าคณะไหนก็กวาดมาหมดแล้ว“อยากดูหนังไม่บอกกูวะ เสื้อยืดกางเกงยีนกูก็พามึงไปดูได้ละ แต่งซะ กูก็นึกว่าไปกินเลี้ยงโต๊ะจีน” อยากฟาดหัวให้แตก“ลำบากเพราะผู้ชาย มันได้เสมอ”“กับกูไม่แบบนี้บ้างวะ”“ก็ปากมึงแบบนี้ไง ไปละ กลับเมื่อไหร่ก็ปิดไฟ ปิดแอร์ให้เรียบร้อยด้วยนะ”“กูจะนอนนี่ กลับกี่โมงจะรอกินข้าวด้วย” ไอ้มาร ทะเลาะกับใครอีกคราวนี้ถึงได้หนีมานอนห้องฉันอีก“หากินเองไปก่อนเลย ไม่รู้เหมือนกัน”“รอ” ความหน้าด้านและหน้ามึนของเจ้าสัวทำให้ฉันเหนื่อยใจทุกครั้ง“สัว อย่ากดดันได้ปะ”“กูเปล่ากดดัน”ร้านเหล้า โซนD“ไปต่อกันมั้ย พี่เลี้ยงเอง” เจ้าของเสียงนุ่มตรงหน้าคือรุ่นพี่วิศวะปี4ที่เข้ามาจีบฉัน เราสองคนตกลงออกเดตกัน หลังจากดูหนังเสร็จก็มาต่อร้านเหล้าน
You may also like
