เวลา 02:32 น.
อัยวายืนรอรถอยู่หน้าบาร์เพื่อที่จะกลับบ้านเหมือนทุกวัน แต่วันนี้กลับไม่มีรถจอดเพื่อที่จะรับเธอเป็นผู้โดยสารสักคัน ทำให้ปกรณ์ที่แอบจอดรถมองอยู่อีกฝั่งรู้สึกพอใจ เพราะเค้าคิดแผนอะไรสนุกๆ ที่จะแกล้งเธอออก รถยนต์สีดำคันหรูขับมาจอดอยู่ตรงหน้าก่อนจะลดกระจกลง....... ""ขึ้นรถ ฉันจะไปส่ง"" ""คะ"" ""อ้าวอยู่ๆ ก็ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องซะงั้น"" ""เดี๋ยววาเรียกรถกลับเองค่ะ ตอนนี้ดึกมากๆแล้ว วาไม่รบกวนดีกว่า"" ""แต่ฉันเห็นเธอยืนโบกมาจะชั่วโมงล่ะ อันไม่ได้อยากมาแอบดูนะ แต่ฉันกลัวไอ้หมอนั่นมันย้อนกลับมาฉุดเธอไปฆ่าทิ้ง แล้วอีกอย่างเมื่อกี้เธอก็เพิ่งบอกเองว่าตอนนี้มันดึกแล้ว"" ""เอ่อแต่ว่า"" ""ขึ้นรถมาฉันจะไปส่ง"" อัยวาทอดสายตาไปที่ถนน ก่อนที่จะยอมขึ้นรถไปกับคนแปลกหน้าเพราะดูเหมือนว่าตอนนี้จะไม่มีแท็กซี่ผ่านมาแล้ว การก้าวขึ้นรถมาของอันวาทำให้ปกรณ์แอบยิ้มในใจเพราะเค้าอยากทำความรู้จักกับเธอที่เป็นสิ่งใหม่ๆ เพราะดูๆไปแล้ว เธอเองก็เหมาะกับการเป็นของเล่นแก้เบื่อของเค้าไม่น้อย........ ""นั่งเงียบไม่พูดแล้วผมจะรู้มั้ยว่าบ้านคุณอยู่ไหน"" ""บ้านวาอยู่ xxx ค่ะ จอดแค่หน้าปากซอยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวมาเดินเข้าไป"" ปกรณ์เงียบไม่พูดอะไรออกมา ก่อนที่จะขับรถมาถึงหน้าปากซอยบ้านของอันวาแล้วเห็นกลุ่มคนเมานั่งกินเหล้ากันอยู่...... ""อัยลงตรงนี้ก็ได้ค่ะ"" ""ลงไปให้พวกนั้นฉุดหรือไง เดี๋ยวฉันไปส่ง"" ""แต่ว่า"" ""นั่งนิ่งๆแล้วบอกทาง"" ""ค่ะ"" หน้าบ้านอัยวา ""ขอบคุณนะคะ"" ไร้เสียงตอบกลับจากคนขับรถมาส่ง อัยวา จึงเปิดประตูรถแล้วเดินเข้าบ้านไป ปกรณ์ที่เห็นแบบนั้นก็ขับรถเพื่อกลับบ้านเช่นเดียวกัน ในหัวตอนนี้เค้าคิดแค่ว่าอัยวานี่แหละที่จะเป็นของเล่นชิ้นใหม่ เค้าชอบผู้หญิงแก่นๆแบบนี้ ใช้เงินล่อมานิดหน่อยคงไม่ได้จะยากอะไรมากมาย........ 