LOGINShare
แนะนำเรื่อง/บทนำ
Last Updated:
2025-09-08 20:21:52“พี่กล้า_”
“พี่กล้ามีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?” “ผัวไปไหน?” “ไม่มีจ้ะ” “เหอะ” “มันทิ้งไปมีเมียใหม่ หรือเห็นผู้ชายแล้วบอกว่าตัวเองไม่มีผัวล่ะ?” กลับบ้านมาคนว่าง ๆ แบบเขาก็ควรจะทำอะไรที่มันมีประโยชน์สักหน่อยสิ อย่างเช่นการไปแอบมองอดีตแบบเธอ ขับรถวนรอบหมู่บ้านอย่างกับรถเติมน้ำเปล่าไม่ใช่น้ำมัน แล้วถามคำถามกวนส้นตี_แบบนี้ เขาสะใจมากที่ได้เยาะเย้ยคนแบบเธอ ผู้หญิงใจร้ายที่ทำเขากินไม่อิ่มหลับไม่เต็มตามาห้าปีเต็ม แต่ไม่รู้ว่าทำไมเวลาเจอหน้ากันเขาต้องใจอ่อน แพ้ให้กับความใสซื่อไร้เดียงสาของเธอตลอด แถมเจ้าเด็กน้อยหน้าหล่อลูกชายที่เกาะเธอหนึบด้วยอีกคน เขาทั้งเเกลียด ทั้งสงสาร จนกระทั่งวันที่เขาต้องมารู้ความจริงบางอย่าง… “แล้ว…แล้วถ้าเป็นลูกกูจริงทำไมน้ำค้างถึงไม่บอกกูวะ” “บอกห่าไร!! มึงบล็อกเบอร์พวกกูสัสเอ้ย! คนทั่วบ้านทั่วเมืองเขารู้หมดว่าต้นไผ่เป็นลูกมึง ยกเว้นควายเรียกพี่แบบมึงนี่แหละที่ไม่รู้เหี้ยไรกับเขา” “…” “นะ น้ำค้างท้องตอนไหน?” “ตอนเอากับมึง” “ไม่ใช่ไอ้ห่า กูหมายถึงท้องช่วงไหน” _______________ “พี่ขอโทษ ~” “ พ่อมันแย่เอง” “พ่อนี่งอแงจังเลยเนอะแม่ ไม่เห็นเก่งเหมือนไผ่เลย” “พี่กล้า พี่ช่วยไปร้องไห้อยู่หลังส้วมเถอะจ้ะ อายต้นไผ่” กล้า สูง 190 ซม. อายุ 25 ปี หนุ่มหล่อ ปากหมาแสนเย็นชา “ขึ้นรถไปเลยไป เดินตากแดดตากลมมาทั้งวันเดี๋ยวก็หน้ามืดชิแหงแก๋ลงตรงนี้ ลูกเธอคงต้องเอาไปไว้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าล่ะมั้ง” “มานี่มา ต้นไผ่อยากได้น้องเหมือนพี่จอยใช่ไหมลูก? มาพ่อหอมทีหนึ่งเดี๋ยวพ่อทำให้เลย เรื่องนี้จำเป็นต้องพึ่งพ่อนะ” น้ำค้าง สูง 158 ซม. อายุ 23 ปี สาวงามของหมู่บ้าน นิสัยดี “เขาสุขสบายหนูก็ดีใจแล้ว ไม่ต้องมาดูแลหนูกับลูกก็อยู่ได้” “จ้ะ ขอบคุณพี่มากนะที่มาส่ง ที่ช่วยขนของขนรถมาให้ แถมยังมีเงินที่พี่ให้หนูมา แต่หวังว่าจากนี้หนูจะเจอพี่น้อยลงนะจ๊ะ” ต้นไผ่ แก้วตาดวงใจของแม่น้ำค้าง กับแม่น่ารักอ่อนโยน กับพ่อหยุมได้หยุมแล้ว “วันนี้ไผ่จะนอนกอดแม่แค่คนเดียว ห้ามใครมายุ่ง” “ทำไมต้องพึ่งพ่อคนเดียวล่ะ แค่ทำน้อง ไผ่ไปขอให้ลุงชัยช่วยก็ได้นี่” บทนำ “มองหน้ากูทำไมไอ้กล้า มึงมองหาหวยหรือไง?” ก้องที่ถูกจ้องอยู่นานก็ทนไม่ไหว รีบเดินมาถามอดีตเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดที่เพิ่งกลับมาบ้านเกิดได้ไม่นานนี้เอง “กูมองหาจิตสำนึกส่วนดีของมึงไง แต่แม่งเสียดายว่ะ หาไม่เจอ” “เอ้าไอ้เหี้ยนี่!” ก้องถึงกับหน้าแดงด้วยความโมโห