LOGINShare
ตอนที่ 4 ติดใจ
Last Updated:
2025-01-09 11:34:31“น้ำครับ” มือหนายื่นแก้วน้ำส่งให้กับรวงข้าวที่ตอนนี้กำลังนั่งเล่นบนโซฟากลางห้องโรงแรมหรูซึ่งเป็นที่พักชั่วคราวของคริสเตียนระหว่างกลับเมืองไทย
“ขอบคุณค่ะ” รวงข้าวส่งยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะก้มศีรษะเป็นการขอบคุณผู้ที่มีอายุมากกว่า อาทิตย์หนึ่งแล้วกับการตีสนิทเป้าหมาย ความใกล้ชิดทำให้เธอสามารถเข้าถึงคริสเตียนได้ในเวลาอันรวดเร็วจนวันนี้รวงข้าวสามารถเข้าออกห้องหรูแห่งนี้ได้
“วันนี้ผมมีงานด่วนเลยต้องกลับมาที่ห้อง เสียดายยังไม่ได้พาคุณฝนไปเที่ยวเลย”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ ฝนเข้าใจว่าคุณคริสต้องทำงาน ที่จริงเราค่อยนัดเจอกันก็ได้ พาฝนมาคอนโดแบบนี้รบกวนความเป็นส่วนตัวคุณคริสเปล่า ๆ ” เธอเอ่ยตามมารยาททั้ง ๆ ที่รอโอกาสเข้ามาที่นี่ทั้งนานแล้ว
“ไม่เลยครับ คนที่ผมพามาที่นี่ต้องเป็นคนที่ผมไว้ใจเท่านั้น...”
“...และคุณฝนคือคนนั้น” ความสุภาพ สุขุม ส่งผลให้คนพูดดูมีเสน่ห์จนน่าค้นหา แถมยังเอ่ยประโยคหวาน ๆ โปรยเสน่ห์กับร่างบางตรงหน้าอีกด้วย
“...” รวงข้าวเบี่ยงหน้าหนีอย่างเขินอาย
“หึ” ทำให้คริสเตียนหัวเราะออกมากับท่าทีหญิงสาว
“คุณคริสทำงานเถอะค่ะ ฝนเล่นโทรศัพท์รอคุณไปพลาง ๆ ”
“ครับ นั่งคนเดียวไม่เหงานะครับ!?”
“ไม่ค่ะ ฝนโอเค” ผ่านไปสักพักหลังจากที่คริสเตียนลุกออกไปนั่งที่โต๊ะทำงานไม่ไกลจากโซฟากลางห้องนัก ทั้งคู่เหลือบมองกันตลอดเวลาด้วยสายตาที่สื่อถึงกัน ทว่ามีเพียงรวงข้าวเท่านั้นที่ทำไปเพราะการแสดง
ฟึบ!
“ฝนขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ” รวงข้าวลุกขึ้นแล้วเอ่ยบอกเจ้าของห้อง
“ครับ เดินตรงไปทางนั้นเลยครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
ตึกตึก...รวงข้าวลุกขึ้นเดินตรงไปยังห้องน้ำใหญ่แล้วหายเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัว สายตาหวานเยิ้มแปรเปลี่ยนเป็นเฉี่ยวแหลมทันทีเมื่อมองกระจกด้วยความรู้สึกบางอย่าง เธอสามารถใกล้ชิดเขาได้อีกก้าว
และวันนี้ก็มาถึงวันที่เธอจะได้ลงมือให้ภารกิจสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีสักที
กึก!
