ริคาโด้มาเฟียหนุ่มลูกครึ่งไทยอิตาลีเจ้าของธุรกิจส่งออกและโรงแรมหรูหลายแห่งทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศ กำลังนั่งเบื่ออยู่ในห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่เนื่องจากวันนี้ชายหนุ่มตั้งใจจะมาหาน้องสาวและคุยกันตามประสาพี่น้องหลังจากไม่ได้เจอกันมานานเกือบหนึ่งเดือนแต่พอมาถึงเด็กรับใช้ก็บอกว่าเอเลน่าน้องสาวของเขาและสามีพาลูกสาวออกไปเที่ยวข้างนอก

เขานั่งจิบไวน์รอจนหมดไปหลายแก้วกว่าจะได้ยินเสียงรถมาจอดที่หน้าบ้าน

“มาสักทีนะเอเลนรู้มั้ยพี่มารอนานแล้ว” ริคาโด้แกล้งบ่นแต่ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“พี่ริค จะมาทำไมไม่โทรบอกก่อนล่ะคะ” เอเลน่าเดินเข้ามากอดพี่ชายอย่างประจบ เธอกับริคาโด้เป็นพี่น้องที่สนิทกันมากแต่หลังจากหญิงสาวแต่งงานก็ไม่ค่อยจะเจอกันอย่างเคย

“ก็พี่กะว่าจะมาเซอร์ไพรส์เธอยังไงล่ะ แล้วนี่ไปไหนกันมาล่ะ หนูอันนาของพี่อยู่ไหนทำไมไม่มาด้วยกัน” เขาถามน้องสาวเมื่อเห็นว่าเธอเดินเข้ามาในบ้านคนเดียว

“อันนาไปรับครูขิมกับพี่ภพค่ะอีกเดี๋ยวก็คงมา” หญิงสาวพูดแล้วดึงพี่ชายให้มานั่งที่โซฟารับแขกด้วยกัน

“นี่อันนาเรียนตีขิมเหรอ” ริคาโด้ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยเพราะล่าสุดที่เขาคุยกับอัลเจลิกาหรือหนูอันนาเธอบอกกับเขาว่ากำลังเรียนเปียโน

“ไม่ใช่ค่ะพี่ริค ครูขิมเป็นครูสอนภาษาไทยค่ะ พอดีเอเลนกับพี่ภพคุยกันแล้วว่าอยากให้หนูอันนาอ่านและเขียนภาษาไทยได้บ้างก็เลยหาครูมาสอนค่ะ แต่จะให้ไปเรียนตามโรงเรียนที่สอนพิเศษก็กลัวว่าลูกจะเครียดเกินไป เอเลนก็เลยจ้างให้ครูมาสอนที่บ้านค่ะ สอนไปเล่นไปหนูอันนาดูมีความสุขมาก” เอเลน่าอธิบายให้พี่ชายฟัง

“หลานของพี่ไม่เครียดแน่นะ” ริคาโด้เป็นห่วงเพราะกลัวว่าหลานสาวจะเอาแต่เรียนจนไม่ได้เล่นสนุกเหมือนเด็กคนอื่น

“ไม่หรอกค่ะพี่ริค ถ้าไม่เชื่อพี่ริคก็ลองถามเอาเองสิค่ะ น่าจะมาถึงกันแล้วล่ะคะ”

ริคาโด้มองออกไปทางประตูทางเข้าก็เห็นหนูอันนาหลานสาวของเขาวิ่งเข้ามา

“ลุงริคขา.....” หนูน้อยอันนาเข้ามากอดคุณลุงที่อ้าแขนรอรับอยู่ก่อนแล้ว

“ไม่ได้เจอกันนานหนูอันนาของลุงตัวโตขึ้นหรือเปล่านะ” ริคาโด้กอดเด็กหญิงก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนตักแล้วหอมไปที่แก้มป่องทั้งสองข้างของหลานอย่างที่เคยทำเป็นประจำ

“ค่าลุงริคตอนนี้เวลาเข้าแถวอันนาได้มาอยู่หัวแถวเลยนะคะ” อันนาอวดด้วยความภูมิใจที่ตนเองตัวสูงกว่าเพื่อนในห้อง

“จริงเหรอคะ หลานสาวของลุงนี่ยิ่งโตขึ้นก็ยิ่งสวยขึ้นนะ ว่าแต่ไปโรงเรียนมีแฟนหรือยังล่ะอันนา”

“ใครเขาจะมีแฟนกันคะลุงริค อันนาเพิ่งเรียนอยู่ชั้นอนุบาลเองนะคะ”

“อ้าวอย่างงั้นหรอกเหรอ ก็สมัยที่โรงเรียนอยู่ลุงมีแฟนตั้งแต่ชั้นอนุบาลเลยนะ”

