5

ซึ่งนางผู้เป็นมารดาพร้อมด้วยคุณบวรผู้เป็นบิดานั้นไม่ได้กีดกันและห้ามหวง เนื่องจากได้คิดว่าบุตรสาวโตพอที่จะบรรลุนิติภาวะรู้จักคิดอะไรถูกผิด 

และเรื่องครอบครัวก็สามารถตัดสินใจตัวเองได้  ประการที่สำคัญอย่างหนึ่ง ใบฟางลูกสาวแสนสวยนั้นอยู่ในสายตาของนางมาตลอด

เรื่องการวางตัวเป็นสิ่งที่นางพึงพอใจ ที่ลูกสาวซึ่งได้เลี้ยงมากับมือ รู้จักกิริยามารยาทของกุลสตรี รู้จักรักนวลสงวนตัว.. ไม่ทำอะไรให้เป็นที่ครหาและประเจิดประเจ้อเกินงาม

ในช่วงเวลานั้น ร่างท้วมของคุณสนมนาถ ที่เพิ่งกลับมาจากบริษัทได้ครึ่งชั่วโมงแล้ว และเธอออกมาจากครัว  เพื่อทำอาหารเย็นเลี้ยงคนในครอบครัวเช่นตำแหน่งแม่บ้าน

“ใครมากันล่ะ”

เสียงเธอดังขึ้นมาก่อน พร้อมกับสาวเท้ามาตามทิศทางของเสียงแล่นของรถยนต์ที่ได้ยิน  พอจะได้เห็นหยุดจอดกึก

“เงิน ลุกไปดูหน่อยซิลูก”

เรียกลูกสาวคนเล็กที่ยังง่วนอยู่หน้าจอทีวีให้ลุกไปดู  ใบเงินน้องสาวถัดต่อจากใบฟางปัดก้นลุกจากโซฟาด้วยความเสียดายเพราะกำลังติดอกติดใจอยู่กับละครจอทีวี  สักพักก็ให้คำตอบมารดาก่อน

“พี่ฟางค่ะแม่ กลับมาแล้ว ดูเหมือนว่า พี่ธีสุดหล่อของพี่ฟาง มาส่งด้วยค่ะ”

 ใบเงินเป็นฝ่ายรายงานให้มารดาฟังน้ำเสียงเจื้อยแจ้วร่าเริงเหมือนเด็กสาววัยรุ่นทั่วไป 

พอได้ยินอย่างนั้นคุณสนมนาถก็ไล่ลูกสาวคนเล็กเข้าไปในบ้าน

“เข้ามาข้างในบ้านกันก่อนสิจ้ะ ธี แหม.. อุตส่าห์มาส่งยัยฟาง  น้าขอบใจมากนะ”

  คุณสนมนาถยิ้มทักขึ้นมาก่อน 

เมื่อธีรคามเห็นว่าเป็นมารดาของหญิงสาวก็ยกมือไหว้ทันที

“สวัสดีครับคุณอา”

“จ้ะ ไหว้พระเถอะ” 

ธีรคามเอ่ยต่อไปอีกด้วยสีหน้าที่ยิ้มละไม แต่มีความกังวลผ่านสีหน้าบวกกับอึดอัดอยู่หน่อย เพราะอยากจะกลับออกไปเลย  เนื่องจากมีธุระเร่งด่วน

“ผมขอโทษนะครับ เผอิญมีธุระเร่งด่วน มาส่งน้องฟางถึงบ้านแล้วก็จะไปเลย”

“อ้าว อย่างนั้นหรอกหรือจ้ะ” 

คุณสนมนาถเอ่ยด้วยความรู้สึกที่เสียดาย

“น้าก็อยากจะชวนให้เข้าไปนั่งเล่นข้างในก่อน มากันเหนื่อย.. อยากจะให้อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกัน ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ไม่เป็นไรหรอก  เอาไว้วันหลังก็ได้”

“ครับ เอาไว้เป็นโอกาสหน้า ผมขอตัวก่อนนะครับคุณน้า   น้องฟางด้วย”

  เขาถือโอกาสล่ำลา

 ไม่ใช่เฉพาะแต่เพียงมารดาของเธอเท่านั้น หากใบฟางตกใจเช่นกัน  เธอเดาไม่ออก  เพราะตอนที่เธอเดินทางมาร่วมกับเขาก็ดูปกติ  ไม่ได้แสดงกิริยาที่ร้อนรนกระวายใจอย่างที่เห็น เหมือนจะเร่งรีบด้วย 

ยามอยู่กับหล่อนบนรถ แทบจะตลอดทางธีรคามมีเรื่องราวโน่นนี่  คุยกับหล่อนจนเกิดความสบายใจ 

ทั้งที่หล่อนมีเรื่องพูดน้อยกว่าเขาอีก  จนแทบนับคำได้  เรียกว่าหล่อนไม่มีเรื่องจะพูดมากมาย

จากนั้น ธีรคามสตาร์ทรถและกระชากเกียร์ปร๋อขับออกไปเหมือนคนใจร้อนอย่างที่สุด

ผิดแผกไปจากชายหนุ่มใจเย็นที่เธอได้พบเมื่อครู่นี้ 

เธอไม่ทราบว่าหงุดหงิดในเรื่องใด  ไม่รู้สินะ

วันนี้ สิ่งที่เป็นความเบิกบานเพิ่มพูนในใจของหล่อน

คือรางวัลที่ชายหนุ่มคนรัก ตอบแทนให้แก่หล่อน อย่างไม่คาดฝันมาก่อน  คุณสนมนาถยังไม่ทราบเรื่องนี้ 