มือบางกำขวดแก้วใส ๆ ไว้แน่น โอกาสครั้งนี้เธอจะไม่ให้มันพลาดเด็ดขาด
‘เปลืองตัวชะมัด!!’ เธอได้แต่คิดในใจเพราะกลัวว่าในห้องแห่งนี้จะมีเครื่องดักเสียง ทุกอย่างต้องรอบคอบเอาไว้ก่อน ไม่อยากให้แผนมาแตกตอนนี้เพราะรู้ดีว่าหากเป็นอย่างนั้นเธอไม่มีทางรอดออกไปแน่
“...” แววตามุ่งมั่นฉายออกมาเมื่อนึกถึงแผนที่จะเกิดขึ้นในเวลาต่อจากนี้ ถึงจะเปลืองตัวแต่เพื่อแลกกับอิสระที่รอคอยมาตลอดทั้งชีวิตแค่นี้เธอ...ยอม
กึก! ร่างบางชะงักหยุดนิ่ง ทันทีที่ออกจากห้องน้ำสายตาไปปะทะกับร่างสูงใหญ่ที่กำลังนั่งอ่านหนังสือบนโซฟา ทุกอย่างดูเป็นใจไปหมดจนน่าแปลกใจ เธอไม่ต้องใช้กลไกในการหลอกล่อเพื่อให้เขามานั่งกับเธอ ทำไมมันดูง่ายจนน่ากลัว
“เคลียร์งานเสร็จแล้วเหรอคะ” รวงข้าวเอ่ยยิ้ม ๆ
“ครับ” เขาเงยหน้ามองหญิงสาวข้าง ๆ พร้อมพยักหน้าเป็นคำตอบ ก่อนจะวางหนังสือที่กำลังอ่านบนโต๊ะหน้าโซฟาเเล้วเปลี่ยนมาสนใจเธอแทน
“หิวรึยังครับ”
“...” รวงข้าวส่ายหน้าไปมา ประหม่ากับสายตาอ่อนโยนคู่นั้น
พึ่บ!
คริสเตียนยื่นมือไปเขี่ยไรผมที่ตกลงมาปรกดวงตาหญิงสาวด้วยท่าทีที่สุภาพ สายตาประสานกันมองด้วยสายตาที่สื่อความหมาย นิ้วเรียวไล่เขี่ยลงมาที่ปลายจมูกเลื่อนต่ำลงมาเรื่อย ๆ จนแตะกับริมฝีปาก จนคริสเตียนอดใจไม่ไหวโน้มหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ประกบริมฝีปากตามใจต้องการ
พึ่บ!
ทว่าร่างบางกลับหลบหน้าหนีโดยไม่ทันได้สัมผัสกันเลย
“ขอโทษครับ” น้ำเสียงสุภาพบอกคนตรงหน้าอย่างจริงใจ
“ฝนต่างหากที่ต้องขอโทษ”
“คุณไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องขอโทษล่ะครับ”
“คือ...ฝนไม่ได้รังเกียจ แค่ตกใจที่จู่ ๆ คุณคริสก็...เอ่อ นั่นแหละค่ะ” รวงข้าวบอกให้ร่างสูงเข้าใจ
“งั้นถ้าผมขอดี ๆ คุณฝนจะให้ไหม!?” มือหนาเลื่อนไปกุมมือบางเป็นการขออนุญาต
“...” ก่อนที่รวงข้าวจะพยักหน้าเป็นคำตอบพร้อมรอยยิ้ม
คริสเตียนไม่รอช้าอีกต่อไปประคองใบหน้าหวานให้รับกับปากเขาทันที
จ๊วบบบ~
“หืม!” คริสเตียนคำรามด้วยความพอใจเมื่อได้สัมผัสริมฝีปากบางเป็นครั้งที่สอง รสชาติยังคงหอมหวานเหมือนกับครั้งแรกไม่มีผิด
“อื้อ~” รวงข้าวเองพยายามปรับสมดุลของร่างกายให้เคลิ้มตาม หลอกล่อให้สัมผัสครั้งนี้มากกว่าจูบ จะเป็นฝ่ายเริ่มก็กลัวจะเก้ ๆ กัง ๆ จนถูกจับได้ซะก่อน ได้แต่ตอบรับตวัดลิ้นกลับอย่างดูดดื่ม
“...” มือหนาประคองหน้าหวานเอาไว้หลังจากที่ถอดริมฝีปากออกให้เป็นอิสระ สายตาคมมองด้วยความหื่นกระหาย ความเป็นชายเริ่มจะตื่นตัวกับรสชาติพวกนั้น
“ผมเริ่มจะติดใจคุณแล้ว...ฝน” เอ่ยจบโน้มตัวไปประกบปากต่อ ก่อนจะไล่พรมจูบไปทั่วกรอบหน้าไล่ลงมาคลอเคลียตามซอกคอ สูดกลิ่นหอมจาง ๆ ที่ชวนหลงใหล
พรึ่บ!
