EP.11

EP.11

"พี่จะพาหนูไปไหน" ตอนนี้รุ่นพี่อุ้มฉันมาจนถึงลานจอดรถข้างร้านเหล้าร้านหนึ่ง ใครหลายคนหันมามองเรากันหมดเพราะสภาพฉันตอนนี้คงเหมือนคนเมามายจนเดินไม่ไหว

ไอ้เมาก็เมาอยู่หรอกแต่พอกระโดดลงกำแพงมาเจ็บตัวมันก็หายเมาไปเกือบหมด

"ไปหาหมอไง" เขาวางฉันลงกับเบาะแล้วตอบคำถามเสียงเรียบ "ทำไม"

"เออ พอดีมากับเพื่อนเดี๋ยวให้เพื่อนไปส่งก็ได้ค่ะ" ว่าแล้วฉันก็ล้วงมือถือในกระเป๋ากางเกงออกมาเพื่อที่จะต่อสายหาเพื่อนสาวสองคนนั้น

"เพื่อนเธอขับรถอะไรมา"

"มอเตอร์ไซค์ค่ะ"

"โทรบอกเพื่อนว่าไปเจอกันโรงพยาบาลเลย" 

"...ค่ะ"

เขาจะไปส่งฉันเองเลยเหรอ ทำไมเป็นคนดีจังทั้งที่เราเพิ่งจะรู้จักกันแท้ๆ ถ้าเฮียดีได้ครึ่งหนึ่งของพี่นอร์ธก็คงจะดี

"กัญชา!" 

ฉันรีบหันขวับไปมองเสียงของคนที่ตะโกนเรียกขึ้นมาก่อนเห็นใบหน้าบูดบึ้งของเฮียเต้ที่ยืนอยู่ไกลๆ

"โอ๊ะ! พี่ชายหนูมารับแล้วค่ะ" ฉันรีบเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงไว้อย่างเดิม ที่บอกว่าพี่ชายเพราะเฮียกำชับไว้ว่าห้ามให้ใครรู้เรื่องแต่งงานเด็ดขาด

"นั่นพี่เธอเหรอ" รุ่นพี่ถามอย่างสงสัยแล้วหันไปมองเฮียเต้ที่ยังยืนมองอย่างหาเรื่อง 

"ค่ะ เฮีย! ช่วยหน่อยดิ ชาเจ็บเท้าอะ" 

"..." เฮียเต้ขมวดคิ้วแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆ ปรายตามองรุ่นพี่แวบหนึ่งแล้วมองฉันต่อ "เป็นอะไร"

"หนีตำรวจมา ข้อเท้าพลิก"

"ซ่าดีนักก็เดินมาเองเถอะ ฉันจะไปรอที่รถ" เฮียบอกแล้วหันหลังกลับ แต่ก็หยุดชะงักเมื่อได้ยินรุ่นพี่พูดกับฉัน

"พี่เธอจริงเหรอ" ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบแล่วพยายามจะขยับตัวลงจากรถ "เขาดูไม่ห่วงน้องสาวเลยนะ หรือเธอดื้อจริงๆ"

"เขาก็ใจร้ายแบบนี้แหละ" ฉันยิ้มแบบฝืนๆและหันไปมองเฮียเต้ที่หันหลังให้เราอยู่ไม่ไกล เขาคงได้ยินที่ฉันพูดแต่แค่แกล้งทำไม่สนใจ

รุ่นพี่ก้มตัวลงแล้วจับแขนฉันขึ้นไปพาดบนบ่า "ฉันจะไปส่ง"

"ปล่อย" อยู่ ๆ เฮียก็เดินกลับมาแล้วปัดข้อมือของรุ่นพี่ออก คว้าตัวฉันไปอุ้มไว้แทน โอ้โห รับบทพี่ชายหวงน้องสาวไปอีก

"น้องนายตกกำแพงฉันก็เลยช่วยไว้"