จู่ ๆ ก็ถูกกล้าจ้องหน้าราวกับเขาไปแย่งเมียมันมา ก็ใช่ว่าไม่เคยแย่ง แต่นั่นเมื่อก่อนไง ตอนนี้เขามีครอบครัวใหม่แล้ว ทว่าไอ้เพื่อนอันธพาลนี่ก็ไม่หยุดระรานสักที “มึงมากวนตีนกูทำไมวะ?” ก้องสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง พยายามใจเย็นให้มากที่สุด เขาย่อมรู้ดีว่าอีกฝ่ายหน้ามึนและปากหมามากแค่ไหน ก็เมื่อก่อนเป็นเพื่อนกันนี่ อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้ว “หึ” ชายหนุ่มยืนพิงต้นไม้พลางหัวเราะเยาะ เขาหมั่นไส้มันมานานแล้ว ยิ่งเรื่องในอดีตฝังใจจนไม่อาจญาติดีได้ “รู้จักแค่เอาแต่ไม่รับผิดชอบเหรอมึงอ่ะ?” กล้าถามคนตรงหน้าด้วยใบหน้าเรียบเฉย ทว่าแววตาที่มองกลับตรงข้าม เขาเหมือนแค้นเคืองก้องเป็นอย่างมาก หากฆ่าให้ตายได้โดยไม่ติดคุกก็คงทำไปแล้ว “มึงพูดบ้าอะไรของมึงวะไอ้กล้า พูดอะไรก็ให้มันชัดเจนดิ กูไปเอาใครและไม่รับผิดชอบ เมียกูก็นั่งหัวโด่อยู่บ้านโน่น” ก้องถึงกับยกมือกุมขมับ นี่เขาผิดอะไรอีกล่ะเนี่ย? “เมียเก่ามึงไง ไม่คิดจะเหลียวแลเลยว่างั้น?” กล้าที่ดูเย็นชาและหน้าไม่รับแขกคนนี้มายืนเรียกร้องความยุติธรรมให้กับอดีตเมียงั้นหรือ? พูดไปใครจะเชื่อ แม้กระทั่งเขาเองยังไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ แอบอยากจิกหัวตัวเองอยู่บ้าง แต่เขาแค่เวทนาเท่านั้น ถ้าให้ทำเพราะเห็นใจผู้หญิงใจร่านที่หักหลังเขาจะไปแต่งงานกับเพื่อนสนิทงั้นเหรอ? ไม่มีทางเด็ดขาด! เขาเกลียดเธอจะตาย เกลียดจนไม่อยากมองหน้าด้วยซ้ำ แต่ที่สงสารก็เด็กน้อยคนนั้นนั่นแหละ พ่อก็ทิ้งไปมีเมียใหม่ไม่แยแส ต้องอยู่กับแม่สองคน จะน่าสงสารไปหรือเปล่า… “อ๋อ... กูรู้แล้ว” เพียงแค่นี้ก้องก็รู้ได้ทันทีว่ากล้าหมายถึงใคร “ถ้าหลานกับน้องสาวกูดูแลอยู่แล้ว แต่บังเอิญจริง ๆ ว่ากูไม่ใช่พ่อเขา ดูแลเท่าที่ดูแลได้ เขาเองก็ไม่ใช่ว่าจะให้ผู้ชายคนอื่นมาแทนที่พ่อของลูกนี่นา” ก้องจงใจเหน็บแนมเขาอย่างไม่ปิดบัง “มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไง?” ชายหนุ่มที่ตลอดระยะเวลาห้าปีมานี้แทบจะไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมา เขาเก็บสีหน้าเก่งจะตาย แต่มาตอนนี้กลับคิ้วขมวดมุ่น แววตาดูมีคำถามเกิดขึ้น “ก็ไม่ใช่ลูกกูไง” “ไม่ใช่ลูกมึงแล้วลูกหมาที่ไหน?” “อ้าว มึงอย่าด่าตัวเองสิ ทำเองแท้ ๆ ยังมาถามคนอื่น มึงนี่นะควายยังเรียกมึงพี่เลย” ก้องยืนด่าเพื่อนเก่าอย่างสาแก่ใจ พรึด! กล้าเกิดแขนขาอ่อนแรงขึ้นมากะทันหัน หากเขาไม่ตีความหมายผิดเพี้ยนล่ะก็... ต้นไผ่เป็นลูกของเขางั้นเหรอ!? Sun Su : สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกคนนะคะ ไรท์สุมาฝากผลงานอีกหนึ่งเรื่อง ขออนุญาตสปอยล์ว่าพระเอกไรท์ยืนหนึ่งเรื่องความน่าถีบในช่วงแรก>< นางเอกเรื่องนี้พูดน้อย ใจดี เรื่องนี้เน้นความสัมพันธ์ของคนที่ขึ้นชื่อว่าอดีตคนรักทั้งสอง ดราม่าไม่เยอะมากนะคะ
