Share

Ep.5 เมียพ่อ

last update Last Updated: 2025-09-22 18:43:23

บ้านปกรณ์

""พี่อ่อน พี่อ่อนครับ""

""คะ มาแล้วค่ะ""

""เดี๋ยวพี่อ่อนช่วยให้เด็กจัดห้องให้หนูอัยสักห้องนะครับ หนูอัยจะมาอยู่ที่นี่ในฐานะลูกชายเพื่อนสนิท ที่เป็นหลานของผม""

""ได้ค่ะคุณเมฆ""

""อัยวา คนนี้ป้าอ่อนนะลูกเป็นคนในบ้านนี้ เป็นเหมือนพี่สาวลุงคนนึง""

""สวัสดีค่ะป้าอ่อน ให้หนูไปช่วยนะคะ""

""ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ เดี๋ยวป้าให้เด็กในบ้านจัดการให้""

""แต่ว่า.....""

""ลุงว่าหนูอัยวานี่ดีกว่า ลุงมีเรื่องจะคุยด้วย""

""ค่ะคุณลุง""

ห้องนั่งเล่น

""พ่อของหนูให้ลุงไปพาหนูออกจากพิมพา ตามจดหมายนี้ที่ถูกส่งมาหาลุงก่อนพ่อจะเสีย 1 อาทิตย์ ลุงขอโทษที่ลุงไปช้า ลุงไปดูงานต่างประเทศมา 4 เดือน แล้วงานที่โรงงานใหม่ก็ยุ่งๆ เลยเพิ่งได้ไปรับหนูมา""

""ไม่เป็นไรเลยค่ะลุงเมฆ แค่ลุงเข้ามาช่วยหนูแค่นี้หนูก็ดีใจมากๆ เลยค่ะ หนูขอบคุณลุงมากๆเลยนะคะ ถ้าลุงเมฆมีอะไรให้หนูช่วยหรือตอบแทนบอกหนูได้เลยนะคะ หนูยินดีที่จะทำค่ะ""

""งั้นลุงไม่อ้อมค้อมแล้วนะ คือว่าลุงอยากได้หนูอัยมาเป็นลูกสะใภ้ของลุง ถ้าให้พูดตามตรงลุงเห็นหนูมาตั้งแต่คลอด เห็นหนูมาในทุกการเติบโต หนูเหมาะมากที่สุดแล้วอัยวา เป็นลูกสาวไม่ได้ ช่วยมาเป็นลูกสะใภ้ให้ลุงแทนได้มั้ย""

""แต่หนูยังเรียนอยู่นะคะ""

""เรื่องเรียนไม่ใช่ปัจจัยสำคัญเลยลูก ลุงจะส่งหนูเรียนต่อจนจบ เราก็หมั้นแล้วจดทะเบียนสมรส ไว้จบค่อยแต่งทีเดียว ลุงไม่ไว้ใจที่จะฝากลูกชายของลุงไว้ที่ใครจริงๆ""

อัยวาคิดหนักอยู่ในใจ โดยที่ได้แต่ยิ้มและยังไม่ได้ตอบอะไรออกไป......

""เอาอย่างนี้แล้วกัน หนูยังไม่ต้องให้คำตอบลุง หนูไปคิดก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูค่อยมาตอบลุงตอนเช้าดีมั้ย""

""ค่ะลุงเมฆ""

""ลุงไปทำงานก่อน ลุงมีประชุมกับลูกค้าตอนเย็น ไว้เจอกันพรุ่งนี้ลูก อยู่นี่ขาดเหลืออะไรบอกกับป้าอ่อนได้เลย พี่อ่อนผมฝากด้วยนะ""

""ค่ะคุณเมฆ ทางนี้ไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวพี่ดูแลเองค่ะ""

เวลา 19:00 น.

