ตอนที่1

ตอนที่1

“ไม่ค่ะ! ขวัญไม่แต่ง” ฉันตอบเสียงดัง หลังจากที่ได้ยินการตัดสินใจของป๊า

“ขวัญ ฟังป๊าก่อนลูก” แม่หันมาปราม แต่การที่จะให้ฉันเป็นเจ้าสาวแทนพี่มุก มันก็ดูจะไร้ความคิดไปสักหน่อย

“มันก็แค่แต่งงานหลอกๆ จะอะไรกันนักเชียว อยู่ๆ ก็ได้แต่งงานแทนยัยมุก คงสมใจแล้วละสิ” คราวนี้เป็นแม่ใหญ่ที่เอ่ยขึ้น

แม่ใหญ่ คือเมียเอกของป๊า ส่วนแม่ของฉันเป็นแค่เมียรองเท่านั้น

“แม่ใหญ่หมายความว่ายังไงคะ?”

“ลูกเมียรองแบบเธอ ได้แต่งงานกับตระกูลผู้ดีแบบวงศ์วรรณเดชา ก็ดีแค่ไหนแล้ว”

“แต่ขวัญอยากแต่งเสียที่ไหนล่ะ ตระกูลผู้ดีแบบไหนกันคะ พี่มุกยังหนีงานแต่งเลย”

“พอได้แล้ว! เลิกเถียงกันซะที แค่ยัยมุกหนีงานแต่ง ฉันก็จะบ้าตายอยู่แล้ว เธอเลี้ยงลูกยังไงเนี่ย ทำไมมันถึงได้อกตัญญูฉันแบบนี้” ป๊าหันไปบ่นกับแม่ใหญ่อย่างหัวเสีย

“นี่คุณหาว่าเป็นความผิดของฉันอย่างนั้นเหรอคะ ใช่สิ! ใครมันจะไปได้ดั่งใจเท่าลูกสาวสุดที่รักของคุณล่ะ” ประโยคสุดท้ายแม่ใหญ่หันมามองที่ฉันด้วยสายตาที่แสนจะชิงชัง

ซึ่งฉันเคยชินกับสายตาแบบนี้มาตั้งแต่เด็กจนโตแล้ว

“ฟังป๊านะขวัญ หนูแค่แต่งงานกับชายปัณเขาหลอกๆ แทนพี่มุกก็แค่นั้น งานจบทุกอย่างก็จบ” ป๊าหันมาเกลี้ยกล่อมฉันอีกครั้ง

ชายปัณ หรือคุณชายปัณณทัต หลานชายคนเล็กของ หม่อมจินดา วงศ์วรรณเดชา

“แต่ป๊าคะ…”

“ทำตามที่ป๊าบอกเถอะลูก คิดเสียว่าตอบแทนบุญคุณของป๊า” คราวนี้เป็นแม่ที่พูดแทรกขึ้น เมื่อเห็นว่าฉันพยายามที่จะพูดปฏิเสธกับป๊า

ทำไมทุกอย่างมันถึงต้องมาตกที่ฉันทั้งหมด

พี่มุกก็เหมือนกัน ไม่อยากแต่งงานตั้งแต่ทีแรกทำไมถึงไม่คัดค้านอะไรเลย อยู่ดีๆ ก็หนีงานแต่งไปแบบนั้น แล้วคนที่ซวยก็ต้องเป็นฉันแทนเนี่ย

................

ฉันชื่อขวัญนรี พาณิชย์พงษ์ภากร ลูกสาวคนเล็กของป๊าทรงพล กับแม่จิตรา เป็นน้องสาวของเฮียกร ชวกร พาณิชย์พงษ์ภากร พี่ชายที่เกิดจากแม่เดียวกันกับฉัน และพี่มุก ม่านมุก พาณิชย์พงษ์ภากร ลูกสาวของแม่ใหญ่

เราสามคนเป็นพี่น้องที่เกิดจากพ่อเดียวกัน ถึงแม้จะคนละแม่ และแม่ใหญ่ก็พยายามที่จะยกพี่มุกให้อยู่เหนือฉันกับเฮียกร แต่เราสามคนพี่น้องกลับรักกันและสนิทกันมาก

ตั้งแต่เล็กจนโตฉันถูกป๊าตามใจมาโดยตลอด ถึงแม้ว่าแม่ฉันจะเป็นเพียงแค่เมียรองของป๊า แต่ท่านกลับรักฉันไม่ต่างจากพี่มุก ลูกสาวของแม่ใหญ่เลยสักนิด

แต่วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น ป๊าบังคับให้ฉันแต่งงานกับคุณชายปัณณทัต แทนพี่มุกเสียอย่างนั้น

