로그인공유
Ep.3 เขี่ยทิ้ง
최신 업데이트:
2025-07-03 15:42:41""ตามมาดิ๊ไอ้กรณ์ ยืนเอาอะไร""
""เอ้าไอ้นี่ กูไม่อยากมาที่นี่ก็บังคับกูมา"" ""มาเที่ยวบ้างเถอะ มึงจะเครียดอะไรนักหนาวะ"" ""กูไม่อยากทะเลาะกับเบลมึงก็รู้ ที่กูมาเพราะวันนี้เป็นวันเกิดมึง ร้านอาหารที่กูจะพาไปมึงก็ไม่ไป แต่พามาที่นี่อะนะ ไอ้เวร"" ""เมื่อกี้มึงเพิ่งพูดว่าวันนี้วันเกิดกูถูกมั๊ย เพราะฉะนั้นกูจะไปฉลองที่ไหนก็ต้องตามใจกูจบมั้ย"" ""เออ ครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายนะไอ้เวฟ กูจะไม่ทำอะไรแบบนี้แล้วกูไม่อยากทะเลาะกับเบล"" ""เออหน่าาา ไปๆห้อง V กูจองไว้ เดี๋ยวพวกไอ้ดรีมตามมาดึกๆ"" ""กกเมียเข้านอนกันอยู่มั้งไอ้พวกเชี่ย"" ""แหม่มึงไม่ต้องกก แต่มึงหนีน้องเบลมา"" ปกรณ์มองหน้าเพื่อนก่อนจะเดินตามเพื่อนขึ้นไปชั้น 2 ของร้านที่ถูกกั้นโซนเอาไว้ต่างหาก ภายในห้องเปิดประตูออกมาถูกจัดไว้ด้วยไฟสลัวที่มองอย่างไงก็ไม่ต่างจากห้องเชือดที่เคยเห็นตามในหนัง...... ""มึงยืนทำไรไอ้กรณ์"" ""กูก็ยืนดูภายในห้อง มึงเห็นแล้วถามทำไม"" ""เอ้า ดูเพื่อ โน่นนน มาแล้วกูอุสาห์เลือกมาให้มึงเองกับมือ"" ปกรณ์หันไปมองหน้าประตูที่มีผู้หญิงสองคนเดินเข้ามา 1 คนที่ตนเองคุ้นหน้า เพราะเมื่อกลางวันแม่สาวน้อยคนนี้เพิ่งปะทะคารมกับตนเองไปที่ร้านอาหาร หลังจากเดินชนกัน....... อัยวาเดินตามดาวมายังห้อง Vip ดาวเข้าไปนั่งกับแขกของตัวเองเหมือนทุกครั้ง เพราะแขกของดาวมาหาดาวที่ร้านค่อนข้างจะบ่อย หรือเพียงตัวเธอที่ต้องไปนั่งกับแขกใหม่ แวปแรกที่เห็นแน่นอนนอนว่าตัวเธอจำได้ เค้าคือคนที่ทำให้เธอถูกเเม่วันเมื่อกลางวันเพราะไปส่งอาหารที่โรงบาลช้า......... ""หึ"" น้ำเสียงเยือกเย็นดังอยู่ในลำคอ แต่อันวาได้ยินเต็ม 2 หู เพราะบรรยากาศในห้องตอนนี้มีเพียงแค่เพลงสบายๆ ที่ถูกเปิดเบาๆ ""รับเครื่องดื่มเลยมั้ยคะ เดี๋ยวฉันชงให้"" ""ฉันมองผู้หญิงอย่างเธอไม่ผิดจริงๆ เท่าไหร่ล่ะ ฉันจ่ายได้นะ"" ""เหมือนคุณจะเข้าใจอะไรผิดนะคะ ที่นี่มีกฎแค่นั่งเอนเตอร์เทนค่ะ ไม่มีการขายอะไรทั้งนั้น ถ้าหาคนขายคุณคงต้องไปที่อื่น"" ""หรอ เพราะฉันไม่ใช่ลูกค้าประจำหรือเปล่า เธอถึงพูดคำนี้ ฉันคิดไว้แล้วว่าเธอคงไม่พ้นงานแบบนี้ ความคิดฉันนี่มันตรงเป๊ะจริงๆ"" ""คุณดูถูกฉันได้นะคะ แต่คุณไม่ควรดูถูกอาชีพคนอื่น