สวนหย่อม

อัยวานั่งเหม่ออยู่คนเดียว วันนี้ทั้งวันในหัวมีแต่เรื่องที่ลุงเมฆขอให้ตัวเองเข้ามาเป็นส่วนนึงของครอบครัวคือการที่ต้องใช้ชีวิตคู่กับลูกชายเพียงคนเดียวของท่าน โดยที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากัน แล้วจะแต่งงานกัน รักกันได้ยังไง แต่ถ้าท้ายที่สุดแล้วนี่คือสิ่งที่จะสามารถตอบแทนบุญคุณผู้มีพระคุณที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ พ่อตนเอง และตนเองในตอนที่มีชีวิตอยู่ได้ ทางเลือกเดียวคือต้องทำในสิ่งที่ท่านขอ เพราะยังไงตอนนี้ชีวิตของตนเองทั้งชีวิตก็ไม่เหลือญาติพี่น้องที่ไหนให้คอยพึ่งใบบุญอีกแล้ว..........

""นั่นใครอะ""

เสียงทุ้มที่แฝงไปด้วยความเย็นชาดังขึ้นทางด้านหลังของอัยวา แต่กลับเป็นเสียงที่ทำให้ตนเองรู้สึกคุ้นหูจนต้องรีบหันหน้าไปมอง

""คุณ คุณมาที่นี่ได้ไงคะ""

""ฉันต้องถามเธอต่างหากว่าเธอเข้ามาบ้านฉันได้ไง หรือว่าเป็นเธอเองสินะ ผู้หญิงที่พ่อพาเข้ามาอยู่ในบ้าน ทำไมจะมาเป็นแม่เลี้ยงฉันหรือไง งานที่ทำที่บาร์มันไม่พอให้เธอกินเธอใช้ใช่มั้ยล่ะ ถึงได้ตามพ่อฉันมาอยู่ที่นี่""

""มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะ คือว่าคุณ.....""

""แล้วมันเป็นแบบไหนล่ะ""

สองขาของคนตัวสูงก้าวเดินเข้ามาหาอัยวา จนทำให้คำพูดที่กำลังจะอธิบายถูกกลืนลงคอไปทั้งหมด ก่อนที่ร่างบางจะลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วถอยหลังให้ห่างจากปกรณ์ที่เดินเข้ามาหาตัวเอง จนไปชนกระกระถางต้นไม้ใบน้อยหล่นแตก ทำให้ป้าอ่อนต้องวิ่งออกมาดู........

""ว๊ายยย ตายแล้วคุณอัยวา ระวังนะคะเดี๋ยวป้าเก็บเองค่ะ""

""ไม่เป็นไรค่ะป้าอ่อน เดี๋ยวหนูทำเองค่ะ""

""ป้าอ่อนครับผมหิวแล้ว จัดโต๊ะให้ผมหน่อยครับ""

""แต่ว่า""

""ผมหิวมากครับ วันนี้ยังไม่ได้ทานอะไรมาเลย""

""ค่ะคุณกรณ์ เดี๋ยวป้าจัดการให้นะคะ""

""ส่วนคุณเก็บให้หมด ห้ามให้ใครมาช่วย แค่เข้ามาวันแรกข้าวของก็เสียหาย มาอยู่สักเดือนบ้านผมไม้ไฟไหม้เลยหรอ""

""นี่คุณ!! ที่กระถางมันล่วงลงมาก็เพราะฉันหลบคุณนั่นแหละ แล้วถ้าจะอยู่ตรงนี้เผื่อต่อว่า หรือคาดเดาอะไรมั่วๆไปตามที่ตนเองอยากเดา ก็เชิญคุณไปทานข้าวให้อร่อยเถอะค่ะ อย่ามาเสียเวลาอยู่ตรงนี้เลย เดี๋ยวข้าวมื้อนี้ของคุณมันจะไม่อร่อยเปล่าๆ""

""ฟังฉันนะ นับจากนี้ไปข้าวทุกมื้อของฉันที่มีเธอร่วมโต๊ะ มันไม่ทีทางอร่อย""

ปกรณ์พูดจบแล้วเดินเข้าบ้านไปทันที ปล่อยให้คำพูดทุกคำตกอยู่ในความคิดของอัยวาเพียงคนเดียว.....

