บทที่ 4

บ้านใหญ่ของพ่อแม่นาธาน

บรึ้นนน..!! เอี๊ยดดด..!!

เสียงรถคันหรูขับมาจอดที่หน้าบ้านของตัวเอง ร่างสูงโปร่งในชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม ก้าวลงจากรถอย่างช้า ๆ ด้วยสีหน้าเรียบเฉย สายตามองจ้องเข้าไปในบ้านอย่างไม่ค่อยน่าไว้วางใจ นาธานพยายามคิดมาตลอดทาง ว่าคุณแม่ของเขามีเรื่องสำคัญอะไร ถึงได้อยากเจอเขามากขนาดนี้ หรือว่าจะเป็นเรื่องพวกผู้หญิงที่เป็นลูก ๆ หลาน ๆ ของเพื่อนคุณแม่อีก แต่ถ้าเป็นเรื่องพวกนี้ ชายหนุ่มก็พูดไว้อย่างเด็ดขาดไปแล้วนี่นา ว่าจะหาคนรักและคนที่จะแต่งงานด้วยตัวเอง ไม่ต้องให้ท่านเข้ามายุ่งวุ่นวายเรื่องนี้

นาธานก้าวเท้าเดินเข้าไปในบ้านได้ไม่กี่ก้าวคนรับใช้ก็วิ่งมาบอก ว่าคุณแม่ของชายหนุ่มนั้น ตอนนี้นั่งรออยู่ที่ห้องรับแขก ให้เขาเข้าไปหาทันทีที่มาถึง นาธานที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งสงสัยมากขึ้น แต่เท้าทั้งสองก็ยังคงก้าวเดินเข้าไปหาผู้เป็นแม่ที่ห้องรับแขกตามที่คนรับใช้บอก

ร่างสูงเดินเข้าในห้องรับแขกได้ไม่กี่ก้าว เท้าหนาของเขาก็หยุดชะงัก เมื่อสายตาของเขา มองไปเห็นคนไม่คุ้นหน้าสอง คนกำลังนั่งพูดคุยกับคุณแม่ตัวเองอยู่ นาธานที่เห็นแบบนั้น ก็รู้ได้ทันทีว่าคำพูดของตัวเองที่พูดบอกไปวันนั้น คงจะไม่เข้าหัวของคุณแม่เลยสินะ

“อ้าว…มาถึงแล้วเหรอนาธาน มานั่งนี่ก่อนสิลูก” โสมนภาหันไปเห็นนาธานยืนอยู่พอดี หญิงวัยกลางคนรีบฉีกยิ้มกว้างออกมา พร้อมเอ่ยเรียกลูกชายตัวเองให้เข้ามานั่งข้าง ๆ ตัวเองทันที

“พ่อธานนี่หน้าตาหล่อเหลา เหมือนคุณราชิดตอนหนุ่ม ๆ เลยนะโสม” ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับคุณแม่ของนาธานพูดชมขึ้นอย่างอารมณ์ดี

ปิรดาเป็นเพื่อนกับโสมนภามาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยด้วยกัน วันนี้เธอได้พาดาราลูกสาวคนเล็กของตัวเอง มาเที่ยวหาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายปี แล้วโชคดีมาบังเอิญได้ยินเรื่องที่น่าสนใจเข้า เธอเลยอยากใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์ ในเมื่อลูกสาวของเธอตอนนี้ก็ยังโสดอยู่ ส่วนลูกชายของเพื่อนเธอก็ยังโสดอยู่เหมือนกัน ถ้าทั้งสองคนได้ทำความรู้จักสนิทสนมกันมากขึ้น ใครจะไปรู้ว่าในอนาคต ทั้งสองบ้านจะได้เกี่ยวดองกันก็ได้จริงไหม

“แน่นอนอยู่แล้วสิจ๊ะ ปิรดา”

โสมนภายิ้มหวานรับคำชมอย่างภูมิใจ ลูกชายของเธอหล่อได้พ่อทุกคน แถมคนนี้ออกจะหล่อเกินหน้าเกินตาคนอื่นไปด้วยซ้ำ ไม่งั้นคงจะไม่ติดท็อป อันดับหนึ่งที่สาว ๆ ทั้งประเทศอย่างแต่งงานด้วยหรอก แต่ตอนนี้มันเสียอย่างเดียว ก็คือลูกชายของเธอคนนี้ เป็นพวกมนุษยสัมพันธ์กับคนอื่นแย่มาก ด้วยนิสัยเย็นชา เงียบขรึม ไม่ชอบคบค้าสมาคมกับใคร วัน ๆ ทำแต่งานอย่างเดียว

