ก็ไม่ได้ใส่ใจในอารมณ์ แต่ก็ขอบคุณมันนิดหนึ่งที่หวังดีต่อหล่อน
รู้สึกไม่พอใจทุกครั้ง ที่ธีรคามนอกใจหล่อน ปากของเขาบอกเสมอว่า รักหล่อนทุกเมื่อเชื่อวัน รักหล่อนบนเตียงนอนน่ะสิ เมื่อกามราคะสิงสู่
เวลาที่หล่อนและเขาต้องมาปลดปล่อยอารมณ์ให้แก่กันและกัน เขาดูจะชอบ รสชาติสวาทที่หล่อนป้อนปรุงบำเรอให้จนเอมอิ่มทุกครั้ง
แต่ นี่เขาก็ยังดิ้นรนไปมีคนอื่น ให้หล่อนระแคะระคายหูอีก
เรื่องนี้ไม่อยากทะเลาะกับเขาหรอก ปล่อยเขาบ้าง เพราะไม่อยากสูญเสียเขา
ฟ้าเบื้องนอก เมื่อออกพ้นจากเขตบ้านในรถคันหรู ที่ชายหนุ่มตั้งใจตะลอนไปเรื่อย มันไม่มีปลายทางอย่างแน่นอน จนว่าเขาตั้งใจจะหยุด ที่ไหนสักแห่งถึงจะหยุด
อารมณ์ดีขึ้น ไม่หงุดหงิด รัศมีของแสงจันทร์นวลผ่องยะเยือกอาบไล้ผ่านหมู่ตึกและอาคารสำนักงาน ประชันกับแสงไฟสีฉูดฉาดของสถานบันเทิงยามราตรี
รู้สึกหายเครีย แต่ก็มีเรื่องปวดสมองอีก เมื่อโทร.ดังขึ้น
เขาสบถออกมาทันที ธีรคามจอมเจ้าเล่ห์นี่เอง
เหมือนอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง น้ำเสียงที่โทร.ทักทายเหมือนเย้าสนุก บอกกำลังอารมณ์ดีเต็มขั้น
แต่เขาอารมณ์เสีย และจะเสียมากกว่านี้ ถ้าจะคุยกับหมอนี่นาน
“นายโทร.มาทำไมไม่ทราบ ฉันไม่มีอารมณ์จะคุย”
“โธ่ เสี่ย ใครทำให้เสียเส้นครับ ท่าทางรมย์บ่จอยเลย เอาไหมล่ะเสี่ย ผมมีเรื่องเด็ดๆมาเสนอ และรับรองว่าเสี่ยต้องชอบและตาโต”
เขาแปลกใจ ทำไมเขาจะต้องตาโตและชอบด้วยวะ เลยถาม
“เรื่องอะไร”
“ตอนนี้ เสี่ยต้องการใครสักคนคลายเหงาไหมครับ รับรองผมมีเด็ดๆ”
ปากโสโครกของมันอีกแล้ว คงนึกว่าเขาใฝ่ต่ำในเรื่องนี้ตลอดเวลาเหมือนมัน แต่ก็มีบ้าง นานครั้ง ถ้าพอใจและถูกใจ ตอนนี้อารมณ์มันก็ปรี๊ดเหมือนกัน หมั่นไส้นึกเกลียดผู้หญิง คงจะเป็นอย่างนี้กันหมด เลี้ยงไม่เชื่องใจง่าย
“ก็ลองเสนอมาสิ”
“อ้าว นึกว่าเสี่ยไม่สนใจ เห็นเงียบไป แต่ผมคิดว่าผมจะเสนอให้เฮียอ๋องก็ได้ ถ้าเกิดเสี่ยไม่สนใจรายนี้ เป็นเด็กของผมเองครับ ตอนนี้ผมเข้าห้องน้ำอยู่ สามารถคุยเจรจากับเสี่ยได้ทุกอย่าง ถ้าเสี่ยยอมตกลง”
นี่คิดจะค้าขายบริการทางเพศกับเขานะหรือ ฮึ
ไอ้ธีรคาม สมองมันคงคิดได้แค่นี้
เด็กของธีรคามน่ะหรือ เขาทวนคำ อยากจะเห็นหน้าแล้ว จะสมกับราคาที่มันคุยไว้หรือเปล่า
