แชร์

ตอนที่ 6 ทดลองไม่พัก NC

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-27 22:46:42

ตอนที่ 6 ทดลองไม่พัก NC

 “ซี้ด...โอ่ว ๆ ๆ แน่นโคตร ๆ โอ้ว” แอลฟ่าครางออกมาเสียงกระเส่าขณะที่เขารั้งเอวบางและออกแรงกระแทกกระทั้นเข้าใส่ย้ำ ๆ ไม่มีผ่อนแรงสักนิด มือขวาผละจากร่องรักเลื่อนขึ้นไปบีบขยำหน้าอกสวยขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่พอดีกับฝ่ามือของเขา แถมยังเป็นของแท้แม่ให้มาอีกด้วย

 ทางด้านของเม็ดทราย เธอทั้งเจ็บและทรมานไปทั่วร่าง กระนั้นเสียงร้องไห้และน้ำตาของเธอก็ไร้ความหมายอยู่ดี เพราะไม่ว่าเธอจะร้องขอเขาออกไปมากเท่าไร แต่เขากลับทำเหมือนเสียงของเธอเป็นเพียงอากาศเท่านั้น

 สวบ ตับ ๆ ๆ 

 “อื้อ อื้อ คะ คุณ... หนูเจ็บ ได้โปรดพอสักที อื้อส์ อ๊ะ อ่า...อึก ไม่ไหว...มะ...ม่าย” หญิงสาวร้องครางออกมา แรงกระแทกที่แอลฟ่ามอบให้ทำเอาร่างบางโยกคลอนไปทั้งตัว ใบหน้าสวยบิดเบ้ ดวงตาคู่สวยยามนี้มันพร่าเลือนไปด้วยม่านน้ำตาที่ไหลไม่ขาดสาย และสิ่งที่ชัดเจนที่สุดเวลานี้มีเพียงแค่ความเจ็บปวดตรงส่วนนั้น มันเจ็บจนเธอแทบบรรยายไม่ออก

 สวบ ตับ ตับ ๆ ๆ ยิ่งเธอร้องไห้ระงมเพราะความเจ็บ อีกฝ่ายก็ยิ่งชอบและยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น

 “ซี้ด...อ๊ะ ๆ ๆ” ร่างสูงคำรามลั่น บั้นเอวหนายังคงออกแรงกระแทกถี่และหนักหน่วงขึ้นตามแรงอารมณ์ที่มี มันรุนแรงจนท่อนขาเรียวสวยทั้งข้างสั่นเทิ้มและอ่อนระทวยไปหมด

 “กรี๊ด พอ ๆ พอแล้ว” เม็ดทรายกรีดร้องลั่นเมื่อตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บและแสบจนทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ปลายเล็บของเธอจิกลงบนแผ่นหลังหนาของแอลฟ่าเต็มแรง จนเกิดรอยแดงเป็นทางยาว หวังให้เขาเจ็บและหยุดการกระทำตอนนี้เสียที แต่นอกจากชายหนุ่มจะไม่สนใจและไม่คิดจะหยุดแล้ว ดูเหมือนความเจ็บที่เธอมอบให้มันจะไปกระตุ้นให้เขารู้สึกเสียวซ่านและมีอารมณ์มากขึ้นด้วย

 แอลฟ่าตอกตรึงแกนกายเข้าใส่ร่องรักของเม็ดทรายซ้ำ ๆ ชายหนุ่มถอนแกนกายออกมาเกือบสุดก่อนจะดันพรวดกลับเข้าไปหนัก ๆ จนมิดด้ามครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังคลอก้องไปกับเสียงร้องของทั้งคู่ไม่ขาดระยะ

 “อื้อ ๆ ๆ ฆ่าฉันเถอะ ๆ” เสียงสะอื้นไห้ที่มาพร้อมกับเสียงครางในบางจังหวะฟังดูสิ้นหวังที่สุดแล้วในเวลานี้ เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แสนจะทรมาน หญิงสาวเจ็บปวดและทรมานจนรู้สึกเหมือนจะตายเสียให้ได้

