LOGINShare
ขอเป็นเพื่อน
Last Updated:
2025-07-14 02:46:22นับดาว...
วันนี้มีกิจกรรมรับน้องที่คณะซึ่งฉันก็ต้องเข้าร่วมกิจกรรมซึ่งตอนนี้ฉันยังไม่มีเพื่อนเลยสักคนเอาตรงๆเลยนะฉันเป็นคนสนิทกับใครยากอาจจะเป็นเพราะที่ผ่านมาฉันมีเพื่อนน้อยด้วยแล่ะทั้งชีวิตของฉันมีเพื่อนสนิทจริงๆแค่สองคนนั่นก็คือทิศเหนือกับยัยมิ้น อ่อลืมบอกไปว่าฉันกับทิศเหนือเราเรียนกันคนละคณะทิศเหนือเรียนคณะบริหารส่วนฉันเรียนคณะนิเทศที่ฉันเรียนคณะนี้ก็เพราะฉันอยากทำงานเบื้องหลังเกี่ยวกับงานโฆษณาส่วนทิศเหนือที่มันเรียนบริหารก็เพื่อไปช่วยธุรกิจครอบครัวของมัน อันที่จริงฐานะอย่างมันไม่ต้องทำการทำงานก็มีกินมีใช้ไปทั้งชาติแล้วเพราะมันรวยมากถึงมากที่สุดแต่มันไม่เคยโอ้อวดว่ามันรวยหรืออะไรเลยส่วนครอบครัวฉันเป็นครอบครัวที่มีฐานะปานกลางไม่ได้จนแล้วก็ไม่ได้รวย
"เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป!!" ขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกจากลานกิจกรรมหลังจากรับน้องเสร็จจู่ๆก็มีนักศึกษาผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาดักหน้าฉันด้วยท่าทางกระหืดกระหอบ ฉันมองหน้าเขาก็รู้สึกคุ้นหน้าเพราะเราเรียนคณะเดียวกันแต่ไม่เคยคุยกันลักษณะของเขาดูเป็นเด็กเนิร์ดเด็กเรียนเอามากๆสวมแว่นตาหนาเตอะใส่ชุดนักศึกษาถูกระเบียบเป๊ะๆหวีผมเรียบแป้สะพายกระเป๋าไว้ข้างหลัง
"เธอชื่อนับดาวใช่มั้ย"
"อื้มมมใช่" ฉันไม่แปลกใจหรอกที่เขาจะรู้จักชื่อฉันเพราะชื่อฉันมันก็ห้อยอยู่ที่คอส่วนเขาก็มีชื่อห้อยอยู่ที่คอเหมือนกัน
"เราชื่อนนท์นะ"
"อื้มมรู้แล้วชื่อนายห้อยอยู่ที่คอว่าแต่มีอะไรกับเราเหรอ"
"ก็ไม่มีอะไรหรอกเราแค่อยากทำความรู้จักเธอน่ะ"
"อื้มก็รู้จักแล้วไง แค่นี้ใช่ไหมเราจะรีบกลับ"
"อย่าเพิ่งกลับสิ คือ..เอ่อ...คือ"
"มีอะไรก็พูดมาเลย"
"เราอยากเป็นเพื่อนเธอน่ะ คือเรายังไม่มีเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันเลยสักคนเธอเองก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกันไม่ใช่เหรอ"
"นายรู้ได้ไงว่าเราไม่มีเพื่อน"
"ก็เราสังเกตเห็นไง เรามองเธอตลอด"