2 วันต่อมา บ้านอัยวา ""ผมต้องการมาพาหลานสาวผมไปอยู่ด้วย ตามที่ไอ้พลมันสั่งไว้ คุณพิมจะว่ายังไง"" ""คงจะไม่ได้หรอกค่ะ เพราะฉันเลี้ยงของฉันมา แล้วอีกอย่างอันวาเองก็ยังไม่สามารถไปจากที่นี่ได้ค่ะ จนกว่า...."" ""จนกว่าจะหาเงินมาใช้หนี้คุณหมดหรอ คนเข้าลือกันให้ทั่วนะคุณพิมว่าคุณมีลูกเลี้ยงไว้สร้างผลประโยชน์ โดยใช้น่ารักษาของไอ้พลมาเป็นข้ออ้างในการข่มเด็ก ผมขอพูดตรงไปในฐานะที่ผมกับไอ้พลเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ 8 ขวบ ว่าผมไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไหร่ ที่ผ่านมาผมก็ยื่นมือช่วยพวกคุณไปไม่ใช่น้อย ถ้าผมจะทวงบุญคุณบ้าง ผมมั่นใจว่ามากกว่าเงิน 10 กว่าล้านแน่นอน"" ""คุณเมฆพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะคะ ฉันเลี้ยงอัยวามา ฉันก็รักค่ะ"" ""แต่ที่ผมรู้มามันตรงกันข้าม"" ""โอเคค่ะ ในเมื่อคุยกันไม่รู้เรื่อง ฉันไม่คุยแล้วค่ะ ฉันเองก็เพิ่งกลับจากโรงบาลเมื่อวานอยากพักผ่อนค่ะ"" ""คืนอัยวาให้กับผม เธอควรไปอยู่ในที่ดีๆ ไม่ใช่ที่แบบนี้"" ""คุณเมฆกลับไปเถอะค่ะ ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ เชิญค่ะ"" เมฆเมฆาที่เห็นแบบนั้นก็ลุกเดินออกจากบ้านพิมพาทันทีเพราะรู้ว่าครั้งนี้ทำไม่สำเร็จ แต่เค้าจะกลับมาที่นี่ตามคำขอของเพื่อนที่ขอให้พาหลานสาวออกจากที่นี่แน่นอน พิมพารู้แล้วว่าเมฆต้องย้อนกลับมาเอาตัวผลิตเงินของเธอไปแน่ๆ จึงรีบหาวิธีติดต่อกับเสี่ยอุทิศเพื่อขายอัยวาให้ไปเป็นผู้หญิงขายตัวบนเรือ นี่จะเป็นวิธีที่ทำให้พิมพาหาเงินได้เป็นกอบเป็นกำ......... ""อัยกลับกลับมาแล้วจ่ะแม่ รถใครจอดหน้าบ้านเราจ้ะ"" อัยวาถือถุงของกินมากมายเดินกลับเข้ามาในบ้านก่อนเห็นว่าแม่กำลังมีแขกอยู่....... ""คนนี้แหละค่ะเสี่ยลูกสาวคนโตของพิม อัยวาไปเก็บข้าวของแล้วเตรียมตัวไปกับเสี่ยอุทิศ ไวๆด้วย เค้ามารอนานมากแล้ว"" ""ไปไหนคะแม่อัยไม่ไปค่ะ ถ้าอัยไปใครจะดูแลแม่กับน้อง"" ""พวกฉันดูแลตัวเองได้ แกบอกจะตอบแทนฉันแกต้องไป เพราะฉันขายแกให้เสี่ยไปแล้ว"" ""แม่ว่าไงนะจ้ะ"" ""ไปเก็บเสื้อผ้า"" ""เด็กมันไม่เก็บก็ปล่อยมันไปหาซื้อเอาข้างหน้า ไอ้สิงค์เอาตัวขึ้นรถ"" ""ครับเสี่ย"" ""ส่วนนี่คือเงินงวดแรกนะเเม่พิม งวดต่อๆไปก็ 45% ตามที่แม่พิมต้องการฉันไปล่ะ คืนนี้มีเรือออก 1 รอบ เผื่อจะได้ทดลองงานเลย"" ""ค่ะเสี่ย ขอบคุณมากนะคะ"" ระหว่างทางอันวาร้องให้โดยที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดร้อง...... ""ร้องไปทำไมอีเเม่เลี้ยงใจร้ายนั่นมันขายเธอแล้ว