ถ้าคุณไม่พอใจฉันเชิญคุณเลือกเด็กใหม่ได้เลยค่ะ"" ""เธอไล่แขกหรอ"" ""ถ้าเป็นคุณจะใช้คำว่า ไล่ ฉันก็ไม่ติดค่ะ"" ""นี่เธอ!!"" ""อะไรของมึงไอ้กรณ์อารมณ์เสียอะไรนักหนาวะ นี่ถ้ามึงไม่อยากอยู่ขนาดนี้มึงกลับเลยก็ได้นะ กูไม่ว่า เดี๋ยวพวกไอ้ดรีมก็มา"" ""อารมณ์เสียไรมึง กูก็ปกติ เออกูไม่เสียงดังแล้วก็ได้ วันนี้วันเกิดมึงกูจะเป็นเด็กดี"" ""ก็แค่นี้อะ มึงนะมึง"" ปกรณ์หันมองหน้าเพื่อนก่อนจะยกแก้วเหล้าที่อัยวาชงให้เข้าปาก แม้ว่าจะไม่สบอารมณ์กับคนข้างๆ แต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนที่เป็นเจ้าของวันเกิดลำบากใจ....... ""แล้วเด็กที่ผมจองไว้อยู่ไหนล่ะเจ๊ ผมมาหาคนนั้น แล้วเจ๊จะให้ผมเลือกคนอื่นเพราะเห็นแก่เงินลูกค้า Vip. หรอ ผมมาที่นี่แทบทุกคืนตั้งแต่ร้านเปิด ทำไมเจ๊ทำแบบนี้อะ"" เสียงโวยวายที่หน้าห้อง Vip ดังขึ้นก่อนที่ประตูห้องจะถูกเปิดออก โดยมีเฟิร์สลูกค้าประจำที่มาหาเธอทุกคืนยืนโวยวายอยู่ เฟิร์สมักจะมาเที่ยวที่นี่ทุกคือโดยที่พีอาร์ที่เลือกจะเป็นอัยวาทุกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับถูกลูกค้า Vip มาแย่งไปทำให้เจ้าตัวรู้สึกไม่พอใจมากที่สุด ที่เค้ามาที่นี่ทุกคือก็เพราะชอบอัยวา และเคยสารภาพไปแล้วแต่อัยวาขอเวลาเพราะไม่พร้อมจะคบกับใคร...... ""ขอโทษด้วยค่ะ ขอโทษนะคะพอดีลูกค้าเมาค่ะ"" เจ๊จูนเจ้าของร้านก้มหัวให้ปกรณ์และเวฟที่นั่งงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่....... ""ถ้าเจ๊ไม่จัดการเรื่องนี้ให้ผม ผมจะบอกลูกค้าที่นี่ให้หมดว่าเจ๊เห็นแก่เงินทั้งที่ผมก็จ่ายค่าสมาชิกทุกเดือนเหมือนกัน"" ""พี่จูนคะๆ เดี๋ยวหนูลงไปนั่งกับลูกค้าก็ได้ค่ะ แล้วพี่ก็ให้ลูกค้าเรียกคนอื่นมานั่งห้องนี้ จะได้ไม่มีปัญหา"" ""แต่วันนี้คุณเฟิร์สเมานะ วารับมือไหวหรอ"" ""ไหวค่ะ วาไหว"" เจ๊จูนเดินเข้าไปเจรจากับปกรณ์ และ เวฟ ทั้งสองคนไม่ได้ติดขัดอะไรเพราะไม่อยากให้ร้านมีปัญหา...... ""รับเด็กคนอื่นมาแทนมั้ยคะคุณกรณ์"" ""ไม่เป็นไรครับ วันนี้ผมอยากนั่งคนเดียว ขอบคุณมากเลยครับ เดี๋ยวเพื่อนผมมาจะให้พวกมันลงไปเลือกเด็กนะครับ"" ""ค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะ ถ้าไม่ได้พวกคุณจูนแย่แน่ๆ"" ปกรณ์ยิ้มให้เจ๊จูนก่อนที่จะนั่งกินเหล้าต่อแม้ในใจจะรู้สึกเคืองอัยวาไม่น้อยทั้งเรื่องเมื่อกลางวันและเรื่องตอนนี้ เค้าเป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าหักหน้าปกรณ์........ งานวันเกิดผ่านไปได้ด้วยดี หลังจากเป่าเค้กก็แยกย้ายกันกลับบ้านมีเพียงปกรณ์ที่กลับที่หลังเพราะมัวแต่เข้าห้องน้ำแล้วออกมาดูดบุหรี่......... ""ปล่อย ปล่อยนะคะพี่เฟิร์ส พี่ก็รู้ว่าที่นี่มีกฎห้ามออกไปกับแขก พี่ทำแบบนี้พี่กำลังทำให้วาเดือดร้อนนะคะ"" ""มันเวลาเลิกงานแล้ววา จะเล่นตัวอะไรนักหนา ไม่พร้อมมีใคร ขอเวลา นี้พี่ให้เวลาวามา 3 เดือนแล้วนะ"" ""พี่เมามากแล้ว กลับไปเถอะค่ะ"" ปกรณ์ยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่ในรถ ก่อนที่จะเห็นว่าอัยวาโดนลากขึ้นรถและพยายามจะเปิดประตูหนี........ ""เห้ยย!!ทำเหี้ยอะไร"" ""เสือกอะไรวะ อ่อ มึงนี่เองไอ้แจกห้อง Vip ที่มาเลือกอัยวา วันนี้อัยวาเลนมีท่าทางดื้อกับกู ไม่ต้องมาเสือก กูคุยกันได้"" ""พี่เฟิร์สปล่อยวา วาจะไปเปลี่ยนชุดแล้วกลับบ้าน"" ""เดี๋ยวพี่ไปส่งวา อย่าดื้อ"" ""ถ้าพี่ไม่หยุด วาจะเลิกยุ่งกับพี่ กลับไปค่ะ วันนี้เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน"" ""ได้วา แล้ววากับพี่เราจะได้เห็นดีกัน"" เฟิร์สขับรถออกไปด้วยอารมณ์โมโหบวกกับความเมา อัยวาหันมาขอบคุณปกรณ์โดยที่ไม่ได้พูดอะไรต่อแล้ววิ่งกลับเข้าร้านไป ปกรณ์ที่เห็นแบบนั้นกลับไม่ได้รู้สึกสงสารเพราะคิดว่าอัยวาคงจะได้เงินจะอีกฝั่งมามากพอแล้วเลยต้องการจะเขี่ยทิ้ง เพราะดูจากท่าทางของเฟิร์สเป็นที่มีเงินเลยคนนึง.........
최신 챕터
เมียแต่งที่ไร้รัก Ep.60 ตอนจบ
ตอนที่ 60 ตอนจบวันเปิดตัวกิจการใหม่ของอัยวาและกรณ์มาถึงอย่างสง่างาม ภายใต้ชื่อแบรนด์ “ร่มไม้ by ไพศาลทรัพย์” ที่ไม่ใช่แค่คาเฟ่หรือร้านงานฝีมือ แต่เป็นโมเดลธุรกิจเพื่อชุมชน ที่รวมความอบอุ่นของบ้านเข้าไว้กับโอกาสของคนตัวเล็ก ๆทแขกเหรื่อทยอยเข้ามาจนแน่นสวนหน้าร้านมีทั้งนักข่าว ทายาทนักธุรกิจ และผู้คนในชุมชน เบลส่งดอกไม้มาจากต่างประเทศ แนบการ์ดเขียนมือว่า “ร่มไม้...ที่ช่วยให้ใครหลายคนพ้นพายุ”นิ้งและวายุยืนอยู่ข้างกันในชุดเรียบหรู ยิ้มให้กันเหมือนคนที่เคยผ่านพายุด้วยกัน และเลือกจะจับมือไว้แน่นขึ้นในวันที่ท้องฟ้าเปิด เมฆในชุดสูทสีเทาเข้ม ขึ้นกล่าวเปิดงานแทนทั้งคู่“พ่อเคยคิดว่าความสำเร็จต้องใหญ่ ต้องแข็งแรง ต้องเร่งรีบ แต่ลูกของพ่อสองคนสอนว่าความสำเร็จที่แท้จริง มาจากหัวใจที่กล้ารัก