All Chapters of เมียสำรองของคุณชายเพลย์บอย (18+): Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่1“ไม่ค่ะ! ขวัญไม่แต่ง” ฉันตอบเสียงดัง หลังจากที่ได้ยินการตัดสินใจของป๊า“ขวัญ ฟังป๊าก่อนลูก” แม่หันมาปราม แต่การที่จะให้ฉันเป็นเจ้าสาวแทนพี่มุก มันก็ดูจะไร้ความคิดไปสักหน่อย“มันก็แค่แต่งงานหลอกๆ จะอะไรกันนักเชียว อยู่ๆ ก็ได้แต่งงานแทนยัยมุก คงสมใจแล้วละสิ” คราวนี้เป็นแม่ใหญ่ที่เอ่ยขึ้นแม่ใหญ่ คือเมียเอกของป๊า ส่วนแม่ของฉันเป็นแค่เมียรองเท่านั้น“แม่ใหญ่หมายความว่ายังไงคะ?”“ลูกเมียรองแบบเธอ ได้แต่งงานกับตระกูลผู้ดีแบบวงศ์วรรณเดชา ก็ดีแค่ไหนแล้ว”“แต่ขวัญอยากแต่งเสียที่ไหนล่ะ ตระกูลผู้ดีแบบไหนกันคะ พี่มุกยังหนีงานแต่งเลย”“พอได้แล้ว! เลิกเถียงกันซะที แค่ยัยมุกหนีงานแต่ง ฉันก็จะบ้าตายอยู่แล้ว เธอเลี้ยงลูกยังไงเนี่ย ทำไมมันถึงได้อกตัญญูฉันแบบนี้” ป๊าหันไปบ่นกับแม่ใหญ่อย่างหัวเสีย“นี่คุณหาว่าเป็นความผิดของฉันอย่างนั้นเหรอคะ ใช่สิ! ใครมันจะไปได้ดั่งใจเท่าลูกสาวสุดที่รักของคุณล่ะ” ประโยคสุดท้ายแม่ใหญ่หันมามองที่ฉันด้วยสายตาที่แสนจะชิงชังซึ่งฉันเคยชินกับสายตาแบบนี้มาตั้งแต่เด็กจนโตแล้ว“ฟังป๊านะขวัญ หนูแค่แต่งงานกับชายปัณเขาหลอกๆ แทนพี่มุกก็แค่นั้น งานจบทุกอย่างก็จบ” ป๊าหันมาเกลี้

ตอนที่3ฉันมาถึงบ้านที่เป็นเรือนหอเพราะต้องมาส่งตัวฉันกับคุณชายที่นี่ ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลก็เป็นความต้องการของหม่อมย่าของคุณชายเหมือนเดิม เพราะทางนั้นต้องการให้ทุกอย่างเป็นอย่างที่ตกลงกันเอาไว้แต่แรกต่อให้เจ้าสาวจะไม่ใช่พี่มุก แต่ก็เป็นคนของตระกูลพาณิชย์พงษ์ภากร ตามที่ตกลงกันเอาไว้อยู่ดีป๊ากับแม่ตามมาส่งฉันที่นี่ด้วย แต่แม่ใหญ่ไม่ได้มาด้วยหรอก คงเพราะทำใจไม่ได้ที่พี่มุกหนีไป และไม่ได้เกี่ยวดองเป็นสะใภ้ของตระกูลผู้ดีเก่าแก่อย่างวงศ์วรรณเดชาหลังจากที่พวกผู้ใหญ่กลับกันไปจนหมดแล้ว ภายในห้องหอจึงเหลือเพียงแค่ฉันกับคุณชายสองคน แต่ถ้าจะพูดให้ถูก ต้องบอกว่าภายในบ้านหลังนี้มีเพียงฉันกับคุณชายแค่สองคนถึงจะถูก และก็เด็กรับใช้ในบ้านอีกห้าหกคนเท่านั้นเพราะคุณพ่อคุณแม่ของคุณชาย กับหม่อมจินดา ท่านอยู่ที่บ้านอีกหลังหนึ่งถัดออกไปแต่ก็อยู่ในเขตรั้วเดียวกัน บ้านหลังนี้คุณชายสร้างเอาไว้เป็นเรือนหอใครจะไปคิดว่าเพลย์บอยอย่างคุณชายจะคิดสร้างเรือนหอเอาไว้ตั้งแต่ตอนนี้ เพราะที่ผ่านมาก็ไม่เห็นจะมีทีท่าว่าจะอยากแต่งงานมีครอบครัวเลยสักนิด ขนาดรู้ว่าจะต้องแต่งงานกับพี่มุก คุณชายก็ยังมีข่าวกับสาวๆ อยู่เลยที่รู

