จุดดำของครอบครัว

เสียงโวยวายของชายขี้เมาดังก้องไปทั่วร้านอาหารราวกับฟ้าร้องกลางวันแสกๆ เกศราตัวแข็งทื่อราวกับถูกแช่แข็ง ใบหน้าของเธอซีดเผือดลงทันตาเห็น ความสุขที่เพิ่งเอ่อล้นเมื่อครู่มลายหายไปในพริบตาแทนที่ด้วยความโกรธ ความอับอาย และความเจ็บปวดที่คุ้นเคย มันเป็นความเจ็บปวดที่เธอเคยสาบานกับตัวเองว่าจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำให้รู้สึกแบบนี้อีกแล้ว โดยเฉพาะผู้ชายคนนี้...และผู้หญิงที่เป็นแม่ของเธอเอง

เธอไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว สายตาของเกศราจับจ้องไปที่นางแก้วคำผู้เป็นแม่ สายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความผิดหวังอย่างรุนแรง ความผิดหวังที่เห็นแม่ยังคงวนเวียนอยู่กับผู้ชายคนเดิมๆ ที่สร้างปัญหาไม่รู้จบ ความผิดหวังที่แม่ไม่เคยปกป้องลูก แต่กลับเป็นคนทำลายความสุขของลูกซ้ำแล้วซ้ำเล่าในทุกช่วงเวลาสำคัญ

โดยไม่สนสายตาใครในร้าน และไม่สนใจคำพูดโวยวายของอนันต์ผู้เป็นพ่อของน้องสาวคนเล็ก เกศราก็ผลักเก้าอี้ออกอย่างแรงจนเกิดเสียงดังครืดคราด เธออุ้มน้องเชอรี่ขึ้นมาแนบอกทำท่าจะก้าวเดินออกจากโต๊ะนั้นไปทันที

สีหน้าของเธอตึงจัดขั้นสุดด้วยความโกรธ แสดงออกถึงความรังเกียจขั้นสุดจนทุกคนที่มองมาสัมผัสได้ถึงแรงอารมณ์นั้น

อัศราที่ยืนบังเธออยู