บทที่ 5 ~ ทดลองสินค้า

บทที่ 5 ~ ทดลองสินค้า

“พ่อเลี้ยงพันแสงหมายความว่ายังไง”

นัยน์ตาสีดำกรอกไหวกวาดไปทั่วใบหน้าแกร่งยามพันแสงถอยตัวออกกลับไปหลังพวงมาลัยเพื่อบังคับรถออกจากข้างทาง

“หมายความตามนั้นทุกคำศศินา”

หลังจากที่หายตกตะลึงศศินาพลันได้สติคืนกลับมา ใบหน้าแดงก่ำกรุ่นโกรธ เธอโดนหยามเหยียดศักดิ์ศรี เขาเพียงต้องการแก้แค้นพ่อของเธอ พูดออกไปน้ำเสียงกดต่ำ

“ฉันขอปฏิเสธข้อเสนอของพ่อเลี้ยง”

เธอได้ยินเสียงหัวเราะเยาะเย้ยในลำคอแกร่ง สังเกตเห็นมือที่กุมหลังพวงมาลัยผ่อนคลายเหมือนว่ากำลังพูดเรื่องความสวยงามของทิวทัศน์ข้างทาง ผิดไปจากร่างเล็กของเธอที่แผ่นหลังเหยียดตึงทุกวินาที

“มันไม่ใช่ข้อเสนอศศินา ถ้าปฏิเสธก็เตรียมตัวย้ายออกไปจากบ้านหลังนั้นได้เลย อีกอย่าง”

ศศินาหันมองพ่อเลี้ยงเต็มตา เสียงทุ้มเว้นจังหวะห่างทำให้เธอต้องการรู้

“สร้อยทับทิมมันค่อนข้างเฉย ฉันก็เลยว่าจะรื้อมันเสียหน่อย ตั้งใจว่าจะเอาไปทำแหวนหมั้นให้ว่าที่แม่เลี้ยงของไร่ชัยสงคราม”

“คุณทำอย่างนั้นไม่ได้! มันเป็นสร้อยของแม่ฉัน”

ศศินาเปล่งเสียงตะวาดหักห้ามอารมณ์ไม่อยู่ ลมหายใจกระชั้นขึ้นและมือเริ่มชื้นเหงื่อ ท่ามกลางความมืดในรถทำให้เธอไม่เห็นรอยยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจของพันแสง

“มันไม่ใช่อีกต่อไปแล้วศศินา มันเป็นของฉันซึ่งฉันจะทำอะไรกับมันก็ได้”

เสียงทุ้มต่ำไม่ยี่หระยิ่งทำให้สาวน้อยโกรธเสียจนต้องสะบัดหน้าออกจากในตัวรถไปยังนอกรถที่มีแต่ความมืด

เธอมองเห็นแสงไฟข้างหน้าของบ้านแฝดโบราณที่อยู่กันมาเนิ่นนานหลายสิบปีก่อนที่เธอจะถือกำเนิด พันแสงนำรถไปจอดยังลานปูนหน้าบ้านใกล้กับบันไดทางขึ้น

“คุณต้องการอะไร”

ศศินาถามขึ้นอีกครั้ง เธอเท้าแขนกับตัวประตูรถริมฝีปากขบเล็บครุ่นคิด

“แค่ง่าย ๆ ฉันต้องการตัวเธอมารับใช้ แล้วหลังจากนั้นเธอจะได้แหวนและไร่ของคุณคืนไป”

“นานแค่ไหน”

“อันที่จริงฉันยังไม่ทันคิดไกลขนาดนั้นว่าอยากได้ตัวเธอไว้บนเตียงนานขนาดไหน อาจจะสองสามเดือน หรืออาจจะหนึ่งปี นั่นก็แล้วแต่ว่าฉันจะเบื่อเมื่อไร แต่ไม่ต้องกังวลใจไปหรอกเดือน เพราะฉันมันพวกเบื่อง่าย ถ้าเธอเป็นพวกน่าเบื่อ ลีลาบนเตียงไม่เร้าใจ ฉันก็อาจจะปล่อยตัวเร็วขึ้น”

