บทที่ 6 บริษัทผลิตความสุข (2)

เจาหยวนค่อยๆ หันกลับไปเผชิญหน้ากับสามี ในระยะที่ใกล้กันจนปลายจมูกแทบจะชนกันนี้ เขามองเห็นความรักที่ฉายชัดอยู่ในดวงตาคมกริบคู่นั้น มันไม่ใช่แค่ความต้องการทางกาย แต่เป็นความรัก ความผูกพัน และความโหยหาที่อัดแน่นอยู่เต็มเปี่ยม

เสิ่นหลางโน้มใบหน้าลงมามอบจูบที่ลึกซึ้งและดูดดื่มให้กับเขา มันเป็นจูบที่แตกต่างจากจูบหยอกล้อในตอนกลางวัน เป็นจูบที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่ถูกเก็บกดไว้ตลอดสัปดาห์ที่วุ่นวาย ลิ้นร้อนไล่ต้อนและเกี่ยวพันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร กลิ่นไม้จันทน์หอมของอัลฟ่าและกลิ่นชานมไข่มุกของโอเมก้าผสมผสานกันจนแยกไม่ออก สร้างบรรยากาศที่เร่าร้อนจนแทบจะลุกเป็นไฟ

เจาหยวนยกแขนขึ้นโอบรอบลำคอแกร่งของสามี จูบตอบกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ ความคิดถึงและโหยหาที่มีต่อกันถูกปลดปล่อยออกมาผ่านจูบที่ร้อนแรงนี้

ร่างของเขาถูกอุ้มขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะถูกวางลงบนเตียงนอนที่นุ่มราวกับปุยเมฆอย่างแผ่วเบา เสิ่นหลางทาบทับร่างลงมาโดยทิ้งน้ำหนักตัวลงบนข้อศอกเพื่อไม่ให้ภรรยาอึดอัด สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าหวานที่ขึ้นสีระเรื่อของเจาหยวนไม่วางตา

“คุณสวยมาก... สวยที่สุดเลยรู้ไหม” เขากระซิบพลางใช้นิ้วหัวแม่มือเก