""คุณสินะ ลูกชายคนเดียวของคุณลุง""

เสียงพึมพำเบาๆ ออกจากปากเรียวก่อนที่จะก้มหน้าเก็บเศษแจกันที่แตกทั้งหมดเพื่อนำไปทิ้ง แล้วกลับไปนั่งบนโต๊ะดังเดิม......

""หนูอัย ป้าเอานมอุ่นๆมาฝาก ยังไม่ง่วงหรอคะ""

""ยังค่ะป้า""

""คิดเรื่องที่คุณเมฆขอใช่มั้ยคะ""

อันวายิ้มออกมาพร้อมกับพยักหน้าให้ป้าอ่อนเบาๆ ก่อนจะยกแก้วนมที่ป้าอ่อนนำมาให้ไปไว้ข้างตัว

""ป้าไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็น เรื่องนี้เป็นสิทธิ์ของหนูที่จะตัดสินใจ ป้าคงช่วยอะไรหนูไม่ได้เลย""

""ทั้งชีวิตของหนูตอนนี้เหลือเพียงลุงเมฆคนเดียวที่สามารถพึ่งพาใบบุญได้ หนูมีเพียงทางเลือกเดียวค่ะ ตั้งแต่เกิดมาจำความได้ว่าแม่ทิ้งไปก็มีแต่ลุงเมฆที่คอยดูแลหนูกับพ่อตอนมีปัญหา ลำพังแม่เลี้ยงเค้าก็ไม่ได้ซัพพอร์ตพ่อมากขนาดนั้น ทุกครั้งที่พ่อมีปัญหาแม่เลี้ยงของหนูก็จะคอยมากดดันให้พ่อหาทางแก้ด้วยตัวเองตลอด หนูไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้พ่อรักเค้าจนลืมรักตัวเอง""

""ป้าเป็นกำลังใจให้นะ ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะเจอเหตุการณ์อะไรมา ขอให้หนูเก็บมันไว้เป็นบทเรียน ต่อจากนี้ไปขอให้หยูใช้ชีวิตให้มีความสุขนะ เลือกในสิ่งที่คิดว่าไม่ทำร้ายตัวเอง""

""ค่ะป้าอ่อน""

""ดื่มนมให้หมดแล้วขึ้นนอนได้แล้วค่ะ""

ระหว่างการสนทนาของคนสองคน กลับมีบุคคลที่ 3 ยืนฟังแล้วรู้สึกไม่ชอบใจเป็นอย่างมาก เพราะรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้กำลังเรียกร้องความสนใจ และคะแนนสงสารจากป้าอ่อนอยู่.........

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เมียแต่งที่ไร้รัก   Ep.60 ตอนจบ

    ตอนที่ 60 ตอนจบวันเปิดตัวกิจการใหม่ของอัยวาและกรณ์มาถึงอย่างสง่างาม ภายใต้ชื่อแบรนด์ “ร่มไม้ by ไพศาลทรัพย์” ที่ไม่ใช่แค่คาเฟ่หรือร้านงานฝีมือ แต่เป็นโมเดลธุรกิจเพื่อชุมชน ที่รวมความอบอุ่นของบ้านเข้าไว้กับโอกาสของคนตัวเล็ก ๆทแขกเหรื่อทยอยเข้ามาจนแน่นสวนหน้าร้านมีทั้งนักข่าว ทายาทนักธุรกิจ และผู้คนในชุมชน เบลส่งดอกไม้มาจากต่างประเทศ แนบการ์ดเขียนมือว่า “ร่มไม้...ที่ช่วยให้ใครหลายคนพ้นพายุ”นิ้งและวายุยืนอยู่ข้างกันในชุดเรียบหรู ยิ้มให้กันเหมือนคนที่เคยผ่านพายุด้วยกัน และเลือกจะจับมือไว้แน่นขึ้นในวันที่ท้องฟ้าเปิด เมฆในชุดสูทสีเทาเข้ม ขึ้นกล่าวเปิดงานแทนทั้งคู่“พ่อเคยคิดว่าความสำเร็จต้องใหญ่ ต้องแข็งแรง ต้องเร่งรีบ แต่ลูกของพ่อสองคนสอนว่าความสำเร็จที่แท้จริง มาจากหัวใจที่กล้ารัก และกล้ายืนหยัดในสิ่งที่เชื่อ”เมื่อเสียงปรบมือจางลง กรณ์ก้าวขึ้นเวทีเล็ก ๆ หน้าร้านที่ตกแต่งด้วยผ้าขาวและไม้ไผ่ เขาหยิบไมโครโฟนขึ้นมาช้า ๆ สบตาอัยวาที่ยืนอยู่ริมเวที แล้วเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“มีคนเคยถามผมว่า ผู้หญิงเปลี่ยนผู้ชายได้ไหม วันนี้ผมตอบได้ว่า ได้ครับ แต่ไม่ใช่เพราะเธอพยายามเปลี่ยนผม”เขาหยุด

