“ลินดาคุณอาทิตย์เสร็จกันรึยัง…เอ่อขอโทษค่ะ!”พยาบาลแขที่เปิดประตูเข้ามาเห็นทั้งสองใกล้ชิดกันก็รีบเอ่ยขอโทษทันทีเพราะเห็นว่าทั้งสองนั้นเข้าไปทำแผลด้วยกันนานแล้วเลยจะเข้ามาดูเฉยๆแต่ไม่คิดว่าจะมาเห็นฉากอะไรแบบนี้ลินดาและอาทิตย์ต่างก็สะดุ้งต่างฝ่ายต่างยืนห่างกัน
“เสร็จแล้วล่ะ…คุณอาทิตย์เชิญข้างนอกได้เลยนะคะฝากดูหน่อยนะแขลินขอเคลียร์ห้องก่อน”
“อ่าได้ๆ”แขเอ่ยตอบก่อนจะผายมือให้อาทิตย์ออกมานอกห้องอาทิตย์ออกมาพร้อมกับถุงยาเขาทักทายทุกคนก่อนจะบอกว่าไม่เป็นอะไรมากและขอตัวกลับไปในที่สุด
“ยัยลินนนนนไหนเล่า”แขเริ่มเอ่ยขึ้นก่อนจะลากลินดามานั่งที่เก้าอี้พร้อมกับพยาบาลอีกหลายคนที่ต่างก็เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ
“เล่าอะไร?”ลินดาเอ่ยถามเพราะเธอไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องเล่าอะไรแขเบะปากยิ้มๆก่อนจะชี้นิ้วมาที่เธอ
“แหมๆอะไรยังไงคะกับคุณอาทิตย์น่ะ”ลินดามองพยาบาลคนอื่นที่ต่างก็แอบยิ้มแอบลุ้นไปตามๆกับแขใบหน้าของลินดาขึ้นสีแดงเล็กน้อยเธอไม่น่าปล่อยให้ตัวเองใจลอยจนเผลอเข้าใกล้อาทิตย์โดยไม่รู้ตัวเลยแท้ๆ
“ไม่มีอะไรกลับไปทำงานกันเถอะ”ลินดาเอ่ยขึ้นพร้อมหัวเราะออกมาเบาๆเพื่อปัดการพูดคุยเธอดันหลังแขให้กลับไปทำงานรวมถึงคนอื่นๆด้วยเช่นกันแต่ก็ไม่วายโดนสายตาของแขจ้องมองเธออย่างจับผิดอยู่ตลอด
ลินดามองย้อนกลับไปในตอนที่เธอถามคำถามนั้นกับอาทิตย์เธอไม่รู้เลยจริงๆว่านิสัยของเขาเป็นยังไงตอนที่คบกับเธอเขาก็ดีมากๆดีจนเธอไม่ได้เอะใจเลยว่าเขากำลังหลอกเธออยู่และเธอก็ตกหลุมรักความอ่อนโยนของเขาอย่างเต็มเปาจนกระทั้งเรื่องทั้งหมดถูกเปิดเผยออกมาว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำกับเธอมันก็แค่ละครฉากหนึ่งก็เท่านั้น
แต่พอมาวันนี้เธอได้เห็นสายตาของอาทิตย์และกิริยาท่าทางที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงมันทำให้เธอนึกถึงตอนที่ตัวเองป่วยและมีร่างสูงคอยดูแลอย่างใกล้ชิดเขาทำนิสัยเหมือนกับตอนนั้นแต่ในครั้งนี้มันไม่ได้เป็นเกมอะไรแล้วเธอเลยรู้สึกสับสนว่าแท้จริงแล้วอาทิตย์นั้นคิดยังไงกับเธอกันแน่
“ฮั่นแนะเหม่อคิดถึงคุณอาทิตย์อยู่หรอจ๊ะ”
