“ไม่ต้องมองหาหรอก ไล่ออกไปแล้ว” ปีแสงพูดเสียงดุเมื่อเห็นว่าเมียตัวดีทำทีเหมือนมองหาใครบางคน ซึ่งคิดว่าน่าจะเป็นคนใช้ที่เธอไปนัวเนียด้วย
“มองหาใครกันเล่า ไม่ได้มองหาใครซะหน่อย” เรติกาหันไปสวมกอดปีแสงไว้หลวม ๆ พร้อมซุกใบหน้าสวยหวานเข้าหาหน้าอกแกร่ง “ทำไมเฮียของหนูขี้หึงจัง”
“หึงเมียหวงเมีย แปลกตรงไหน” เธอหัวเราะคิกคักกับประโยดของเขา แม้น้ำเสียงจะฟังดูเกรี้ยวกราดแต่มันก็แฝงความน่ารักอยู่ไม่น้อย
“ยิ้ม ๆ ๆ ยิ้มหน่อยนะ คนขี้หึงของหนู” สองมือน้อยบีบแก้มสากเบา ๆ อย่างเอาใจ พร้อมพูดหยอกล้อเขาอย่างอารมณ์ดี
“สนุกมากเหรอฮะ เดี๋ยวจับตีก้นลายเลย” ปีแสงพูดพร้อมปัดมือเรียวออกจากใบหน้าคมคาย ก่อนจะดึงคนตัวเล็กมากอดอย่างหวงแหน “เมียดื้อแบบนี้สงสัยต้องจับฉีดยาทุกวัน”
“ไม่เอา หนูไม่ชอบเข็มฉีดยา”
“กลัว?” ปีแสงเอียงคอถามในขณะที่เมียตัวน้อยเกยหน้ามองเขาตาแป๋ว “เข็มฉีดยาของเฮียไม่น่ากลัว”
“ใครว่า... คนฉีดน่ากลัวจะตาย” ประโยคของคนในอ้อมกอดทำให้ปีแสงหลุดขำ
“หนูคิดถึงลูก เมื่อไหร่จะพาลูกมาหา”
“พามา
“จะไปไหน” เรติกาเอ่ยถามเพื่อนหนุ่มเสียงดัง เมื่อเห็นว่าเตชินแต่งตัวเหมือนจะออกไปข้างนอก“ยุ่งน่า โอ๊ย! อะไรวะ” ชายหนุ่มอุทานอย่างตกใจเพราะถูกเรติกากระโดดขี่หลังอย่างถือวิสาสะ“มีเรื่องจะคุยด้วย”“ไม่อยากคุย โอ๊ยยย เรย์” เตชินส่งเสียงโวยวายพร้อมสลัดศีรษะอย่างแรงเมื่อถูกเพื่อนรักดึงใบหูทั้งสองข้างให้กางออก“ต้องคุย ไม่งั้นไม่ปล่อย”“มีอะไรก็รีบ ๆ ว่ามา เวลาของฉันมีค่า”“ไปหาทำอะไรสนุก ๆ ที่เราชอบทำกันไหม”“ไร้สาระ โอ๊ย! ยัยนี่ ชอบใช้ความรุนแรง” เตชินบ่นอุบเมื่อถูกมือเล็กดึงกระชากศีรษะ และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำกับเขา“จะไปกับฉันดี ๆ หรือจะให้ฉันลากคอแกไป”เตชินจิ๊ปากอย่างเอือมระอา จริง ๆ แล้วตัวเขาเองก็ห่างหายจากคำว่าสนุกและตื่นเต้นไปนานหลังจากที่เรติกาหายตัวไป การกลับมาของเธอทำให้อะไรหลาย ๆ อย่างเปลี่ยนแปลง บางทีเขาก็ไม่อยากยอมรับมัน“ไปก็ได้ แต่แกต้องเป็นเบ๊ฉัน ฉันสั่งให้แกทำอะไรก็ต้องทำ ตกลงไหม”“ตกลง ไปสนุกกัน”“ก่อนอื่น แกต้องลงจากหลังฉันก่อน”“ไม่ลง”
“ไม่ต้องมองหาหรอก ไล่ออกไปแล้ว” ปีแสงพูดเสียงดุเมื่อเห็นว่าเมียตัวดีทำทีเหมือนมองหาใครบางคน ซึ่งคิดว่าน่าจะเป็นคนใช้ที่เธอไปนัวเนียด้วย“มองหาใครกันเล่า ไม่ได้มองหาใครซะหน่อย” เรติกาหันไปสวมกอดปีแสงไว้หลวม ๆ พร้อมซุกใบหน้าสวยหวานเข้าหาหน้าอกแกร่ง “ทำไมเฮียของหนูขี้หึงจัง”“หึงเมียหวงเมีย แปลกตรงไหน” เธอหัวเราะคิกคักกับประโยดของเขา แม้น้ำเสียงจะฟังดูเกรี้ยวกราดแต่มันก็แฝงความน่ารักอยู่ไม่น้อย“ยิ้ม ๆ ๆ ยิ้มหน่อยนะ คนขี้หึงของหนู” สองมือน้อยบีบแก้มสากเบา ๆ อย่างเอาใจ พร้อมพูดหยอกล้อเขาอย่างอารมณ์ดี“สนุกมากเหรอฮะ เดี๋ยวจับตีก้นลายเลย” ปีแสงพูดพร้อมปัดมือเรียวออกจากใบหน้าคมคาย ก่อนจะดึงคนตัวเล็กมากอดอย่างหวงแหน “เมียดื้อแบบนี้สงสัยต้องจับฉีดยาทุกวัน”“ไม่เอา หนูไม่ชอบเข็มฉีดยา”“กลัว?” ปีแสงเอียงคอถามในขณะที่เมียตัวน้อยเกยหน้ามองเขาตาแป๋ว “เข็มฉีดยาของเฮียไม่น่ากลัว”“ใครว่า... คนฉีดน่ากลัวจะตาย” ประโยคของคนในอ้อมกอดทำให้ปีแสงหลุดขำ“หนูคิดถึงลูก เมื่อไหร่จะพาลูกมาหา”“พามา