“เอ้า นายว่าไง ลองส่งภาพมาให้ฉันดูหน่อยซิ นายก็รู้นี่ ว่าฉันไม่ได้ชอบผู้หญิงง่าย ถ้าไม่ถูกใจ”
“ครับ ผมรู้ และรู้ว่าถ้าเสี่ยเป็นผู้ชายเสี่ยก็ต้องชอบเหมือนผม แต่ขอบอกตรงๆนะครับเสี่ย คนนี้เด็กของผม แล้วเสี่ยก็ต้องรู้ ว่าต้องมีค่าใช้จ่าย เป็นการแลกเปลี่ยน”
“เฮอะ นายเอาส่วนที่เอาไปจากฉัน คืนมาก่อนเถอะธีรคาม แล้วเรื่องใหม่ค่อยว่ากัน หักบวกลบไป”เขาตัดสินใจง่ายๆ
“งั้น เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ผมขออีกสักห้าพัน เป็นการลดหนี้หักล้างกันออกไปเลย กับอาหารจานด่วนเด็ดสระตี๋คืนนี้ ผมขอบอกตรงๆนะครับ คนนี้ผมหวง เด็กของผมจริง แต่ผมร้อนเงิน ต้องการด่วนนะเสี่ย”
“ฮึ เด็กของนาย ก็ต้องเสียให้นายแล้วสิ ไอ้โง่”
“โอ้ รับประกันได้ครับเสี่ย คนนี้ยังผุดผ่องบริสุทธิ์ ผมรับประกันร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะผมแค่คั่วเท่านั้น ไม่มีอะไรเกินเลยกว่านั้น”
“ยังงั้นรึ ขอให้จริงเถอะธีรคาม อย่าคิดมาย้อมแมวกับฉัน เพราะฉันไม่ชอบผู้หญิงที่ผ่านสนามรักมาอย่างโชกโชนเหมือนยัยสวรรค์สีของเล่นของนาย”
หนุ่มหล่อผู้ตกอยู่ในโลกของคนผิดหวังจากรัก
มีสมองที่ซึมเซาและเริ่มคิดเรื่องที่ออกนอกลู่นอกทาง ยังไงก็ลองประชดชีวิตคืนนี้ดูสักครั้ง
ก็ด้วยบริการเนื้อสดจากธีรคาม มันกำลังบ้า
เดือดร้อน ขายได้กระทั่งทุกสิ่ง แม้แต่ของรักของหวง
เขาก็อยากจะเห็นหน้าตาผู้หญิงคนนั้นเหมือนกัน ว่าจะสะสวยแค่ไหน
“ผมรับรองแน่ครับเสี่ย เสี่ยจะต้องชอบใจเป็นอย่างแน่ หุ่นไม่ต้องพูดถึงครับเสี่ย ผิวขาวยังกะไข่ปอก โอเคเสี่ยตกลงใช่ไหม ผมขอมัดจำด่วนเลยถ้าเสี่ยโอเคกับผม โอนให้เลยนะครับทันที ผมยืนรออยู่ที่หน้าตู้เอทีเอ็ม หมูไปไก่มาครับเสี่ย แล้วสักประมาณชั่วโมงต่อมา เสี่ยรอผมได้กู๊ดลักกี้อินน์ ห้อง308”
ด้วยความรู้สึกเบื่อและรำคาญ ปางภูจึงเอ่ย
“ก็ได้ แล้วฉันจะไปคอยที่นั่น”
จึงแวะเข้าหาตู้กดเงินและโอนฝากผ่านธนาคารแบบอัตโนมัติใส่หมายเลขบัญชีของธีรคาม
จนฝ่ายนั้นกระดิกนิ้วผิวปากครางหวืออย่างสุขใจ
เขาปล่อยให้ใบฟางนั่งรออยู่ในร้านอาหาร บอกเพียงแค่ว่าขอไปทำธุระสักครู่
“เรียบร้อยครับเสี่ย เสี่ยมารับของขวัญดิ้นได้ อย่างที่ผมบอกอีกหนึ่งชั่วโมง ผมจะจัดการให้อย่างเสร็จสรรพ”