 เพราะช่องทางรักไม่เคยผ่านมือผู้ชายคนไหนมาก่อน เมื่อต้องมาเจอกับแกนกายขนาดใหญ่ไซซ์หกสิบสอง ก็ทำเอาส่วนนั้นของหญิงสาวฉีกขาดและระบมหนักได้ ทว่าความรู้สึกของเธอช่างแตกต่างกับแอลฟ่าอย่างสิ้นเชิง เพราะสำหรับเขา ยิ่งเธอตอดรัดแกนกายของเขาเท่าไร เขายิ่งเสียวกระสันและรู้สึกอยากกระแทกกลับเข้าไปหนัก ๆ ลึก ๆ มากกว่าเดิม

 ร่างสูงโน้มใบหน้าเข้าไปดูดเม้มหน้าอกของเธออย่างเมามัน ขบกัดไปรอบ ๆ ป้านฐานสีอ่อนของเธอก่อนจะไล่เม้มขึ้นไปจนถึงลำคอระหง ฝากรอยสีกุหลาบแดงช้ำเอาไว้ทุกจุดที่ริมฝีปากหยักลากผ่าน

 “อื้อ พอสักที เจ็บ อร๊าย ๆ ๆ” “ซี้ด...อ๊าส์~” 

 ริมฝีปากหยักร้อนผละจากลำคอระหงมาประกบปิดปากและเสียงร้องน่ารำคาญนั่นของเธอ หลงเหลือเพียงเสียงอู้อี้ที่เล็ดลอดออกมาเท่านั้น

 “เสียวโคตร ๆ เลยว่ะ” คนใจร้ายเอ่ยพร้อมกับจับใบหน้าของเธอขึ้นมา และบดขยี้จูบลงไปหนัก ๆ 

 แอลฟ่าโหย่งกายเล็กน้อยจงใจถอนแกนกายทั้งหมดออกมา ทำเอาเม็ดทรายได้ใจว่าคเม็ดทรายมทรมานทั้งหมดจบลงแล้ว ทว่าเพียงเสี้ยววินาทีชายหนุ่มกับกดแกนกายเข้าไปพรวดเดียวอีกครั้ง จากนั้นก็เริ่มเร่งจังหวะกระแทกรัวถี่ 

 “อัก อัก อัก” แม้ว่าคราวนี้เธอจะไม่ได้รู้สึกเจ็บเท่าก่อนหน้านี้ แต่ก็ยังคงรู้สึกจุกและแสบร้อนไปทั่วกลางกายสาว หยดน้ำตาเม็ดใสยังคงไหลออกทางหางตาไม่ขาดสาย ในหูยังมีเสียงของเนื้อกระแทกเนื้อดังก้อง ราวกับกำลังตอกย้ำความโหดร้ายที่เธอกำลังเผชิญอย่างไรอย่างนั้น

 “ตอดขนาดนี้ มันจะขาดคา...ของเธอแล้วนะ” แอลฟ่ากระแทกรัว ๆ พลางเอ่ยออกมาเบา ๆ พร้อมกับใช้มือขวาขยุ้มผมยาวสลวยของเม็ดทราย ปากก็ขยี้จูบหนัก ๆ และเริ่มกระแทกเข้าหาแบบไม่ยั้งแรง

 “อื้อ...ไม่...อะ...อึก อื้อส์ ฆ่าหนูเถอะ ๆ ๆ” เม็ดทรายเอ่ยไม่ทันจบ แอลฟ่าก็ยัดแท่งร้อนเข้าไปอีกแถมยังโยกบั้นเอวเป็นจังหวะถี่ ๆ

 “ซี้ดดด อ๊าส์~” 

