มีคนมาหา???

เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกหนึ่ง

มีคนมาหา???

*****

“นี่คุณคะ คุณได้ยินเรื่องของลูกสาวคนดีของคุณบ้างไหมคะ” นางจินอี๋นั่ว ผู้ที่มีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยงของหลิวเมิ่งหลันเอ่ยถามผู้เป็นสามี 

“อืม” หลิวฮุ่ย ตอบผู้เป็นภรรยา

“คุณหมายความว่ายังไงคะ ช่วยบอกให้ฉันเข้าใจหน่อยได้ไหม” อี๋นั่วต้องการคำตอบไอ้อืมที่ว่านี่มันคืออะไร

“แล้วคุณได้ยินมาแบบไหนบ้างล่ะ หลิวฮุ่ยถามกลับไปบ้าง” เขาก็ไม่รู้ว่าภรรยาจะทำแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่

“ก็จะมีอะไรซะอีกล่ะคะ ก็เรื่องการใช้จ่ายของหล่อนน่ะสิ ได้ข่าวมาว่าออกไปตลาดที่ในอำเภอบ่อยมาก แถมเวลากลับมาแต่ละทีก็ขนของมาเยอะแยะ เสื้อผ้าก็ใส่แต่ชุดใหม่ๆ ไม่เห็นจะแวะมาหาเราบ้างทั้งๆที่ต้องผ่านหน้าบ้านเราก่อน อย่างนี้เขาไม่เรียกว่าอกตัญญูหรอคะคุณ” อี๋นั่วเอ่ยอย่างไม่ยินยอม

“คุณจะให้ลูกกตัญญูอะไร เมิ่งหลันมีภาระต้องเท่าไหร่ ต้องเลี้ยงลูก 2 คนด้วยตัวคนเดียว สามีก็ไม่มี ไหนจะอาหารการกินอีก เธอไม่ได้ทำงานที่ทุ่งนาก็เป็นเรื่องปกติแล้วที่เธอจะเข้าไปซื้ออาหารในตัวอำเภอ แล้วคุณต้องการอะไรอีก” หลิวฮุ่ยพูดด้วยความโมโหปนรำคาญ

“ก็ฉันสงสัยนี่คะคุณ  ว่าเมิ่งหลันเอาเงินที่ไหนไปซื้อของมาเยอะแยะ หรือว่าคุณแอบให้เธอกันคะ” อี๋นั่วก็ยังไม่ยอมแพ้ เรื่องที่ว่าเมิ่งหลันเอาเงินที่ไหนมาซื้อของเยอะแยะ

“คุณยังสติดีอยู่หรือเปล่า เงินที่ทำงานได้มาคุณก็เก็บไปจนหมดผมจะเอาเงินที่ไหนไปให้ลูก” หลิวฮุ่ย เริ่มเอือมระอากับภรรยาของตัวเองเต็มทน

“ไม่รู้ล่ะ แต่คุณก็อย่าลืมว่าคุณยังมี ลูกสาวกับลูกชายอีก 2 คนนะคะไม่ใช่มีแค่เมิ่งหลันคนเดียว” ยังใงเธอก็ยังคิดว่าหลิวฮุ่ยต้องแอบให้เงินเมิ่งหลันแน่นอน

“คุณจะพูดอะไรเยอะแยะ  ผมบอกว่าไม่ได้ให้ก็คือไม่ได้ให้ แล้วคุณก็อย่าได้คิดไปเอาเปรียบเมิ่งหลันเป็นอันขาด” หลิวฮุ่ยยื่นคำขาด และเดินออกไปนอกบ้านทันที 

“มีอะไรกันเหรอคะแม่” หลิวซิงอี ผู้เป็นลูกสาวคนโตเข้ามาถามเมื่อได้ยินเสียงบิดาและมารดาทุ่มเถียงกันอยู่ 

หลิวซิงอี นั้นมีอายุสิบเจ็ดปี น้อยกว่าเมิ่งหลัน 3 ปี และมีน้องชายชื่อ หลิวซีซวน อายุสิบห้าปี