  • เมียแต่งที่ไร้รัก   Ep.59

    ตอนที่ 59ค่ำวันหนึ่งหลังจากฝนตกหนักเมื่อไม่กี่วันก่อน อากาศกลับมาเย็นสบาย ลมพัดเบา ๆ ผ่านร่มไม้ในสวนหลังบ้าน กลิ่นหอมของปีบและมะลิยังคงลอยอวลอยู่ในอากาศกรณ์เดินออกจากครัวด้วยถาดไม้เล็ก ๆ ที่มีขนมปังอบใหม่และชาอุ่นกลิ่นกุหลาบ เขาวางมันลงตรงโต๊ะไม้เตี้ยกลางห้อง ก่อนจะหันกลับไปจุดเทียนบนเชิงเทียนทองเหลืองที่อยู่ใกล้กันอัยวานั่งอยู่ตรงมุมพรม อ่านหนังสือเกี่ยวกับศิลปะเด็กในห้องเรียน เธอสวมเสื้อยืดเนื้อนิ่มกับกางเกงผ้าสีอ่อน ดูเรียบง่ายจนเกือบธรรมดา แต่ในสายตาของเขาเธอคือความสวยงามที่สุด“พี่จะจ้องหนูนานแค่ไหนคะ” เธอเงยหน้าขึ้นยิ้มล้อ ขณะที่เขานั่งลงข้างเธอกรณ์ยิ้มไม่ตอบ เขาหยิบแก้วชาขึ้นมาส่งให้เธอ ก่อนจะนั่งชิดเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิด“คืนนี้พี่ไม่ได้อยากให้มันเป็นคืนพิเศษอะไรหรอกนะ” เขาเอ่ยเสียงนุ่ม “แต่พี่แค่อยากให้มันเป็นของเราแค่ของเราสองคน”อัยวานิ่งไป ดวงตาคู่นั้นวาววับในแสงเทียน เธอวางหนังสือลง แล้วยื่นมือไปแตะแก้มเขา“พี่รู้ไหมหนูไม่เคยรู้สึกปลอดภัยขนาดนี้เลยค่ะ”“กับพี่หนูไม่ต้องฝืน ไม่ต้องแข็งแรง ไม่ต้องสวย ไม่ต้องฉลาด หนูแค่เป็นหนู”กรณ์กุมมือเธอไว้ แล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้“และพี