Latest chapter
เมื่อใจ(ไม่)อยากหวนรัก บทส่งท้าย
“ก็มันเหม็นจริง ๆ นี่ ตั้งแต่เช้าจนค่ำพี่คิดจะอาบน้ำบ้างไหมเนี่ย?”น้ำค้างเริ่มหงุดหงิดจนสีหน้าแสดงออกชัด ปกติเธอมักจะอ่อนโยนและอ่อนหวานกับเขาเสมอ แต่มาช่วงนี้เพียงเห็นหน้าก็หงุดหงิดอารมณ์เสีย ยิ่งพอเขาเข้าใกล้ก็เหม็นจนอ้วกแทบพุ่ง“พี่อาบสามรอบแล้ว” กล้ารีบยกจั๊กกะแร้ดมอย่างร้อนใจ เขาอาบสามรอบแล้วจริง ๆ จะเหม็นได้อย่างไรกัน พอโดนทักแบบนี้ก็เสียทรงเหมือนกัน ยิ่งพอเมียทำหน้าหยี ๆ ราวกับว่าเขาเป็นขยะเปียกก็ยิ่งน่าตกใจ“แม่เป็นอะไรเหรอครับ?” ต้นไผ่ที่เดินมาหาผู้เป็นแม่พร้อมกับเอ่ยปากถามอย่างห่วงใย“แม่แค่เหม็นคนไม่อาบน้ำน่ะ มาแม่หอมไผ่ทีสิจ๊ะ”น้ำค้างยิ้มกว้างให้กับลูกชายตัวน้อยที่ปีนขึ้นมาบนตัวเธอ เธอดึงตัวลูกเข้ามากอดมาหอมจนชื่นใจ เนื้อนุ่ม ๆ ขาว ๆ ของต้นไผ่ช่างน่าขย้ำเสียจริง ต่างจากคนที่ยืนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่มาก ยิ่งทำปากคว่ำแบบนั้นยิ่งไม่น่าดูเข้าไปใหญ่ ทำเสียสายตาจริง ๆ“ฟอด~~~ ชื่นใจ”“ชื่นใจได้ยังไง! นะ นั่นต้นไผ่ยังไม่อาบน้ำเลยตั้งแต่เมื่อเช้า มอมแมมเป็นลูกหม
เมื่อใจ(ไม่)อยากหวนรัก เหม็นผัว
หนึ่งเดือนต่อมา…“พ่อจะอยู่กับไผ่กับแม่นานไหม?”“ก็ตลอดไป”“ตลอดไปคืออะไรครับพ่อ?”“ก็คือพ่อจะไม่ไปไหนไงครับ”สองพ่อลูกที่เล่นของเล่นกันจนเหนื่อยส่งเสียงพูดคุยดังเป็นระยะ น้ำค้างที่ทำกับข้าวเย็นอยู่ที่ครัวหลังบ้านได้แต่อมยิ้มกับประโยคพูดคุยในแต่ละวัน ช่วงนี้ทั้งสองคนดูเหมือนจะเข้าขาและพูดคุยกันดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน ต้นไผ่ที่เคยต่อต้านเขาก็หายขาดเป็นที่เรียบร้อย อีกอย่างทั้งสองคนก็มีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น เพราะพี่กล้าเป็นคนดูแลลูกในช่วงที่เธอเข้าไปเรียนเสริมสวยในเมือง เขากลับมาทำหน้าที่พ่อของลูกได้ดีเลยทีเดียว“กับข้าวมาเเล้วจ้า” แม่ครัวที่สองหนุ่มเฝ้ารอคอยว่าเมื่อไหร่หนาจะเป็นมื้อเย็น ในที่สุดก็ทำกับข้าวเสร็จพร้อมเสิร์ฟกับข้าวที่ยกมาวางบนแคร่วันนี้มีถึงสามอย่าง ทอดปลาตัวใหญ่ ๆ ที่พ่อบอกว่าไปจับมาแต่แท้จริงซื้อจากก้องเพื่อนสนิท เพราะตนนั้นเมาหลับไปก่อน ส่วนอีกอย่างก็เป็นตำแตงกวาและแกงจืดของต้นไผ่เอง มื้อที่สุดแสนจะธรรมดาทว่ากลับอร่อยมาก ตั้งแต่กลับมากินกับข
เมื่อใจ(ไม่)อยากหวนรัก แก๊งข้าวหลาม
