8 ความวัวไม่ทันหาย...

วันรุ่งขึ้นกฤติกาไปหาบ้านเช่าหลังใหม่โดยที่มีเกศราไปด้วย  ส่วนก้องเกียรติอาสารับหน้าที่เก็บของ  เมื่อพวกเธอออกจากบ้านไปไม่ถึงชั่วโมงอัศราขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน

“พี่ลูกไก่กับพี่หน่อยไม่อยู่ครับเห็นว่าไปซื้อของ พาเชอรี่ไปด้วยครับพี่”  ก้องเกียรติพูดด้วยสีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ทั้งที่ในใจเด็กหนุ่มโมโหคนตรงหน้ามาก

“ไม่เป็นไร พี่ซื้อขนมมาฝากเอาไปกินนะ”  อัศราไม่ขอเข้าบ้านในเมื่อคนที่เขาอยากพบไม่อยู่  ชายหนุ่มคิดในใจว่ารอพรุ่งนี้ก็ได้ หรือว่าเขาน่าจะสารภาพผิดกับกฤติกาก่อนดี   เขาคิดทบทวนในใจเผื่อจะผ่อนหนักเป็นเบา

ก้องเกียรติรับถุงขนมที่อัศราส่งมาแต่เมื่อชายหนุ่มกลับออกไปมันก็ลงไปอยู่ในถังขยะ  จากนั้นเด็กหนุ่มรีบเข้าไปจัดการเก็บข้าวของต่อ  มีแม่บ้านช่วยทำหนึ่งคนทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยภายในเวลาไม่กี่ชม.

###############

กฤติกาตกลงใจเลือกบ้านหลังใหม่เป็นบ้านย่านชานเมืองมีพื้นที่กว้างกว่าหลังแรก ราคาที่ดินยังไม่แพงมากเธอและน้องชอบเพราะมีบ้านใหญ่หนึ่งหลังและบ้านเล็กสไตล์สตูดิโดอีกหนึ่งหลัง  มีที่ปลูกต้นไม้ ตัวบ้านอยู่ห่างจากรั้วพอสมควรเจ้าของบ้านเป็นหญิงวัยกลางคนที่ถูกชะตากับสองสาวและน้องเชอรี่เป็นพิเศษ

“บ้านนี้จริงๆ ป้าตั้งใจทำเป็นเรือนหอลูกชายน่ะหนูไก่  แต่ว่าที่เจ้าสาวเสียชีวิตไปก่อนไม่ได้เสียที่นี่นะลูก ถ้าพวกหนูไม่กลัวป้าให้ราคาพิเศษเลย”  นางดารารัตน์รู้สึกชอบสองสาวมาก  และอีกเหตุผลหนึ่งคือพอรู้ว่ามันเป็นอดีตเรือนหอที่เจ้าสาวเสียชีวิตไปก่อน  คนที่อยากซื้อก็ถอดใจทุกรายแต่จะให้นางไม่บอกก็คิดว่าไม่ดี  คุยกันตรงๆ แต่แรกสบายใจที่สุด

“ไม่กลัวหรอกค่ะคุณป้า เราไม่มีเจตนามาทำให้บ้านเสียหาย ไม่น่าจะมีใครถือโทษโกรธเคือง”  ทุกที่ล้วนมีคนตายทั้งนั้น  กฤติกาไม่ได้คิดว่าตัวเองเก่งกว่าใครแต่เธอเชื่อว่าหากเราเคารพสถานที่ ต่างคนต่างอยู่ก็ไม่น่ามีปัญหา

นางดารารัตน์ตกลงใจขายบ้านให้เธอในราคาที่ลดไปอีก 50%  เธอจัดการทำสัญญาในวันนั้นทันทีเพราะต้องการย้ายออกให้เร็วที่สุด  กว่าจะเสร็จเรื่องที่กรมที่ดินเธอก็ออกมาพร้อมกับที่ได้เวลาปิดทำการของทางราชการ

