-29- มองโลกแง่ดีเกินไป

รามิลเดินจับมือคนตัวเล็กเดินไปตามแนวชายหาดช่วงพระอาทิตย์เกือบตกดิน ช่วงสองสามวันมานี้เขามีความสุขมากที่ได้มาพักใจกับเธอ ถึงจะอย่างนั้นก็ยังอดกังวลไม่ได้ เพราะความสงบสุขมากเกินไปก็ดูเหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกในวันข้างหน้า

ถึงเขาจะยอมให้แม่ทำได้ทุกอย่าง ยอมเสียทุกสิ่งคืนแม่ไป แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าแม่เขาจะเลิกยุ่งกับน้อง สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้อาจจะแค่ทำให้ตายใจก็เท่านั้น

เสียงเรียกให้มองพระอาทิตย์ที่กำลังตกดินอยู่ดึงให้เขาหลุดจากความคิด รอยยิ้มแสนสดใสราวกับไม่ได้คิดอะไรในตอนนี้ทำให้เขาอยากมองอยู่แแบบนั้น

ข้าวหอมเป็นนที่มองดลกแง่บวกมากกว่าเขาหลายเท่า เธอยังมีความสุขได้แม้พึ่งผ่านเรื่องราวเลวร้ายมาขนาดไหน แต่กลับเป็นเขาที่ลืมภาพเหล่านั้นไม่ลงเสียที

ยังไงแล้วแม่ก็คือแม่ เขาจะยอมให้ตัดเงินทองที่แม่เคยให้ก็ได้และไม่ได้เดือดร้อนอะไร แต่ว่าควาเป็นแม่ลูกละมันจะตัดได้จริงหรอ ตัวเขาไม่มีทางเดือดร้อนอยู่แล้วเพราะแม่รักเขามากและไม่มีวันทำอะไรเขาแน่ แต่กับคนที่ยืนอยู่ข้างกายเขาตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้น

"พี่คิดอะไรอยู่?" เธอสังเกตอยู่นานว่ารามิลเงียบไปเหมือนกับมีเรื่องให้คิด ตัดสินใจอยู่นานเพราะไม่รู้ว