และกล้ายืนหยัดในสิ่งที่เชื่อ”เมื่อเสียงปรบมือจางลง กรณ์ก้าวขึ้นเวทีเล็ก ๆ หน้าร้านที่ตกแต่งด้วยผ้าขาวและไม้ไผ่ เขาหยิบไมโครโฟนขึ้นมาช้า ๆ สบตาอัยวาที่ยืนอยู่ริมเวที แล้วเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“มีคนเคยถามผมว่า ผู้หญิงเปลี่ยนผู้ชายได้ไหม วันนี้ผมตอบได้ว่า ได้ครับ แต่ไม่ใช่เพราะเธอพยายามเปลี่ยนผม”เขาหยุด
เมียแต่งที่ไร้รัก Ep.59
ตอนที่ 59ค่ำวันหนึ่งหลังจากฝนตกหนักเมื่อไม่กี่วันก่อน อากาศกลับมาเย็นสบาย ลมพัดเบา ๆ ผ่านร่มไม้ในสวนหลังบ้าน กลิ่นหอมของปีบและมะลิยังคงลอยอวลอยู่ในอากาศกรณ์เดินออกจากครัวด้วยถาดไม้เล็ก ๆ ที่มีขนมปังอบใหม่และชาอุ่นกลิ่นกุหลาบ เขาวางมันลงตรงโต๊ะไม้เตี้ยกลางห้อง ก่อนจะหันกลับไปจุดเทียนบนเชิงเทียนทองเหลืองที่อยู่ใกล้กันอัยวานั่งอยู่ตรงมุมพรม อ่านหนังสือเกี่ยวกับศิลปะเด็กในห้องเรียน เธอสวมเสื้อยืดเนื้อนิ่มกับกางเกงผ้าสีอ่อน ดูเรียบง่ายจนเกือบธรรมดา แต่ในสายตาของเขาเธอคือความสวยงามที่สุด“พี่จะจ้องหนูนานแค่ไหนคะ” เธอเงยหน้าขึ้นยิ้มล้อ ขณะที่เขานั่งลงข้างเธอกรณ์ยิ้มไม่ตอบ เขาหยิบแก้วชาขึ้นมาส่งให้เธอ ก่อนจะนั่งชิดเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิด“คืนนี้พี่ไม่ได้อยากให้มันเป็นคืนพิเศษอะไรหรอกนะ” เขาเอ่ยเสียงนุ่ม “แต่พี่แค่อยากให้มันเป็นของเราแค่ของเราสองคน”อัยวานิ่งไป ดวงตาคู่นั้นวาววับในแสงเทียน เธอวางหนังสือลง แล้วยื่นมือไปแตะแก้มเขา“พี่รู้ไหมหนูไม่เคยรู้สึกปลอดภัยขนาดนี้เลยค่ะ”“กับพี่หนูไม่ต้องฝืน ไม่ต้องแข็งแรง ไม่ต้องสวย ไม่ต้องฉลาด หนูแค่เป็นหนู”กรณ์กุมมือเธอไว้ แล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้“และพี
เมียแต่งที่ไร้รัก Ep.58
ตอนที่ 58เสียงฟ้าร้องแรกของค่ำคืนดังขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ลมฝนพัดแรงจนใบปีบปลิวกระจัดกระจาย อัยวารีบเดินไปปิดหน้าต่างทุกบานในร้าน ‘ร่มไม้’ ขณะที่กรณ์วางแก้วกาแฟลงแล้วลุกขึ้นช่วยเธอทันที ไม่นานนัก ฝนก็เริ่มโปรยลงมาอย่างต่อเนื่อง จังหวะตกกระทบหลังคาไม้สังกะสีทำให้ความทรงจำเก่า ๆ ถูกปลุกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว อัยวายืนอยู่ริมประตู มองออกไปยังสายฝน แล้วหลุดพูดขึ้นเบา ๆ“คืนนั้นฝนตกครั้งแรกที่หนูเข้ามาอยู่บ้านพี่ จำได้ไหมคะ”กรณ์หันไปมองเธอ ยิ้มจาง ๆ“พี่จำได้หนูเปียกทั้งตัว หน้าก็ซีดเหมือนจะร้องไห้”“แต่สุดท้ายก็ไม่ร้องเพราะหนูไม่รู้ว่าตัวเองควรเสียใจหรือควรดีใจที่หนีจากบ้านเก่าได้”กรณ์เดินเข้ามาใกล้ วางมือบนไหล่เธอ“ตอนนั้นพี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าคนที่ยืนตรงหน้าคือผู้หญิงที่จะเปลี่ยนโลกของพี่”อัยวายิ้มบาง ๆดวงตาฉ่ำแสงฝนและความทรงจำ“คืนแรกที่ฝนตกหนูเคยเกลียดพี่” เธอพูดอย่างกล้า“เพราะพี่เป็นคนเดียวที่หนูต้องเชื่อฟัง ทั้งที่หัวใจหนูไม่อยากเชื่อใครอีกแล้ว”กรณ์พยักหน้าเบา ๆ“พี่เองก็ไม่เชื่อในความรักเพราะพี่คิดว่ามันเปลี่ยนคนไม่ได้”“แต่หนูเปลี่ยนพี่โดยที่หนูไม่เคยพยายามเลย”ทั้งสองยืนเงี
เมียแต่งที่ไร้รัก Ep.57
ตอนที่ 57อัยวาเดินตรวจมุมอ่านหนังสือของร้าน ‘ร่มไม้’ ในตอนสาย ขณะที่แสงแดดลอดผ่านช่องไม้ของหลังคาเป็นลำเส้นเล็ก ๆ เธอจัดหนังสือเด็กเล่มใหม่ลงบนชั้น แล้วลูบปกอย่างเบามือก่อนจะถอนหายใจเงียบ ๆบางครั้งความเงียบสงบก็ทำให้เสียงจากอดีตกลับมาดังขึ้นอีกครั้ง เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในกระเป๋ากางเกง เธอจึงหยิบขึ้นมาดูหมายเลขไม่คุ้น แต่ขึ้นต้นด้วยรหัสประเทศที่เธอรู้ดีว่าไม่ใช่จากใครอื่นเธอลังเลเพียงอึดใจ ก่อนจะกดรับสาย“สวัสดีค่ะ” เสียงเธอเบาลงจนเกือบเป็นกระซิบ“แกจำฉันได้ใช่ไหม อัยวา”เสียงนั้นเย็นชา แต่ยังคงความคุ้นเคยจนเธอขนลุกวาบ“แม่...”ปลายสายเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึก“ฉันรู้ว่าฉันไม่มีสิทธิ์โทรมาแต่ตอนนี้ธุรกิจแม่กำลังจะล้มละลายจริง ๆ แกช่วยอะไรแม่ไม่ได้เลยเหรอ”อัยวากำโทรศัพท์แน่น ดวงตาเธอสั่นไหว“แม่ต้องการอะไรจากหนูอีกคะ”“แค่ให้พ่อของผัวแกช่วยพูดกับธนาคารให้หน่อย ฉันรู้ว่าเขามีอิทธิพลอยู่บ้าง”“หนูไม่ได้เป็นใครในสายตาแม่เลย แต่วันนี้แม่โทรมาเพราะหนูเป็นเมียของลูกชายบ้านไพศาลทรัพย์ใช่ไหมคะ”ปลายสายเงียบกริบ ก่อนจะตอบกลับ“ก็เพราะฉันรู้ว่าแกมันไม่เ
เมียแต่งที่ไร้รัก Ep.56