"นายเป็นพวกโรคจิตป่ะ มาคอยมองเราทำไมน่ากลัวนะเนี่ย" ฉันรีบขยับตัวถอยห่างเพราะเริ่มไม่ไว้ใจคนตรงหน้า
"เห้ยไม่ใช่แบบนั้นเราไม่ใช่โรคจิตนะอย่าเข้าใจผิดคือเราสังเกตเธอมาหลายครั้งแล้วเธอดูเหมือนเป็นคนไม่ค่อยแคร์ไม่ค่อยสนใจสิ่งรอบข้างอยู่คนเดียวก็ได้ เธอคล้ายกับเราเลยเราก็เลยอยากเป็นเพื่อนกับเธอ"
"เป็นเพื่อนกับเราอ่ะนะ"
"อืมม ทำไมเหรอหรือเธอไม่ไว้ใจเรา งั้นก็ไม่เป็นไรเราขอโทษนะที่เข้ามาทักงั้นเราขอตัวกลับก่อนนะ" พูดจบนนท์ก็ทำหน้าเศร้าแล้วก็เดินออกไปฉันลังเลใจว่าจะทำยังไงดีฉันจะดูเป็นคนใจร้ายไม่มีน้ำใจหรือเปล่าที่เขามาขอเป็นเพื่อนแต่ฉันกลับไม่ไว้ใจเขาบางทีเขาอาจจะอยากมีเพื่อนสักคนก็ได้ พอคิดได้แบบนั้นฉันก็รีบวิ่งตามนนท์ไปเพราะดูๆแล้วเขาคงจะอยากมีเพื่อนจริงๆ
"เดี๋ยวก่อนนนท์อย่าเพิ่งไป" ฉันเรียกชื่อเขาเขาหยุดเดินก่อนจะหันกลับมา เขาดูตาแดงๆเหมือนคนกำลังจะร้องไห้อย่าบอกนะว่าเขาเสียใจที่ฉันไม่ยอมเป็นเพื่อนด้วยถึงกับจะร้องไห้ ฉันรู้สึกผิดมากเลยถ้าเป็นแบบนั้น
"คือถ้านายอยากเป็นเพื่อนกับเราก็ได้นะ เราจะเป็นเพื่อนกับนาย"
"จริงเหรอดาว เธอจะยอมเป็นเพื่อนกับเราจริงๆเหรอ" นนท์ยิ้มออกมาเหมือนคนดีใจขั้นสุด คือทำไมต้องดีใจขนาดนั้นฉันก็ไม่เข้าใจ
นับจากวันนั้นฉันกับนนท์เราก็เป็นเพื่อนกัน นั่งเรียนใกล้กันไปกินข้าวพร้อมกัน ฉันเริ่มสนิทใจกับเขาเพราะเขาเป็นคนนิสัยดีแถมยังเรียนเก่งมากๆด้วยวิชาไหนที่ฉันไม่เข้าใจนนท์ก็จะบอกและสอนจนฉันเข้าใจ เวลาสอบเขาก็จะติวให้ ฉันดีใจที่วันนั้นฉันเดินไปหาเขาและยอมเป็นเพื่อนกับเขา
"พรุ่งนี้วันเสาร์ว่างมั้ยดาว"
"ว่างมีอะไร"
"ว่าจะชวนไปเที่ยวอ่ะ"
"เที่ยวเหรอที่ไหนล่ะ"
"สวนสัตว์"
"ห๊ะ เที่ยวสวนสัตว์"
"อื้มมมใช่ก็ตั้งแต่ย้ายมาเรียนที่นี่เรายังไม่เคยไปเที่ยวที่ไหนเลย แล้วอีกอย่างสวนสัตว์ก็ใกล้มอด้วยเดินไปก็สะดวกแต่ถ้ามีเวลาก็ไปที่อื่นต่อ"
"อืมมม ก็ได้เพราะเราเองก็ไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนเหมือนกันตั้งแต่ย้ายมาเรียนที่นี่"
"งั้นเรานัดกันที่หน้ามอเก้าโมงเช้านะ"
"ได้ๆ"
วันต่อมา...
