93 - พ่อมา

“หยุดพูดอะไรบ้าๆ แล้วก็ไปซักผ้าต่อเถอะค่ะ ฟังแล้วมันจะอ้วก”

“อย่าแอบไปยิ้มคนเดียวก็แล้วกัน” คุณคานส์กระตุกยิ้มมุมปากให้ ฉันจึงรีบหันหน้าหนีเขาก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเผลอตัว พอรู้ตัวเองว่าเผลอยิ้มก็รีบเดินกลับมาในบ้าน

ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์มาจอดฉันจึงเดินไปดูที่หน้าบ้านว่าใครมาก็ได้เห็นว่าโอมกำลังจอดรถอยู่

“กึดเติงหาผมกะครับถึงมายืนรอหน้าบ้านจะอี้” โอมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มโนจิตคิดไปเองใหญ่โต

“พี่ได้ยินเสียงรถก็เลยออกมาดู ไม่ใช่คิดถึงจ้ะ” ฉันตอบดับฝันทำให้โอมหุบยิ้มแทบไม่ทัน

“จุ๊ว่ากึดเติงผมสักหน้อยหื้อใจชื่นบ่ได้กะครับ” โอมทำหน้าบึ้งใส่ฉัน

“มาทำไม ไม่เรียนหรอวันนี้”

“วันนี้วันเสาร์ผมแวะหาหาปี้กลัวปี้จะเหงาเห็นว่าปี้บ่มีเพื่อน”

“อื้อดีเลย จะฝากไปซื้อของที่ตลาดสักหน่อย”

“เอาอะหยังครับจดมาผมจะไปซื้อหื้อ”

“อื้อๆ เดี๋ยวพี่จดให้”

“แล้วปี้อลิซบ่ไปขายเสื้อผ้ากะครับบะเดี่ยวนี้”

“ไม่ได้ไปเลย ช่วงนี้ยุ่งๆ น่ะ”

“ใครกับใครอยู่” เสียงคุณคานส์ดังมาจากด้านหลัง เพียงไม่ถึงห้าวินาทีให้หลังจากคำถาม เขาก็มายืนอยู่ข้างๆ กับฉันแล้ว

“น้องค่ะ” ฉันบอกคุณคานส์ เขาพยักหน้ารับรู้ ดูจากสีหน้าของเขาไม่ได้ตกใจ