9 ความแตก

กฤติกาแวะส่งก้องเกียรติและน้องสาวคนใหม่ที่บ้าน     ส่วนเธอขับรถเลยไปที่ห้างสรรพสินค้าใกล้บ้านที่นัดกับอัศราไว้ ส่วนหนึ่งตั้งใจว่าคุยเสร็จจะหาซื้อของใช้ให้เด็กน้อยคนใหม่ด้วย

“สวัสดีค่ะคุณอัศรา” 

“ลูกไก่ลาออกทำไมครับ ทำงานกับผมไม่สบายใจหรือว่ามีปัญหาอะไรคุยกันได้นะ แล้วบ้านทำไมต้องย้าย” เขาถามรัวเร็ว

“เมื่อวานไก่เข้าไปที่ออฟฟิศตอนหกโมงเย็นค่ะ” เธอพูดแค่นั้นอัศราเข้าใจได้ทันทีว่าเธอคงเห็นสมิติมาหาเขา เผลอๆ คงได้ยินหมดแล้ว

ชายหนุ่มถอนใจไม่มีประโยชน์จะแถอีก

“งั้นผมขอพูดตรงๆ เลยนะ เฮียหมิงเขาหวังดีกับคุณทุกเรื่องเลยถึงวิธีของเขาจะดูเหมือนซ้ำเติมคุณก็เถอะ” 

อัศราเข้าใจเรื่องที่สมิติอยากให้กฤติกาแข็งแกร่งพอ แต่เขาไม่เข้าใจเช่นกันว่ามันมีวิธีอื่นที่ทำให้เธอก้าวไปสู่คำว่าหญิงเก่งโดยไม่ต้องเจ็บปวดเรื่องส่วนตัว คนที่ใจมันช้ำรักจะเอาสติที่ไหนมาพัฒนาตัวเอง

กฤติกากระพริบตาถี่ๆ “คนทุกคนอยากได้ดีทั้งนั้นค่ะ” เธอพูดขึ้น เพราะถ้าไม่ใช่เธอคงไม่ยอมเสียอะไรหลายอย่างเพื่อให้ได้เรียนจบ 

“แต่เป้าหมายในชีวิตของแต่ละคนคงต่างกัน ไก่ไม่ใช่คนที่ดีพอสำหรับเขาหรอกค่ะ” ต่อให้ตายแล้วเกิดใหม่เธอก็คงไม่ดีพอสำหรับเขา สู้อยู่กับคนที่พอดีกับเธอไม่ดีกว่าหรือหญิงสาวถามตัวเอง

“เอาเป็นว่าเรื่องที่คุณช่วยไก่ตามที่คุณสมิติขอ ไก่เข้าใจและไม่โกรธคุณค่ะแต่เราเลิกกันแล้ว ไก่ไม่อยากให้เขามีอิทธิพลอะไรกับการใช้ชีวิตอีกนั่นคือเหตุผลที่ต้องลาออกและย้ายบ้าน” เธออธิบาย

อัศราพยักหน้าเข้าใจ กฤติกาก็ไม่ใช่คนเข้าใจอะไรยากเขาเองไม่รู้ว่าทำไมสมิติต้องทำเรื่องง่ายให้ยากแบบที่ไม่ควรเป็น สงสัยพลังงานมันเหลือมั้ง..

“งั้นอีกเรื่องผมพูดเลยนะไก่ เอางี้ดีกว่าตอนนี้ผมไม่ใช่เจ้านายไก่เรียกผมว่าพี่ก็ได้” สรรพนาม ฉันๆ คุณๆ เขาไม่คุ้นเลย ไหนๆ ก็เป็นญาติดองกันแล้วควรจะเรียกกันให้สนิทสนม

“ได้ค่ะพี่ฮาน” กฤติกาไม่ใช่คนเรื่องมาก ไม่เหลือบ่ากว่าแรงเธอก็ทำให้ได้

“เรื่องบ้านที่ไก่บอกขาย พี่ขอซื้อได้ไหม ไหนๆ ไก่ก็รู้แล้วว่าไก่ได้มันมาในราคาถูกลง 50% แต่พี่จะขอซื้อในราคาจริงไก่ได้กำไรแน่ๆ” 

เธอทำหน้าไม่เข้าใจ จนอัศราต้องโบกมือห้ามความคิดเธอ

“อันนี้พี่อยากซื้อเอง ไม่ได้ทำตามที่เฮียหมิงบอก” หรือถ้าจะพูดให้ถูก สมิติยังไม่รู้ด้วยซ้ำเรื่องที่กฤติกาลาออกและประกาศขายบ้าน