“อื้อ~” เสียงครางดังเล็ดลอดจากปากรวงข้าวเมื่อคริสเตียนดูดด้วยความเร่าร้อน มือหนาเริ่มจะไต่เหมือนปลาหมึกผลักเธอให้นอนราบบนโซฟาพร้อมขึ้นคร่อมทันที ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าของรวงข้าวออกทีละเม็ด ก่อนที่ปากหนาจะไล่ลงต่ำเรื่อย ๆ เช่นเดียวกับรวงข้าวที่ประสานมือไว้รอบคอชายหนุ่มเลื่อนมือไปตามแผ่นหลังปลุกอารมณ์ให้ร้อนระอุกว่าเดิม ก่อนที่มือบางจะเลื่อนไปยังกระเป๋ากางเกงขาสั้นตัวเองเพื่อล้วงเข้าไปปาดนิ้วเรียวตรงปากขวดใส ๆ เพื่อจุดประสงค์บางอย่าง
รวงข้าวเคลื่อนมือขึ้นไปประคองคอหนาเหมือนเดิมแล้วลูบไล้เพื่อประคองใบหน้าคม เขี่ยนิ้วเรียวไปตามกรอบหน้าช้า ๆ ชวนให้ขนลุกจนกระทั่งไล่ต่อเรื่อย ๆ จนถึงปลายจมูก
หมับ!
มือบางถูกมือหนากระชากขึ้นไปไว้เหนือศีรษะอย่างเร็วในจังหวะที่นิ้วเรียวเกือบจะแตะจมูกร่างสูงได้สำเร็จ คริสเตียนเงยหน้ากลับขึ้นไปมองใบหน้าหวาน สายตาเรียบเฉยจนเดาไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไร แต่แล้วคริสเตียนก็โน้มตัวลงไปคลอเคลียซอกคอต่ออีกครั้งก่อนที่จะพรมจูบเบา ๆ ข้างกกหูแล้วเคลื่อนปากไปกระซิบบางอย่าง
“รวงข้าว...”
“...คิดว่าฉันโง่เหรอวะ!!”
Latest chapter
เมียประมูล บทส่งท้าย
อาฟเตอร์ปาร์ตี้ หลังจากรวงข้าวตอบรับการแต่งงาน คริสเตียนก็เร่งงานภายในหนึ่งอาทิตย์เพื่อให้รวงข้าวสวมใส่ชุดเจ้าสาวได้สวยที่สุด ก่อนที่เจ้าตัวน้อยในท้องจะแสดงฤทธิ์เดชเผยให้ทุกคนได้เห็น“ไม่รู้จะมีอาฟเตอร์ปาร์ตี้ทำไม” คริสเตียนบ่นออกมาเพราะเขาอยากเข้าหอเต็มทีแล้ว“คุณเคนตะรีเฟสมาครับ ผมไม่กล้าขัดเลยจัดตารางงานตามนี้” อดัมรายงานทันที“แล้วไหนคนที่อยากอยู่งานปาร์ตี้ที่สุด หายหัวไปไหนแล้ว” สายตาคมกวาดสายตามองหาน้องชายสุดแสบ ที่ปล่อยให้แขกในงานสนุกกันเอง ทั้ง ๆ ที่เป็นแขกของเคนตะทั้งนั้น“ผมเห็นขึ้นลิฟต์ไปสักพักใหญ่แล้วครับ” อะเดลเอ่ยตามที่เห็น“คัพเค้กไปตามพี่เคน บอกให้ลงมาในงานได้แล้ว” คางูยะนั่งฟังบทสนทนาของหลายชายคนโตก่อนจะบอกหลานสาวเพียงคนเดียวที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย“ทำไมต้องเป็นเค้กด้วยล่ะคะ” ทำเอาคัพเค้กถึงกับหน้าบึ้งตึง ย่นจมูกส่ายหน้าไม่ยอมลุกจากเก้าอี้ง่าย ๆ“ไปเถอะเค้ก ในงานก็มีแต่เพื่อนไอ้เคน บอกให้มันมารับแขกหน่อย” เจ้าบ่าวป้ายแดงรีบเอ่ยอีกเสียง เหลือบมองเจ้าสาวเป็นระยะ ยิ่งชุดที่รวงข้าวสวมใส่เผยให้เห็นร่องอกขาวเนียน จนเขาแทบจะอดใจไม่ไหวอยู่แล้ว“ลูกน้องพี่คริสก็มี ทำไมไม่ใช้บ