“แข!”ร่างบางเรียกชื่ออีกฝ่ายพร้อมกับส่งสายตาดุเธอสะบัดหัวไล่ความคิดที่ยังคงหาคำตอบไม่ได้ออกก่อนจะกลับมาตั้งใจทำงานอีกครั้งจนกระทั้งถึงเวลาเลิกงานก็มีคนขับรถมารับกลับบ้านอย่างเช่นทุกวัน
“อ่าวสวัสดีค่ะ”ลินดาเอ่ยทักทายคมเดชที่มาโดยไม่บอกไม่กล่าวชายร่างสูงใหญ่ลงนั่งกับพื้นพรมแทนการนั่งบนโซฟาเพื่อที่จะมาเล่นรถลากกับเลโอที่กำลังเล่นอย่างสนุกสนาน
“ได้ข่าวว่ามีเรื่องเกิดขึ้นที่โรงพยาบาล”คมเดชเอ่ยถามเขามองลินดาที่ใช้มือจับแก้มที่ยังคงบวมแดงอย่างเห็นได้ชัดเขารู้ดีว่าคนป่วยเวลาอาละวาดขึ้นมาจะมีพลังมากขนาดไหนเพราะเขาก็เป็นบ่อยเหมือนกัน
“ค่ะ..โชคดีที่ลูกชายท่านมาช่วยลินไว้ลินเลยปลอดภัยกลับมาแบบนี้”ลินดาเอ่ยบอกพร้อมระบายยิ้มบางคมเดชหัวเราะในลำคอเล็กน้อยเพราะคนอย่างลูกชายเขามันไม่เคยสนใจอะไรอยู่แล้วขนาดในบ้านที่มีคนทะเลาะกันแทบตายเจ้าตัวยังเดินเลี่ยงขึ้นห้องไปอย่างชิวๆแต่ถ้าหากลูกชายเขามีสิ่งที่สนใจอยู่แล้วแน่นอนว่าก็ตามติดจ้องไม่ปล่อยและรักษาของสิ่งนั้นยิ่งชีพเสียอีก
แต่ก็ไม่รู้ทำไมลูกชายของเขาถึงได้ไปทำตัวแย่ๆในตอนนั้นด้วยก็ไม่รู้ก็คงเป็นเพราะว่าเขาอบรมไม่ดีพอนั้นแหละบาดแผลของลินดาก็มาจากการกระทำของเขาด้วยส่วนหนึ่งที่เลี้ยงลูกให้มีนิสัยแย่แบบนั้น
“แม่มาแล้วงั้นปู่กลับก่อนดีกว่า”คมเดชเอ่ยบอกพร้อมกับลูบผมเลโออย่างรักใคร่ลินดารีบเข้าไปประคองให้คมเดชได้ลุกขึ้นอย่างปลอดภัยโดยมีเลโอค่อยช่วยจับมือจนคมเดชอดยิ้มให้กับความน่ารักของหลานตัวน้อยไม่ได้
ทั้งลินดาและเลโอต่างเดินมาส่งคมเดชที่รถก่อนที่เลโอจะเอ่ยลาและอ้อนให้อีกฝ่ายรีบกลับมาเล่นด้วยกันใหม่คมเดชหัวเราะอย่างชอบใจตัวของเขากำลังจะโน้มตัวไปลูบผมเลโอแต่จู่ๆก็เกิดอาการเซโชคดีที่ลินดานั้นกอดอีกฝ่ายไว้ได้ทัน
“คุณคมเดช!”ลินดาเอ่ยขึ้นอย่างตกใจก่อนจะรีบพยุงคมเดชที่มีอาการหอบหายใจจนคนขับรถต้องรีบพาขึ้นที่นั่งลินดาวิ่งกลับไปเอาเครื่องมือพยาบาลในบ้านก่อนจะรีบวิ่งกลับมาตรวจคมเดชอีกครั้ง
“หายใจเข้าลึกๆนะคะ”
“อึกฮึกก”คมเดชยังคงหายใจไม่เป็นจังหวะมือของเขากำเข้าที่หัวใจก่อนจะทุบมันเบาๆส่วนเลโอที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวเด็กน้อยปีนขึ้นรถมาก่อนจะใช้มือเล็กๆของตัวเองจับเข้ากับมือหนาของคมเดชร่างสูงมองเลโอก่อนจับมือเลโอไว้แบบนั้น