ธีรคามกดธนบัตรแบ็งค์พันห้าใบมาไว้ในมือด้วยความอิ่มใจ หมายใจตรงหน้า คือบ่อน หลังจากที่ทำธุระเสร็จ
นึกถึงใบฟาง หล่อนเป็นเหยื่อของเขาในครั้งนี้ ในช่วงสติปัญญาของเขาไม่มีขบคิด เพราะความชั่วสิงสู่ ดังนั้นจึงพาฝีเท้าเดินกลับมาที่ร้านเดิม อ้างเอากับหล่อนที่ไปนานว่า
“พอดีพี่ท้องเสีย เลยนั่งนานหน่อย ฟางคงไม่บ่นนะจ้ะ ที่อุตส่าห์ทนรอคอยพี่ เอาล่ะ เราไปกันเถอะ ถึงเวลาเสียที”
“ค่ะ”สาวสวยพยักหน้าพร้อมลุกตามเขา
โทชินาดะอยู่ในห้องโรงแรม พร้อมด้วยเพื่อนในคณะของเขาที่เดินทางมาด้วยกัน และเพื่อนสนิทบางคน ก็เพิ่งทราบว่าอยู่เมืองไทยมาก่อนหลายปี
เป็นเพื่อนหญิงชาย ที่ทั้งคู่เป็นสามีภรรยากัน เป็นอาจารย์สอนภาษาและพักอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่
เพื่อนแดนซากุระคนนี้โทร.มาบอกปางภูอย่างเงียบๆ ว่าเครื่องเดินทางมาถึงแล้ว ในเวลาไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
ขณะที่ปางภูทรุดนั่งอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ด้วยจิตใจที่เลื่อนลอย เหม่อซึม ซึ่งเพื่อนอีกฝ่ายไม่รู้ว่า เขาประสบภาวะปัญหาอะไรกับเนื้อหัวใจที่กำลังแหลกสลายและกระอัก
ในเมื่อเหตุที่เกิดขึ้นคือความรักที่ถูกตัดรอน
ใบหน้าของภามิญายังลอยวนอยู่ตรงหน้า
ทำให้เขานึกเกลียดผู้หญิงเหลือเกิน ข้อเสนอของธีรคามที่เอ่ยตกลงในคืนนี้ ทำให้เขาไม่ปฏิเสธ
ถ้าหล่อนสวยเด็ดจริง ก็อยากจะลิ้มลอง แต่ก็อยากจะรู้ความจริง ว่าสวยและถูกใจข้อไหน ที่ธีรคามเหมาเอาว่าหล่อนเป็นเด็กของมัน
ชายหนุ่มเห็นหล่อนตื่นกลัว จึงคว้าตัวรวบเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด พร่ำเอ่ยที่ริมกกหูเบาว่า“คุณอย่าคิดอะไรมากเลยน่า ลืมซะ ลืมเสียเถอะ มันผ่านไปแล้ว ฟางจ๋า อย่างไรเสีย ชีวิตก็ถูกจัดการไปตามทางชีวิตของแต่ละคน ..ผมนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะรักคุณมากมาย คงไม่กล้ายอมขนาดนี้หรอกนะใบฟาง”หล่อนเข้าใจเขาพูดถูก หล่อนก็ตอบแทนความรักของเขาด้วย“ต่อไปไม่มีแล้วล่ะ เมียขายฝาก สมญาที่ใช้เป็นคำพูดเล่นๆขำๆเพื่อล้อเลียนคุณ มีแต่ตำแหน่งเดียวคือเมียแต่งนายปางภู คุณจะสนใจตำแหน่งนี้ชั่วชีวิตหรือเปล่าล่ะ”คารมของพ่อหนุ่มนักเขียนทำเอาหล่อนต้องยอมรับล่ะ มิน่าถึงร้อยเรียงเขียนหนังสือได้หลากหลายยาวนาน “สนใจสิคะ”หล่อนพยักหน้า “ไม่งั้นฉันคงไม่ตัดสินใจยอมคุณหรอก” เขากลั้วยิ้มดวงตาพราวอีกครั้งกับคำตอบนี้ พึงพอใจเช่นเดิม เพราะขุมสมองมีแต่ความเพริดแพร้วทางปัญญา ชายหนุ่มเห็นหล่อนตื่นกลัว จึงคว้าตัวรวบเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด พร่ำเอ่ยที่ริมกกหูเบาว่า“คุณอย่าคิดอะไรมากเลยน่า ลืมซะ ลืมเสียเถอะ มันผ่านไปแล้ว ฟางจ๋า อย่างไรเสีย ชีวิตก็ถูกจัดการไปตามทางชีวิตของแต่ละคน ..ผมนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะรักคุณมากมาย คงไม่กล้ายอมขนาดนี้หรอกนะใบ
คารมของนักเขียนหนุ่มผู้เป็นสามีเอ่ยขึ้น หญิงสาวยิ้มพราวระยับที่ดวงตาของหล่อนขึ้นบ้าง หวงนี่อาจจะแปลกว่าหึง หล่อนยิ้ม“นั่นยิ้มอะไร ขำหรือว่าไม่พอใจ”“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ ฟางรู้สึกว่า พอได้สามีมาหนึ่งคน เขาก็บ่นเสียเก่ง” เขาหันมาทางสาวสวยผู้เป็นภรรยา ขยับใบหน้ามาใกล้ “นี่มาหาว่าเราบ่น ประเดี๋ยวเหอะ จะจูบให้ตายตาอ้อมกอดเลย”ชายหนุ่มบ่นเสียงไม่จริงจังนัก หมั่นไส้ผู้เป็นภรรยามากกว่า “แนะ ไม่กลัว ใช่ไหม? เดี๋ยวเอาจริงนะ”เขาขู่หล่อน พลอยทำให้ใบฟางต้องหลับตาปี๋ลง ก่อนที่ใบหน้าขาวๆของดวงหน้าคมคายจะโน้นแตะชิดใกล้ริมฝีปากประกบบดขยี้ลงไปแทรกความหวานเจือปนละลายอยู่ในช่องปาก จนสาวสวยรับรู้ถึงสัมผัสที่หวานซ่านลิ้น “นี่เริ่มบทลงโทษแล้ว โทษฐานที่มีเมียขี้บ่น แถมปากเก่งอีกต่างหาก เอ้อ เป็นเมียขายฝากเสียด้วย”หญิงสาวยังข้องใจในคำนี้ ความหมายแบบเขานี่คืออะไร จึงส่งสายตาอึดอัด หงุดหงิดทวงถามเมื่อเขาละถอนจากริมฝีปาก เงยหน้าขึ้นจ้องหล่อน เพราะรู้ว่าหล่อนจะถาม หล่อนไม่ชอบใจสักนิดกับคำทีเขาใช่เรียกหล่อน“อีกแล้ว เมียขายฝาก ฉันไม่รู้ว่าความหมายมันคืออะไรกันแน่ มันเริ่มต้นมาตั้งแต่พี่ธีรคา
“ยังไม่แน่ใจค่ะ เมล ตอนนี้ฉันอยากอยู่เมืองไทยไปก่อน คงทำงานไปสักพัก ถ้าลืมเรื่องราวทุกสิ่งทุกอย่างได้ ฉันก็อาจจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ กับใครก็ได้ ที่เขารักจริง และรักความเป็นตัวฉัน รวมทั้งเขาไม่แคร์อดีตต่างๆของฉันด้วย”“ขอให้คุณโชคดีนะฮันนี่”“ขอบคุณคะ เมล คุณก็เช่นกัน