“คะ” เธอทำเสียงสูงเป็นเชิงถาม

“พี่จะซื้อให้น้องเชอรี่กับแม่” เขาพูดอย่างระมัดระวัง เรื่องที่ช่วยเฮียหมิงนับว่ายังเบาถ้าเทียบกับเรื่องต่อไปที่จะสารภาพ แต่ถ้าไม่พูดตอนนี้ก็ไม่รู้จะได้พูดตอนไหน

เขาเริ่มสารภาพเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ตอนที่พบเกศราในร้านเหล้า จนถึงตอนที่ขอออฟเธอจากเจ้าของร้าน เรื่อยมาจนถึงวันก่อนที่เขาไปลำปางเพื่อเค้นเอาความจริงที่ว่า เพื่อยืนยันว่าเกศราเป็นผู้หญิงในคืนนั้นและน้องเชอรี่เป็นลูกของเขา

กฤติกาฟังเงียบๆ ส่วนหนึ่งเธอดีใจที่อัศรารู้แล้วไม่นิ่งเฉย แต่เธอไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรแค่ไหน เธอจึงพูดตรงๆ

“พี่ฮานคะ ถ้าพี่ต้องการแค่ลูกไปเลี้ยงเองทางไก่คง..” เธอพูดแค่นั้นก็ถูกขัดขึ้นมา

“พี่อยากได้ทั้งแม่ทั้งลูก พี่สัญญาได้เลยว่าจะหน่อยกับลูกจะไม่ลำบาก พี่ไม่มีข้อทดสอบอะไรบ้าๆ แบบเฮียหมิงหรอก สำหรับคนจะเป็นเมียพี่แค่เราเข้ากันได้ก็พอ” อัศราแน่ใจว่าเขากับเกศราเข้ากันได้อย่างดี แค่คืนเดียวก็มีเชอรี่น้อยๆ มาแล้ว เขารีบสรุปทันที

“โอเคนะหน่อย ยังไงก็เอาเรื่องบ้านก่อน พรุ่งนี้พี่จะไปรับที่บ้านไปกรมที่ดินแล้วจะเตรียมเช็คไปให้สิบล้าน ส่วนที่จะให้นายหน้าพี่จัดการเอง” 

จำนวนเงินที่เขาว่ามากจนเธอตกใจ “ไม่ต้องหรอกค่ะพี่ฮาน พี่จ่ายเท่าที่ไก่ซื้อมาก็พอ” 

“พี่เป็นเจ้าของบริษัทรับสร้างบ้าน รวยไม่น้อยกว่าแฟนเอ้ย..แฟนเก่าเราหรอก ไก่จะมาลดราคาของขวัญชิ้นแรกที่พี่จะให้ลูกเมียทำไม”

อัศราแกล้งพูดจนกฤติกาหัวเราะเบาๆ แต่เธอคงไม่รู้ว่าเขาต้องรีบทำเรื่องซื้อก่อนที่สมิติจะรู้เรื่องนี้แล้วมันต้องมาซื้อกลับตัดหน้าเขาแน่  เขารู้ว่ามันตั้งใจยกบ้านนี้ให้กฤติกาเลยขายให้ถูกๆ  ช่วยสมิติแล้วไม่เห็นดีตรงไหน ย้ายข้างมาอยู่ฝั่งอดีตเมียมันน่าจะดีกว่าเยอะ  

“เป็นไงบ้างหน่อย มะลิร้องไห้ไหม” คืนนั้นกฤติกาเข้ามาคุยกับน้องสาวที่ห้องนอน เนื่องจากเธอรับอาสาดูแลน้องให้

“ไม่ร้องเลยพี่ รู้อยู่ดีจัง” เกศรามองน้องสาวคนล่าสุดที่นอนข้างลูกสาวของเธอเอง

“วันนี้พี่เจอคุณฮานมา เขาบอกว่าอยากขอซื้อบ้านให้เชอรี่ หน่อยจะว่าไง” กฤติกาบอกน้องตามตรงเธอสังเกตสีหน้าน้องสาวที่นิ่งงันไปเมื่อเธอเอ่ยถึงพ่อของหลานสาว

“หน่อยไม่อยากให้เขามายุ่งกับเชอรี่เลยค่ะ แล้วเขาแน่ใจแล้วเหรอคะว่าเชอรี่เป็นลูกเขา” เกศราบอกตามที่คิด เธออยู่ได้มาตั้งหลายเดือนโดยที่ไม่มีผู้ชายคนไหนมาออกหน้าเป็นพ่อของลูก เธอกับเชอรี่ก็ยังผ่านมาได้