นักเขียนหนุ่มใช้เวลาว่างหลังจากงานเขียนในแต่ละวันจบลงจนได้ ตามเป้าหมาย

เขามาสถานที่แห่งนี้ มันคือบ่อนสุดหรู การพนันยังมีอยู่ในหัวของเขา แค่เกมคลายเครียด 

เขาไม่กล้าพนันขันต่ออย่างหนักหน่วงหรอก เอาแค่ความสนุกเท่านั้น

จู่ๆก็เห็นร่างของใครก้าวเข้ามา พร้อมด้วยคู่ขา

ที่ปางภูนอกจะพบเห็น ยังเป็นภาพที่ชินตาเขาทุกครั้ง

ที่เด็กหนุ่มวัยอ่อนกว่าเขาสามปี ท่าทางกร่างและบอกอาการเย่อหยิ่งไม่น้อย 

ประสาลูกชายมหาเศรษฐี มักจะเหน็บเอาสาวสวยเข้ามาที่บ่อนไฮโซแห่งนี้ด้วยแบบไม่ซ้ำหน้า

บ่อยครั้งเห็นจะเป็น สวรรค์สี  เพราะเขารู้จักดี ผู้หญิงคนนี้พยายามให้ท่าเขาด้วย  แต่เขาทำสีหน้าหมิ่นเยาะหยันใส่อย่างไม่นึกพิศวาส  จนหล่อนไม่กล้ามาป้วนเปี้ยน 

แต่ไม่วาย ที่หล่อนแอบส่งสายตาเจ้าชู้มาทางเขา

 ส่วนผู้ชายคนนี้ เป็นชายหนุ่มรุ่นน้องประมาณสามปี  เขารู้จักดี

ธีรคามนี่เอง หรือที่เอ่ยเรียกไอ้ธี  พบก่อนที่บ่อนพนันแห่งนี้  หลังจากเสร็จธุระ สมองของเขาโล่งโปร่งเช่นเดิม

เรื่องงานเขียนของเขา มีมุมเหมาะสม และช่วงจังหวะเวลาเขียนของมัน  เขาจัดสรรทุกอย่าง

แม้แต่เวลาที่ออกมาปลดเปลื้องความเครียดระบายมันออกไปบ้างในวงพนัน

นั่นทำให้จิตใจของเขา ฮึกเหิมกล้าเสี่ยงและเพิ่มความดิบเถื่อนในหัวใจขึ้นมาอีกขั้น

ในเกมการพนันขันต่ออย่างมีรสชาติ เล่ห์เหลี่ยมกลโกง 

และระดับเขาแล้วไม่เคยแพ้ 

ขึ้นชื่อว่าเซียนคนหนึ่ง ที่เซียนพนันคนอื่นย่อมครั่นคร้ามระย่อในฝีมือ

 ในชุดเสื้อเชิ้ตสีเข้มเป็นจุดเด่น แววตาที่หมายมาดบ่งบอกความชาญฉลาดทันเกมคนอื่น

ไม่วายที่จะมีเสียงโทร.ดังขึ้นขัดจังหวะเลยต้องกดรับ ที่แท้เป็นแม่บ.ก.สาวโสดจอมขี้บ่นแถมขยันทวงต้นฉบับนี่เอง

“ชั้นอยู่ในบ่อน”

เสียงนั้นดังออกมาไปทัน

ท่ามกลางฝูงชนที่เสียงเล็ดลอดผ่านหูและฟังไม่ได้ศัพท์

บ.ก.สาวพอจะทราบดี

“ย่ะ ฉันจะไม่กวนหรอก แค่โทร.มาถาม ว่าถึงบ้านแล้วหรือยัง”

เอ่ยถามด้วยความห่วงใย ก็เพราะห่วง

“ถึงตั้งนานแล้ว สักชั่วโมงได้  ทำไมไม่โทรเอาตอนทุ่มสองทุ่มเลยล่ะแซนดี้ แต่ก็ขอบใจนะที่ห่วง ถ้าแอบมาบ่นเรื่องต้นฉบับทวงอีกรอบ เลิกเลยนะ เวลานี้ฉันกำลังมัน”

แค่คำพูดของเพื่อนที่เอ่ยสาวบ.ก.พอจะทราบอยู่แล้วว่า ปางภูพิศวาสเรื่องการพนัน เขามีข้ออ้างว่าแก้เครียด 

เธอยอมรับ เขาไม่เคยทำให้งานเสีย นักธุรกิจกับอีกร่างหนึ่งเป็นนักเขียนรับงานจ๊อบ 

แต่จ๊อบที่ว่านี่ สร้างรายได้ไม่ต่างไปจากงานหลัก  หล่อนเป็นบรรณาธิการ ก็ต้องรู้สิว่า  ค่าเรื่องนักเขียนอย่างเขาอยู่ที่เท่าไหร่ ต่อตอน และต่อเดือน 

ปางภูพึงพอใจ ใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายมีอิสระ เขาเก่งกาจที่ดูแลธุรกิจเงินล้านของตนเองได้

“แหมแกแขวะฉันเลยนะไอ้ป้างรู้อยู่หรอกน่า ไม่มาทวงต้นฉบับแกหรอก รู้ดีอยู่แล้ว ว่าคนอย่างแกเคร่งครัดต่อเวลาและการทำงานที่สุด ฉันเชื่อมือแก”