“จริงเหรอคะลุงริค แต่คุณพ่อคุณแม่บอกว่าเป็นเด็กยังไม่ให้มีแฟนค่ะ แต่เพื่อนของอันนาในห้องก็มีแฟนกันแล้วนะคะ”

“แล้วอันนาอยากมีแฟนเหมือนคนอื่นไหมล่ะ”

“ไม่อยากมีแฟนหรอกค่ะในห้องของอันนาไม่มีใครน่ารักเลยสักคน”

“พี่ริคคะพี่จะชวนหลานคุยเรื่องนี้ทำไมหลานอายุแค่สี่ขวบเองนะคะ” เอเลน่าเตือนพี่ชาย

“แหมพี่ก็ชวนคุยไปนั่นแหละ เด็กสมัยนี้โตเร็วจะตาย” ชายหนุ่มหันมามองน้องสาวที่ทำหน้าค้อนใส่ตัวเอง

“ก็หนูอันนายังเด็กนี่คะ”

“ลุงไม่มาหาหนูนานเลยหนูคิดถึงลุงมั้ยคะ” เมื่อเห็นสายตาดุของน้องสาวริคาโด้ก็เปลี่ยนเรื่องคุย

“อันนาคิดถึงลุงริคมากๆ เลยค่ะ แล้วลุงริคคิดถึงอันนาหรือเปล่า”

“คิดถึงสิคะ ถ้าลุงไม่คิดถึงลุงจะมาหาหนูทำไมล่ะ”

“อันนาดีใจจังเลยค่ะ คุณลุงขาเราไปเล่นของเล่นกันนะคะ”

“แม่ของหนูบอกว่าวันนี้หนูต้องเรียนพิเศษด้วยใช่ไหม เอาไว้เราเล่นกันวันหลังได้ไหม”

“ก็ได้ค่ะ อันนาต้องเรียนกับคุณครูขิม นั่นไงคะครูขิมกับคุณพ่อเดินมาแล้ว” เด็กหญิงอันนาสาวชี้ไปทางประตูด้านหน้าซึ่งตอนนี้ผู้มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาริคาโด้มองแล้วแอบยิ้มที่มุมปากคุณครูของอันนานั้นมีใบหน้าสวยหวานดวงตาของเธอกลมโตเป็นประกาย ผิวขาว รูปร่างสูงหุ่นดีราวกับเป็นนางแบบ เธอสวมเดรสสีน้ำตาลอ่อนยาวคลุมเข่าดูเหมือนเรียบร้อยแต่ก็แฝงไปด้วยความเซ็กซี่เพราะเสื้อคอวีนั้นเว้าลึกจนแทบจะเห็นเนินอก

“ขิมจ้ะ มาตรงนี้หน่อยฉันมีคนจะแนะนำให้รู้จัก” เอเลน่าเรียกคุณครูสาวเข้ามาเพราะอยากให้เธอได้รู้จักคุณลุงของหนูอันนา

“สวัสดีค่ะคุณเอเลน” เธอยกมือไหว้เอเลน่าและหันมองผู้ชายตัวโตที่หนูน้อยอันนานั่งตักอยู่

“นี่พี่ชายของฉันชื่อริคาโด้”

“สวัสดีค่ะคุณริคาโด้ฉันชื่อขิมเป็นคุณครูของหนูอันนาค่ะ” มนัญชญายกมือไหว้ริคาโด้อย่างอ่อนน้อม

“เรียกฉันว่าริคเถอะ”

“ค่ะคุณริค”

“อ้าวพี่ริค” เสียงหนึ่งที่ดังขึ้นทำให้ริคาโด้ต้องละสายตาจากคุณครูสาวแล้วมองไปทางต้นเสียง

“ว่าไงภพไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

“สวัสดีครับพี่ริค พี่สบายดีมั้ย” สิรภพยกมือไหว้พี่เขยก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้างภรรยา

“พี่สบายดีแล้วเราล่ะ”

“ผมก็สบายดี ครับเห็นที่เย็นนี้คงต้องนั่งคุยกันหน่อย พี่ริครีบไปไหนหรือเปล่าครับ”

“พี่ไม่ได้รีบไปไหนหรอก ไม่ได้เจอกันนานคุยกันหน่อยก็ดี”

“งั้นเราไปนั่งดื่มกันริมสระดีไหมครับพี่ริค”

“อือ”

“ผมขอตัวก่อนนะครับครูขิมฝากหนูนาด้วยนะ” สิรภพหันมาบอกกับคุณครูของลูกสาว

“ค่ะคุณภพ” หญิงสาวส่งยิ้มให้ก่อนจะจูงมือหนูน้อยอันนาเข้าไปในห้องเล็กที่อยู่ติดกับห้องรับแขก