วันนี้ฉันได้เที่ยวทั้งวันเลยเป็นอะไรที่มีความสุขและสนุกมากๆเพราะสวนสัตว์ที่เชียงใหม่ร่มรื่นมากมีกิจกรรมมีสัตว์ให้ดูเยอะแยะมากมายเต็มไปหมดพอเราเดินออกมาจากสวนสัตว์นนท์ก็ชวนฉันนั่งรถสี่ล้อแดงไปไหว้พระบนดอยสุเทพซึ่งก็เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่ฉันได้ขึ้นไปไหว้พระที่นี่ พอลงมาเราก็เหมารถไปเที่ยวปางช้างกันต่อซึ่งค่าใช้จ่ายทุกอย่างนนท์เป็นคนออกหมดตอนแรกฉันก็เกรงใจจะหารครึ่งกับเขาแต่เขาบอกว่าไม่ต้องเกรงใจเพราะเขาเป็นคนชวนฉันเองเขาบอกเขารวยเขาจ่ายไหวจะว่าไปฉันก็โชคดีนะที่มีเพื่อนรวย>< อยากจะบอกว่าวันนี้ฉันมีความสุขมากที่ได้ออกมาเที่ยวมาเปิดหูเปิดตาแม้ว่าตอนนี้ฉันจะรู้สึกปวดเอวปวดขามากแค่ไหนก็ตามเพราะวันนี้ฉันเดินขึ้นลงบันไดวัดหลายร้อยขั้นไหนจะนั่งอยู่บนหลังช้างอีกแต่ฉันก็สนุก ตั้งแต่ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่ฉันไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเลยเรียนเสร็จก็กลับคอนโดวนลูปอยู่แบบนี้ทุกวันทุกวัน ส่วนเจ้าของห้องน่ะเหรอออกเที่ยวทุกวันนี่ฉันก็ไม่เจอหน้าทิศเหนือมาหลายวันแล้ว
ฉันกลับมาถึงคอนโดก็ค่ำแล้วเพราะหลังจากเที่ยวปางช้างมานนท์ก็ชวนฉันไปกินหมูกระทะแถวตลาดหน้ามอ พอเปิดประตูห้องเข้ามาก็เจอทิศเหนือนอนกระดิกขาดูบอลอยู่ตรงโซฟากลางห้องพอมันเห็นฉันกลับมามันก็ลุกจากโซฟาแล้วเดินตรงมาหาฉันด้วยสีหน้าไม่พอใจ มันจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งแล่ะที่ฉันไปไหนแล้วไม่บอกมัน
"มึงไปไหนมา"
"อะไรของมึงจู่ๆมาทำหน้าทำเสียงไม่พอใจใส่กู"
"กูถามว่ามึงไปไหนมา"
"ไปเที่ยวมา"
"ไปกับใคร"
"กับนนท์"
"นนท์??ใคร"
"เพื่อนที่คณะเค้าคงเห็นว่าตั้งแต่กูมาเรียนที่นี่กูไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนนนท์ก็เลยชวนกูไปเที่ยวโคตรสนุกเลยมึงรู้ป่ะ^^"
"ผู้หญิงหรือผู้ชาย"
"ชื่อนนท์มึงคิดว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ"
"มึงคบเพื่อนผู้ชายเหรอ"
"อ้าวแล้วมันจะทำไมอ่ะ ขนาดมึงเป็นผู้ชายกูยังเป็นเพื่อนด้วยได้เลย"
"มันเหมือนกันที่ไหนมึงอย่าเอากูไปเปรียบเที่ยบกับคนอื่น"
"ทำไมจะเปรียบเทียบไม่ได้ในเมื่อมึงก็เป็นเพื่อนนนท์ก็เป็นเพื่อน แต่ไม่แน่นะอีกหน่อยอาจจะไม่ต้องเปรียบเทียบก็ได้"
"หมายความว่าไง"
"ก็หมายความว่านนท์เค้าบอกชอบกู เค้าขอกูเป็นแฟน"
"แล้วมึงตอบมันไปว่าไง"
"แล้วมึงจะอยากรู้ไปทำไม"
Latest chapter
เพื่อนร้ายทวงคืนรัก ตอนจบNC