“หนูโรส สวัสดีพี่ธานเขาสิจ๊ะลูก” ปิรดาพูดบอกลูกสาวตัวเองอย่างจีบปากจีบคอ ใบหน้าที่แต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอาง ฉีกยิ้มกว้างให้ลูกชายเพื่อนอย่างชอบใจ ต้องอย่างนี้สิทั้งหล่อทั้งรวย ฐานะทางบ้านก็ดี คนอย่างนี้ล่ะที่เธอต้องการได้มาเป็นลูกเขย

“สวัสดีค่ะ พี่ธาน” โรสยกมือไหว้แล้วเอ่ยทัก พร้อมฉีกยิ้มหวานเยิ้มส่งให้ชายหนุ่มตามที่คุณแม่ของตัวเองบอกอย่างว่าง่าย

“สวัสดีครับ” นาธานพูดตอบกลับสั้น ๆ ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมา หางตาก็แอบมองไปทาง คุณแม่ของตัวเองเล็กน้อย นี่สินะต้นเหตุที่ทำให้เขาถูกเรียกให้กลับบ้านในวันนี้

“นี่หนูโรสลูกสาวปิรดาเพื่อนแม่เอง ลูกจำได้ไหมตอนเด็ก ๆ เคยวิ่งเล่นด้วยกันอยู่เลย”

โสมนภาพูดแนะนำลูกสาวเพื่อนสนิท ให้นาธานฟังต่ออย่างไม่สนใจ เพราะเธอรู้ดีว่าตอนนี้ลูกชายสุดที่รักของตัวเอง คงจะต้องไม่พอใจอยู่แน่ ๆ แต่ใครจะสนล่ะเพราะถ้ามัวแต่รอให้ลูกชายหาเมียเองละก็ เธอคงได้แก่ตายก่อนพอดี เพราะฉะนั้นอย่างโกรธก็โกรธไป ตอนนี้เธอเริ่มชินชากับท่าทางที่ลูกชายทำใส่ตัวเองแล้ว

“ไม่ครับ” นาธานตอบปฏิเสธกลับอย่างมาสนใจ ก็เขาจำผู้หญิงตรงหน้าไม่ได้จริง ๆ นี่นา จะให้แกล้งตอบว่าจำได้หรือไงกัน

“ลูกนี่นะ” โสมนภาส่งค้อนให้ลูกชายตัวเองอย่างไม่ชอบใจ จะเออออตามเธอหน่อยก็ไม่ได้ เจ้าลูกคนนี้นี่ ชอบทำให้เธอเสียหน้าซะจริง ๆ

“ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ พ่อธานจะจำไม่ได้ก็คงไปแปลกหรอกยัยโสม ก็มันผ่านมาเป็นสิบ ๆ ปีแล้วนี่นา” ปิรดาหัวเราะร่าออกมา เมื่อได้ยินลูกชายเพื่อนตัวเองพูดตอบกลับมาอย่างไร้เยื่อใย เย็นชาสมคำร่ำลือซะจริง ๆ

นาธานคนนี้ดูท่าจะจัดการยากกว่าที่คิดซะแล้วสิ สมแล้วที่เพื่อนของเธอชอบโทรมาบ่นให้ฟังอยู่ตลอด ว่าลูกชายคนเล็กดื้อรั้นไม่ฟังใคร ชอบเอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ วัน ๆ ก็ทำแต่งานไม่สนใจใครเลย แต่จะเย็นชาแค่ไหน พอได้มาอยู่ใกล้สาวสวยทุก ๆ วัน ยังไงก็ต้องรู้สึกหวั่นไหวกันบ้างล่ะ เธอไม่เชื่อหรอกว่าผู้ชายอย่างนาธาน จะไม่มีความสนใจในตัวผู้หญิงสวย ๆ เลย โดยเฉพาะลูกสาวของเธอทั้งสวย และมีเสน่ห์มากขนาดนี้ จะเย็นชามากขนาดไหน ก็ตายหมดร้อยเปอร์เซ็นต์