“มาแล้วจ้ะ ๆ” สาวงามที่ถูกกล่าวถึงก่อนหน้าเดินมาพร้อมกับรอยยิ้มแป้น เธอมองเห็นเขากับลูกตั้งแต่ไกล ก่อนหน้าก็เห็นยิ้มแย้มดีแต่พอเข้ามาใกล้ ๆ กลับพบว่าสีหน้าเขาดูอธิบายยากสุด ๆ“พี่กล้าเป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?” เธอสังเกตเห็นความผิดปกติบนใบหน้าจึงเดินเข้ามาใกล้ ๆ เพื่อเอ่ยถาม“พ่อหึงแม่”เขายังไม่ทันเอ่ยสิ่งใดต้นไผ่ในอ้อมแขนก็บอกแม่ก่อนซะแล้ว ทำเอาคนเป็นแม่ยิ้มเขิน ก่อนจะยกมือขึ้นลูบศีรษะของเด็กชายตัวน้อยอย่างเอ็นดู“งั้นเหรอ เดี๋ยวต้นไผ่ไปหาคุณครูก่อนนะลูก ลูกต้องลงแข่งวิ่งนะ”เธอลอบมองหน้าพ่อของลูกก็อดขำไม่ได้ เวลานี้หน้าเขาบึ้งตึงมากเลยทีเดียว แต่ก็อุ้มลูกเดินไปส่งให้คุณครูดูแลต่อ หน้าที่เขาต่อจากนี้ก็คงเป็นการพาคุณเมียไปเปลี่ยนชุด และส่งคืนชุดให้ทางร้านกับช่างแต่งหน้า“ไปเปลี่ยนในห้องน้ำไหม? เดี๋ยวพี่รอ”“พี่หึงหนูเหรอจ๊ะ?” น้ำค้างแกล้งถามพลันเกาแขนแกร่งด้วยท่าทีออดอ้อน เวลานี้เธอทำเช่นนี้ได้โดยไม่อายใครเพราะไม่มีคนพลุกพล่านมากนัก“ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว&r
เมื่อใจ(ไม่)อยากหวนรัก สาวงามในดวงใจ
“งีบก่อนไหมถ้าถึงในเมืองเดี๋ยวพี่ปลุก” เจ้าของเสียงทุ้มที่กำลังจัดชุดและเครื่องประดับทั้งหลายของเมียสุดที่รักไว้ด้านหลังรถแล้วจึงเอ่ยถาม“ไม่เป็นไรจ้ะพี่” เจ้าของร่างที่นั่งเบาะข้างส่งยิ้มพร้อมกับมองเขาด้วยแววตาหวานเยิ้ม เธอมองเขาอย่างไม่วางตาจนอีกคนเริ่มสงสัย“ทำไมมองพี่แบบนั้นล่ะ?”“หนูดีใจ”“หืม?”“หนูดีใจที่พี่คอยดูแลหนูกับลูกไงจ๊ะ” แววตาที่สื่อออกมาล้วนไม่ผิดเพี้ยนไปจากคำพูด เธอทั้งขอบคุณและดีใจที่มีเขาอยู่ข้างกาย ตั้งแต่ได้กลับมารักกันหนนี้เขาดูแลเธอกับลูกดีมาก ชาตินี้ไม่นึกเสียดายหรือเสียใจจริง ๆ ที่ไม่เคยโกรธเคืองเขาได้ลงเลย“ก็ลูกเมียพี่ทั้งคนนี่ รักขนาดนี้จะไม่ดูแลดีได้ไง” คนตัวโตเอ่ยเสียงน่าฟังพร้อมกับยกมือขึ้นลูบเรือนผมนุ่มอย่างเบามือ คล้ายกับอยากทะนุถนอมคนข้างกายเป็นที่สุดเวลานี้เป็นแวลาตีสี่แล้ว เขาต้องพาสาวสวยลูกหนึ่งข้างกายไปแต่งหน้าเเป็นนางป้ายของหมู่บ้าน ในงานแข่งกีฬาตำบลครั้งนี้ ก็เมียเขาสวยมากนี่นา หากไม่บอกใครจะเชื่อว่ามีลูกมาแล้ว
เมื่อใจ(ไม่)อยากหวนรัก ฮีโร่ตัวโต