รักษาเนื้อรักษาตัวด้วย”หล่อนโบกมือให้เขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่เขาและคณะจะเดินจากไปในช่องผู้โดยสารขาออก แล้วหล่อนหันมายิ้มให้กับตัวเอง นี่คืออิสรเสรีที่หล่อนต้องการ จึงถอนใจออกมายาวนานด้วยมีความสุข หล่อนต้องการตัด และเยื่อใยอาวรณ์จากเขา หล่อนจะต้องทำให้ได้ เมลมีดีอยู่หลายสิ่งหลายอย่างเช่นกัน แต่สิ่งที่หล่อนยอมรับไม่ได้คือ เขาจะเอาทั้งผู้หญิงและผู้ชาย อย่างที่เรียกว่า เสือไบ โฮโมเซกช่วล แบบนี้หล่อนไม่ต้องการ ไม่ต้องการเสียน้ำตาทนอยู่กับผู้ชายประเภทนี้ เพราะนั่นหมายความว่า เขาทำให้ชีวิตของหล่อน เหมือนตกนรกทั้งเป็นนึกว่าจะยืดเยื้อ หรือคาราคาซังเสียอีก ขอบคุณที่เขาเลือกให้ของขวัญนี้ให้แก่หล่อน ตามที่หล่อนร้องขอปรารถนามานานต่อไป ชั่วชีวิตนี้ หล่อนจะไม่สนใจ ผู้ชายที่ชื่อเมล นี้อย่างเด็ดขาด ว่าเขาจะเป็นตายร้าย
จะไม่ช๊อคใจไปใหญ่หรือ ที่ตลอดมานั้น อ่านหนังสือของคนกันเองทั้งนั้น คนกันเองที่ขยับเข้ามาเป็นคนในบ้านและเป็นคนในเรือนใจของหล่อนเข้าทุกขณะ“นี่สิของแท้ของชัวร์ นิยายที่ผ่านการรวมเล่มแล้วของผม มีประมาณ เกือบสิบเรื่องด้วยกัน ซ่อนอยู่อีกมุมหนึ่ง โดยเฉพาะ และถ้าอยากจะไปร่วมงานวันสัปดาห์หนังสือแห่งชาติเมษาที่จะถึงเร็วๆนี้ ไปกับผมสิ คุณจะได้รู้ว่าแฟนคลับผมตรึมแค่ไหน ที่เรียกร้องอยากจะให้ผมมา..แล้วก็ต้องแจกลายเซ็นต์ด้วย”เขากลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงโด่งดังจริงๆ ไม่น่าเชื่อ ด้วยบุคลิกที่อ่อนโยนและสุภาพปนกับอารมณ์ร้ายเกรี้ยวกราด ไม่นึกว่าเขาจะมีอีกภาคหนึ่ง ของผู้ชายที่เขียนหนังสือขาย เป็นนักเขียนที่ถือว่า ได้รับความนิยมมากคนหนึ่งในปัจจุบัน ในยุคที่นักเขียนไทย ผุดตัวเองขึ้นมาราวกับดอกเห็นกลางฤดูฝน“ไม่เชื่อ คงต้องเชื่อแล้วละคะ นี่ถ้ายัยเงิน น้องสาวของฟางรู้เรื่อง ตายเลยล่ะคงทั้งอึ้งทั้งทึ่ง ไม่งั้นก็เกือบช๊อคไปหลายสิบตลบแน่นอน”“ถึงขนาดนั้นเลยหรือ”“ใช่ค่ะ ถึงขนาดนั้นแน่นอน เพราะน้องสาวของฉัน ติดงานของคุณมาก”เขาเพิ่งทราบ“นี่คุณทำอย่างนี้ทุกวัน หลังขดหลังแข็งมากไหมคะ”เขายิ้มอีกครั้ง“งา