เมียประมูล ตอนที่ 60 คู่ชีวิต
รวงข้าวทอดสายตามองตามนิ่ง ๆ เมื่อคริสเตียนเดินออกไปจากจุดนั้น“ตามผัวไปสิวะ ยืนเซ่ออยู่ทำไม” วิมลดันแผนหลังลูกสาวเพื่อกระตุ้นเตือน“...” ทว่ารวงข้างยังคงยืนเฉยเมย ลังเลว่าทุกอย่างคือความจริงใช่ไหม ไม่มีฉากบังหน้าอะไรตบตาเธออีก“อ้าวอีนี่ เอาใจผัวอะเป็นไหม คงไม่อยากให้ลูกในท้องไม่มีพ่อหรอกนะ” หญิงวัยกลางคนถึงกับเกาศีรษะ เบื่อหน่ายนิสัยเย็นชาเต็มที“...”“ไปสิวะ!!” ก่อนที่วิมลจะดันให้รวงข้าวยอมก้าวเท้าตามออกไปตึก!ตึก!“ปู่” คริสเตียนเอ่ยเรียกคางูยะไว้ ก่อนที่มาเฟียเฒ่าจะขึ้นเครื่องบินเจ็ทกลับไปซะก่อน “จะตามฉันออกมาทำไม ไม่ไปดูแลลูกเมียแกล่ะ” คางูยะไม่คิดจะหันกลับไปมอง ไม่ได้โกรธเคืองอะไรทั้งสิ้น แค่ไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่ตัวเองสะสางไม่เสร็จ“ผมเข้าใจทุกอย่างที่ปู่ทำแล้ว ต่อไปผมจะเป็นคนสืบเรื่องนี้ จะไม่ปล่อยเวลาให้สูญเปล่าอีก”กึก!“ต่อไปแกอย่าลืมนะ ว่าจุดอ่อนของแกคือลูกและเมีย” คางูยะหันมาบอกด้วยสีหน้าสลด“ครับ ผมจะรีบจัดการให้เร็วที่สุด ก่อนรวงข้าวจะคลอด” เขาให้สัญญาและทุกอย่างจะต้องเป็นไปตามที่พูด“...” มาเฟียเฒ่าพยักหน้า แล้วหมุนตัวกลับไปขึ้นเครื่องบินตามเดิมคริสเตียนยื
เมียประมูล ตอนที่ 59 ครอบครัว
แม่!!” รวงข้าวมองหญิงวัยกลางคนที่เดินเข้ามาหยุดตรงหน้า พร้อมทั้งชายชราที่ยืนถือไม้เท้าแววตาดุดันพึ่บ! คริสเตียนปล่อยโอบกอดจากร่างบางแล้วหมุนตัวหันไปมองแขกใหม่ทันที“ปู่!!” ก่อนที่เขาจะเอ่ยอย่างตกใจ ไม่คิดว่าคางูยะจะตามมาได้เร็วขนาดนี้ และที่สำคัญกลับพาแม่รวงข้าวมาด้วย งานนี้คงไม่ง่ายอย่างที่คิดไว้“กลับบ้านกับฉัน...คริสเตียน!!” คางูยะกระแทกไม้เท้ากับพื้น น้ำเสียงเอ่ยสั่งเรียบ ๆ แต่ถึงเเม้จะนิ่งเรียบแต่แฝงด้วยอำนาจบางอย่าง“ไม่ครับ ผมจะกลับก็ต่อเมื่อปู่อนุญาตให้เราสองคนได้สร้างครอบครัวด้วยกัน” ร่างสูงไม่เพียงแต่เอ่ยแต่ยื่นมือลงไปจับมือบางไว้แน่น เขาพร้อมที่จะเผชิญทุกอย่างจริง ๆ และไม่คิดจะยอมเเพ้ง่าย ๆ“หึ ดีนี่ทำให้หลานที่เชื่อฟังฉันมาตลอดสามารถออกนอกลู่นอกทางได้ สมใจเธอแล้วสินะ” มาเฟียเฒ่าแสยะยิ้มมองใบหน้าหญิงสาวข้างๆหลานชาย“...” ทุกคนต่างเงียบเกรงกลัวอำนาจในกำมือคางูยะที่สามารถสั่งทำลายล้างทุกสิ่งที่ขวางหน้า“เธอเคยรับปากกับฉันว่ายังไงฮะ!!” ก่อนที่คางูยะจะยื่นไม้เท้าเชยคางรวงข้าวให้เชิดขึ้นต่อหน้าต่อตาทุกคน“หยุดขู่เมียผมสักที เมื่อไหร่ปู่จะปล่อยให้พวกผมมีชีวิตที่เลือกเองบ้าง” คริ
เมียประมูล ตอนที่ 58 ท้อง?