"น้อง?" เฮียขมวดคิ้วเข้าหาดันเล็กน้อยแล้วก้มลงมามองฉันที่ทำหน้าใสซื่ออยู่ จะให้บอกว่าเป็นผัวเดี๋ยวก็มาโกรธกันอีก "อืม ขอบใจ"

"ขอบคุณนะคะ" แล้วเฮียก็อุ้มฉันเดินออกมาจากรุ่นพี่จึงไม่วายหันไปขอบคุณเขาอีกรอบพร้อมรอยยิ้ม

"ไปรู้จักมันได้ไง" อยู่ ๆ เฮียก็ถามออกมาเมื่อวางฉันนั่งลงกับเบาะในรถ 

"รุ่นพี่ที่คณะ เขาให้ชายืมหนังสืออ่านก็เลยรู้จักกัน"

"เป็นผู้หญิงหัดทำตัวดีๆเถอะ เดี๋ยวเป็นอะไรขึ้นมาพ่อแม่เธอจะมาฆ่าฉัน"

แอบเจ็บเหมือนกันนะเนี่ย นึกว่ามาหาเพราะเป็นห่วงที่ไหนได้เพราะกลัวมีปัญหากับพ่อแม่ฉันสินะ

ฉันไม่ได้ตอบอะไร ล้วงมือถือขึ้นมาโทรบอกเพื่อนทั้งสองที่ตอนนี้พวกมันบอกรอฉันอยู่ปากซอยทีแรกก็ดโวยวายใส่ฉันกันเสียงดัง แต่พอรู้ว่าพี่ชายฉันมารับแล้วพวกมันก็ไม่ว่าอะไรอีก

หลังจากไปหาหมอเสร็จแล้วเราก็กลับมาห้อง หมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมากแต่ต้องพันผ้าล็อกไว้ประคบเย็นเพื่อลดอาการบวมจนกว่าจะหาย

"ไม่ต้องก็ได้ ชาเดินเอง" ฉันบอกเฮียที่เดินมาเปิดประตูให้ เพราะไม่อยากจะรบกวนให้มาก เฮียยิ่งชอบรำคาญฉันอยู่

"อย่ามาอวดเก่ง" 

แล้วฉันก็โดนอุ้มไปเหมือนเดิม ถึงหน้าเฮียจะบอกบุญไม่รับแต่ก็ถือว่ายังใจดีกับฉัน นั่นอาจเป็นเพราะทำตามหน้าที่ล่ะมั้ง พ่อกับแม่ฝากฝังฉันไว้กับเฮียพอถึงเวลาแบบนี้ก็คงจำเป็นต้องทำ

"ขอบคุณนะ เฮียไปนอนเถอะ" 

"อืม" เฮียตอบรับเบาๆแล้วเดินหันหลังไปไม่กี่ก้าวก็หันกลับมาอีกรอบ "เธอบอกหมอนั่นว่าเราเป็นอะไรกัน"

"ใคร รุ่นพี่เหรอ ก็บอกว่าเฮียเป็นพี่ชายไง" ฉันตอบคำถามนั้นโดยไม่ได้ใส่ใจนัก "เฮียไม่ให้บอกใครชาก็ไม่บอกหรอก ต่อหน้าคนอื่นก็เป็นพี่ชายที่แสนดีของชาไปแล้วกัน" 

ฉันพูดแล้วหยัดตัวลุกขึ้นเดินกระเพลกๆ ไปหยิบผ้าเช็ดตัว เห็นเฮียยืนนิ่งครู่หนึ่งสุดท้ายก็เดินออกไปจากห้องนอน 

หลายวันต่อมา

"วันนี้ฝนตกไปส่งหน่อยได้ไหม" 