 จังหวะของชายหนุ่มเร็วขึ้นอีกระดับเมื่อจุดหมายปลายทางกำลังมาถึง มือหนาบีบปลายคางมนของเม็ดทรายเอาไว้พร้อมบดขยี้จูบลงไปหนัก ๆ พร้อมกับกัดกลีบปากอิ่มนั่นจนได้กลิ่นสนิมของเลือด แอลฟ่ากระแทกซ้ำ ๆ หนัก ๆ ก่อนจะกดกายแช่คาเอาไว้มิดด้าม พ่นลาวาร้อนเข้าไปในตัวของเม็ดทรายจนหมดทุกหยาดหยด

 “ฉันจะอยากฆ่าเธอทำไม?” แอลฟ่าบดแกนกายย้ำ ๆ อีกครู่หนึ่งก่อนจะถอนมันออกช้า ๆ พาให้คราบน้ำรักที่ปล่อยเอาไว้ไหลย้อนออกมาพร้อมกับคราบเลือดสาว ชายหนุ่มยกมือขึ้นเสยผมลวก ๆ พลางยกยิ้มร้ายออกมาแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ “ตราบใดที่ตรงนั้นของเธอมันยังตอด...ของฉันได้แน่นอยู่ ฉันก็จะไม่ปล่อยเธอไปไหน แต่ถ้าหลวมเมื่อไหร่...”

 ใช่แล้ว เขาจะฆ่าเธอไปทำให้เสียของ ในเมื่อเธอทำให้เขารู้สึกสุขสมได้ขนาดนี้ 

 แอลฟ่าเหยียดยิ้มอย่างพึงพอใจ ขณะที่ลุกออกไปจากเตียงก็หันมาพูดกับเธอต่อ “เธอก็จะกลายเป็นสินค้าเช่าซื้อให้ลูกค้าของฉันวนเวียนมาหาความสุขกับร่างกายของเธอ และอย่าลืมว่า ถ้าเธอใช้หนี้แทนพ่อเธอไม่หมด...ทั้งเธอและพ่อก็จะได้ลงไปเจอกันในนรก”

🦋____________🦋

 

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • เมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ)    ตอนที่ 30 วันที่รอคอย —จบบริบูรณ์—

    ตอนที่ 30 วันที่รอคอยแอลฟ่าไม่ได้พูดอะไร ทันทีที่เธอโผล่เข้ากอด ร่างสูงก็ยกมือโอบกอดเธอไว้แนบกายในทันที เขาปล่อยให้เม็ดทรายร้องไห้จนพอใจ มือหนาค่อยๆ ยกขึ้นลูบผมของเธอเบาๆ ราวกับปลอบประโลมในวินาทีนั้น เม็ดทรายรู้สึกเหมือนมีใครสักคนอยู่เคียงข้างเธอ แม้เธอจะทั้งกลัว ทั้งโกรธ ทั้งเคืองเขาในหลายเรื่อง แต่ในตอนนี้คนที่อันตรายและใจร้ายที่สุดอย่างผู้ชายคนนี้นี่แหละ ที่เธออยากจะโผล่เข้ากอดและร้องไห้ ปล่อยความอ่อนแอออกมาทั้งหมดอย่างไม่อายอีกต่อไปแล้วแอลฟ่ายืนแน่นิ่ง ปล่อยให้ร่างเล็กในอ้อมแขนสะอื้นไห้จนตัวโยน มือของเขายกขึ้นช้า ๆ ลูบไล้ลงบนแผ่นหลังของเธอเบา ๆ ร่างบางสั่นสะท้านราวกับไม่อาจแบกรับความเจ็บปวดไว้ได้อีกแล้ว“ฉันได้คุยกับพ่อแค่ไม่กี่คำเอง...อะ...ฉันเพิ่งกอดเขาเองอะ” เม็ดทรายพึมพำทั้งน้ำตา ซุกใบหน้ากับแผงอกแกร่งของเขา ความร้อนจากร่างกายของเขาทำให้เธอรู้สึกอุ่นขึ้น แม้จะรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่ทำร้ายเธอมาโดยตลอด แต่ในตอนนี้ เขากลับเป็นที่พึ่งสุดท้ายที่เธอมีแอลฟ่ายกมือขึ้นลูบผมของเธอช้า ๆ ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ปล่อยให้เธอปลดปล่อยความเสียใจออกมาเต็มที่ ดวงตาคมมองไปข้างหน้าอย่างว่าง

  • เมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ)    ตอนที่ 29 อ้อมกอดซาตาน

    ตอนที่ 29 อ้อมกอดซาตานไม่มีคำปลอบโยนใดในวินาทีนั้นจะช่วยบรรเทาความปวดร้าวในใจเม็ดทรายได้ เธอผูกพันกับพ่อมากเพียงใด ตั้งแต่จำความได้เธอก็มีแค่พ่อ พ่อเคยบอกว่าที่เธอสวยและมีหน้าคล้ายลูกครึ่งแบบนี้ เป็นเพราะแท้จริงแล้ว แม่ของเธอเป็นสาวรัสเซียที่ทำงานในบาร์แห่งหนึ่ง และเคยคบกับพ่อในช่วงเวลาสั้น ๆ ก่อนจะคลอดเธอทิ้งไว้และหนีไปโดยตามหาตัวไม่เจออีกเลยนับจากนั้น ซึ่งพ่อก็ไม่คิดจะทิ้งเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้เกิดจากความรัก แต่พ่อก็อดทนเลี้ยงดูเธอมาอย่างสุดความสามารถ ของผู้ชายที่เสเพลคนหนึ่ง ที่พยายามจะปรับเปลี่ยนทุกอย่างเพื่อลูกสาว แต่ก็ไม่ได้มากพอที่จะเป็นพ่อที่ดีที่สุดได้แต่เขาก็ภูมิใจที่เลี้ยงเม็ดทรายมาได้จนถึงวันที่เม็ดทราย พึ่งพาตัวเองได้แล้วแบบทุกวันนี้“หนูรักพ่อนะ...หวังว่าพ่อจะรับรู้ได้” เม็ดทรายร้องไห้และพึมพำเบา ๆ ...เสียงสะอื้นของเม็ดทรายดังก้องอยู่ในห้องโถงผู้ป่วย แม้จะมีผู้คนเดินผ่านไปมา แต่ราวกับโลกทั้งใบหยุดนิ่ง เธอรู้สึกเหมือนหัวใจแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ ไม่มีคำใดจะบรรยายความเจ็บปวดที่เธอรู้สึกได้และทันใดนั้น เสียงฝีเท้าหนักแน่นก็ดังขึ้นใกล้ๆ เม็ดทรายเงยหน้าขึ้นมอง ทั้งน้ำตาพร่าม

  • เมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ)    ตอนที่ 28 การสูญเสีย

    ตอนที่ 28 การสูญเสียบนเครื่องบินส่วนตัวเสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มอีกครั้งเมื่อนักบินเร่งเครื่องขึ้นสู่ท้องฟ้า เม็ดทรายนั่งกอดกระเป๋าใบเล็กที่มีของใช้เล็กน้อย พวกยาแก้แพ้ท้อง ยาดมต่าง ๆ สายตาคู่นั้นเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เบื้องล่างคือท้องทะเลงดงามที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นจุดเริ่มต้นชีวิตนางบำเรอของเธอ ทว่าเวลานี้มันกลับเป็นเพียงฉากหลังที่เหมือนตอกย้ำว่าชีวิตเธอไม่สามารถคาดหวังอิสรภาพได้ง่าย ๆ “วันนี้ฉันต้องไปคุยงาน...ส่วนเธอถ้าเยี่ยมพ่อเสร็จแล้วก็รอที่นั้น เสร็จงานแล้วฉันถึงจะมารับเอง” เขาเอ่ยขึ้นสั้น ๆ พอเครื่องแตะรันเวย์สนามบินดอนเมืองก็มีรถยนต์คันดำสุดหรูมาจอดรอรับ ทั้งสองแยกขึ้นคนละคัน โดยเขาก็ไม่ลืมที่จะสั่งการให้ลูกน้องสองคนพาเม็ดทรายไปส่งที่โรงพยาบาลและจับตาดูเธอแบบไม่คาดสายตา เพราะ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ไปด้วยแต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์หนีหรือมีอิสระอะไรอยู่ดีโรงพยาบาลรัฐบาลแห่งหนึ่งเธอกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามทางเดินที่คุ้นเคยไปยังห้องพักฟื้นผู้ป่วยระยะสุดท้าย เสียงฝีเท้าเร่งเร้าของเธออาจไม่ดังมากนัก แต่กลับรู้สึกว่ามันสะท้อนกึกก้องในอก วินาทีแรกที่เธอเห็นพ่อของตัวเอง เธอแทบจะจำเขาไม่ได้เล

  • เมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ)    ตอนที่ 27 ท้องไม่รู้ตัว

    ตอนที่ 27 ท้องไม่รู้ตัวสามวันผ่านไปขณะที่เม็ดทรายกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง อาการไข้ของเธอทุเลาเบาลงเยอะ และเธอยังต้องทานยาบำรุงมากมายที่ทางหมอและพยาบาลจัดเตรียมาให้ หลังจากที่เม็ดทรายรู้ว่าตัวเองกำลังท้องขึ้นมาจริง ๆ เธอก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวแอลฟ่ามากขึ้นทุกที แต่ตั้งแต่ที่เธอตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาลนี้ เธอก็ไม่เห็นหน้าของเขาอีกเลยเช่นกัน“คุณตื่นแล้วเหรอคะ พอดีเลยคุณหมออนุญาตให้คุณออกจากโรงพยาบาลได้วันนี้” พยาบาลสาวเข้ามาประคองเม็ดทรายเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ ก่อนจะพาเธอกลับมานั่งบนวีลแชร์ และเข็นเธอออกจากห้องพักเพื่อนำไปส่งที่รถตู้สีดำที่จอดรออยู่ตรงหน้า“ฉันจะต้องไปที่ไหนคะ” เม็ดทรายหันไปถาม เพราะจนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ที่กำลังเผชิญเท่าไรนัก“กลับบ้านไงคะ... สามีของคุณ ให้คนรถขับมารอแล้ว” เม็ดทรายได้ยินก็นิ่งคิดชั่วครู่ เธอไม่กล้าที่จะขึ้นไปบนรถ เพราะกลัวว่าแอลฟ่าจะพาเธอไปทำร้ายมากกว่า “เออ...ฉันไม่ไปได้ไหม?” เม็ดทรายทำท่าจะเดินหันหลังกลับ แต่พอหันกลับไปทางคุณพยาบาลก็เดินหายไปแล้ว เหลือแค่เพียงลูกน้องของแอลฟ่าเพียงเท่านั้น“ไม่ได้ครับ...นายรออยู่” เขาเดินมาดักหน้า

  • เมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ)    ตอนที่ 26 จมลงทะเล

    ตอนที่ 26 จมลงทะเลริมชายหาดผ่านไปไม่กี่นาทีลูกน้องสองคนก็ล็อกแขนหิ้วปีกเจย์ อดีตลูกน้องคนสนิท ที่มาในสภาพถูกบอบช้ำอย่างหนักหน่วง ฟุ่บ!! ทันทีที่เจย์เห็นแอลฟ่าเขารีบคลานเข้าไปหาเขาในทันที“มึงบอกว่ามึงไม่ได้ทำ แล้วใครเป็นคนตัดสายกล้องวงจรปิดในบ้าน ใครเป็นคนลบข้อมูลทั้งหมดออกไป...ใคร?? ถ้าไม่ใช่มึง?” แอลฟ่ากำหมัดแน่นและถามอย่างพยายามใจเย็นมากที่สุด“ผมไม่รู้นาย...ผม” เจย์ส่ายหน้าอย่างไม่รู้มาก่อนจริง ๆ เพราะในบ้านหลังนี้มีเขาเป็นคนดูแลที่สูงสุดรองจากแอลฟ่า ผัวะ แอลฟ่าสะบัดเจย์ออก ก่อนจะเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อแล้วต่อยหนัก ๆ จนเจย์ล้มลงบริเวณมุมปากที่มีรอยช้ำเดิมอยู่แล้วก็แตกอีกครั้งจนมีเลือดสีสดซิบออกอีกครั้ง“มึงไม่ยอมรับเรื่องกล้อง...ก็ไม่เป็นไร” แอลฟ่าหยิบมีดเล่มสั้นที่เขาเคยให้เจย์ไว้เป็นของขวัญขึ้นมาจ่อที่ใบหน้าของเขา“งั้นกูจะถามมึงอีกครั้งว่า… มึงแอบทำแบบนี้กับคนของกูกี่ครั้งแล้ว?” น้ำเสียงหนาเอ่ยถามแบบหน้าตาย “นาย...ผมสาบานได้ ผมไม่เคยล่วงเกินเม็ดทรายเลย...ผมไม่เคยทำอะไรเธอเลยจริง ๆ นาย” เจย์เอ่ยเช่นเดิมซ้ำ ๆ นั่นกลับทำให้แอลฟ่ายิ่งโกรธ มือสากกระชากคอเสื้อเจย์ลากลงไปในทะเ

  • เมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ)    ตอนที่ 25 บทลงโทษของคนทรยศ

    ตอนที่ 25 บทลงโทษของคนทรยศเสียงคลื่นทะเลยามบ่ายสาดกระทบชายฝั่งขึ้นระลอกแล้วระลอกเล่า น้ำทะเลวันนี้ขึ้นสูงกว่าปกติ ลมทะเลเองก็พัดแรงขึ้นราวกับกำลังมีพายุลูกใหญ่สายลมเย็นแรง ๆ พัดกระทบใบหน้าสวยปลุกให้คนที่กำลังหลับรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในทันที ก่อนที่คลื่นลูกใหญ่จะซัดปะทะเข้าร่างบางจนแผ่นหลังสวยของเธอพาดไปกับขอนไม้ใหญ่ที่รั้งอยู่“อื้อ...อื้อ...พอ...พอแล้ว หนูเจ็บ...อื้อ” หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาสู้แสงแดดจ้าอย่างช้า ๆ กระทั่งเมื่อภาพทุกอย่างตรงหน้าเริ่มชัดเจนมากขึ้น เธอถึงได้รู้ว่าตอนนี้ตัวเธอกำลังถูกมัดอยู่กับเสาไม้ต้นใหญ่ที่ปกติใช้ผูกเรือตกปลาเล็ก ๆ แต่ตอนนี้กลับใช้มันล่ามตัวของเธอเอาไว้แทน“นี่มันอะไรกัน...ทำไมถึงอยู่ตรงนี้ได้…อื้อ” เม็ดทรายเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนล้าเต็มทน เชือกหนาผูกมัดรอบกายของเธอและเมื่อเธอกวาดสายตาหันมองรอบ ๆ หญิงสาวก็แทบจะเป็นลมไปอีกครั้ง เพราะเธอถูกจับมามัดที่กลางทะเลจริง ๆ และระดับน้ำมันก็เพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ “ชะช่วย...ด้วย...ช่วยด้วย” เม็ดทรายพยายามเปล่งเสียงที่แผ่วเบาออกไป สายตาของเธอมันแทบมองไม่เห็นอะไรเลยเพราะแดดที่ร้อนจ้าและคลื่นที่ซัดเข้าใบหน้าของเธอแทบไม่ได้ห

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status