บทที่ 7

"คุณเสือปล่อยฉันนะ!!" หญิงสาวพยายามจะดิ้นให้หลุดจากวงแขนของคนที่กำลังคร่อมตัวเธออยู่

"แต่ก่อนเธอต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ"

"นั้นมันแต่ก่อน แต่ตอนนี้ เป้าหมายของฉันไม่ใช่คุณแล้ว" เมื่อเริ่มจะพูดกันไม่รู้เรื่อง เธอก็เลยตัดสินใจที่จะพูดแทงใจดำเขาไปเลยแล้วกันจะได้จบๆ ไป

"เป้าหมายมันเปลี่ยนง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนให้มันไกลกว่านี้หน่อยสิ เปลี่ยนจากน้องมาเป็นพี่เนี่ยนะ"

"มันเรื่องของฉัน ปล่อยนะ! ถ้าพี่คุณเข้ามาเห็นจะอธิบายว่ายังไง ที่คุณทำกับพี่สะใภ้แบบนี้"

"ตาบอดแบบนั้นจะเห็นได้ยังไง ไม่คิดเลยนะว่าเธอจะเปลี่ยนจากฉัน ไปเป็นพี่ชายตาบอดของฉันแทน"

"มันเรื่องของฉัน"

"เธอไม่อยากจะลองลีลาของฉันบ้างเหรอ มันอาจจะเหนือกว่าพี่ชายก็ได้"

"คุณเสือ!! คุณหยาบคายกับฉันมากไปแล้วนะ ออกไปเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่าาร้องมาเลยสิ ใครกันแน่ที่จะต้อง กลัวคนมาเห็น"

"เสือ เสร็จหรือยังลูกพ่อกับแม่จะกลับแล้วนะ" พรพิมพ์กำลังจะเดินขึ้นมาตามไทเกอร์

"เดี๋ยวผมลงไปครับ" ไทเกอร์ร้องตะโกนลงมา พร้อมกับปล่อยตัวของไออุ่นออก

"เรื่องมันไม่จบแค่นี้แน่" ก่อนที่เขาจะออกไปยังทิ้งคำพูดไว้

หญิงสาวมองตามหลัง แล้วเธอก็คิดหวนกลับไปวันนั้น เธอไม่น่าจะทำเรื่องนั้นขึ้นมาเลย

  

ย้อนกลับไปเมื่อสามปีก่อน

"ผู้ชายคนนั้นหล่อจังเลยวะดาว" แป้งพูดกับดาว

ใบเตยกับไออุ่นนั่งอยู่ข้างหลังก็ได้ยิน

"กูได้ยินพวกนั้นมันคุยกันว่า มันสนใจผู้ชายคนนั้นว่ะ" ใบเตยหันไปทางผู้ชายหน้าตาหล่อเหลานั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ข้างคณะของพวกเธอ

"แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครเหรอ" ไออุ่นถามใบเตยที่นั่งอยู่ด้วยกันบ้าง

"ไม่รู้เหมือนกัน แกอยากจะรู้จักก่อนพวกมันไหม"

ทั้งสองกลุ่มเป็นคู่อริกันตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี 2 ชอบแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น ไม่ว่าฝ่ายหนึ่งจะทำอะไร อีกฝ่ายต้องทำให้เหนือกว่าเสมอ

"มานานยังเสือ" รุ่นพี่ปี 4 เดินมาทักผู้ชายที่หน้าตาหล่อคนที่สาวๆ หมายตาอยู่

"ก็มารอพวกมึงได้สักพักแล้ว" ไทเกอร์พูดกับเพื่อนสนิทอีกสองคนที่เพิ่งจะเดินมา

"ไปเรียนต่อที่อเมริกาเป็นยังไงบ้างวะ"

"จะเป็นยังไงล่ะ ถ้าจะไม่ไปก็ขัดพ่อขัดแม่ไม่ได้" ไทเกอร์เข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยนี้ช่วงปี 1 พอจะขึ้นปี 2 ไพศาลก็ได้ส่งลูกชายไปเรียนที่ต่างประเทศ เพราะเขาเริ่มจะเกเร

"เรามีวิธีให้แกสนิทกับผู้ชายคนนั้นก่อนพวกมันแล้ว" ใบเตยกระซิบพูดกับไออุ่นเบาๆ

"วิธีไหนวะ จัดมาเลย" ตอนช่วงเรียนมหาลัยไออุ่นก็ไม่ธรรมดาชอบเป็นหัวโจกเพื่อนเสมอ

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป..

"พี่คะพี่ชื่ออะไร" แป้งกับดาวเดินเข้าไปทักแบบตรงๆ

"พี่ชื่อเอ" รุ่นพี่อีกคนหันมาตอบ

"ฉันไม่ได้ถามชื่อพี่เอสักหน่อย พี่เอแป้งรู้จักแต่พี่คนนี้ มาจากไหนคะเรียนที่คณะไหน"

"เพื่อนพี่เองแหละ เพิ่งมาจากต่างประเทศชื่อเสือ"

"กรี๊ดดชื่อเสือด้วย" แป้งกับดาวหันไปกรี๊ดกันเบาๆ สองคน

อีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไป..