แววตาคมเหลือบมองเด็กชายตัวเล็กผิวขาวที่กำลังนั่งเล่นรอเวลาทานอาหารเช้า คริสเตียนสาวเท้าเข้าไปหย่อนตัวนั่งข้าง ๆ จนทำให้ดวงตาใสบริสุทธิ์จับจ้องคริสเตียนตาแป๋ว“เมื่อไหร่คุณลุงจะกลับ” คิมหันต์วางของเล่นในมือ ขยับตัวออกเล็กน้อย เพราะรวงข้าวเตือนไม่ให้ยุ่งเกี่ยว“เลิกเรียกลุงได้แล้ว” คริสเตียนไม่พอใจนัก แต่ก็เก็บกลั้นเอาไว้“ก็คุณลุงแก่แล้วนี่ครับ”“เฮ้ย! เคยโดนหนังยางดีดปากไหมวะ” แต่แล้วคำพูดที่เอ่ยออกมา ทำเอาคริสเตียนตะคอกกลับไปเสียงเข้ม“น่ากลัว..ว่าแล้วทำไมแม่ข้าวถึงไม่รัก” คิมหันต์ฉีกยิ้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังหน้าบึ้ง“รู้ได้ไงว่าแม่นายไม่รักฉัน อ้อ อีกอย่างต่อไปฉันต้องเป็นพ่อนาย ควรเปลี่ยนคำเรียกซะใหม่” เพราะหลังจากง้อรวงข้าวสำเร็จคงต้องรับคิมหันต์ไปเป็นลูกอย่างถูกกฎหมาย“ผมไม่อยากมีพ่อ แค่แม่ข้าวคนเดียวก็พอแล้ว” คิมหันต์ส่ายไปส่ายมาพร้อมทั้งกอดอกตัวเอง“ไม่ได้!! ถ้างั้นฉันจะไม่ให้นายเป็นลูกเมียฉันอีก” ถึงแม้จะมีน้องชายที่กวนประสาทถึงสองคน แต่ความอดทนเขาเริ่มจะหมดเต็มทีเมื่อต้องมานั่งต่อล้อต่อเถียงกับคิมหันต์“ขู่ผมเหรอ ผมไม่กลัวหรอก” คิมหันต์ยักคิ้วไม่ได้หวาดกลัวสักนิด“...” ทำเอาร่
เมียประมูล ตอนที่ 57 เลือก
“อะไรของคุณเนี่ย” รวงข้าวเงยหน้าถามด้วยความสงสัย จู่ ๆ คริสเตียนก็ลากเธอมาหลังต้นไม้“ไล่มันกลับไปเดี๋ยวนี้” ก่อนที่ร่างสูงจะเอ่ยเสียงเข้ม แววตาบ่งบอกชัดเจนว่าหมายถึงใคร“คุณก็เห็นว่าพี่ไดรฟ์ไม่กลับ”“งั้นพี่จัดการเอง” ว่าแล้วก็ปล่อยมือรวงข้าวเพื่อเดินกลับไปที่น้ำตกที่มีอดัมอะเดลค่อยเป็นเกราะคุ้มกันไม่ให้ไดรฟ์เข้าใกล้รวงข้าวได้“หยุดเลย คุณเองก็ควรจะกลับนะ ก่อนที่ปู่คุณจะตามมา” รวงข้าวรีบหยิบยกเรื่องนี้มาขู่ เพราะเชื่อว่าไม่นานคางูยะต้องทำอะไรสักอย่างแน่“รวงข้าว พี่ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ อายุก็เลขสามแล้วสร้างครอบครัวได้สบาย ๆ” ทำให้ร่างสูงหันมาเผชิญหน้ากับรวงข้าวอีกครั้ง แล้วเอ่ยน้ำเสียงจริงจัง“แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่เหมาะกับคุณ” เธอก้มหน้าไม่สบตา ยังจำคำพูดคริสเตียนได้ทุกคำ“เอาอะไรมาวัดว่าไม่เหมาะ อย่าคิดแทนพี่”“อย่ามาพูดดีหน่อยเลย ฉันไม่มีวันหลงกลคุณอีกหรอก” ก่อนที่รวงข้าวจะเบี่ยงหน้าไม่อยากคุยกับคนเจ้าเล่ห์ต่อ“ข้าว...ฟังพี่อธิบายก่อน” คริสเตียนจึงตั้งใจจะอธิบายทุกอย่าง ถึงแม้สถานที่จะไม่อำนวยก็ตาม แต่ดีว่าเข้าใจผิดอยู่แบบนี้ไปเรื่อย ๆ“ข้าวไปกับพี่” ไดรฟ์เข้ามาเอื้อมมือดึงรวงข้าวอ
เมียประมูล ตอนที่ 56 ง้อ
เช้าวันต่อมาตึกตึก...รวงข้าวเดินวนไปวนมารอบเตียงตั้งแต่หัวรุ่ง ครุ่นคิดหาทางเอาตัวรอดจากร่างสูงนอกห้อง“เราจะให้เขารู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด” เธอลูบหน้าท้องตัวเองที่มีอีกหนึ่งชีวิต“แต่เราจะหนีเขายังไง แล้วไหนจะเรื่องแม่อีกล่ะ” ถ้าหากคางูยะรู้เรื่องที่คริสเตียนมาตามเธอที่นี่ แม่ของเธอจะเป็นอันตรายไหมคิดได้อย่างนั้นรวงข้าวจึงชะโงกหน้าผ่านทางหน้าต่างเพื่อหาทางแก้ปัญหา ก่อนจะเห็นบอดีการ์ดยืนอยู่รอบบ้าน“ขนมาเยอะขนาดนี้ ไม่รอดอีกแน่” เธอส่ายหน้าเหนื่อยล้ากับสิ่งที่เผชิญ ทำไมความสุขที่เกิดขึ้นในชีวิตเธอมันสั้นนิดเดียว เมื่อไหร่เธอจะมีความสุขกับเขาบ้าง“แม่ข้าว...ทำอะไร” คิมหันต์ลุกขึ้น ใช้นิ้วมือขยี้ดวงตามองรวงข้าวที่กำลังยืนดูบางอย่างนอกหน้าต่าง“เอ่อ..ตื่นแล้วเหรอคิม” ทำให้รวงข้าวหันกลับมาตามเสียง“ครับ”“...” เธอยิ้มจาง ๆ เมื่อใกล้เวลาต้องออกไปเจอร่างสูงในเวลาที่ไม่อยากเห็นหน้าแบบนี้“ว่าไงครับ แม่ข้าวไปทำอะไรที่หน้าต่าง” แต่แล้วคิมหันต์กลับถามสิ่งที่ยังไม่ได้คำตอบต่อ“เปล่า นอนต่ออีกไหม” รวงข้าวจึงเดินไปใกล้ ๆ พร้อมเอื้อมมือลูบศีรษะเด็กชายที่กำลังจ้องเธอตาแป๋ว“ไม่ล่ะครับ คิมออกไปด้า
You may also like