ในเมื่อมันไม่อยากให้เธออยู่เธอก็ไม่ต้องไปอยากอยู่กับมัน ไปทำงานกับเสี่ยดีกว่าได้เงินเยอะจะตาย"" ""อัยไม่อยากไปขายตัวค่ะ ขอร้องนะคะปล่อยอัยไปเถอะ คุณให้แม่ไปเท่าไหร่อัยจะหามาคือมาคืนค่ะ"" ""โถ เด็กน้อย เธอทำเงินให้ฉันได้มากกว่าเงินที่ฉันคืนให้อีพิมไปวันนี้อีก หยุดร้องแล้วเช็ดน้ำตาซะ ผู้หญิงหลายคนที่ฉันพาไป ตอนจะไปก็ร้องห่มร้องให้เหมือนเธอนั่นแหละแต่สุดท้ายทุกคนก็ไม่อยากลงจากเรือ เพราะชีวิตที่นั่นมันสุขสบาย"" เอี๊ยกกก!! รถถูกเบรคกะทันหันจนทำให้เสี่ยอุทิศ และอัยวาทรงตัวไว้ไม่อยู่.... ""อะไรวะไอ้สิงค์ หัวกูแตกแล้วมั้ง"" ""มีรถมาขวางครับนาย"" ""ใครวะ"" เสี่ยอุทิศมองออกไปนอกรถเห็นเป็นเมฆอดีตเพื่อนเก่ายืนอยู่..... ""ก็นึกว่าใคร มึงมาขวางกูทำไมไอ้เมฆ"" ""มึงจะเอาตัวหลานกูไปไหน ปล่อยอัยวาลงมา แล้วมึงมาคุยกับกู"" ""ปล่อยไม่ได้ว่ะอีพิมมันขายให้กูเอาไปลงเรือแล้วเพื่อนขอโทษด้วย"" ""20 ล้าน แล้วเอาตัวหลายมาให้กู มึงก็รู้ว่านี่ลูกไอ้พล มึงจะทำได้ลงจริงๆหรอ"" ""ไอ้พลมันตายจนไปได้เมียใหม่เป็นผีด้วยกันล่ะมั้ง มึงจะทำตัวเป็นเพื่อนที่ดีไปทำไม ก็แค่เด็กตัวน้อยๆที่พ่อตาย แม่หนีตามผู้ชายตั้งแต่ 7 ขวบ"" ""30 ล้าน เอาตัวอัยวาลงมา กูจะเซ็นเช็คให้"" ""ก็ไม่เลว ไอ้สิงค์เอาให้มันไป"" ประตูรถถูกเปิดออกพร้อมกับอัยวาที่ทีเลือกออกบริเวณศีรษะเนื่องจากรถเบรคกะทันหันเมื่อสักครู่...... ""ลุงเมฆ"" ""ไปกับลุงลูก ไปรอลุงในรถ เดี๋ยวลุงจัดการเอง"" อันวารู้ดีว่าคนเป็นลุงไม่มีทางทำร้ายเธอเพราะที่ผ่านมามีแค่ลุงที่รู้ว่าตัวเองต้องเจอกับอะไรและช่วยเหลือมาตลอด เรียกได้ว่าเป็นผู้มีพระคุณคนนึงเลยก็ว่าได้.......เวลา 02:32 น. อัยวายืนรอรถอยู่หน้าบาร์เพื่อที่จะกลับบ้านเหมือนทุกวัน แต่วันนี้กลับไม่มีรถจอดเพื่อที่จะรับเธอเป็นผู้โดยสารสักคัน ทำให้ปกรณ์ที่แอบจอดรถมองอยู่อีกฝั่งรู้สึกพอใจ เพราะเค้าคิดแผนอะไรสนุกๆ ที่จะแกล้งเธอออก รถยนต์สีดำคันหรูขับมาจอดอยู่ตรงหน้าก่อนจะลดกระจกลง....... ""ขึ้นรถ ฉันจะไปส่ง"" ""คะ"" ""อ้าวอยู่ๆ ก็ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องซะงั้น"" ""เดี๋ยววาเรียกรถกลับเองค่ะ ตอนนี้ดึกมากๆแล้ว วาไม่รบกวนดีกว่า"" ""แต่ฉันเห็นเธอยืนโบกมาจะชั่วโมงล่ะ อันไม่ได้อยากมาแอบดูนะ แต่ฉันกลัวไอ้หมอนั่นมันย้อนกลับมาฉุดเธอไปฆ่าทิ้ง แล้วอีกอย่างเมื่อกี้เธอก็เพิ่งบอกเองว่าตอนนี้มันดึกแล้ว"" ""เอ่อแต่ว่า"" ""ขึ้นรถมาฉันจะไปส่ง""อัยวาทอดสายตาไปที่ถนน ก่อนที่จะยอมขึ้นรถไปกับคนแปลกหน้าเพราะดูเหมือนว่าตอนนี้จะไม่มีแท็กซี่ผ่านมาแล้ว การก้าวขึ้นรถมาของอันวาทำให้ปกรณ์แอบยิ้มในใจเพราะเค้าอยากทำความรู้จักกับเธอที่เป็นสิ่งใหม่ๆ เพราะดูๆไปแล้ว เธอเองก็เหมาะกับการเป็นของเล่นแก้เบื่อของเค้าไม่น้อย........ ""นั่งเงียบไม่พูดแล้วผมจะรู้มั้ยว่าบ้านคุณอยู่ไหน"" ""บ้านวาอยู่ xxx ค่ะ จอดแค่หน้าปากซอยก็ได้ค่ะ เดี๋ย
""ตามมาดิ๊ไอ้กรณ์ ยืนเอาอะไร"" ""เอ้าไอ้นี่ กูไม่อยากมาที่นี่ก็บังคับกูมา"" ""มาเที่ยวบ้างเถอะ มึงจะเครียดอะไรนักหนาวะ"" ""กูไม่อยากทะเลาะกับเบลมึงก็รู้ ที่กูมาเพราะวันนี้เป็นวันเกิดมึง ร้านอาหารที่กูจะพาไปมึงก็ไม่ไป แต่พามาที่นี่อะนะ ไอ้เวร"" ""เมื่อกี้มึงเพิ่งพูดว่าวันนี้วันเกิดกูถูกมั๊ย เพราะฉะนั้นกูจะไปฉลองที่ไหนก็ต้องตามใจกูจบมั้ย"" ""เออ ครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายนะไอ้เวฟ กูจะไม่ทำอะไรแบบนี้แล้วกูไม่อยากทะเลาะกับเบล"" ""เออหน่าาา ไปๆห้อง V กูจองไว้ เดี๋ยวพวกไอ้ดรีมตามมาดึกๆ"" ""กกเมียเข้านอนกันอยู่มั้งไอ้พวกเชี่ย"" ""แหม่มึงไม่ต้องกก แต่มึงหนีน้องเบลมา""ปกรณ์มองหน้าเพื่อนก่อนจะเดินตามเพื่อนขึ้นไปชั้น 2 ของร้านที่ถูกกั้นโซนเอาไว้ต่างหาก ภายในห้องเปิดประตูออกมาถูกจัดไว้ด้วยไฟสลัวที่มองอย่างไงก็ไม่ต่างจากห้องเชือดที่เคยเห็นตามในหนัง...... ""มึงยืนทำไรไอ้กรณ์"" ""กูก็ยืนดูภายในห้อง มึงเห็นแล้วถามทำไม"" ""เอ้า ดูเพื่อ โน่นนน มาแล้วกูอุสาห์เลือกมาให้มึงเองกับมือ"" ปกรณ์หันไปมองหน้าประตูที่มีผู้หญิงสองคนเดินเข้ามา 1 คนที่ตนเองคุ้นหน้า เพราะเมื่อกลางวันแม่สาวน้อยคนนี้เพิ่งป