“ลินจะฉีดยาคลายให้นะคะ”ลินดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับเตรียมใส่ถุงมือและดูดยาคลายการหดตัวของหัวใจเข้าที่เส้นเลือดของอีกฝ่ายทันทีไม่นานคมเดชก็ค่อยๆอาการดีขึ้นจนกลับมาหายใจเป็นปกติ
“แม่…ปู่เป็นอะไร”เด็กน้อยเอ่ยถามอย่างไม่รู้ความลินดาถอดถุงมือก่อนจะลูบผมบางเบาๆ
“ปู่แค่หายใจผิดจังหวะเล็กน้อยน่ะ”ลินดาเอ่ยบอกเธอหันกลับมาตรวจชีพจรของคมเดชอีกครั้งเพื่อความแน่ใจพอเห็นว่าอยู่ในขั้นปลอดภัยแล้วก็จึงเก็บอุปกรณ์กลับเข้าไป
“คุณคมเดชไม่ได้ทานยาตรงเวลาหรอคะ?”ลินดาเอ่ยถามคมเดชหลบสายตาเล็กน้อยลินดาจึงหันไปถามคนสนิทของคมเดชแทน
“คุณท่านหยุดยามาได้สักพักแล้วครับ”
“ไอ้นี่!”คมเดชส่งสายตาด่าคนสนิทที่แอบปากโป้งบอกลินดาไปร่างบางถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยขึ้น
“กลับมาทานยาเถอะนะคะถือว่าลินขอคุณคมเดชร่างกายยังแข็งแรงดีอยู่ถ้าทานยาอย่างต่อเนื่องกินอาหารดีๆและฝึกมั่นออกกำลังลินเชื่อว่าท่านจะสามารถสู้กับโรคนี้ได้ค่ะ”ลินดาเอ่ยบอกอย่างใจเย็นแต่คมเดชก็ถอนหายใจใส่เพราะเขาพึ่งได้รับข้อมูลจากลูกชายมาว่าอาการของเขานั้นแย่ลงกว่าเดิมเยอะเลยลินดาที่เห็นว่าคมเดชยังคงดื้อดึงเธออุ้มเลโลขึ้นตักก่อนจะวางมือเลโอทาบกับมือของคมเดชและนั่นทำใหคมเดชหันมามองทันที
“ถือว่ากินเพื่ออยู่เป็นเพื่อนเล่นเลโอเถอะนะคะ”ลินดาเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มบางคมเดชกระแอมเบาๆก่อนจะมองที่ใบหน้าของเลโอที่จ้องมองเขาอยู่
“เลโออยากเล่นกับปู่อีก”คำพูดที่ไม่รู้ประสีประสาทำเอาคมเดชชะงักขึ้นมาทันทีมือของเลโอบีบเข้ากับมือของเขาเบาๆพร้อมรอยยิ้มกว้างคมเดชผุดรอยยิ้มขึ้นมาก่อนจะดึงเลโอไปสวมกอดอย่างรักใคร่
“เลโอจะไม่เบื่อปู่ใช่ไหม”คมเดชเอ่ยถามพร้อมกับลูบผมเลโอเบาๆเด็กน้อยฉีกยิ้มกว้างก่อนจะพูดขึ้นเสียงดัง
“ไม่เบื่อ..เลโอชอบปู่เลโออยากเล่นกับปู่อีกนานๆ”คำพูดของเลโอทำเอาคมเดชหัวเราะอย่างมีความสุขลินดามองทั้งสองที่กอดรัดกันด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะเอ่ยลาอย่างจริงจังพร้อมกับกำชับให้อีกฝ่ายทานยาให้ตรงเวลา
ตึก!