เขาเอ่ยคำนี้ จนหล่อนหน้าแดงไปเลย สีระเรื่ออ่อนที่พวงแก้ม แต่ก็เข้าใจความหมายเมื่อเขาพร้อมที่จะให้สัญญาปากแบบสุภาพบุรุษอีกครั้ง “งั้น ฟางจะยอมไว้เนื้อเชื่อใจอีกสักครั้ง ทั้งที่ไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่”“อ้าวทำไมล่ะ กลัวผมจะเปลี่ยนใจ ทำมิดีมิร้ายกับคุณหรือไง นี่ฟังนะจ้ะคนเดียว เรื่องทำมิดีมิร้าย ผมก็คิดเหมือนกัน แต่มันไม่ใช่เวลานี้ แต่ต่อไปล่ะ ผมคงมีเวลาทำมิดีมิร้ายกับคุณอย่างสุดสวาทอย่างว่า ได้นานครั้งล่ะ ตอนที่เราแต่งงานกันเสร็จแล้ว นั่นล่ะ มีเวลาทั้งชีวิตของผมเลย”ฟังคำพูดที่เขาเอ่ย หล่อนก็รู้สึกเบาใจ ปางภูหัวเราะเสียงใส“แล้วฉายาเจ้าพ่อบ่อนหรือเสี่ยที่พี่ธีรคามเรียกใช้ ให้สมญาชื่อคุณล่ะคะ”“นั่นผมลืมแล้ว ผมจะไม่เข้าแล้ว ตัดขาดจากมันตลอดชีวิต ในเมื่อผมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้วนี่ ผมมีคุณ ผมมีครอบครัว มีคนที่เอาใจใส่น่ารักอย่างนี้ ผมจะเตลิดหนีหายไปไหนได้อีกล่ะฟางจ๋า”ในเมื่อเขาจะมีครอบครัวแล้ว นั่นมันคือภาพอดีต เมื่อครั้งที่ยังใช้ชีวิตโสดอิสระได้เต็มที่ และเมื่อพ้นจากวัยนั้นพ้นผ่านแล้ว สิ่งเหล่านี้ก็คิดว่ามันเป็นเกมชั่วครั้งชั่วคราวที่ผ่านทางชีวิตของเขาเขาไม่ได้ติดหนึบติดหน
หญิงสาวยิ้มให้พยักหน้าและเพิ่งเข้าใจ “คุณคงไม่โกรธผมนะ ที่ตอนนั้นทำอะไรก็คิดจะปิดบังคุณ”เสียงนุ่มทุ้มดังอีก เป็นกังวาน แต่ก็รู้สึกชุ่มชโลมในหัวใจของหล่อนอย่างประหลาด“เคยคิดจะโกรธเหมือนกันคะ แต่ก็ดีที่คุณเพิ่งอธิบายออกมา ฉันเลยนึกโกรธคุณไม่ลงแล้ว”เขาหันมายิ้มอ่อนๆสบตาของหล่อน“ก็ต้องบอก เพราะเราก็เหมือนคนคนเดียวกันแล้ว จากนี้มีอะไรก็ต้องร่วมรับผิดชอบกัน”หล่อนนิ่งฟังคำพูด ชอบฟังคำพูดที่มีหลักการในการวางแผน และให้กำลังใจ สร้างความปลาบปลื้ม แก่ใจของหล่อนอีกครั้งโดยไม่รู้ตัวยอมรับว่าหล่อนเริ่มจะหลงรักผู้ชายคนนี้เสียแล้ว ไม่รักก็คงไม่ได้หรอก ลึกแต่ไม่ลับในความรู้สึกของหล่อน ขอเก็บเอาไว้รู้เพียงคนเดียว จึงหันทางเขาอีกครั้งยิ้มและสบตาให้ หล่อนนึกถึงเรื่องอื่นได้ อย่างเพิร์ล หรือภามิญาที่ไม่รู้ว่า ทั้งคู่คืบหน้าไปมากแค่ไหน จวบกับมีเรื่องราวอื่นที่เป็นเรื่องสะเทือนใจ ประดังเข้ามาระลอกแล้วระลอกเล่าไม่ขาด จากสึนามิ ฝนก็ท่วมถล่มทางภาคใต้ แผ่นดินไหวทางประเทศพม่าหรือเมียนมาร์กับทางภาคเหนือของไทย วิบากกรรมของประเทศและชาวโลกถูกซัดมาอย่างไม่หยุดหย่อน คงต้องพึ่งพาความดีงาม ศีลธรรม บุญกุศลท