โรงพยาบาล เคร้งง!!เสียงแก้วและข้าวของหลายอย่างลอยกระทบพื้นแตกละเอียด ทำเอาคนตัวน้อยในชุดนักศึกษาเกือบหลบไม่ทัน ตอนนี้แม่เลี้ยงเธอกำลังโกรธที่เธอมาส่งของกินช้า..... ""แม่คะพอแล้วค่ะ เดี๋ยวพยาบาลเค้าว่าเอาค่ะ"" ""ทำไม กูมีปัญญาจ่าย ใครจะทำไม แกถามตัวเองเถอะว่านี่มันกี่โมง กูรอกินข้าวตั้งแต่เที่ยงจนตอนนี้บ่ายโมงครึ่งมัวไปทำอะไรอยู่"" ""หนูไปส่งของให้ลูกค้ามาค่ะแม่แล้ววันนี้รถก็ติดมากๆ หนูรีบที่สุดแล้วค่ะ"" ""ถ้ารีบแล้วมันได้แค่นี้ก็ไปตายซะ เชื่องช้า น่าลำคาญ"" ""หนูขอโทษค่ะ เดี๋ยวหนูไปใส่จานให้นะคะ"" ไม่มีคำตอบออกจากปากของคนเป็นแม่เลี้ยงที่นอนอยู่บนเตียงมีเพียงสายตาเกลียดชังที่ไม่มีความห่วงใย หรือความรักอยู่ในนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว...... ที่เธอยังต้องทนอยู่ที่นี่ เพราะเธอต้องเรียนให้จบแล้วใช้หนี้ค่ารักษาพ่อที่แม่เลี้ยงจ่ายไป เธอสามารถไปจากที่นี่ได้ในตอนนี้ แต่นั่นเป็นสิ่งที่เธอเลือกที่จะไม่ทำ เพราะตั้งแต่แม่ทิ้งไปมีครอบครัวใหม่ชีวิตของเธอก็ได้แม่เลี้ยงที่ส่งเสียเลี้ยงดูแม่ว่าจะไม่มีความรัก ความห่วงใยก็ตาม ที่พ่อใช้ชีวิตอยู่ต่อได้นานมากขึ้นจากโรคร้ายก็เพราะเงินของเเม้เลี้ยงพิมพา เ
บ้านไพศาลทรัพย์""ถ้าพ่อคิดว่าการที่บังคับให้ผมแต่งงานกับผู้หญิงที่พ่อหามา แล้วจะหยุดผมได้ พ่อคิดผิดครับ"" ปรินทร์วางช้อนกินข้าวในมือก่อนที่จะลุกออกจากโต๊ะกินข้าวไป มื้อเช้าสุดแสนอร่อยที่ป้าอ่อนจัดเตรียมเอาไว้ให้คุณชายคนโปรดยังไม่ได้ถูกตักเข้าปากสักคำ เพราะมีเรื่องให้ต้องผิดใจกับผู้เป็นพ่อเสียก่อน........ ""พี่อ่อนเก็บเลย"" ""แต่คุณเมฆยังไม่ได้ทานเลยนะคะ"" ""ผมทานไม่ลงล่ะ"" ""อย่าว่าพี่ยุ่งเรื่องเจ้านายเลยนะคะ พี่คิดว่าคุณเมฆควรจะให้อิสระกับคุณปรินทร์ค่ะ"" ""เพราะว่าผมให้อิสระกับคุณปรินทร์ของพี่ไงครับ มันถึงได้ไปคว้าเอาลูกสาวของไอ้อำนาจมาเป็นเมีย""ป้าอ่อนนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆ เพื่อที่จะไม่ให้คนเป็นเจ้านายเห็น...... ""พี่อ่อนก็รู้ว่าแม่ไอ้กรณ์ตายเพราะอะไร ถึงแม้ว่าวันนี้ไอ้อำนาจมันจะไปนอนอยู่ในคุก แต่ผมก็ไม่มีทางที่จะให้ไอ้กรณ์ไปคว้าลูกมันมาทำเมีย หรือเข้ามาอยู่ในตระกูลผมแน่นอน"" ""แต่เรื่องนี้ คุณกรณ์ไม่เคยรู้นะคะ""ป้าอ่อนพูดขึ้นก่อนที่จะมองไปที่รูปของคุณหญิงวารินที่แขวนอยู่กลางบ้าน.....เหตุการณ์เมื่อ 12 ปีที่แล้ว ""คุณรินคะพี่ว่าให้พี่ไปซื้อให้เองที่ห้