“นี่มันอะไรกันพ่อ!บอกผมทีว่ารูปภาพพวกนี้มันคืออะไร!”อาทิตย์เอ่ยขึ้นเสียงดังก่อนจะปารูปถ่ายวางลงบนโต๊ะทานข้าวที่มีคมเดชนั่งกินข้าวอยู่รวมถึงเมียน้อยทั้ง2ของเขาคมเดชกระแอมเบาๆมองดูลูกชายที่มีสีหน้าโกรธจัดอย่างเห็นได้ชัด
“ตายแล้วนี่มันอะไรกันคะคุณ!”เมย์เมียน้อยคนที่1เอ่ยถามเธอมองรูปภาพในขณะที่คมเดชสวมกอดกับหญิงสาวรูปร่างเพรียวบางคนหนึ่งคมเดชปรายตามองเล็กน้อยมันเป็นตอนที่เขากำลังเซล้มและลินดาเข้ามารับไว้นั่นเอง
“ช่างภาพสมัยนี้เก่งเนอะถ่ายออกมาดีเหลือเกิน”ชายร่างสูงเอ่ยแซะเล็กน้อย
“คุณมีเมียน้อยหรอคะ?”มนเมียน้อยคนที่2เอ่ยถามคมเดชหยิบผ้าเช็ดปากขึ้นมาเช็ดปากตัวเองเบาๆอย่างสุขุมก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ถ้าบอกว่าไม่ใช่แล้วจะเชื่อกันไหมล่ะ”คำพูดของคมเดชทำเอาอาทิตย์เลือดขึ้นหน้าเขาดูจากรูปแล้วเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวกับรูปก่อนหน้านั้นอย่างแน่นอนทั้งรูปร่างและนาฬิกาที่ยังคงเหมือนเดิม
“ถ้าไม่ใช่แล้วทำไมต้องให้ไปอยู่บ้านหลังนั้นด้วยมันมีเหตุผลอะไรที่ต้องพาผู้หญิงที่ไม่คิดอะไรด้วยไปอยู่บ้านฟรีๆ”อาทิตย์เอ่ยขึ้นเขาจำได้ว่าบ้านหลังนั้นเป็นสมบัติอีกอย่างของพ่อของเขาที่ถูกทิ้งร้างไว้นานมากจนเขามีความคิดที่จะรีโนเวทใหม่ให้เป็นบ้านเพื่อประกาศขายแต่ก็พึ่งมารู้ว่าบ้านหลังนั้นกลับมีคนอยู่เสียแล้ว
“ก็ไม่มีอะไร”คมเดชเอ่ยบอกเสียงเรียบเขาลุกขึ้นเพราะไม่อยากต่อกรกับลูกชายในตอนนี้เพราะตัวเขาต้องระวังคำพูดเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ว่าผู้หญิงที่อยู่เป็นคนรักเก่าของตัวเอง
“ผมว่าแล้วว่าพ่อต้องพูดแบบนี้ผมเลยส่งคนไปกำจัดพวกหนูพวกแมลงสายบเรียบร้อยแล้ว”คำพูดของอาทิตย์ทำเอาคมเดชชะงักเท้าไปทันทีชายร่างสูงเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนจะรีบพุ่งไปหาลูกชายทันที
“ยกเลิกซะโทรไปยกเลิกเดี๋ยวนี้!”คมเดชตะโกนกร้าวอาทิตย์มองดูพ่อตัวเองที่มีอารมณ์โกรธขึ้นมาเขาหัวเราะในลำคอสุดท้ายแล้วมันก็เป็นอย่างที่เขาคิดผู้หญิงคนนั้นคือเมียน้อยคนใหม่ของพ่อนั่นเอง
“ผมไม่ทำ”คำพูดของลูกชายทำให้คมเดชเกิดอาการหัวใจบีบรัดกระทันหันร่างสูงใหญ่ล่วงลงกับพื้นพร้อมกับเสียงร้องของความตกใจจากเมียน้อยทั้งสองที่รีบเข้ามาดูรวมถึงอาทิตย์ที่พยายามประคองพ่อตัวเอง
“พ่อ!พ่อ!”