ตอนที่ 56แสงแดดอ่อนของเช้าวันจันทร์ส่องลอดผ่านช่องใบไม้ของต้นปีบสูงใหญ่กลางสวน บ้านไม้หลังเล็กถูกปรับปรุงใหม่เรียบร้อยด้วยโครงสร้างเดิม เสริมด้วยความรักและความตั้งใจของเจ้าของบ้านคู่ใหม่“ร้าน 'ร่มไม้' พร้อมเปิดพรุ่งนี้แล้วนะคะ” อัยวาพูดขึ้นขณะยืนอยู่ตรงหน้าร้านที่เพิ่งตกแต่งเสร็จเธอสวมผ้ากันเปื้อนสีเบจ มีลายปักคำว่า ‘ร่มไม้’ ที่เธอเย็บด้วยมือลงบนกระเป๋าเสื้อด้านหน้า กรณ์เดินออกมาจากมุมกาแฟของร้านที่เขาทำเองกับมือ สวมเสื้อเชิ้ตพับแขนกับกางเกงผ้าสีเข้ม เขายิ้มแล้วเดินมาโอบเอวเธอ“เราเปิดร้านแต่พี่รู้สึกเหมือนเปิดบ้านเลยนะ”“เพราะมันคือบ้านของเราจริง ๆไงคะ”ทั้งคู่หันไปมองต้นปีบที่ออกดอกบานสะพรั่งเหนือหลังคาไม้ ร้าน 'ร่มไม้' มีมุมอ่านหนังสือสำหรับเด็ก ห้องเล็กสำหรับสอนงานฝีมือ และโต๊ะกาแฟกลางสวน และตรงกลางของทั้งหมดนั้นคือความรักที่เติบโตอย่างเงียบงามเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขัดจังหวะความสงบชั่วขณะ อัยวาหยิบขึ้นมา ดวงตาสว่างไสวเมื่อเห็นชื่อบนหน้าจอ“นิ้งโทรมาค่ะพี่”กรณ์พยักหน้า “โอเค เดี๋ยวพี่ไปจัดชั้นหนังสือก่อน”อัยวากดรับสายทันที “ว่าไงมึง คิดถึงอะ”เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังจากปลาย
เมียแต่งที่ไร้รัก Ep.55
ตอนที่ 55เช้าวันอาทิตย์ อากาศในสวนหลังบ้านไพศาลทรัพย์อบอวลด้วยกลิ่นหอมของดอกปีบที่ผลิบานตามฤดูกาล เสียงนกร้องและแสงแดดอ่อน ๆ ที่ลอดผ่านช่องใบไม้ ทำให้บรรยากาศรอบตัวเงียบสงบและ เหมาะจะเป็นวันพิเศษแม้จะไม่มีใครเอ่ยออกมาตรง ๆกรณ์ยืนอยู่ริมระเบียง สวมเชิ้ตสีขาวสะอาด ปลายแขนเสื้อถูกพับขึ้นจนถึงข้อศอก เขาเงยหน้ารับแสงแดดบางเบา สูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะหันไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนม้านั่งใต้ต้นปีบ อัยวาสวมเดรสลินินสีครีม ผมยาวถูกรวบครึ่งไว้เรียบร้อย มือของเธอกำลังถักพวงมาลัยดอกมะลิเล็ก ๆ อย่างตั้งใจ เธอเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของเขา แล้วส่งยิ้มบาง ๆ ให้"หนูรู้ไหม ว่าวันนี้มันพิเศษแค่ไหน” เขานั่งลงข้างเธอ เอื้อมมือไปรับพวงมาลัยจากมือเธอ“สำหรับหนูทุกวันที่พี่อยู่ข้างหนู มันพิเศษหมดเลยค่ะ”กรณ์หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะวางพวงมาลัยลงบนตักเธอ แล้วล้วงบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ กล่องกำมะหยี่เล็ก ๆ สีขาวไข่มุก วางอยู่บนฝ่ามือของเขา อัยวาชะงักไป ดวงตากะพริบถี่ราวกับไม่แน่ใจว่าภาพตรงหน้าคือเรื่องจริง“พี่เคยแต่งงานกับหนูแต่ตอนนั้น หนูไม่ได้เลือก และพี่เองก็ยังไม่เข้าใจความรักดีพอ”กรณ์เปิดกล่องอ