ศศินาเอามือลงจากขอบหน้าต่างประตูรถเพื่อเตรียมเปิดประตูแต่มือแกร่งรั้งแขนข้างหนึ่งของเธอไว้เสียก่อน

“เอาแบบนี้ศศินา ฉันต้องการทดลองสินค้าก่อนว่ามันยังดีเหมือนเดิมหรือเปล่า”

เขาดึงเธออีกครั้งให้ร่างเล็กหันกลับมาทั้งตัวแล้วรั้งเธอขึ้นนั่งตักกว้างอุ่นร้อน ระดมจูบทดสอบทั้งเร่าร้อนทั้งหนักหน่วงโดยที่คนร่างเล็กไม่ทันได้ตั้งตัว

ร่างแกร่งใต้ฝ่ามือของเธอทั้งหนาและร้อนระอุราวเปลวไฟ ศศินาพยายามถอยออกแต่ด้านหลังชนเข้ากับพวงมาลัยรถ เขาใช้มือบีบคางให้เธอเปิดปากออกเพื่อจะแทรกลิ้นสากเข้าไป

“อือ หยุดนะพ่อเลี้ยง”

ร่างใหญ่ยังสำรวจตรวจดูของที่เขากำลังจะได้มาครอบครอง หนวดเคราบนกรามแกร่งลากลงลำคออ่อนนุ่ม มือร้อนรัดแน่นดันไหล่บางแนบสนิทอกร้อนด้วยกล้ามเนื้อคนทำงานหนัก

สะโพกงามกดทับเอ็นแกร่งแข็งชูชันดันเป้ากางเกงยีนส์แน่นเสียจนเขาปวดหนึบ ความทรงจำแสนหวานยามวัยเยาว์หวนกลับคืนมา

“อืม ยังหอมหวานอย่างที่ฉันจำได้ ฉันจะให้เวลาคิดสามวัน หลังงานศพฉันจะมาเอาคำตอบ”

จู่ ๆ มือร้อนพลันยกร่างศศินาขึ้นวางเบาะข้าง ๆ ตามเดิม แล้วเหยียดตัวตรงหน้าเธอเพื่อเอื้อมมือเปิดประตูผลักออกกว้างเป็นสัญญาณให้เธอลงจากรถ

ศศินาแข้งขาอ่อนแรง เธอก้าวลงรถคันสูงด้วยขาสั่นเทาจากจูบเต็มอารมณ์ ร่างบอบบางยังยืนอยู่ข้างบันไดเมื่อรถกระบะสองตอนแล่นออกจากลานหน้าบ้านเข้าสู่ถนนออกไร่หายลับไปในความมืดมิดของยามค่ำคืน

“คุณหนูกลับมาแล้ว แม่อุ๊กำลังกังวลใจอยู่ เห็นป้ออุ๊ยคำบอกว่าพ่อเลี้ยงพันแสงจะมาส่งคุณหนูเอง”

“ค่ะแม่อุ๊”

แม่อุ๊เห็นคุณหนูของเธอเงียบไปผิดปกติ ร่างเล็กบอบบางที่เธอคอยดูแลมาตั้งแต่เด็กเดินเข้าห้องนอนสีหน้าตึงเครียด

พ่อเลี้ยงพันแสง ชายหนุ่มคนที่เคยเป็นเด็กหนุ่มในยามคุณหนูของเธอกำลังโตเป็นสาว หญิงสูงวัยมองประตูห้องนอนของคุณหนูด้วยความกังวล ภาพติดตาแม่อุ๊ในวันนั้นไม่มีวันลืม ความโหดร้ายของแส้เล็กสะบัดหนักหน่วงที่พ่อเลี้ยงตาลงโทษคุณหนูของเธอ