“ยะยกเลิกอึกทะโทรไปยกเลิกอึกกก”คมเดชกำชายเสื้อของลูกชายแน่นดวงตาของเขาเริ่มแดงจากการหายใจติดขัดอาทิตย์ตะโกนให้แม่บ้านเรียกรถพยาบาลในทันทีก่อนจะกลับมาสนใจอาการของพ่อตัวเองอีกครั้ง
“ยกเลิกฮึกกยกเลิกซะ..”คมเดชเอ่ยขึ้นอย่างติดขัดแต่เขาต้องพยายามหยุดลูกชายตัวเองให้ได้
“ทำตามที่พ่อแกบอกสิแกอยากเห็นพ่อแกดิ้นตายรึไงอาทิตย์!”เมียน้อยคนที่1ตะโกนกร้าวอาทิตย์มองใบหน้าของผู้เป็นพ่อก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาด้วยความโกรธที่พ่อของเขาเลือกที่จะพูดปกป้องผู้หญิงคนนั้นแม้ตัวเองจะหายใจติดขัดก็ตาม
“ยกเลิกแผนซะ”ร่างสูงเอ่ยบอกกับปลายสายก่อนจะกดตัดสายคมเดชที่ได้ยินแบบนั้นก็ปล่อยมือออกจากเสื้อของลูกชายทันทีก่อนจะหมดสติไปในที่สุด
“กรี๊ดดคุณคะอย่าเป็นอะไรนะคะรถพยาบาลมาถึงรึยังทำไมช้าขนาดนี้!”อาทิตย์จ้องมองพ่อที่หมดสติไปเขากำมือแน่นด้วยความแค้นไม่รู้เลยว่าพ่อที่ร่างกายไม่แข็งแรงแบบนี้ยังจะต้องการเมียเพิ่มไปอีกทำไมและดูจากผู้หญิงที่เด็กกว่ามากๆแล้วก็คงจะหนีไม่พ้นการยอมคบเพื่อหวังปอกลอกสักนิด
“คนไข้ฉุกเฉินคนไข้ฉุกเฉิน!”ลินดามองบรรดาหมอๆที่ต่างวิ่งวุ่นกันไปมาไม่นานก็พบกับเตียงที่ถูกเข็นเข้ามาอย่างรวดเร็วร่างบางเบิกตากว้างเมื่อพบว่าคนบนเตียงนั้นคือคมเดชตามมาด้วยผู้หญิงอีก2คนและอาทิตย์ที่เดินอย่างอ่อนแรงตามมา
“ลินน..”ร่างสูงเอ่ยเรียกชื่อเธอก่อนจะโดนดึงไปกอดท่ามกลางสายตาของพยาบาลทั้งชั้นรวมถึงเมียน้อยของคมเดชทั้งสองคนด้วยเหมือนกัน
นาทีนี้สงสารอาทิตย์เด้อถ้าเรามองในมุมของอาทิตย์คนเดียวนางก็น่าสงสารมากนะเพราะที่แม่ตุยก็เพราะพ่อมีเมียน้อยแถมครั้งนี้พ่อตัวเองยังปกป้องเมียน้อยออกหน้าออกตาอีก
อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะจุ้บๆ
“ผมขอสั่งให้ผู้กองเลโอแฝงตัวเข้าไปยังกลุ่มค้ายารายใหญ่เพื่อหลอกเอาข้อมูลและเราจะเข้าไปทำลายพวกมันด้วยกันครับ” “รับทราบครับ!”ร่างสูงที่มีใบหน้าคมสันเขาอยู่ในชุดตำรวจครบเครื่องและกำลังรับฟังภารกิจใหม่ที่ตัวเองได้รับหลังจากรับทราบภารกิจแล้วร่างสูงก็เดินออกมาจากห้องประชุมเขาถอดหมวกตำรวจออกก่อนจะมองท้องฟ้าสีสวยสดใส นานแล้วที่เขาไม่ได้กลับมาประเทศไทยเพราะไปทำภารกิจลับอยู่ที่รัชเซียนานหลายเดือนและตอนนี้เขาคิดถึงพ่อกับแม่และน้องๆที่บ้านเสียเหลือเกิน “จบแล้วไปไหนวะ”เพื่อนตำรวจเอ่ยถามเลโอระบายยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยตอบสั้นๆ “บ้าน” “พี่ชาย!”