"กูกลับก่อนนะ ตั้งแต่ลงเครื่องมายังไม่ได้เจอหน้าพ่อกับแม่เลย" เขาไม่ได้สนใจผู้หญิงสองคนที่มากรี๊ดกร๊าดเลยแถมยังรำคาญอีกต่างหาก

"แล้ววันหลังเจอกัน" เอบอกลาไทเกอร์

ไทเกอร์เดินตรงออกมาที่รถสปอร์ตคันหรูแบบเปิดประทุน ..พอสตาร์ทรถได้เขาก็ออกตัวทันที

"ว้ายยยย!!" มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินตัดหน้ารถแล้วก็ล้มลงไปกองกับพื้น

"คุณ!?" ไทเกอร์จอดรถได้รีบวิ่งไปดูหญิงสาวคนนั้น

"ไออุ่น แกเป็นยังไงบ้าง คุณขับรถยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือเลยหรือไง" ใบเตยที่รอจังหวะอยู่แล้วรีบเข้ามาตำหนิเจ้าของรถคันหรู

"เจ็บขา" มือเรียวลูบขาตัวเองเบาๆ เพราะตอนล้มลงไปเธอเล่นจริงเจ็บจริง 

ไทเกอร์เห็นแบบนั้นก็รีบอุ้มร่างของคนที่นั่งอยู่กับพื้นแล้วพาไปขึ้นรถ "เดี๋ยวผมจะพาเพื่อนคุณไปโรงพยาบาลก่อนนะ" ชายหนุ่มพูดกับเพื่อนของเธอที่ยืนมองตาไม่กระพริบอยู่ข้างๆ

"รีบเลยค่ะ" ใบเตยตอบออกไปแบบไม่ต้องใช้เวลาคิดเลย

หลายวันต่อมา..

"พี่เสือนี่น่ารักจังเลย โทรมาหาเราทุกวัน" ไออุ่นแกล้งพูดกับใบเตยให้แป้งกับดาวได้ยิน

"มึงเล่นแผนสกปรก กูรู้นะวันนั้นมึงแกล้งเดินให้พี่เขาขับรถชน" แป้งเข้ามาโวยวายต่อหน้าไออุ่นและใบเตย

"ใครดีใครได้สิวะ" แต่ก่อนไออุ่นเกรียนไม่ใช่เล่น

ทั้งสองกลุ่มเคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทตบตีกัน จนได้เรียกผู้ปกครองมา 2-3 ครั้งแล้ว

วันที่เกิดอุบัติเหตุไออุ่นแกล้งขอเบอร์โทรไทเกอร์ไว้ เธอให้ข้ออ้างว่า.. เผื่อแผลของเธอเกิดเป็นอะไรจะได้เรียกค่าเสียหายจากไทเกอร์ได้

พอได้เบอร์โทรไออุ่นก็โทรหาเขาบ่อยขึ้นจนทั้งสองคนเริ่มสนิทกัน

แต่พอไทเกอร์มารู้ความจริง ว่าไออุ่นแกล้งสนิทกับเขาเพื่อที่จะเอาชนะอีกกลุ่มก็โมโหจนไม่ติดต่อเธอกลับมาอีกเลย..ที่รู้ความจริงก็เพราะแป้งคู่อริกับไออุ่นเป็นคนพูดให้ฟังเอง

 

ปัจจุบัน...

ตอนนี้ไออุ่นเรียนจบมาได้ปีกว่าแล้ว เธอกำลังหางานทำแต่ก็มาเจอกับเหตุการณ์นี้เสียก่อน

พอไทเกอร์กลับไปแล้ว ไออุ่นก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อที่จะมาดูราชสีห์

"พรุ่งนี้จะมีคนมาทำงานเพิ่มคนหนึ่งนะ ช่วยเตรียมห้องชั้นบนไว้ให้ด้วย" ราชสีห์หันไปสั่งแม่บ้าน

"ทำไมต้องจ้างคนเพิ่มด้วยคะ" ไออุ่นเดินลงมาได้ยินที่ราชสีห์พูดกับป้าแม่บ้านพอดี

แต่เขาไม่ตอบยังหันไปพูดกับป้าอีกครั้ง เหมือนไม่ได้ยินที่เธอถามเลย "ช่วยดูแลผู้หญิงคนนี้ดีๆ หน่อยนะป้า ผมจะให้เธอมาดูแลผมเป็นพิเศษ"

"คุณจ้างพยาบาลส่วนตัวเหรอคะ" ถึงแม้ว่าเขาจะไม่คุยด้วย แต่เธอก็พยายามถามเอาคำตอบให้ได้

"อืม ฉันคงต้องจ้างคนที่เป็นงาน" ราชสีห์พูดเหมือนไม่เต็มใจที่จะพูดเลย

พอหญิงสาวเดินมานั่งข้างๆ เขาก็ลุกขึ้นแล้วค่อยๆ เดินออกไป แต่เธอก็ยังวิ่งตามหลังไปแบบเป็นห่วงกลัวว่าเขาจะสะดุดล้ม

เช้าวันต่อมา..

"ฉันมาพบคุณราชสีห์ค่ะ" หยกหญิงสาวหน้าตาดีหุ่นเซ็กซี่ เธอคือคนที่แม่ของเขาจัดหามาให้ เพราะตอนที่อยู่ข้างล่างเขาขอร้องให้แม่หาผู้หญิงมาดูแลเขาเป็นพิเศษหน่อย

"ตอนนี้คุณราชสีห์ยังไม่ตื่น คุณคือพยาบาลพิเศษหรือคะ" ไออุ่นลงมาเตรียมนมไปให้เขาดื่มแบบนี้ทุกเช้า

"ใช่ค่ะฉันชื่อหยก"