กฤติกาแวะส่งเกศราที่บ้านเพื่อให้จัดการของที่เหลือ ประกอบกับน้องเชอรี่เริ่มงอแงแล้ว  จากนั้นเธอตรงไปที่บริษัทอัศราดูโฮมเพื่อเขียนใบลาออก

เธอไปถึงตอนเย็นมาก พนักงานน่าจะกลับเกือบหมดแต่เธอเห็นรถของอัศรายังอยู่  หญิงสาวชะงักเมื่อรถอีกคันที่จอดเธอจำได้ดีว่าเป็นรถยนต์ของสมิติ 

หญิงสาวเดินขึ้นสำนักงานเงียบๆ จนถึงห้องทำงานของอัศรา ประตูแง้มไว้ปิดไม่สนิทนัก กฤติกายอมเสียมารยาทมองลอดเข้าไปเห็นสมิติอยู่ในนั้น เขากำลังคุยกับอัศราจริงๆ

“ผมไม่ช่วยเฮียแล้วนะโทษที  ผมไม่อยากให้ลูกไก่โกรธผมถ้ารู้ว่าที่ผ่านมาผมช่วยเธอแทนเฮียมาตลอด”

“ไอ้ฮานมึงจะหนีเอาตัวรอดคนเดียวได้ยังไง”  เสียงสมิติแทรกขึ้นมา

“เฮียเข้าใจไหมว่าน้องของลูกไก่นั่นเมียผม ผมเล่นตามเกมเฮียไม่ได้แล้วผมต้องเอาลูกเมียผมคืนมา  ถ้าลูกไก่รู้ว่าบ้านที่อยู่นั่นบ้านเฮียขายให้เขาถูกๆ เขาต้องโกรธผมแน่  เฮียมีอะไรทำไมไม่คุยกับเขาเองอยู่กันมาตั้งหลายปีคุยกันตรงๆ ไม่ได้เหรอ”

“ฉันคุยไม่ได้ตอนนี้ลูกไก่ไม่เข้าใจว่าทำไมฉันถึงพยายามให้เขาพิสูจน์ตัวเอง  ฉันอยากให้คนอื่นนับถือเขาด้วยความสามารถของเขาเอง ไม่ใช่เพราะว่าเขาเป็นเมียฉัน”  สมิติแย้ง

“แล้วถ้าวันนึงลูกไก่เขาขึ้นมายืนอยู่ในจุดที่ไม่น้อยหน้าใคร แต่ความพยายามพวกนั้นเขาไม่ได้ทำเพื่อเฮีย เขาไม่ได้ต้องการไปอยู่ข้างเฮียอีกแล้วเฮียจะทำไง  ความรักมันคือการเดินไปด้วยกันไม่ใช่เหรอผมโคตรไม่เข้าใจเฮียเลยบอกตรงๆ”  คำถามของอัศราทำให้สมิติเงียบ

กฤติกาถอยหลังออกมาเงียบๆ เธอตัดสินใจว่าจะส่งหนังสือลาออกทางอีเมล์  ต่อให้ไม่ได้เงินเดือนเดือนสุดท้ายเธอก็ไม่แคร์  ต่อให้ต่อจากนี้เธอจะอยู่ในวงการนี้ไม่ได้อีกเธอก็ยืนยันที่จะลาออก

หญิงสาวกลับมาบ้านเงียบๆ เธอติดต่อนายหน้าให้จัดการเรื่องขายบ้าน  จัดการจ้างรถหกล้อมาช่วยขนของในเย็นวันนั้นเลย  ส่วนเรื่องของน้องสาวเธอกับอัศราเธอไม่ได้คิดจะห้ามหวง  แค่ถอยออกมาหนึ่งก้าวให้เกศราสบายใจขึ้นส่วนอนาคตจะเป็นอย่างไรอยู่ที่สองคนนั้นจะตกลงกันเอง