ร่างสูงมองใบหน้าสวยของน้องสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษาด้วยรอยยิ้มร่างบางโบกมือทักทายพี่ชายที่ยืนอยู่หน้าสถานีตำรวจก่อนจะขวักมือเรียกด้วยความคิดถึงและเมื่อเลโอขึ้นรถอลิซก็สวมกอดเขาทันทีด้วยความคิดถึง “โอ้ยอะไรเนี่ยทำภารกิจบ้าอะไรผิวขาวจั๊วะขนาดนี้”อลิซเอ่ยขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตาเธอมักจะเห็นในทีวีบ่อยๆว่าพวกที่ไปปฏิบัติภารกิจส่วนมากมักจะดูโหดใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นผิวก็ต้องเข้มๆจากแดดเผาแต่พี่ชายของเธอนี่อะไรกัน ทั้งหล่ออย่างกับดาราเกาหลีผิวก็ขาวดุจหิม
3ปีต่อมา “พ่อมาเร็วครับ”เลโอในวัย7ขวบเอ่ยเรียกผู้เป็นพ่อด้วยรอยยิ้มอาทิตย์มองลูกชายของเขาที่ตอนนี้ตัวสูงขึ้นมากแถมหน้าตาก็จัดได้ว่าหล่อมากทีเดียวซึ่งเขาในตอนนี้ก็ได้แต่ปฏิเสธพวกสังกัดต่างๆที่เข้ามารุมล้อมจ้องจะเอาลูกชายเขาไปหารายได้แต่สำหรับเขาแล้วตัวเองยังมีเงินเหลือมากพอที่จะเลี้ยงดูไม่ให้ลูกต้องไปทำลำบากทำงานหรอก “เลโออย่าวิ่งสิครับ”ลินดาเอ่ยดุลูกชายคนโตก่อนจะหันมาสนใจลูกสาวคนเล็กอย่างน้องอลิชในวัย2ขวบที่กำลังเดินตามผู้เป็นแม่ด้วยรอยยิ้ม “ก็เดินมาเร็วๆสิครับผมตื่นเต้นไม่ไหวแล้ว”เลโอเอ่ยขึ้นจนทั้งอาทิตย์และลินดาหัวเราะเบาๆพร้อมกับเดินไปหาลูกชายที่นับวันก็ยิ่งซนเสียจริงเลโอมองภายในงานที่ถูกเนรมิตขึ้นเป็นโลกของโมเดลอาทิตย์อุ้มเลโอขึ้นเนื่องจากคนเยอะและจะกลัวการพลัดหลงกันรวมถึงลินดาที่อุ้มน้องอลิซขึ้นเหมือนกัน “พ่อครับผมอยากได้อันนี้” “ซื้อเลยครับ” “พี่อาทิตย์คะ!”ลินดาเอ่ยเรียกชื่อสามีเสียงดุออาทิตย์นั้นตามใจลูกมากจนมีของเต็มบ้านไปหมดเลโอก็ขยันเล่นขยันเบื่อมากเหมือนกันจนเธอต้องเก็บเอาไปบริจาคที่สถานสงเคราะห์อยู่บ่อยครั้ง “ก็ลูกอยากได้นี่..”ร่างสูงหันมาพูดก่อนจะแบะปากเล็กน้อยที่โ
บันทึกลับของคมเดช บันทึกลับที่1 “ไหนลองเล่าให้ฉันฟังอีกทีสิ”คมเดชเอ่ยขึ้นลมแทบจับเมื่อให้ลูกน้องไปสืบประวัติพยาบาลสาวสวยที่ถูกใจแต่ดันได้เจอข้อมูลที่ทำเขาแทบจะนั่งเก้าอี้ไม่อยู่ชายร่างสูงจ้องหน้าลูกน้องให้เล่าประวัติของเธออีกครั้ง “นางสาวลินดาเคยคบหากับนายอาทิตย์ซึ่งเป็นลูกชายของนายคมเดชก่อนจะเลิกลากันไปไม่นานนางสาวลินดาได้ทำการลาออกจากมหาลัยคาดว่าอายที่โดนนายอาทิตย์บอกเลิกแต่ไม่นานนางสาวลินดาก็ได้ตั้งครรภ์และคลอดเด็กผู้ชายคนหนึ่งออกชื่อว่าน้องเลโอนางสาวลินดาหาเงินกับแม่เพื่อมาเลี้ยงดูลูกชายอย่างยากลำบาก” “หลังจากนั้นนางสาวลินดาได้เข้าศึกษาวิชาพยาบาลและได้เป็นพยาบาลที่โรงพยาบาลรัฐก่อนจะได้รับข่าวร้ายเนื่องจากแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตนางสาวลินดาเลยไปขอความช่วยเหลือจากพ่อแท้ๆพ่อของนางสาวลินดาทำการฝากนางสาวลินดาให้เข้าโรงพยาบาลเอกชนส่วนเด็กชายที่ชื่อเลโอตอนนี้พ่อของนางสาวลินดารับเลี้ยงดูอยู่ครับ!” “โอยยจะเป็นลม”คมเดชเอ่ยขึ้นอย่างไม่เชื่อหูแต่สุดท้ายเขาก็ต้องเชื่อเนื่องจากฟังมาหลายครั้งแล้ว “ลองตรวจดีเอ็นเออาทิตย์กับเด็กคนนั้นรึยัง”ชายร่างสูงเอ่ยถาม “ตรวจแล้วครับผลอยู่ในซ
วันต่อมา หลังจากสะสางเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับหมอรัฐเสร็จอาทิตย์และลินดาก็พาเลโอมายังงานศพของคมเดชทั้งสองยังคงมีใบหน้าเศร้าร่างบางมองลูกชายของตัวเองที่ยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย “สวัสดีค่ะ”ร่างบางเอ่ยทักทายทั้งเมย์และมนที่ยังอยู่ในอาการซึมทั้งสองพยักหน้ารับลินดาพาเลโอเข้าไปจุดธูปไหว้คมเดชซึ่งเลโอเพียงมองมันนิ่งๆภาพมันเหมือนกับที่เขาเห็นที่งานของผู้เป็นยาย “แม่ครับนั่นปู่หรอ”เด็กน้อยเอ่ยถามก่อนจะมองไปที่รูปถ่ายที่ตั้งอยู่หน้าโลงลินดาพยักหน้ารับเธอพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมาโดยมีอาทิตย์คอยปลอบอยู่ข้างๆ “ปู่เองก็ไปพักผ่อนเหมือนกับยายใช่ไหมครับ”เลโอเอ่ยถามอีกครั้งเหมือนตอนที่ลินดาเคยบอกเขาว่ายายแค่เหนื่อยและจะหายไปพักผ่อนลินดาพยักหน้ารับช้าๆเธอเชื่อว่าเมื่อเลโอโตขึ้นก็จะรู้ความหมายที่เธอจะสื่อได้เอง 2เดือนต่อมา ตอนนี้ทุกคนภายในบ้านต่างมารวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่นผ่านมากว่าสองเดือนแล้วที่คมเดชจากไปแน่นอนว่าทุกคนยังอยู่ในอาการโศกเศร้าเรื่องของหมอรัฐกลายเป็นข่าวดังนักข่าวขุดคุ้ยถอนรากถอนโคนลามไปถึงพ่อกับแม่และตอนนี้ก็ยังไม่มีท่าทีที่ข่าวนี้จะเงียบลงส่วนตัวหมอรัฐถูกส่งเข้าคุกไปเรียบร้อยแล้วแถม