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!” น้ำค้างดิ้นหนีสุดแรงเกิด เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีถีบชายคลั่งคนนั้นออกห่าง ก่อนจะพยายามควานหาอาวุธใกล้มือที่สุด ความกลัวทำเธอเกือบสติหลุด แต่เพราะตอนนั้นเธอต้องเอาชีวิตรอด นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอต้องเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้!“แม่~~”“ไผ่อย่าออกมาลูก!”ใจคนเป็นแม่หล่นวูบเมื่อเห็นร่างน้อย ๆ ของลูกชายเริ่มพลิกตัวลุกขึ้นเพราะถูกรบกวนการนอน สิ่งที่ทำให้เธอกลัวต่อจากนี้ไม่ใช่การที่ถูกไอ้คลั่งนี้ทำร้าย แต่เธอกลัวมันจะทำลูกเธอด้วย!“แม่! ปล่อยแม่นะ!”ต้นไผ่ไม่ฟังคำทักท้วง เด็กน้อยเปิดมุ้งออกมาเจอเข้ากับภาพชายท่าทางน่ากลัวกำลังลากตัวแม่อยู่ เด็กน้อยทั้งตกใจและเป็นห่วงแม่ ไม่สนสิ่งใดรีบวิ่งเข้าไปดึงแม่มา แต่ทว่าแรงเด็กก็มีน้อยนิด แรงผู้หญิงตัวเล็ก ๆ หรือจะไปสู้คนกำลังคลั่งยา ใช่! ไอ้บ้านี้เหมือนคนคลั่งยาในข่าวมาก ทั้งหน้าตาก็คุ้นซะเหลือเกิน!“ไอ้เปี๊ยกมึงนี่ตื่นไม่ดูเวลาเลยเว้ย!”ไอ้บ้านี่ไม่สนใจต้นไผ่สักนิดเพียงแต่ตวาดเสียงดัง ส่วนที่มันสนใจก็คือสาวเจ้าคุณแม่ลูกหน
เมื่อใจ(ไม่)อยากหวนรัก ไฟไหม้
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…“ยังไม่ทันกินเบียร์เลย มึงอย่าลืมเก็บห้าลังนั้นไว้ให้กูนะไอ้กล้า”“โอเค ๆ ”เสียงพูดคุยของคุณพ่อลูกโตแล้วหนึ่งอย่างกล้า กับคุณพ่อป้ายแดงอย่างก้องที่เมียเพิ่งจะคลอดลูกสาวให้เป็นของขวัญ ก้องเพิ่งจะคุยกับกล้าได้ไม่กี่คำก็ต้องเดินไปเอาของต่อ วันนี้เป็นวันผูกข้อมือหนูน้อยสมาชิกใหม่ของบ้าน ชาวบ้านมากมายต่างมารวมตัวกัน กล้าที่นั่งอยู่มุมด้านข้างเขาเห็นหลานแล้วให้ของขวัญหลานเป็นทองเส้นหนึ่ง ตอนนี้ก็นั่งมองเมียตัวเองอุ้มเด็กสาวตัวน้อยอย่างชื่นชม เขาเองก็อดชื่นชมไม่ได้เดี๋ยวพี่เสกเข้าท้องให้อีกคนดีไหมจ๊ะ?“เอามาอีกสักคนไหมล่ะน้ำค้าง ดูท่าต้นไผ่น่าจะชอบนะนั่น”เป็นป้าจันทร์ผู้ใหญ่อีกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นเอ่ยหยอกล้อน้ำค้างด้วยความเอ็นดู ป้าจันทร์รู้ว่าตอนนี้กล้าดูแลน้ำค้างกับลูกดีมาก คงไม่ต้องห่วงว่าน้ำค้างจะเหนื่อยเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ชาวบ้านที่เห็นน้ำค้างและกล้ามาตั้งแต่ยังเล็กเห็นแล้วก็โล่งใจ แต่บางคนก็ยังหมั่นไส้กล้าไม่เลิกก็ยังมี“น่าจะไม่ไหวหรอกจ้ะป้า” น้ำค้าง
You may also like
คลั่งรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn29.7K viewsสัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน
เพลงมีนา26.0K viewsพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี117.8K viewsท่านรองฯร้อนแรง (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น77.1K viewsพันธะร้ายพิสูจน์รัก
SS.WONDER185 viewsกลร้ายเล่ห์รัก
เตชิตา88 viewsเพลิงร้ายใต้เงารัก
มณีภัทรสร65 viewsเสน่ห์ร้าย สยบซาตาน
อิษสรา | ISSARA912 views