  • เมียแต่งที่ไร้รัก   Ep.58

    ตอนที่ 58เสียงฟ้าร้องแรกของค่ำคืนดังขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ลมฝนพัดแรงจนใบปีบปลิวกระจัดกระจาย อัยวารีบเดินไปปิดหน้าต่างทุกบานในร้าน ‘ร่มไม้’ ขณะที่กรณ์วางแก้วกาแฟลงแล้วลุกขึ้นช่วยเธอทันที ไม่นานนัก ฝนก็เริ่มโปรยลงมาอย่างต่อเนื่อง จังหวะตกกระทบหลังคาไม้สังกะสีทำให้ความทรงจำเก่า ๆ ถูกปลุกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว อัยวายืนอยู่ริมประตู มองออกไปยังสายฝน แล้วหลุดพูดขึ้นเบา ๆ“คืนนั้นฝนตกครั้งแรกที่หนูเข้ามาอยู่บ้านพี่ จำได้ไหมคะ”กรณ์หันไปมองเธอ ยิ้มจาง ๆ“พี่จำได้หนูเปียกทั้งตัว หน้าก็ซีดเหมือนจะร้องไห้”“แต่สุดท้ายก็ไม่ร้องเพราะหนูไม่รู้ว่าตัวเองควรเสียใจหรือควรดีใจที่หนีจากบ้านเก่าได้”กรณ์เดินเข้ามาใกล้ วางมือบนไหล่เธอ“ตอนนั้นพี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าคนที่ยืนตรงหน้าคือผู้หญิงที่จะเปลี่ยนโลกของพี่”อัยวายิ้มบาง ๆดวงตาฉ่ำแสงฝนและความทรงจำ“คืนแรกที่ฝนตกหนูเคยเกลียดพี่” เธอพูดอย่างกล้า“เพราะพี่เป็นคนเดียวที่หนูต้องเชื่อฟัง ทั้งที่หัวใจหนูไม่อยากเชื่อใครอีกแล้ว”กรณ์พยักหน้าเบา ๆ“พี่เองก็ไม่เชื่อในความรักเพราะพี่คิดว่ามันเปลี่ยนคนไม่ได้”“แต่หนูเปลี่ยนพี่โดยที่หนูไม่เคยพยายามเลย”ทั้งสองยืนเงี

  • เมียแต่งที่ไร้รัก   Ep.57

    ตอนที่ 57อัยวาเดินตรวจมุมอ่านหนังสือของร้าน ‘ร่มไม้’ ในตอนสาย ขณะที่แสงแดดลอดผ่านช่องไม้ของหลังคาเป็นลำเส้นเล็ก ๆ เธอจัดหนังสือเด็กเล่มใหม่ลงบนชั้น แล้วลูบปกอย่างเบามือก่อนจะถอนหายใจเงียบ ๆบางครั้งความเงียบสงบก็ทำให้เสียงจากอดีตกลับมาดังขึ้นอีกครั้ง เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในกระเป๋ากางเกง เธอจึงหยิบขึ้นมาดูหมายเลขไม่คุ้น แต่ขึ้นต้นด้วยรหัสประเทศที่เธอรู้ดีว่าไม่ใช่จากใครอื่นเธอลังเลเพียงอึดใจ ก่อนจะกดรับสาย“สวัสดีค่ะ” เสียงเธอเบาลงจนเกือบเป็นกระซิบ“แกจำฉันได้ใช่ไหม อัยวา”เสียงนั้นเย็นชา แต่ยังคงความคุ้นเคยจนเธอขนลุกวาบ“แม่...”ปลายสายเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึก“ฉันรู้ว่าฉันไม่มีสิทธิ์โทรมาแต่ตอนนี้ธุรกิจแม่กำลังจะล้มละลายจริง ๆ แกช่วยอะไรแม่ไม่ได้เลยเหรอ”อัยวากำโทรศัพท์แน่น ดวงตาเธอสั่นไหว“แม่ต้องการอะไรจากหนูอีกคะ”“แค่ให้พ่อของผัวแกช่วยพูดกับธนาคารให้หน่อย ฉันรู้ว่าเขามีอิทธิพลอยู่บ้าง”“หนูไม่ได้เป็นใครในสายตาแม่เลย แต่วันนี้แม่โทรมาเพราะหนูเป็นเมียของลูกชายบ้านไพศาลทรัพย์ใช่ไหมคะ”ปลายสายเงียบกริบ ก่อนจะตอบกลับ“ก็เพราะฉันรู้ว่าแกมันไม่เ