ตุบ! “โอ๊ย!” เรติการ้องเสียงหลงเมื่อถูกโยนลงบนเตียงอย่างแรง เธอพยายามพยุงร่างตัวเองลุกขึ้น แต่ก็ยังช้ากว่าปีแสง
‘ความลับของเรติกา คือยัยอ๊องสมองกลวงที่เวลาผัวหลอกให้ทำอะไรก็บ้าจี้ทำตามผัว’ เสียงกวนประสาทของปลายสายดังขึ้นกรอกหูเรติกาทันทีที่เธอกดรับสายโทรเข้าของเพื่อนรัก“แกพูดเรื่องอะไร”‘ก็เห็นว่าจดทะเบียนสมรสกันแล้วนี่’ เรติกาถึงกับขมวดคิ้วยุ่งที่เพื่อนรักพูดอย่างกับเห็นเหตุการณ์“กะ...แกอยู่ไหน?”‘หาฉันให้เจอสิ’ พูดจบคาริสาก็ตัดสายทิ้งไป ปล่อยให้เรติกาคิดหาคำตอบด้วยตัวเองหลังจากจดทะเบียนสมรสเสร็จแล้วปีแสงมีธุระต้องทำต่อจึงออกจากบ้านไปตั้งแต่ก่อนเที่ยง ส่วนเรติกาหลังจากที่รับประทานอาหารกลางวันเสร็จ เธอก็กะว่าจะขึ้นมานอนเอาแรงบนห้องสักชั่วโมงสองชั่วโมง แต่โดนเพื่อนรักอย่างคาริสาโทรมากวนประสาทเสียก่อน“นวล ป้าทิพย์อยู่ไหน” เรติกาพูดขึ้นขณะที่เดินลงบันไดมาจากชั้นสองของบ้าน เพราะว่าตั้งแต่เมื่อวานเธอยังไม่เห็นป้าทิพย์เลย เมื่อเห็นนวลเดินผ่านหน้าไปเรติกาจึงเอ่ยถาม แต่สาวใช้กลับมองเธอแล้วก้มหน้าลง “เงียบหมายความว่าไง”“นะ...นวลพูดไม่ได้ค่ะ” เรติกาถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่ เธอพอจะเดาทางได้แล้วว่าป้าทิพย์หายไปไหน
“มาดูแผลหน่อย” ปีแสงพูดขึ้นในขณะที่วางร่างบางนอนลงบนเตียง ซึ่งเธอก็ไม่ได้ขัดขืน ยอมอยู่นิ่งให้เขาจัดการทุกอย่าง“อืมส์ นะ...ไหนบอกว่าแค่ดูแผลไง” ตอนนี้ปีแสงกำลังตวัดลิ้นอุ่นชื้นไปทั่วท้องน้อยแบนราบ มือหนาจัดการดึงกางเกงยีนออกจากเรียวขาอย่างชำนาญ“บอกตอนไหนว่าแค่ดูแผล...” เขาพูดแล้วยกยิ้มมุมปาก ก่อนลิ้นร้ายจะบรรจงลากลงมาที่เนินสามเหลี่ยมอวบอูมหวังตักตวงความหวานในร่องสวาทสาว ร่างกายบิดไปมาเมื่อถูกปลุกเร้าอารมณ์ หากว่าเธอไม่ได้ขัดขืนเพียงยกขาขึ้นมาพาดที่บ่าแกร่ง“อืมส์...อ๊าส์...อ๊าส์” เรติกาเริ่มครางเสียงหวานเมื่อถูกลิ้นร้ายสอดแทรกเข้ามาในใจกลางความเป็นสาว เธอส่งเสียงครวญครางตามจังหวะที่เขาขยับลิ้นไปมาชายหนุ่มเร่งดูดเอาน้ำหวานจากร่องสาวอย่างหื่นกระหาย สองมือน้อยเริ่มไม่อยู่กับที่เมื่อความเสียวแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย“ปะ...ปีแสง อืมส์...อ๊ะส์ อ๊าส์ สะ...เสียว” เรติกาขย้ำเส้นผมของปีแสงเพื่อเป็นที่ยึด แค่ลิ้นของเขาก็ทำให้ตัวเธอแทบจะลอยขึ้นมาเหนือเตียง มือเรียวขยุ้มเส้นผมของเขาอย่างหนักหน่วงเพื่อระบายความเสียวซ่านปีแสงขึ้นไ
“ปั๊มนมใส่ขวดซะ เดี๋ยวฉันจะเอาไปให้ลูกกิน”ปีแสงพูดพร้อม