ถ้าเป็นเมื่อสี่ปีก่อน ฉันคงจะดีใจอยู่หรอก ที่ได้แต่งงานกับคุณชาย เพราะฉันจำได้ดีว่าเราสองคนสนิทสนมกันมาก เขาเป็นพี่ชายที่แสนดีของฉันมาตั้งแต่เด็ก

ฉันยอมรับว่าแอบรู้สึกดีกับคุณชาย และฉันก็รู้สึกได้ว่าความรู้สึกของเราทั้งคู่ตรงกัน เพราะจากการกระทำของเขาในหลายๆ อย่าง

แต่หลังจากที่ฉันได้รู้ว่าทางฝั่งผู้ใหญ่ทั้งของฉันและของคุณชาย ได้หมั้นหมายคุณชายกับพี่มุกเอาไว้ตั้งแต่ทั้งคู่ยังเด็ก ฉันกับคุณชายเลยห่างกันไปเรื่อยๆ

สาเหตุหลักคือ ฉันไม่ใช่คนที่ทางผู้ใหญ่เลือก และอีกอย่างคือ ฉันถอยออกมาเพื่อทำใจ

ซึ่งโชคดีที่สี่ปีที่ผ่านมาคุณชายเขาไปเรียนต่อปริญญาโทและทำงานที่ต่างประเทศก่อนจะกลับมาไทย เราเลยยิ่งห่างกันเข้าไปใหญ่ ฉันรู้เรื่องราวของเขาผ่านเฮียกร พี่ชายคนโตของฉันเพราะเขาทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทกัน

จากคนที่นิ่งเงียบ และอบอุ่นเวลาที่อยู่กับฉัน เขากลายเป็นเพลย์บอยหนุ่มเจ้าเสน่ห์ ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า คนล่าสุดหลังจากที่กลับไทยได้ไม่นาน ก็เป็นถึงดาราดัง ควงกันไปไหนมาไหนจนเป็นข่าวเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ระหว่างฉันกับเขา เราก็เหมือนแค่คนที่เคยรู้จักกันก็เท่านั้น

ก็อย่างที่ว่านั่นแหละ ฉันไม่เห็นด้วยที่จะให้ฉันแต่งงานแทนพี่มุก มันไร้สาระสิ้นดี อีกอย่างคุณชายเขาก็ไม่ใช่คนเดิมที่ฉันเคยรู้จักเมื่อครั้งยังเด็ก เขาแทบจะเป็นคนแปลกหน้าสำหรับฉันไปแล้ว

รุ่งเช้าของวันพิธี

“คุณแป๋มคะ เรียบร้อยดีมั้ยคะ” แม่เอ่ยถามพี่ช่างแต่งหน้า เมื่อเข้ามาดูความเรียบร้อยในห้องของฉัน

“ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยสิขวัญ วันนี้วันดีนะลูก”

“วันดีของใครคะ มันไม่น่าจะใช่ของขวัญนะคะแม่” ฉันเอ่ยออกไป เพราะวันนี้มันเป็นวันที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของฉันเลย

“เราตกลงกันแล้วนะลูก อยากให้ป๊าทุกข์ใจเหรอ”

“ขวัญก็ยอมแต่งให้แล้วยังไงล่ะคะ แม่จะเอาอะไรกับขวัญอีก”

“ก็แค่ทำหน้าให้มันดีๆ ก็พอ วันนี้หนูเป็นเจ้าสาวนะลูก”

“เจ้าสาวสำรองน่ะเหรอคะ?”

“ขวัญ!”

“โอเคค่ะ ยังไงขวัญก็รับปากกับป๊าเอาไว้แล้ว ขวัญไม่ผิดคำพูดหรอกค่ะ แต่ป๊ากับแม่ก็ต้องรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับขวัญด้วย”

ฉันมีข้อเสนอกับป๊า ว่าถ้าฉันยอมแต่งงานกับคุณชายปัณแทนพี่มุก หลังงานจบท่านจะต้องยอมให้ฉันไปเรียนต่อที่ต่างประเทศตามกำหนดเดิมที่ฉันเคยแพลนเอาไว้ ซึ่งท่านก็ตกลงที่จะทำตามที่ฉันขอ

เพราะฉะนั้น เมื่องานจบฉันจะเดินทางทันที

จนกระทั่งถึงฤกษ์พิธีในตอนเช้า นี่ถือเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ฉันได้เจอกับคุณชายปัณณทัต แถมการเจอกันครั้งนี้ยังเจอกันในฐานะบ่าวสาวอีกต่างหาก มันดูประดักประเดิดยังไงก็ไม่รู้