Beranda / มาเฟีย / เมียปีศาจ / บทที่ 33 วันที่รอคอย

Share

บทที่ 33 วันที่รอคอย

last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-04 21:00:57

โรงพยาบาลเอกชน

“ปากมดลูก​เปิดเพิ่ม​ไหม” ปีแสงเอ่ยถามพยาบาล​คน​หนึ่ง​หลังจากที่​เช็กอุปกรณ์​สำหรับ​ทำคลอด​ และคำตอบที่แพทย์​หนุ่มได้รับคือคำตอบเดิมเช่นเคย

นานหลาย​ชั่วโมง​แล้วที่ปากมดลูกของเรติกาไม่ขยายเพิ่มสักที​ เขาจึงต้องตัดสินใจ​ที่จะผ่าคลอดให้เธอ

“ไม่!​ ฉันไม่ผ่า ฉันจะรอคลอดเอง ฉันยังทนไหว” ปีแสงเดินเข้ามาในห้องรอคลอด ​เห็นเรติกายังโวยใส่เหล่าพยาบาล​ไม่หยุด

“เดี๋ยว​หมอจัดการ​” ปีแสง​บอกกับเหล่าพยาบาล​ขณะเดินมาหาเรติกาใกล้ ๆ​ พยาบาล​ทุกคนต่างถอยออกห่างอย่างรู้หน้าที่

“...” เรติกามองปีแสงที่เดินเข้ามาใกล้เธอเรื่อย ๆ​ ซึ่งตอนนี้​เขาอยู่​ในชุดผ่าตัดสีเขียว​เข้ม​

“เรย์”

“ปีแสง ฉันอยากคลอดเอง ​ฉันยังทนไหว”

ถึงจะยืนกรานว่าตัวเองทนไหว​ แต่ทั้งคำพูดและเรี่ยวแรง​ของเธอมันกลับสวนทาง​ ร่างกาย​ของเธอเริ่มอ่อนเพลีย​เพราะ​อดทน​เจ็บท้องเป็นเวลานาน

“เธอไม่ไหวแล้วเรย์”

“ฉันไหวจริง ๆ ​นะ​” เรติกาพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา​ เธอบีบมือปีแสงไว้แน

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • เมียปีศาจ   บทที่ 35 เสียใจ

    “จะได้กลับบ้านแล้ว ดีใจไหม​” เรติกาพยักหน้าให้เจ้าของประโยค​เมื่อ​ครู่

  • เมียปีศาจ   บทที่ 34 เ มี ย

    ปีแสงอุ้มทารกน้อยที่ถูกห่อด้วยผ้าห่มมาให้เรติกาอุ้ม​ เธอรับลูกมาสู่อ้อมอก​อย่างละเมียดละไม​ แต่ยังไม่อยากเชื่อสายตา​ว่านี้คือลูกของเธอ​ รอยยิ้ม​บาง ๆ ปรากฏ​อยู่​บน​ใบหน้า​สวย​หวาน​อย่างไม่มีเหตุผล​“ให้ลูกกินนมก่อน”​ ปีแสง​พูดพร้อมกับ​ขึ้น​ไปนั่งข้าง ๆ เรติกาที่กำลัง​ให้ลูกน้อยเข้าเต้าอย่างทุลักทุเล​ จนเขา​ต้องยื่นมือเข้าไปช่วย...“ปีแสง นี่นายจะทำอะไร​”​ เธอตั้งท่าโวยวาย​เพราะตกใจในการกระทำของเขา​“อยู่​เฉย ๆ เลย ​เดี๋ยว​ฉันจัดการเอง”​ เรติกาทำหน้ามุ่ยแต่ก็ยอมอุ้มลูกอยู่นิ่ง ๆ​ ให้ปีแสง​ช่วย​จัดการ​ทุกอย่าง​ให้อย่างเลี่ยง​ไม่ได้​ หญิงสาว​ก้มลงไปจูบลูกชายอย่างเต็มรัก ​ในขณะที่​ทารกน้อยดูดนมของเธอ ปีแสง​โอบกอด​คนตัวเล็ก​หลวม ๆ​ เขาก้มมองดูลูกรักด้วยรอยยิ้ม​ ก่อนจะฝังปลายจมูก​โด่งไปหนึ่งฟอดเพราะ​รู้สึก​มันเขี้ยว​“นายตั้งชื่อ​ลูก​หรือยัง​”​“ตั้งแล้ว” ปีแสงตอบเธอทั้งที่ยังมองลูกไม่ละสายตา​ ทารก​น้อยสะกดใจผู้เป็นพ่อให้หลงใหล​“ลูกชื่ออะไร?”​ ปีแสง​เงยหน้าขึ้นมองเรติกานิ่ง ๆ​ เขาไม่ได้​พูดอะไรออกไป​ ก่อนจะก้มลงมาจ้องมอง​ลูกอีกครั้ง“ปีแสง