นับดาว...."ใครจะกล้า อยู่กันมาตั้งหลายปีผัวเคยออกนอกลู่นอกทางมั้ยล่ะครับ""มันก็ไม่แน่ ถ้าเกิดเจอคนที่ถูกตาถูกใจ""เอางี้มั้ยไม่ต้องให้ใครมาสมัครแล้วที่รักมาเป็นเลขาของผัวเลยดีมั้ย""ดาวไม่ได้จบบริหารมานะจะมาเป็นเลขาได้ไง""ของแบบนี้มันสอนกันได้เดี๋ยวผัวจะสอนให้แบบตัวต่อตัวเลยดีมั้ยสอนแบบใกล้ชิดเลย^^" เขาเริ่มหื่นใส่ฉันอีกแล้วแม้จะอยู่ในห้องทำงานก็เถอะ เห้อออ"ไม่ต้องเลย ให้คนที่เค้ามีความสามารถมาทำเถอะ" ฉันตัดปัญหาเพราะฉันรู้ว่าฉันคงทำได้ไม่ดีถ้าให้มาเป็นเลขาส่วนตัวของทิศเหนือถึงจะรู้สึกตงิดตงิดกับเอกสารตรงหน้าก็ตามที่มันมีแต่ผู้หญิงทั้งนั้นก๊อก ก๊อก ก๊อก"เชิญครับ""บอสคะคนที่ผ่านการคัดเลือกมากันครบหมดทุกคนแล้วค่ะจะให้เข้ามาสัมภาษณ์เลยมั้ยคะ""อื้มมม"แล้วผู้สมัครคนแรกก็เดินนวยนาดเข้ามาในชุดสีแดงแปร๊ดดดด กระโปรงสั้นจู๋เลยเข่าขึ้นมาจนเกือบจะถึงน้องน้อยไหนจะเสื้อด้านในที่บางจนเห็นถึงชุดชั้นในแม้จะสวมเสื้อสูททับอยู่ก็ตาม ฉันมองตั้งแต่เปิดประตูเดินเข้ามาจนถึงหน้าโต๊ะทำงานเธอยกมือไหว้ทิศเหนือเพียงคนเดียวทั้งที่ฉันก็นั่งอยู่ข้างๆแถมยังไม่มองหน้าฉันเลยสักนิดแต่กลับส่งยิ้มหวานให้ทิศเหนือเ
เพื่อนร้ายทวงคืนรัก เติมความหวานNC+
หลังจากที่ลูกกินนมอิ่มจนหลับแล้วทิศเหนือก็พาลูกไปนอนที่ห้องของแกซึ่งก็คือห้องนอนเดิมของฉันนั่นเองที่ทิศเหนือให้ช่างมารีโนเวทใหม่ให้เป็นห้องเด็ก คือเราสองคนได้ลองให้ลูกนอนคนเดียวตั้งแต่อายุครบสองเดือนแต่เราก็จะมีกล้องติดเอาไว้เวลาลูกตื่นหรือร้องไห้เราก็จะเห็นได้ตลอดเวลา สาเหตุอีกอย่างหนึ่งที่เราแยกห้องนอนกับลูกก็เพราะเรายังอยากมีเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสองบ้าง ฉันไปอ่านเจอในหนังสือเล่มหนึ่งมาเขาบอกว่าถึงเราจะมีลูกแต่เราก็ต้องหมั่นเติมความรักความหวานให้กันและกันเสมอห้ามละเลยเป็นอันขาดเพราะมันอาจจะทำให้ชีวิตคู่มีปัญหาได้ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่เข้าใจ เพราะบางคู่พอมีลูกก็ไม่สนใจคนใกล้ตัวเอาเวลาไปให้ลูกจนหมดทำให้เกิดปัญหาสามีไปมีเมียน้อยอะไรแบบนี้ เพราะเหตุนี้ฉันก็เลยต้องให้เวลากับทิศเหนือบ้างเวลาที่เขาต้องการ ก็เขาหื่นซะขนาดนั้นอ่ะฉันก็ต้องจัดหนักจัดเต็มให้อยู่แล้วเขาจะได้ไปไหนไม่รอด ทิศเหนือ....ผมอุ้มน้องสายฟ้าไปนอนที่ห้องนอนของแกจัดการห่มผ้าให้เรียบร้อยเสร็จสรรพผมมองดูลูกจนแน่ใจว่าแกหลับสนิทแล้วจริงๆแล้วค่อยๆเดินออกมาจากห้องซ่า ซ่า ซ่า เสียงน้ำในห้องน้ำดังลอดออกมาแปลว่าเมียของผมกำลังอาบน้ำ
เพื่อนร้ายทวงคืนรัก หล่อได้พ่อ