แค่เรื่องเธอย้ายบ้านออกมาคงไม่เกินความสามารถของอดีตเจ้านายเธอแน่

################

            เที่ยงวันต่อมากฤติกาและน้องๆ ย้ายบ้านเรียบร้อย  นายหน้าขายบ้านนำป้ายมาติดประกาศขายรวดเร็วทันใจ  จากนั้นกฤติกาส่งจดหมายลาออกไปทางอีเมล์บริษัท  ฝ่ายบุคคลของเข้าพบอัศราในตอนเย็นวันนั้น

“นายคะ  คุณกฤติกาส่งจดหมายลาออกมาทางอีเมล์ค่ะ”  อัศราผู้ที่น่าสงสาร ชายหนุ่มเพิ่งกลับจากไปหาบิดามารดาที่ระยองและกลับมาถึงบริษัทในตอนสี่โมงเย็นต้องตกใจอีกครั้ง 

'ทำไมพักนี้มีแต่เรื่องให้กูตกใจวะ ชีวิตกูตื่นเต้นไม่หยุดตั้งแต่ไปเสือกเรื่องเฮียหมิง'  ชายหนุ่มคิดในใจ

“นายจะอนุมัติไหมคะ” ฝ่ายบุคคลถามซ้ำเมื่อเจ้านายเอาแต่นิ่ง

“อนุมัติ จ่ายเงินเดือนเดือนสุดท้ายให้คุณกฤติกาเขาด้วย”  อัศราตอบ เขาออกจากที่ทำงานตรงไปที่บ้านของเธอทันที

################

ความวัวไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรก บ่ายวันนั้นกฤติกาได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลว่า

“คุณกฤติกาญาติคุณแก้วคำใช่ไหมคะ” 

“ใช่ค่ะ  ดิฉันเป็นลูกสาวมีอะไรเหรอคะ” 

“ตอนนี้คุณแม่ของคุณพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล....  ได้สองวันแล้ว แต่คนไข้เพิ่งฟื้นแล้วให้เบอร์ติดต่อคุณมาค่ะ”  เบอร์ใหม่ของเธอที่เปลี่ยนเมื่อปีก่อน โชคดีที่เธอส่งข้อความไปบอกแม่และแม่เซฟเก็บไว้ หญิงสาวรีบไปโรงพยาบาลทันที มันอยู่ในกรุงเทพฯ นี่เองไม่ตรงกับที่ท่านเคยบอกว่าย้ายไปอยู่ใต้

เธอไปกับก้องเกียรติ ส่วนเกศราขออยู่บ้านเพราะเธอเหนื่อยและน้องเชอรี่มีอาการตัวรุมๆ เหมือนจะเป็นไข้

หญิงสาวไปถึงพบว่าแม่พักรักษาตัวที่ห้องผู้ป่วยรวม นางแก้วคำถูกสามีใหม่ทำร้ายร่างกายจนแขนหัก  หน้าตาบวมปูดหญิงสาวสงสารแม่จับใจ แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจมากกว่าคือเด็กหญิงวัยเดียวกับน้องเชอรี่  ที่เพื่อนบ้านของแม่รีบเอามาส่งให้เมื่อทราบว่าลูกสาวนางแก้วคำมาเยี่ยม

“อ่ะ นังหนูนี่น้องสาวเอ็ง ลูกของแม่เอ็งกับผัวเขาแหล่ะ”  กฤติการับเด็กหญิงวัยเจ็ดเดือนมาอุ้มอย่างงงๆ  ต่อจากนั้นเพื่อนบ้านคนนั้นส่งซองเอกสารของมารดาให้ก้องเกียรติรับไป