  • เมียแต่งที่ไร้รัก   Ep.56

    ตอนที่ 56แสงแดดอ่อนของเช้าวันจันทร์ส่องลอดผ่านช่องใบไม้ของต้นปีบสูงใหญ่กลางสวน บ้านไม้หลังเล็กถูกปรับปรุงใหม่เรียบร้อยด้วยโครงสร้างเดิม เสริมด้วยความรักและความตั้งใจของเจ้าของบ้านคู่ใหม่“ร้าน 'ร่มไม้' พร้อมเปิดพรุ่งนี้แล้วนะคะ” อัยวาพูดขึ้นขณะยืนอยู่ตรงหน้าร้านที่เพิ่งตกแต่งเสร็จเธอสวมผ้ากันเปื้อนสีเบจ มีลายปักคำว่า ‘ร่มไม้’ ที่เธอเย็บด้วยมือลงบนกระเป๋าเสื้อด้านหน้า กรณ์เดินออกมาจากมุมกาแฟของร้านที่เขาทำเองกับมือ สวมเสื้อเชิ้ตพับแขนกับกางเกงผ้าสีเข้ม เขายิ้มแล้วเดินมาโอบเอวเธอ“เราเปิดร้านแต่พี่รู้สึกเหมือนเปิดบ้านเลยนะ”“เพราะมันคือบ้านของเราจริง ๆไงคะ”ทั้งคู่หันไปมองต้นปีบที่ออกดอกบานสะพรั่งเหนือหลังคาไม้ ร้าน 'ร่มไม้' มีมุมอ่านหนังสือสำหรับเด็ก ห้องเล็กสำหรับสอนงานฝีมือ และโต๊ะกาแฟกลางสวน และตรงกลางของทั้งหมดนั้นคือความรักที่เติบโตอย่างเงียบงามเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขัดจังหวะความสงบชั่วขณะ อัยวาหยิบขึ้นมา ดวงตาสว่างไสวเมื่อเห็นชื่อบนหน้าจอ“นิ้งโทรมาค่ะพี่”กรณ์พยักหน้า “โอเค เดี๋ยวพี่ไปจัดชั้นหนังสือก่อน”อัยวากดรับสายทันที “ว่าไงมึง คิดถึงอะ”เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังจากปลาย

  • เมียแต่งที่ไร้รัก   Ep.55

    ตอนที่ 55เช้าวันอาทิตย์ อากาศในสวนหลังบ้านไพศาลทรัพย์อบอวลด้วยกลิ่นหอมของดอกปีบที่ผลิบานตามฤดูกาล เสียงนกร้องและแสงแดดอ่อน ๆ ที่ลอดผ่านช่องใบไม้ ทำให้บรรยากาศรอบตัวเงียบสงบและ เหมาะจะเป็นวันพิเศษแม้จะไม่มีใครเอ่ยออกมาตรง ๆกรณ์ยืนอยู่ริมระเบียง สวมเชิ้ตสีขาวสะอาด ปลายแขนเสื้อถูกพับขึ้นจนถึงข้อศอก เขาเงยหน้ารับแสงแดดบางเบา สูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะหันไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนม้านั่งใต้ต้นปีบ อัยวาสวมเดรสลินินสีครีม ผมยาวถูกรวบครึ่งไว้เรียบร้อย มือของเธอกำลังถักพวงมาลัยดอกมะลิเล็ก ๆ อย่างตั้งใจ เธอเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของเขา แล้วส่งยิ้มบาง ๆ ให้"หนูรู้ไหม ว่าวันนี้มันพิเศษแค่ไหน” เขานั่งลงข้างเธอ เอื้อมมือไปรับพวงมาลัยจากมือเธอ“สำหรับหนูทุกวันที่พี่อยู่ข้างหนู มันพิเศษหมดเลยค่ะ”กรณ์หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะวางพวงมาลัยลงบนตักเธอ แล้วล้วงบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ กล่องกำมะหยี่เล็ก ๆ สีขาวไข่มุก วางอยู่บนฝ่ามือของเขา อัยวาชะงักไป ดวงตากะพริบถี่ราวกับไม่แน่ใจว่าภาพตรงหน้าคือเรื่องจริง“พี่เคยแต่งงานกับหนูแต่ตอนนั้น หนูไม่ได้เลือก และพี่เองก็ยังไม่เข้าใจความรักดีพอ”กรณ์เปิดกล่องอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status