ตอนที่5“พี่มุก!”ฉันรีบกดรับสายแทบจะทันที เพราะตั้งแต่พี่มุกหนีไป ก็ไม่มีใครติดต่อพี่มุกได้เลยสักคนเดียว“พี่มุก! พี่มุกอยู่ที่ไหนคะ” ฉันเอ่ยถามปลายสายอย่างเป็นห่วง และก็ดีใจที่พี่มุกติดต่อกลับมาด้วย“พี่อยู่ฮ่องกง พี่เพิ่งรู้จากเฮียกรว่าขวัญแต่งงานแทนพี่ ทำไมถึงเป็นแบบนั้นได้” พี่มุกเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงที่ร้อนใจ“ก็หม่อมย่าของคุณชายเขายืนยันที่จะให้มีงานแต่ง ป๊าก็เลยจับขวัญแต่งงานแทนพี่มุก” ฉันเล่าให้พี่มุกฟังอย่างเซ็งๆ แถมยังบังคับให้จดทะเบียนสมรสกับคุณชายอีก“พี่คิดว่าพอพี่หนีมา ป๊ากับทางฝั่งของคุณชายจะยกเลิกงานแต่งซะอีก พอเฮียโทรมาเล่าให้ฟังพี่ก็เลยรีบโทรหาขวัญ”“นี่อย่าบอกนะว่าเรื่องที่พี่มุกหนีไปเฮียกรก็รู้เรื่องด้วย?” ฉันถามพี่มุกอย่างแปลกใจ เพราะเฮียกรไม่เห็นจะพูดเรื่องนี้กับฉันหรือกับแม่เลย ฉันยังคิดว่าการที่พี่มุกหนีไปไม่มีใครรู้เห็นด้วยซ้ำ“เฮียช่วยพี่จัดการเรื่องนี้ และพี่เองที่บอกกับเฮียว่าอย่าบอกเรื่องนี้กับใคร”ให้มันได้อย่างนี้สิเฮียกร ช่วยให้พี่มุกไม่ต้องแต่งงานกับคุณชาย แต่กลับไม่ช่วยพูดกับคุณชายเพื่อนรักของตัวเองให้ยกเลิกงานแต่ง จนฉันต้องมาซวยแต่งงานแทนเนี่ย“แล้

ตอนที่7ฉันกลับไปที่บ้าน และอยู่คุยกับแม่จนค่ำถึงจะกลับ พอกลับมาถึงก็เจอคุณชายนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกอยู่ก่อนแล้ว“มาแล้วเหรอคะ หม่อมย่าเรียกพี่กับขวัญไปหาน่ะ”“มีเรื่องอะไรคะ?”“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน”ฉันกับคุณชายมาที่ตึกใหญ่ และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันเข้ามาที่บ้านของตระกูลวงศ์วรรณเดชา สมแล้วที่เป็นมรดกตกทอดกันมา เพราะที่นี่คือใหญ่โตและสวยมาก สวยจนฉันถึงกับตะลึงไปเลย“มากันแล้วเหรอ?” หม่อมจินดาที่นั่งรออยู่ที่โถงใหญ่เอ่ยขึ้น ซึ่งตรงนั้นมีคุณพ่อกับคุณแม่ของคุณชายก็นั่งอยู่ด้วยตกลงมีเรื่องอะไรจะคุยกันแน่เนี่ย? อยู่กันครบเลยฉันกับคุณชายเดินมานั่งลงที่โซฟาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับคุณพ่อคุณแม่“เมื่อคืนเธอสองคนแยกห้องกันนอนเหรอ?” หม่อมย่าเปิดประเด็นทันที ขนาดอยู่คนละบ้านยังรู้เรื่องเลยเหรอเนี่ย“คือขวัญแปลกที่นะครับหม่อมย่า อีกอย่างขวัญอาจจะยังไม่ชินที่ต้องนอนกับคนอื่น” เป็นคุณชายที่ช่วยพูดให้“แต่คืนเข้าหอ ยังไงเธอสองคนก็ต้องอยู่ในห้องนั้นจนถึงเช้า” หม่อมย่าเอ่ยเสียงเข้ม แววตาดุมองมาที่ฉันเหมือนจะตำหนิ“ฉันเข้าใจนะว่าเธอเป็นเด็กหัวสมัยใหม่ อาจจะไม่เชื่อหรือใส่ใจกับพิธีการอะไรแบบนี้ แต่ในเมื่อ

ตอนที่9“คุณชาย มีอะไรหรือเปล่า” ฉันถามคนที่อยู่หน้าห้อง แต่เขากลับเดินเข้ามาภายในห้องหน้าตาเฉย“แล้วนี่ คุณเข้ามาที่ห้องนี้ทำไม” ฉันมองคนที่อยู่ในชุดนอนที่เตรียมพร้อมจะนอนแล้วอย่างสงสัย“พี่ก็จะมานอนที่ห้องนี้ไงคะ” เขาตอบก่อนที่จะเดินตรงไปที่เตียงนอนอย่างหน้าตาเฉย“ก็ไหนคุณบอกว่าจะไปนอนที่ห้องอื่นไง”“ลืมไปแล้วเหรอคะ ว่าหม่อมย่าบอกว่ายังไง” อยู่ๆ เขาก็เอาหม่อมย่าขึ้นมาอ้าง“ถ้าท่านรู้ว่าเราสองคนนอนแยกห้องกัน มีหวังต้องเรียกไปว่าอีกแน่” ซึ่งมันก็จริงอย่างที่เขาบอกนั่นแหละ เด็กรับใช้ที่นี่ก็คนของท่านทั้งนั้น ขนาดคืนแรกที่ฉันกับคุณชายแยกห้องกันนอน ท่านยังรู้เลย“ถ้าอย่างนั้นคุณก็นอนที่โซฟาก็แล้วกัน”“ได้ไงคะ พี่จะนอนเข้าไปได้ยังไงโซฟาเล็กแค่นั้น”“แต่ฉันไม่เคยนอนกับคนอื่น ฉันคงนอนไม่หลับหรอก”“ไม่เคยก็ต้องหัดค่ะ จะได้ชินไง” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขา มันโคตรจะน่าหมั่นไส้เลย“มานอนเถอะค่ะ นี่ก็ดึกมากแล้ว” เขาจัดแจงไปนอนลงอีกฝั่งของเตียงอย่างหน้าตาเฉย เมื่อไม่มีทางเลือกอื่นฉันจึงต้องจำใจนอนอีกฝั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้ฉันจัดการปิดไฟที่หัวเตียงแล้วถึงล้มตัวลงนอน แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้หลับตาลง ร่า