“ก็จะอะไรอีกล่ะ ก็เรื่องนังเมิ่งหลันนั่นแหละ” ผู้เป็นมารดาพูดด้วยความโมโห

“ใช่แล้วค่ะแม่ ฉันก็ได้ยินคำนินทาเยอะแยะเลยที่ข้างนอก บอกว่านังเมิ่งหลันมีเงินไปซื้อข้าวของเยอะแยะ แถมยังมีเสื้อผ้าชุดใหม่ใส่อีกด้วย” ซิงอี สุมไฟชุดใหญ่เข้าไปอีกด้วยความที่อิจฉาว่าเมิ่งหลันมีเสื้อผ้าใหม่ใส่ แต่ปีนี้ตัวเองเพิ่งจะได้ชุดใหม่แค่ชุดเดียว นังแม่หม้ายจะได้ดีกว่าเธอได้ยังไง 

“แม่ก็ได้ยินมาแบบนั้น หรือว่าเราจะไปดูมันที่บ้านกันดี” 2 คนแม่ลูกวางแผนกัน

“ถ้างั้นเราไปกันเลยดีไหมคะแม่หนูเลยอยากเห็นหน้าแม่หม้ายผัวทิ้งเต็มทนแล้วล่ะค่ะ” ซิงอี รีบยุแม่ของตนทันที และเมื่ออี๋นั่วพยักหน้าให้กับลูกสาว ทั้งสองคนก็เดินออกไปจากบ้านทันที

*

“เมิ่งหลัน อยู่บ้านหรือไม่เปิดประตูให้ฉันหน่อย” ซิงอี ยืนเรียกพี่สาวที่หน้าประตูรั้วไม่แม้แต่จะเรียกว่าพี่สาวสักคำ

“นี่ได้ยินไหมฉันบอกให้เปิดประตู” ซิงอี เรียกด้วยความโมโหหลังจากที่ยังไม่มีคนมาเปิดประตูอีก จะให้เธอนั้นเสียงดังอยู่ตรงนี้อีกนานแค่ไหน

ส่วนเมิ่งหลัน และลูกแฝด นั้น ได้ยินเสียงคนมาเรียกที่หน้าประตูแล้ว จากในความทรงจำของร่างเก่า เธอคิดได้ขึ้นมาทันทีว่าต้องเป็นสองแม่ลูกมหาภัยแน่นอน เธอจึงยังไม่ออกไปเปิดประตูให้ แต่หันกลับมาคุยกับลูกแฝดของเธอว่า 

“เหวินหลง ฟางหลิน ลูกรอแม่อยู่ในห้องนอนห้ามออกไปเป็นอันขาดนะคะลูก เป็นเด็กดีต้องทำยังไงคะบอกคุณแม่หน่อยซิ” เมิ่งหลันเธอไม่อยากให้ลูกเธอเสียสุขภาพจิต จึงบอกให้ลูกเธอรออยู่ในห้อง

"ไม่ดื้อค่ะ/ไม่ซนครับ" 2แฝด บอกออกไป

“ลูกของแม่เก่งที่สุด ถ้างั้นแม่ขอออกไปทำธุระก่อนนะรอแม่อยู่ในนี้นะจ๊ะ” แล้วเธอก็ปิดประตูห้องนอนแล้วเดินออกไปที่รั้วหน้าบ้าน

“คุณมาที่นี่มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” เมิ่งหลันถามทันทีที่เธอเปิดประตูมาเจอสองคนแม่ลูก

“ทำไม  ถ้าพวกฉันไม่มีธุระมาที่นี่ไม่ได้ใช่ไหม”  อี๋นั่ว ก็ถามออกไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเช่นกัน

“ใช่ค่ะถ้าไม่มีธุระก็ไม่สมควรที่จะมา” เมิ่งหลันยอกย้อนกลับไป เธอไม่ใช่เมิ่งหลันคนเก่าที่จะต้องมาทนฟังหรือยอมให้พวกเขารังแก

“นี่หล่อน  ฉันเป็นแม่ของเธอนะ” อี๋นั่ว อ้างความเป็นภรรยาพ่อของเมิ่งหลัน ซึ่งก็คือในฐานะแม่เลี้ยง

“ไม่ใช่ค่ะ  คุณไม่ใช่แม่ของฉัน  แม่ของฉันตายไปตั้งนานแล้ว คุณควรที่จะรู้เอาไว้ด้วย” เมิ่งหลันตอบกลับ แบบไม่ยินยอมเช่นกัน เอาสิ หยาบมาหยาบกลับไม่โกง

……………………………………………………….

อย่าลืมกดหัวใจ❤️ให้ด้วยนะคะ 

ขอบคุณค่ะ