  • เมียปีศาจ   บทที่ 33 วันที่รอคอย

    ณ โรงพยาบาล​เอกชน​“ปากมดลูก​เปิดเพิ่ม​ไหม” ปีแสงเอ่ยถามพยาบาล​คน​หนึ่ง​หลังจากที่​เช็กอุปกรณ์​สำหรับ​ทำคลอด​ และคำตอบที่แพทย์​หนุ่มได้รับคือคำตอบเดิมเช่นเคยนานหลาย​ชั่วโมง​แล้วที่ปากมดลูกของเรติกาไม่ขยายเพิ่มสักที​ เขาจึงต้องตัดสินใจ​ที่จะผ่าคลอดให้เธอ“ไม่!​ ฉันไม่ผ่า ฉันจะรอคลอดเอง ฉันยังทนไหว” ปีแสงเดินเข้ามาในห้องรอคลอด ​เห็นเรติกายังโวยใส่เหล่าพยาบาล​ไม่หยุด“เดี๋ยว​หมอจัดการ​” ปีแสง​บอกกับเหล่าพยาบาล​ขณะเดินมาหาเรติกาใกล้ ๆ​ พยาบาล​ทุกคนต่างถอยออกห่างอย่างรู้หน้าที่“...” เรติกามองปีแสงที่เดินเข้ามาใกล้เธอเรื่อย ๆ​ ซึ่งตอนนี้​เขาอยู่​ในชุดผ่าตัดสีเขียว​เข้ม​“เรย์”“ปีแสง ฉันอยากคลอดเอง ​ฉันยังทนไหว”ถึงจะยืนกรานว่าตัวเองทนไหว​ แต่ทั้งคำพูดและเรี่ยวแรง​ของเธอมันกลับสวนทาง​ ร่างกาย​ของเธอเริ่มอ่อนเพลีย​เพราะ​อดทน​เจ็บท้องเป็นเวลานาน“เธอไม่ไหวแล้วเรย์”“ฉันไหวจริง ๆ ​นะ​” เรติกาพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา​ เธอบีบมือปีแสงไว้แน

  • เมียปีศาจ   บทที่ 32 เริ่มต้นใหม่

    อึก!เพียงแค่คืบเดียวเท่านั้น​ ที่ปลายมีดผ่าตัด​จะทิ่มแทง​เข้าที่ก้อนเนื้อบริเวณ​อกด้านซ้าย​ของชายหนุ่ม​ ปีแสง​ลืมตา​มองคนตรงหน้า​ด้วยแววตา​สั่นระริก​ มือหนากอบกุมสองมือน้อยไว้แน่น​ หากเขา​ช้ากว่านี้ ปลายมีดคม ๆ คงไปฝังอยู่ตรงหัวใจของเขาเรียบร้อย​เรติกามองปีแสง​กลับ​ไป​นิ่ง ๆ​ เธอกำลัง​สับสน​ว่าคนอย่างเขาควรตายหรือเปล่า​ เพราะสองเดือน​ก่อนหน้านี้เธอเริ่มได้มองเห็นมุมอื่น ๆ ของเขา​มากขึ้น​ เขาไม่ได้​แย่ไปเสียทุกอย่าง​ ในหัวของเธอได้แต่คิดว่าทำไม...ทำไม...ทำไม​“ปล่อย ปีแสง​ปล่อย” เรติกาเรียกสติปีแสง พร้อมรั้งปลายมีดไม่ให้ทิ่มแทง​เนื้อหนังของเขาด้วยพละกำลัง​ทั้งหมด​ เพราะ​ตอนนี้​เป็นปีแสงเองที่ค่อย ๆ ดันมีดมาปักเข้ากับอกของตัวเอง​ ​“ปีแสง!!”“...” เสียงนั้นทำให้ปีแสงหยุดชะงักกะทันหัน​ เขาลืมตามองเธออีกครั้ง ​ก่อนจะค่อย ๆ คลายมือออกจาก​การเกาะกุม​“นายเป็นบ้าอะไรของนาย อยู่ ๆ ก็เกิดไม่อยากหายใจ​หรือไง!”ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอถึงต้องตะโกนต่อว่าเขา​ที่ทำตัวเหมือนคนไม่มีความคิด ​“ถือว่าเธอสละ​โอกาส​” ปีแสงพูดพร้อมดึงมีดจากมือของเ

  • เมียปีศาจ   บทที่ 31 เสี่ยง

    ณ บ้านพักตากอากาศ​“เรติกาอยู่​ไหน” ทันทีที่เข้ามาในตัวบ้าน​

  • เมียปีศาจ   บทที่ 30 ความจริง

    “ว้าว นี่ฉันอยู่ที่ไหนกัน รังของแก๊งหมอเถื่อนเหรอ?” ทันทีที่ผ้าคลุมสีดำถูกเปิดออกจากศีรษะ หมอปิ่นก็พูดออกมาอย่างตื่นเต้น เธอไม่ได้เกรงกลัวกับบรรยากาศรอบข้างที่ดูราวกับเป็นห้องเชือด หนำซ้ำยังหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง แม้ตัวของเธอจะถูกเชือกหนามัดติดกับเก้าอี้จนไม่สามารถขยับไปไหนได้“หัวเราะอะไรวะ!” เป็นหมอนนท์ที่พูดออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อได้เห็นท่าทางของหญิงสาวที่ดูราวกับคนโรคจิต ต่างจากหมอเวชที่มองหมอปิ่นด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป หลังจากไม่ได้เจอเธอมาเกือบเดือน ท่าทางของหญิงส

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status