หลายวันมานี้ฉันไม่ได้ยุ่งชีวิตส่วนตัวเฮียเท่าไหร่ เราต่างคนต่างเรียนต่างใช้ชีวิตของตัวเอง แต่ช่วงนี้เขาไม่ค่อยออกไปเที่ยวกลางคืนเท่าไหร่ ตอนเช้าก็ทำกับข้าวกินเองส่วนเฮียก็ทำเอาไว้ให้ไม่ได้สนใจว่าจะทานหรือเปล่า ถ้าไม่ทานก็ทิ้งไปแค่นั้น ฉันไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องแบบนี้เหมือนตอนเด็กแล้ว

จำได้ว่าตอนนั้นฉันหัดทำวุ้นกะทิกับแม่แล้วเอาไปให้เฮียเต้ทาน เขาบอกว่าไม่ชอบ ไม่ทาน ฉันโวยวายใส่แล้วกลับมานอนร้องไห้ในห้องเหมือนเด็กมีปัญหา เฮียเองก็คงเห็นฉันเป็นตัวปัญหาเหมือนกัน

แต่วันนี้จำเป็นต้องพึ่งเฮียเต้แล้วล่ะ เพราะฝนตกหนักขนาดนี้เพื่อนคงมารับไม่ได้

"อืม" คนร่างสูงที่เพิ่งจะตื่นนอนและลุกจากโซฟาเอี้ยวตัวไปมาเพื่อไล่ความเมื่อยขบ ก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวและกลับมานั่งตรงข้ามฉันที่ทานข้าวอยู่คนเดียวเงียบๆ

ครืด~

North : วันนี้มีหนังสือออกใหม่ 

ข้อความจากรุ่นพี่โชว์ขึ้นมาบนหน้าจอทำให้ฉันต้องรีบหยิบมันขึ้นมาเพราะเฮียมันปรายตามองอยู่ ขี้เสือกเหมือนกันนะเนี่ย

Bai-cha : รุ่นพี่จะไปซื้อเหรอ 

North: อืม เธอจะไปด้วยกันไหม

Bai-cha : ถ้ามีเหลือเล่มเดียวชาขออ่านก่อนนะ 

พอคิดถึงเรื่องในวันนั้นที่ทำให้เรารู้จักกันฉันก็เผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว รุ่นพี่เป็นคนที่น่ารักคนหนึ่งเลยนะ แถมยังมีสาวๆหลายคนชอบด้วย

North : ถ้าเธอไปด้วยฉันจะยกให้ก็ได้

Bai-cha : จัดไปเลยค่ะรุ่นพี่

"คณะเธอมีร้านกาแฟใช่ไหม" เฮียถามแล้วดับเครื่องเอื้อมมือไปหยิบร่มตรงเบาะหลัง เปิดประตูลงจากรถอ้อมมาฝั่งฉัน นึกว่าจะใจร้ายไม่มารับกันซะอีก

"ร้านอยู่ตรงนู้น" ฉันบอกตอนที่เข้ามาอยู่ในร่มคันเดียวกันแล้วชี้ไปทางร้านกาแฟที่อยู่ใต้ตึก "ให้ชาไปส่งไหม"

"อืม แต่ถ้ารีบไปเรียนก็ไปเถอะ" 

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวชาก็จะไปซื้อน้ำสักแก้ว" ฉันบอกแล้วเดินนำออกไปเมื่อเรามาถึงใต้ตึก ที่ตอนนี้มีนักศึกษาหลายคนนั่งอยู่ประปราย

"ชะนี!" เสียงของเพื่อนสาวตะโกนเรียกแล้วโบกมือให้ จึงเดินไปหาพวกมันปล่อยให้เฮียเดินไปสั่งกาแฟเอง 

"หล่อนมากับใคร" ทิวลิปหันไปมองเฮียสายตาเป็นประกาย อันที่จริงก็เคยเล่าให้ฟังว่าพักอยู่กับพี่ชายแต่พวกนี้ยังไม่เคยเห็นหน้า 

"พี่"