“ส่วนนี่เอกสาร  บ้านที่แม่เอ็งเช่าเจ้าของบ้านเขามายึดคืนแล้วเหลือแค่เอกสารที่เขายังเก็บมาให้”  นางแก้วคำค้างค่าเช่าบ้านมาสี่เดือน ดังนั้นจังหวะที่นางถูกสามีทำร้ายจนเข้าโรงพยาบาลและพ่อเลี้ยงเธอหนีความผิดหายไป  เจ้าของห้องเช่าจึงถือโอกาสยึดบ้านคืน

“ไก่..” เสียงนางแก้วคำที่เพิ่งตื่น นางเรียกลูกสาวคนโตเสียงแหบแห้ง เธอรีบไปนั่งข้างแม่ในมือยังอุ้มน้องอยู่

“แม่ขอโทษนะลูก ฝากขอโทษหน่อยด้วย”  นางรู้ดีว่าการที่นางเลือกออกจากบ้านที่ลำปางมาพร้อมสามีใหม่ เป็นการทำร้ายความรู้สึกเกศราและก้องเกียรติแต่นางอยากปกป้องลูกสาว และตัวนางเองก็รู้ตัวว่าตั้งครรภ์ในตอนนั้นจะเลิกกับพ่อเลี้ยงของลูกก็ไม่ได้จะอยู่บ้านเดียวกันต่อไปก็ไม่ได้

“ไม่เป็นไรนะแม่  เดี๋ยวแม่ออกจากโรงพยาบาลแล้วไปอยู่ด้วยกันนะ ตอนนี้หนูมีบ้านให้แม่ให้น้องแล้ว”  กฤติกาน้ำตาคลอ  เธอไม่ตำหนิมารดารู้ว่าทุกคนล้วนมีเหตุผลของตัวเอง เหมือนครั้งนึงที่เธอเลือกเป็นเมียเก็บของสมิติ หากวันนี้เขาไม่เป็นฝ่ายทิ้งเธอเธอยังไม่รู้เลยว่าตัวเองจะใจแข็งพอที่จะก้าวออกมาจากวังวนนั้นได้ไหม

“มันอยู่ไหนแม่  ผมจะเอาตำรวจไปจับมัน”  ก้องเกียรติมองมารดาแล้วนึกโกรธแค้นพ่อเลี้ยง  ผู้หญิงบ้านเขาทำไมทุกคนต้องเป็นคนที่ถูกทำร้าย เด็กหนุ่มสัญญากับตัวเองว่าจะรีบเติบโตเป็นผู้ใหญ่เพื่อมาปกป้องพี่สาวและแม่ให้ได้

################

“อะไรวะเนี่ยเมื่อวานมายังของเต็มบ้าน  วันนี้ย้ายไปไหนกันหมดแล้ว”  อัศราถามตัวเองในอีกหนึ่งชม.ต่อมา  เขาเห็นป้ายประกาศขายบ้านที่แขวนไว้จึงเดินไปดู

ชายหนุ่มตัดสินใจโทรหากฤติกา  เขาไม่มีเรื่องอะไรผิดใจกับเธอ เขาควรมีสิทธิ์จะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น  ทำไมจู่ๆ เธอถึงลาออก ทำไมย้ายบ้านประกาศขายปุบปับแบบนี้

“สวัสดีค่ะคุณอัศรา”  น้ำเสียงเธอปกติยังพอให้เขาใจชื้น แต่สรรพนามที่เธอใช้ทำให้อดีตเจ้านายเริ่มร้อนๆ หนาวๆ

“สวัสดีครับ ลูกไก่อยู่ไหนพอจะมีเวลาให้ผมได้ไหม” 

เสียงเธอเงียบไปหนึ่งอึดใจ ก่อนจะตอบมาว่า

“ได้ค่ะ ที่ไหนคะ”

อัศราตกลงสถานที่นัดพบกับกฤติกาได้แล้ว เขารีบไปยังจุดหมายที่ว่าทันที

ชิงสารภาพก่อนยังไงศาลก็ต้องลดโทษวะ  ส่วนเฮียหมิงช่างแม่ม...อยากเป็นหมาเขาก็จะไม่สนใจแล้ว