“คุณลุงจะพาผมไปไหนหรอครับ”เลโอเอ่ยถามชายร่างสูงคุ้นตาที่จู่ๆก็พาตัวเองออกมาขณะที่กำลังเรียนนับเลขอย่างตั้งใจเด็กน้อยมองไปยังตรงหน้าที่เริ่มจะเป็นป่าเข้าไปทุกทีในหัวของเขามีคำพูดของคุณปู่ไว้อยู่แต่เด็กน้องก็ยังคงนิ่ง “ไปหาแม่ไง..อยากไปหาแม่ไหม?”หมอรัฐเอ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้มร้ายเขาขับมายังโซนป่าที่เคยเป็นที่กบดานของตัวเองเมื่อสมัยละอ่อนหลังจากเผลอไปฉุดหญิงสาวหน้าตาน่ารักมาแต่อีกฝ่ายดันดื้อดึงไม่เล่นด้วยเขาเลยทำการเก็บเธอซะ แน่นอนว่าพ่อของเขารู้เรื่องและปิดเรื่องให้ส่วนเด็กผู้หญิงคนนั้นก็แค่เอาเงินปิดปากครอบครัวพร้อมข่มขู่นิดหน่อยก็เงียบหายไปแล้วหมอรัฐเลยโดนคุมประพฤติอยู่ที่นี่หลายเดือนเพื่อทำการเปลี่ยนแปลงประวัติใหม่ทั้งชื่อและนามสกุลไม่ให้เสื่อมเสียชื่อเสียงของพ่อกับแม่ที่มีหน้าตาทางสังคมก่อนจะเทคโอเวอร์ตัวเองกลายเป็นคุณหมอจิตใจดีคนดีด้วยประวัติปลอมๆทั้งสิ้น “อื้อเลโออยากไปหาแม่ครับ^^”เด็กน้อยเอ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้มก่อนจะนั่งนิ่งฟังเสียงคนข้างๆหัวเราะไปมาเหมือนคนไม่มีสติเลโอมองไปยังนาฬิกาที่อยู่บนข้อมือเขาใส่ไว้ตลอดเพราะเป็นของขวัญจากคุณปู่สุดที่รักคำพูดของคุณปู่ลอยมาอีกครั้งพร้อมกับความค
เช้าวันต่อมา ทั้งสองตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นก่อนจะพากันแต่งตัวที่สั่งให้โรงแรมหาให้พร้อมกับลงไปด้านล่างพร้อมกันโดยที่มือของทั้งคู่เดินจับกันแน่นพร้อมกับรอยยิ้มที่ส่งหากันอยู่เสมอ “ผมไปเช็กเอ้าท์ก่อนนะ”ร่างสูงเอ่ยบอกลินดาพยักหน้ารับก่อนจะเดินมานั่งรอพร้อมกับจ้องมองทีวีที่ฉายข่าวในช่วงเช้า “มาติดตามกันต่อนะคะหลังเมื่อคืนคุณคมเดชหรืออดีตประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ได้ถูกลอบยิงกลางงานเปิดตัวของลูกชาย”ลินดาเบิกตากว้างกับสิ่งที่ได้ยินเธอวิ่งไปหาอาทิตย์ที่ยังคงทำเรื่องเช็กเอ้าท์อยู่ “พี่อาทิตย์คุณคมเดช!”ใบหน้าตื่นของลินดาทำเขาขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเริ่มเอะใจไม่ดีเขาหยิบมือถือขึ้นมาและพบว่าแบตหมดไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้แถมเมื่อวานก็มัวแต่สนใจเรื่องของเลโอจนไม่ได้สนใจโทรศัพท์เลยสักนิด “พ่อทำไมลินเกิดอะไรขึ้น!”อาทิตย์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน “คุณคมเดชถูกยิงเมื่อคืนนี้ค่ะ!”คำตอบของลินดาทำเขาชะงักไปทันทีก่อนจะตั้งสติขอโทรศัพท์จากโรงแรมเพื่อต่อสายหาเลขาของตัวเอง “เกิดอะไรขึ้น” “คุณอาทิตย์พ่อของคุณถูกคนร้ายลอบยิงตอนนี้ยังผ่าตัดอยู่เลยค่ะดิฉันติดต่อคุณไม่ได้เลยรีบมานะคะท่านอยู่โรงพยาบาลเดิมค่ะ”เลขา