ทิศเหนือ...หลังจากได้รับโทรศัพท์จากปิ่นว่าดาวเจ็บท้องจะคลอดลูกผมเหยียบคันเร่งขับกลับคอนโดอย่างไวขับแบบไม่สนสี่สนแปดอะไรทั้งนั้นแซงได้แซงบีบแตรมาจนสุดทาง คงมีคนด่าผมเพียบเลยล่ะแต่ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นตอนนี้ใจผมไปอยู่ที่ลูกกับเมีย"ดาวเป็นยังไงบ้าง อดทนเอาไว้นะ" ผมอุ้มดาวขึ้นมานั่งบนรถแล้วรีบพาไปโรงพยาบาลทันที โชคดีที่โรงพยาบาลอยู่ใกล้คอนโดผมก็เลยใช้เวลาไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาล พอรถจอดพี่บุรุษพยาบาลก็รีบอุ้มดาวขึ้นรถเข็นแล้วพาไปที่แผนกสูติทันทีเพื่อเข้าห้องคลอดส่วนผมก็วิ่งตามมาติดๆจนมาถึงห้องคลอดผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ตามไปข้างในทันที ซึ่งก่อนเข้ามาผมได้โทรบอกที่บ้านแล้วว่าดาวคลอดวันนี้ทุกคนตื่นเต้นดีใจกันใหญ่และบอกจะรีบบินมาหาภายในวันนี้พร้อมกับเตรียมของรับขวัญหลานเป็นโฉนดที่ดินกับทองคำแท่ง เห่อไม่เห่อดูเอาเถอะครับอ่อผมลืมบอกไปว่าดาวไม่ได้คลอดธรรมชาตินะครับเพราะลูกของผมตัวใหญ่มากไม่สามารถคลอดเองได้ต้องผ่าคลอดอย่างเดียว หลังจากทำการบล็อกหลังเสร็จผมก็จับมือดาวแน่นเพื่อให้กำลังใจ"กลัวเหรอ" ผมถามดาวที่นอนมองหน้าผมน้ำตาซึม"อื้มมม ทั้งกลัวทั้งตื่นเต้นเลย ฮึก ฮึก" ผมโคตรสงสารเมียตัวเองเล
เพื่อนร้ายทวงคืนรัก อย่าคิดมาก
ทิศเหนือ...."มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงไอ้เข้ม" ผมถามมันอย่างโมโห"ก็หมายความตามที่พูดนั่นแล่ะครับ ถ้าวันไหนพี่เหนือทำให้พี่ดาวเสียใจวันนั้นผมจะเป็นคนซับน้ำตาให้พี่ดาวเองพี่ดาวครับถ้าวันไหนผัวพี่ทำพี่เสียใจพี่หอบลูกมาหาผมที่นี่ได้เลยนะครับผมพร้อมจะปกป้องพี่กับลูกพี่เอง^^""รอชาติหน้าตอนบ่ายๆเหอะไอ้เด็กเวร""ครับจะกี่ชาติผมก็รอได้อยู่แล้วครับ^^" ไอ้เหี้ยนี่โคตรกวนตีนผมเลย แต่ผมก็ต้องเก็บอาการเพราะนี่มันในโรงพยาบาล ฝากไว้ก่อนเถอะมึงเจอข้างนอกกูจะจัดให้หนักเลย จะว่าผมรังแกเด็กก็ไม่สน ไอ้เข้มไม่ใช่ผู้ชายคนแรกที่เข้ามาจีบเมียผมสมัยเป็นนักเรียน มีผู้ชายอีกเป็นสิบที่จีบนับดาวแต่ก็ถูกผมสกัดดาวรุ่งไปจนหมด พูดง่ายๆคือผมหวงก้างดาวมันนั่นแล่ะตอนนั้นทั้งที่ตัวผมเองก็มีผู้หญิงคบอยู่ ถ้าผมรู้ว่าอนาคตผมจะไม่ยอมปล่อยให้ผู้ชายคนไหนมาเข้าใกล้ดาวมันได้เลย กว่าจะรู้ตัวผมก็เกือบเสียมันไปแล้ว ผมสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าผมจะดูแลดาวกับลูกให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ หลังจากนั่งรอนับดาวกินเค้กจนอิ่มผมก็รีบพาดาวมันเดินออกมาจากร้านทันที ส่วนเค้กที่สั่งไว้ผมแกล้งทำเป็นลืมไว้ที่ร้านไม่ได้เอามาด้วยเพราะถ้าผมเห็นเค้ก