“ฮื่อ เขาเล่าให้พี่ฟังหมดแล้วว่าเมื่อวานก่อนเขาไปลำปางไปที่ร้านนั้น ไปเค้นถามเจ้าของร้านกับเพื่อนของหน่อยสองคนนั่นยอมรับว่าเอาเงินค่าตัวหน่อยไปแบ่งกัน เขาจ่ายไปสองหมื่นเพราะถูกเจ้หลอกว่าหน่อยรับงานพิเศษ” กฤติกาเล่าตามที่อัศราบอกทั้งหมด ในมุมมองของเธอทั้งอัศราและเกศราต่างก็ถูกหลอกทั้งคู่

เกศรากัดริมฝีปากเรื่องคืนนั้นผ่านมานานแล้ว นานจนเธอไม่อยากรื้อฟื้น

“แล้ว..พี่ว่าหน่อยควรทำยังไง” 

“ไหนๆ เชอรี่ก็เกิดมาแล้ว ถ้ามีพ่อก็น่าจะดีกว่าไม่มีแล้วคุณอัศราเขาก็ดูว่าเอ็นดูเชอรี่ตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าเป็นลูกด้วยซ้ำ พี่ว่าลองให้เขาทำหน้าที่พ่อดีไหม” 

เกศรามองหน้าพี่สาว

“พี่จะให้หน่อยยกลูกให้เขาเหรอ” มันไม่ยุติธรรมเลย ในช่วงที่ท้องเธอทุกข์อยู่คนเดียว แล้วพอมาถึงตอนนี้จะให้เธอยกลูกให้เขาง่ายๆ  เธอคิดในใจ

“เปล่า พี่บอกเขาแล้วว่าถ้าเขาต้องการแบบนั้นทางเราไม่โอเค เขาคงแค่อยากส่งเสียเลี้ยงดูหรือจดทะเบียนรับรองบุตรน่ะ”  

เช้าวันต่อมาอัศรามาถึงบ้านตั้งแต่เช้า ก้องเกียรติที่กำลังเตรียมตัวไปเรียนถึงกับมองเวลา

“พี่มาแต่เช้าเลยเหรอครับ พี่ไก่ยังไม่ลงมาเลย” 

“บ้านเราอยู่ใกล้บ้านพี่น่ะ ห่างไปแค่ซอยเดียวเองแล้วจะไปเรียนแล้วเหรอ” อัศราถาม

“กินข้าวเสร็จก็ไปครับ พี่กินอะไรมารึยังทานด้วยกันไหม” เด็กหนุ่มจำต้องถามตามมารยาท เขาไม่แน่ใจว่าคนทำอาหารอย่างเกศราจะว่าอย่างไร

“กินสิ พี่ซื้อปาท่องโก๋มาฝากด้วยนะ ขอกาแฟแก้วเดียวก็พอ” อัศราลุกตามเด็กหนุ่มเข้าไปในห้องทานอาหาร ทำตัวคุ้นเคยกับบ้านใหม่ทั้งที่เพิ่งมาวันแรก

ในห้องทานอาหารเกศรากำลังจัดโต๊ะ ในบ้านตอนนี้ทุกคนแบ่งหน้าที่กันคือกฤติการับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด ส่วนเกศราช่วยทำอาหารและเลี้ยงลูก จ่ายตลาด ส่วนก้องเกียรติช่วยออกแรงทำงานบ้านหนักๆ ในตอนหลังเลิกเรียนหรือวันหยุด  

เกศราทำหน้าที่ของเธอโดยไม่พูดอะไร ไม่ทักทายอัศราจนก้องเกียรติเป็นคนพูดขึ้นว่า

“พี่ฮานจะเอากาแฟใช่ไหม เดี๋ยวนัทชงให้” 

“ไม่เป็นไร พี่ชงเอง” อัศรารีบพูด เขาตรงไปที่หน้าเคาเตอร์กาแฟมีกระติกน้ำร้อน ชายหนุ่มหยิบแก้วกาแฟบนชั้นวางมือเขากระทบมือของเกศราที่กำลังหยิบของบนชั้นเช่นกัน

เธอสะดุ้งมองเขาตาเขียวแต่ไม่พูดอะไรรีบเบี่ยงตัวหนี เกศราอุ่นนมแม่ที่เธอปั๊มไว้ให้เชอรี่และมะลิคนละขวด  อัศรามองด้วยความแปลกใจ

“ลูกกินนมทีละสองขวดเลยเหรอหน่อย”