เพื่อนร้ายทวงคืนรัก กลัวลูกไม่รัก
เวลาต่อมา...."เหนือดูสิลูกของปิ่นน่ารักน่าชังที่สุดเลย สวัสดีค่ะสาวน้อยนี่พี่ดาวนะคะเรียกพี่นะคะ^^" ฉันพูดลูกสาวตัวน้อยของปิ่นที่ยังนอนหลับอยู่ในเปลในห้องเด็กอ่อน ใช่แล้วค่ะปิ่นได้ลูกสาวผิวแกขาวอมชมพูสุดๆเลย"ลูกของเราก็คงจะน่ารักแบบนี้เหมือนกันสินะ" ทิศเหนือมองไปที่ลูกของปิ่นแล้วก็พูดกับตัวเองมากกว่าพูดกับฉัน"ดาว""หื้มมมม""มันจะเป็นไปได้มั้ยถ้าลูกเราคลอดแล้วเราจะเลี้ยงกันเองไม่ต้องเอาไปให้พ่อกับแม่เลี้ยง" ที่ทิศเหนือถามแบบนี้เพราะก่อนหน้านี้เราได้ปรึกษากันทั้งสองครอบครัวแล้วว่าถ้าฉันคลอดลูกเมื่อไหร่พ่อกับแม่ของฉันกับของทิศเหนือจะมารับแกไปช่วยเลี้ยงเพราะฉันกับทิศเหนือต้องไปมหาลัย ซึ่งตอนนั้นเราทั้งสองคนก็ตอบตกลงเพราะเราคงไม่มีเวลาดูแลแกได้เต็มที่และที่สำคัญเราก็เลี้ยงเด็กไม่เป็นถึงจะซื้อหนังสือมาอ่านก็เถอะ แต่พอมาตอนนี้พอทิศเหนือได้เห็นลูกปิ่นทิศเหนือก็คงคิดถึงลูกตัวเองที่กำลังจะคลอดในอีกไม่กี่เดือนนี้ "ทำไมถึงอยากเลี้ยงเองล่ะ" ฉันถามความคิดเห็นจากทิศเหนือเพราะฉันเองก็รู้สึกแบบมันเหมือนกัน"ไม่รู้สิแต่เค้าอยากเลี้ยงเอง เค้ากลัวว่าถ้าเราห่างลูกไม่ได้เลี้ยงดูแกแกอาจจะจำหน้าเราไม่ไ
เพื่อนร้ายทวงคืนรัก ว่าที่คุณพ่อคุณแม่มือใหม่
ทิศเหนือ....ผมกับดาวไปรับปิ่นมาจากโรงพยาบาลแล้วโกหกเธอให้มาที่คอนโดซึ่งผมได้ทำการเช่าห้องให้ปิ่นอยู่เพราะเมียผมเป็นห่วงปิ่นซึ่งผมก็เห็นด้วย ภาพวันนั้นที่ปิ่นนอนสลบอยู่ในห้องไหนจะมีเลือดออกมาอีกยังติดตาผมอยู่เลย ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเป็นเมียผมผมจะทำยังไง ถ้าปิ่นมาอยู่ด้วยกันใกล้ๆทั้งสองคนจะได้ช่วยกันดูแลกันและกันได้"นี่ห้องใหม่ของเธอนะปิ่นเป็นไงชอบมั้ย" ผมเป็นคนเปิดประตูนับดาวเป็นคนพูด"อะไรนะนี่ห้องของปิ่น มันคืออะไรปิ่นไม่เข้าใจ" "ดาวห่วงเธอกลัวเธอจะเป็นอะไรไปอีกแล้วช่วยไม่ทันฉันกับดาวก็เลยตัดสินใจเช่าห้องนี้ให้เธออยู่เพื่อที่ว่าดาวจะได้ไปมาหาสู่เธอได้สะดวก ต่อไปเธอกับลูกก็อยู่ที่นี่นะเรื่องค่าเช่าไม่ต้องห่วงฉันจ่ายล่วงหน้าไปแล้วหนึ่งปี" ผมบอกความจริงกับปิ่น ที่ผมกับนับดาวไม่บอกก่อนเพราะผมกับนับดาวรู้ว่าปิ่นไม่ยอมมาแน่ๆเพราะเธอเป็นคนขี้เกรงใจผมกับนับดาวก็เลยต้องใช้วิธีนี้"มันมากเกินไปปิ่นรับไว้ไม่ได้จริงๆ ค่ะ""ไม่ได้ก็ต้องได้เพราะเหนือจ่ายค่าเช่าไปให้แล้วแล้วเราก็ขนของๆเธอมาที่นี่หมดแล้วห้องเช่าห้องเดิมก็คืนเจ้าของหอไปแล้วเธอไปไหนไม่ได้แล้วต้องอยู่ที่นี่เข้าใจมั้ยจ๊ะ^^" เมียผม
